بررسی دیجیاتو: +HTC One M9

در زمانی که تولیدکنندگان موبایل مشغول عرضه محصولات خود با بدنه های پلاستیکی و کیفیت ساخت نه چندان دلچسب بودند، HTC محصولاتی مثل M7 و M8 را با بدنه فلزی و طراحی بسیار جذاب عرضه می کرد، تلفن های هوشمند زیبایی که در بازار به سمبل طراحی چشم نواز تبدیل شده و تحسین زیادی را از سوی منتقدین جلب کردند.

استراتژی بازاریابی HTC اما این بود که برای فروش محصولاتش به تلاش اپراتورهای مخابراتی بسنده کند و برخلاف سازندگان دیگر، بودجه زیادی به راه اندازی کمپین های عظیم تبلیغاتی صرف نکند.

نتیجه این شد که سازندگان دیگر موفق شدند با تبلیغات تهاجمی، عموم خریداران را به انتخاب محصولات خود جلب کنند و تنها کاربران حرفه ای تر با بررسی مدل های موجود در بازار به کیفیت و قابلیت های تلفن های هوشمند HTC پی برده و آنها را خریداری می کردند.

چنین روندی باعث شد آمار فروش این سازنده تایوانی زیر سایه مدل های پرفروش برندهایی مثل سامسونگ قرار گرفته و HTC نتواند با درآمدزایی مناسب، آنطور که باید بخش تحقیق و توسعه خود را، برای ایجاد بهبود در مدل های پیشین و عرضه دستگاه های بهتر آماده کند.

HTC در ادامه این روند و حوالی نوروز امسال One M9 (بررسی دیجیاتو) را به عنوان پرچمدار سال ۲۰۱۵ خود به بازار عرضه کرد، محصولی که عملکردش بلافاصله با انتقادات مختلف مواجه و باعث شد نیمی از ارزش سهام سازنده از بین برود و رقم آن به کمترین میزان در ۱۰ سال اخیر سقوط کند.

در توضیح شرایط نابسامان فعلی HTC عوامل مختلفی را می توان بر شمرد، اما در نهایت فروش مأیوس کننده One M9 و زیان خالص ۲۵۹ میلیون دلاری باعث شد سازنده تایوانی که روزگاری از بزرگترین نام ها در صنعت موبایل به شمار می رفت، برای جلوگیری از ضرر بیشتر و رهایی از خطر ورشکستگی دست به کار شده و به فاصله تنها چند هفته، پرچمدار دیگری را با نام +One M9 به بازار عرضه کند.

اضافه کردن یک + به نام تلفن هوشمند روندی است که اخیرا در بین تولیدکنندگان مرسوم شده و نشان دهنده این است که مدل مورد نظر بزرگتر یا بهتر شده، +M9 نیز محصولی است که در بزرگتر بودن آن شکی نیست، اما آیا HTC موفق شده عملکرد آن را نیز آنقدری بهبود ببخشد که این تلفن هوشمند بتواند از میدان رقابت با پرچمداران قدرتمند امسال با موفقیت بیرون آید؟

با بررسی اختصاصی دیجیاتو از +HTC One M9 همراه باشید.

طراحی

هرچند ظاهر تلفن های هوشمند سری One بعد از تکرار چندباره دیگر آن طراوت اولیه را ندارد، اما نباید فراموش کرد، عرضه همین زبان طراحی بود که باعث شد سازندگان دیگر برای زیبایی محصولاتشان هم به اندازه قابلیت های آنها اهمیت قائل شوند.

بر همین اساس می توان تصمیم HTC برای عدم ایجاد تغییر در طراحی پرچمدار جدید را نیز درک کرد، هرچند این مسئله مثل تیغ ۲ لبه عمل می کند و تکرار چندباره آن باعث خستگی کاربران تنوع طلب شده است.

عرضه یک نسخه «پلاس» از پرچمداران نیز روندی است که اخیرا بین سازندگان باب شده و بر همین اساس توقع می رود «ام ۹ پلاس» از مدل قبلی بزرگتر و قوی تر باشد.

در مورد قوی تر بودن در بخش مربوط به سخت افزار صحبت خواهیم کرد، اما در مورد بزرگتر بودن باید گفت این تلفن هوشمند در مقایسه با نمونه هایی مثل آیفون ۶ پلاس، آنقدرها هم که از اسمش توقع می رود با «ام ۹» اختلاف اندازه ندارد.

ابعاد «ام ۹ پلاس» تنها حدود ۶ میلی متر در طول و ۳ میلی متر در عرض از برادر کوچکتر خود بزرگتر است و ضخامت آن نیز روی ۹.۶ میلی متر ثابت مانده است، رقمی که در مقایسه با رقبا باعث می شود گرفتن یک رژیم سبک را به پرچمداران HTC پیشنهاد کنیم.

اینکه «ام ۹ پلاس» چندان بزرگتر نیست باعث می شود توقع داشته باشیم به اندازه «ام ۹» خوش دست و راحت باشد، اما وزن ۱۶۸ گرمی آن حدود ۹ گرم افزایش داشته است، موردی که در کنار تیز تر شدن لبه های دستگاه باعث شده ارگونومی پرچمدار تازه به اندازه مدل پیشین مطلوب نباشد.

اضافه شدن حسگر اثر انگشت نیز تغییر دیگری است که نسخه پلاس نسبت به پرچمدار قبلی داشته و این قطعه بخش عمده ای از اسپیکر پایینی دستگاه را به خود اختصاص داده است.

حسگر اثر انگشت درون دکمه لمسی Home تعبیه شده و عملکرد سریع و دقیقی دارد که حتی به شکل برعکس هم عمل کرده و لزومی ندارد انگشت خود را در همان جهتی که قبلا اثر انگشت را اسکن کرده اید روی آن قرار بدهید.

HTC در طراحی «ام ۹ پلاس» کناره سمت راست را همانند پرچمدار قبلی به دکمه های صدا، پاور و درگاه سیم کارت نانو اختصاص داده است. لبه بالایی به فرستنده مادون قرمز اختصاص داده شده، در قسمت پایین درگاه Micro USB و ورودی هدفون قرار گرفته اند و در سمت راست نیز تنها درگاه حافظه مشاهده می شود.

هرچند دکمه پاور در محل کاملا مناسبی تعبیه شده و به راحتی در دسترس است، اما عادت کردن به آن اندکی زمان می برد و در ابتدا ممکن است چندباری آن را با دکمه کم کردن صدا اشتباه بگیرید.

 نمایشگر

HTC در «ام ۹» از همان نمایشگر نسل قبلی استفاده کرده بود که هرچند کیفیت مناسبی داشت، اما ثابت ماندن رزولوشن و تراکم پیکسل های آن موجب بروز انتقاداتی شده بود.

از آنجا که هر اشتباه را نباید بیشتر از یکبار انجام داد سازنده تایوانی در پرچمدار جدید از یک نمایشگر ۵.۲ اینچی با رزولوشن QHD و تراکم ۵۶۵ پیکسل در اینچ استفاده کرده است که این نمایشگر را در کنار بهترین هایی مثل S6 سامسونگ و G4 ال جی قرار می دهد.

علاوه بر این در ساخت نمایشگر از پنل Super LCD3 استفاده شده که به بالانس بودن در نمایش رنگ شهرت دارد و نحوه نمایش رنگهای آن را می توان چیزی بین رنگهای گرم پنل های AMOLED و رنگهای عمدتا سرد تکنولوژی سازندگان دیگر در نظر گرفت. زاویه دید مناسب نیز از دیگر خصوصیات مطلوب این صفحه نمایش به شمار می رود.

برای بررسی بیشتر عملکرد نمایشگر «ام ۹ پلاس» را زیر نور خورشید مورد سنجش قرار دادیم که نتیجه بسیار راضی کننده بود. در مجموع می توان گفت نمایش رنگ های زنده، جزئیات و زاویه دید بالا، شفافیت و خوانایی تصویر زیر نور مستقیم و سایز بزرگ نمایشگر، این محصول را به گزینه ای مناسب برای استفاده های تصویری تبدیل کرده است.

HTC در زمینه صفحه نمایش معمولا خوب عمل می کند، نمایشگر «ام ۹ پلاس» اما فوق العاده است و کاملا لیاقت آن را دارد تا به عنوان نقطه قوت یک پرچمدار محسوب شود.

عملکرد لمسی این صفحه نمایش نیز کاملا دقیق بوده و میزان حساسیت آن مطلوب است و علاوه بر آن به فرمان های حرکتی متنوعی مجهز است که از طریق منوی تنظیمات قابل فعال کردن هستند.

نرم افزار

وجه تمایز دیگر تلفن هوشمند HTC گذشته از طراحی زیبای بدنه، رابط کاربری چشم نواز و روان آنها به شمار می رود و سازنده تایوانی معمولا با عرضه هر پرچمدار تازه نسخه جدیدی از رابط کاربری خود را نیز به همراه آن ارائه می کند.

در همین راستا «ام ۷» به همراه سنس ۵ رونمایی شد که در آن طراحی رابط کاربری به شکل مینیمال تری صورت گرفته بود، در «ام ۸» سنس ۶ بکار گرفته شده بود و سرانجام در «ام ۹» شاهد عرضه سنس ۷ بودیم که بر اساس اندروید آب نبات چوبی ساخته شده بود.

«ام ۹ پلاس» نیز همانند پرچمدار پیشین از HTC Sense 7.0 استفاده می کند که بر پایه نسخه ۵.۰.۲ اندروید بنا شده است و بهبود های صورت گرفته در آن طی سالهای اخیر، این رابط کاربری را به یکی از چشم نواز ترین های حال حاضر دنیای اندروید تبدیل کرده که البته از قابلیت شخصی سازی فراوانی نیز برخوردار است.

با فشردن دکمه پاور به صفحه قفل «ام ۹ پلاس» وارد می شویم که نوتیفیکیشن ها در وسط صفحه و در بخش پایین آن نیز میانبرهایی برای ورود به اپلیکیشن های پیام رسان، تماس، دوربین و مرورگر وب وجود دارند.

سوایپ از بالای صفحه نیز بخش تنظیمات سریع را پدیدار می کند که از طریق آن می توان عملکردهای کاربردی سیستم عامل مثل وای-فای، GPS، NFC، حالت ذخیره باتری، چراغ قوه و غیره را کنترل کرد. کاربر همچنین می تواند تا ۱۲ عملکرد را بر اساس نیاز خود از لیست موجود انتخاب کرده و ترتیب نمایش آنها را نیز بر اساس سلیقه خود تنظیم کند.

با ورود به صفحه خانه ویجت Sense Home را مشاهده می کنیم که یکی از قابلیت های جدید و کاربردی نسخه تازه این رابط کاربری است. این ویجت بخش عمده ای از صفحه خانگی را به خود اختصاص داده و عملکرد آن را بطور خلاصه می توان مثل یک فولدر بزرگ در نظر گرفت که اپلیکیشن های داخل آن بطور خودکار یا دستی و بر اساس مکان کاربر تغییر می کنند.

برای نمونه می توانید در تنظیمات تعیین کنید که با ورود شما به محل کار اپلیکیشن های مربوطه مثل مجموعه آفیس به نمایش درآمده و با ورود به منزل اپلیکیشن های شخصی مثل اینستاگرام؛ و در کوچه و خیابان نیز اپلیکیشن هایی مثل فورسکوئر یا نقشه گوگل روی صفحه خانگی دستگاه قرار بگیرند.

این ویجت همچنین قادر است اپلیکیشن های مورد استفاده شما را تحت نظر گرفته و علاوه بر پیشنهاد اپلیکیشن های مرتبط، مواردی که در هر مکان بیشتر از آنها استفاده کرده اید را بلافاصله پس از ورود به آن مکان (خانه، اداره، بیرون) به نمایش درآورد.

در صفحه خانگی با سوایپ به راست آیکون نرم افزارهای نصب شده روی دستگاه را مشاهده می کنید و سوایپ به چپ نیز خبرخوان BlinkFeed را به نمایش در می آورد که از طریق آن می توان به مطالعه اخبار و مقالات اینترنتی در زمینه های متعدد و گوناگون پرداخت.

دکمه ورود به بخش کشوی اپلیکیشن ها نیز در وسط پایین صفحه قرار دارد، اما این بخش برخلاف روند مرسوم در اندروید به شکل عمودی طراحی شده و سوایپ بین اپلیکیشن ها نیز به شکل عمودی انجام می گیرد.

این محیط کاربری امکانات استانداردی مثل گالری تصاویر، اپلیکیشن پخش موسیقی، مجموعه آفیس، فایل منیجر و ضبط کننده صدا را ارائه می کند، اما علاوه بر آن یک اپلیکیشن ویرایش عکس قدرتمند نیز به نام Photo Editor دارد.

این اپلیکیشن بر خلاف نام ساده اش، از نظر امکانات کامل است و با استفاده از آن می توانید ضمن افزودن افکت و ویرایش عکس با ابزارهای مختلف، به ترکیب عکس ها با یکدیگر پرداخته و تصاویر خلاقانه ای خلق

رابط کاربری HTC به یک اپلیکیشن به نام Peel Smart Remote مجهز است که کاربر با استفاده از آن و فرستنده مادون قرمز «ام ۹ پلاس» می تواند از تلفن هوشمند خود به عنوان ریموت کنترل لوازم الکترونیکی مثل تلویزیون یا دستگاه تهویه هوا استفاده کند.

این رابط کاربری یک اپلیکیشن سلامتی به نام Fun Fit نیز دارد که البته همانطور که از نامش هم بر می آید بیشتر جنبه سرگرمی داشته و با استفاده از آن می توانید تعداد قدم ها و میزان کالری مصرف شده خود را ثبت کرده و با استفاده از ویجت های مختلف این موارد را در صفحات خانگی به نمایش درآورید.

HTC فرمان های حرکتی مختلفی را نیز برای رابط Sense فراهم کرده که از جمله آنها می توان به روشن و خاموش کردن نمایشگر با زدن ۲ ضربه، باز کردن قفل با سوایپ، ورود به بخش خبرخوان و ویجت ها با سوایپ و ورود به دوربین با فشردن دکمه صدا اشاره کرد که همه این موارد از منوی تنظیمات قابل فعال یا غیر فعال کردن هستند.

یک قابلیت مناسب دیگر سنس اپلیکیشن Scribble نام دارد که با استفاده از زمینه ها و تمپلیت های آماده متنوع آن می توانید نقاشی کرده یا با نوشتن حروف و کلمات روی صفحه نوت برداری کنید. در نهایت نیز می توانید به نتیجه نهایی عکس، صفحه تقویم یا موارد بسیار دیگری را ضمیمه کنید.

گذشته از امکانات کاربردی، رابط کاربری HTC یک قابلیت عام المنفعه و مبتکرانه هم به نام Power to Give دارد که با فعال کردن آن اجازه می دهید آزمایشگاه ها از طریق اینترنت توان پردازشی دستگاه شما را برای تحقیقاتی مثل یافتن درمان بیماری ها بکار گیرند.

وجود چنین قابلیتی باعث می شود در ساعات استراحت شما و مواقعی که تلفن هوشمند به شارژر متصل است و استفاده نمی شود، پردازنده دستگاه بی استفاده نباشد و قدرت آن برای مصارف عام المنفعه بکار گرفته شود.

این قابلیت با همکاری دانشگاه برکلی توسعه یافته و بطور دائم آمار دقیقی به کاربر ارائه می کند تا مشخص باشد کدام مراکز تحقیقاتی و به چه میزان از توان پردازشی تلفن هوشمند استفاده کرده اند.

یکی دیگر از قابلیت های کاربردی HTC Sense نیز اپلیکیشن Car است که با ورود به آن محیط کاربری دستگاه به شکل مناسب برای استفاده در حین رانندگی در می آید.

در این حالت عملکردهای مورد نیاز برای رانندگی مثل پخش موسیقی یا مسیریابی با آیکون های بزرگ و بدون پیچیدگی در دسترس هستند تا استفاده از آنها کمترین میزان ممکن از توجه راننده را احتیاج داشته باشد.

HTC برای این بخش قابلیت شخصی سازی را نیز در نظر گرفته و کاربر می تواند بر اساس نیاز و سلیقه خود عملکردهای دیگر تلفن هوشمند را نیز به حالت مخصوص خودرو اضافه یا از آن حذف کند.

قابلیت های شخصی سازی تنها به Car Mode محدود نشده و یکی از مهم ترین ویژگی های رابط کاربری HTC به شمار می روند. سازنده برای این منظور اپلیکیشن HTC Themes را در نظر گرفته که از طریق آنها می توان تا ریز ترین جزئیات تم دستگاه مثل فوت و آیکون ها را تغییر داده یا از تم های آماده قابل دانلود استفاده کرد.

علاوه بر این یک بخش مجزا در منوی تنظیمات هم به امکانات شخصی سازی اختصاص داده شده که از طریق آن می توان ترتیب دکمه های back، home  و مولتی تسکینگ را تغییر داده یا مواردی را مثل Auto Rotate و غیره به نوار ثابت پایین محیط اندروید اضافه کرد.

قابلیت های شخصی سازی بی پایان محیط کاربری یکی از اصلی ترین مزیت های تلفن های هوشمند HTC است و می توانید مطمئن باشید محیط اندروید این سازنده تایوانی هرگز برای شما خسته کننده و تکراری نخواهد شد.

در پایان گفتنیست رابط کاربری سنس به حالت Dot View مجهز است که در صورت تهیه کاور مخصوص آن برای تلفن هوشمند خود می توانید بدون نیاز به باز کردن کاور به انجام اموری مثل پاسخ دادن تماس یا مشاهده ساعت و دمای هوا بپردازید.

در پایان می توانید گالری تصاویر رابط کاربری HTC Sense 7.0 را مشاهده نمایید.

کیفیت صدا

تلفن هوشمندی با نمایشگر بزرگ تنها در کنار یک جفت اسپیکر قدرتمند و با کیفیت به تکامل می رسد و کیفیت اسپیکر هم موضوعی است که HTC در زمینه آن صاحب سبک محسوب می شود.

اسپیکرهای BoomSound از زمان معرفی به استانداردی در صنعت موبایل تبدیل شده اند و اگر نگوییم بهترین، یکی از بهترین نمونه های موجود در بازار به شمار می روند.

«ام ۹ پلاس» هم مانند پرچمداران قبلی در بالا و پایین نمایشگر خود به این اسپیکرها مجهز است، با این تفاوت که این بار بخش زیادی از اسپیکر پایینی به حسگر اثر انگشت اختصاص داده شده.

این موضوع باعث شد با اندکی تردید به استقبال پرچمدار جدید برویم، اما مقایسه عملکرد پخش موسیقی این تلفن هوشمند با «ام ۹» نشان داد اضافه شدن حسگر جدید با فدا کردن کیفیت صدا میسر نشده است.

اسپیکر های «ام ۹ پلاس» هرچند از نظر بلندی بهترین در بازار نیستند، اما صدایی شفاف را ارائه می کنند که از تفکیک مطلوبی برخوردار است. این اسپیکر ها را با قطعات موسیقی در سبک های مختلف سنجیدیم و نتیجه چیزی جز رضایت نبود.

هرچند پرچمدار جدید به دلیل روی آوردن به چیپست مدیاتک از قابلیت صدای فراگیر یا Immersive کوالکام بی بهره است، اما صدای آن در عوض با فناوری شبیه ساز صدای فراگیر ۵.۱ کاناله Dolby بهینه سازی شده است.

این شبیه ساز ضمن یکسان کردن سطح بلندی صدای قطعات مختلف موسیقی، بهترین حالت پخش صدا را از طریق اکولایزر خودکار روی صدای اعمال می کند.

فناوری دولبی (که به اشتباه در ایران دالبی نامیده می شود) آنقدر برای سازنده پر اهمیت بوده که بخش مجزایی را در صفحه اصلی تنظیمات دستگاه به آن اختصاص داده و کاربر با استفاده از این قسمت می تواند حالت پخش صدا را بین «موسیقی» و «فیلم» تغییر دهد.

این فناوری در حالت عادی همیشه فعال است اما با اتصال هدفون تنظیمات بیشتری ظاهر می شوند و کاربر علاوه بر خاموش کردن شبیه ساز دولبی، می تواند مدل هدفون خود را از لیست موجود انتخاب کند تا بهترین حالت پخش صدا برای همان هدفون روی موسیقی اعمال شود.

اگر طرفدار جنس صدای دست نخورده و نزدیک به واقعیت هستید بهتر است این حالت را غیر فعال کنید، اما اگر احساس می کنید موسیقی به بیس قوی تری نیاز دارد می توانید از فعال کردن این حالت لذت ببرید.

صحبت از هدفون شد، پس لازم است بگوییم هدفون های ارائه شده در کنار «ام ۹ پلاس» هم هرچند در مقایسه با کیفیت اسپیکر از نظر شفافیت و تفکیک در سطح پایین تری قرار می گیرد، اما با این حال از بهترین نمونه های عرضه شده همراه با تلفن های هوشمند است.

عملکرد این هدفون آنقدری خوب هست که از خود بپرسیم چرا HTC در گذشته لازم دیده بود با انجام شراکت ناموفقی نشان Beats را روی هدفون هایش حک کند؟

دوربین

از زمانی که HTC تصمیم گرفت در مدل «ام ۷» با جار و جنجال فراوان از سنسور ۴ اولتراپیکسلی و لنز دوگانه استفاده کند، دوربین به پاشنه آشیل تلفن های هوشمند سری One تبدیل شد. در تئوری کاهش تعداد پیکسل ها در کنار بزرگ شدن اندازه آنها باعث خواهد شد کاربر بتواند عکس های روشن تر و بهتری ثبت کند، در عمل اما عملکرد دوربین های مجهز به فناوری اولتراپیکسل به شدت مورد انتقاد قرار گرفت.

کمپانی تایوانی در پرچمدار بعدی به نام «ام ۸» سعی کرد این نقیصه را با اضافه کردن یک لنز دوم بر طرف کند. این لنز قرار بود با افزایش عمق میدان باعث ثبت تصاویری شود که انگار با دوربین های DSLR ثبت شده اند، اما باز هم در عمل نتیجه چنگی به دل نمی زد و باعث اعتراض کاربرها شد.

HTC در ادامه سعی کرد با ارائه یک سنسور ۲۰ مگاپیکسلی ساخت توشیبا و حذف لنز دوگانه کاربران را برای استفاده از پرچمدار بعدی یعنی «ام ۹» راضی کند، اما باید توجه داشت تعداد پیکسل ها هرگز به تنهایی کافی نیست و این تلفن هوشمند هم در مجموع نتوانست از نظر کیفیت عکاسی با مدل های موجود در بازار برابری کند.

این مدل در نظرسنجی دیجیاتو در مورد کیفیت عکاسی پرچمداران نیز آخرین رده را به خود اختصاص داد که البته تعجبی نداشت. در اینجا بود که اعتماد کاربران از بین رفت و روند سقوط HTC آغاز شده و ارزش سهام این سازنده به نصف رسید.

حال به «ام ۹ پلاس» می رسیم. سازنده در پرچمدار جدید به استفاده مجدد از لنز دوگانه روی آورده و دوربین این دستگاه به سنسور ۲۰ مگاپیکسلی از نوع BSI، گشودگی دیافراگم f/2.2 و لنز ۲۷.۸ میلی متری با محافظ یاقوت کبود و فلش دوگانه مجهز است، اما تا پیش از امتحان کردن دوربین نمی توان گفت این بار بالاخره HTC موفق شده با ارائه یک تجربه عکاسی مناسب اعتماد کاربران را جلب کند یا خیر.

برای بررسی این موضوع «ام ۹ پلاس» را به محیط خارجی بردیم و اپلیکیشن دوربین را اجرا کردیم و دستگاه در کسری از ثانیه آماده تصویربرداری بود. یکی از مشکلات دوربین تلفن های هوشمند HTC همیشه این بوده که در صورت وجود چند منبع نوری مختلف در تصویر، دستگاه نمی تواند به درستی میزان نور لازم را جذب کند و عکسها معمولا یا تار ثبت می شوند یا زیادی روشن.

«ام ۹ پلاس» هم در ابتدا به همین مشکل دچار بود که البته با انجام آپدیت نرم افزاری اوضاع تا حدی بهبود یافت، اما در نهایت نتیجه راضی کننده نبود و خصوصا در شب تصاویری ثبت می شدند که تاریک و بدون جزئیات و دارای نویز زیادی بودند.

البته در صورتی که از محیط داخلی با شرایط نوری مناسب عکاسی کنید اوضاع خیلی بهتر است، اما مشکل کم بودن جزئیات کماکان وجود دارد و اندکی زوم کردن روی عکس کاملا تار بودن، کم بودن جزئیات و نویز زیاد را نمایان می کند و با هرچه تاریک تر شدن منظره میزان مشکل هم بیشتر می شد.

مشکل دیگر اینجا بود که دستگاه بسیاری از اوقات قادر نبود روی سوژه های نزدیک به درستی فوکوس کند. بر همین اساس تصمیم گرفتیم لنز دوم را وارد عمل کنیم تا تاثیر آن را بررسی کنیم. این لنز قرار است به عنوان یک حسگر عمق عمل کرده و به تصاویر جلوه ای ببخشد که انگار عکس با دوربین های حرفه ای DSLR گرفته شده است.

متاسفانه در هنگام استفاده از حالت لنز دوگانه نمی توانید با فلش عکاسی کنید، در نتیجه مشکل عکاسی در شب به قوت خود باقی ماند و صبح روز بعد آزمودن عملکرد این بخش را آغاز کردیم. نتیجه بررسی ما در نهایت و بطور خلاصه این بود که اضافه شدن لنز دوم آنقدر ها هم که سازنده روی آن مانور می دهد تاثیری ندارد.

بخش هایی از عملکرد این لنز مثل شبیه سازی حالت ۳ بعدی چندان کاربردی نیستند و موارد کاربردی مثل تغییر فوکوس پس از عکاسی هم به درستی عمل نمی کند. در تصویر زیر می توانید نتیجه تغییر فوکوس بعد از ثبت یک عکس را مشاهده کنید که در نهایت به نتیجه چندان دلچسبی منجر نشده است.

نتیجه نهایی حتی به تصاویر ثبت شده با ارزان ترین دوربین های DSLR هم شباهتی ندارد و عملکرد ویرایش های نرم افزاری ارائه شده توسط آن را بیشتر می توان به عنوان بخش سرگرمی دوربین در نظر گرفت که البته اپلیکیشن های بسیار بهتری روی Google Play وجود دارند که همین کار را به شکل بهتری انجام می دهند.

خوشبختانه «ام ۹ پلاس» برخلاف «ام ۸» به شما اختیار تصمیم گیری در مورد استفاده از لنز دوم را می دهد، پس آن را غیر فعال کرده و به عکاسی در نور روز ادامه دادیم. پرچمدار جدید بالاخره در این حالت بهترین عملکرد را از خود به نمایش می گذارد و عکس ها با جزئیات کافی، نویز کم و رنگهای واقعی ثبت می شوند، هرچند این موضوع تا حد زیادی به منابع نوری موجود در تصویر بستگی دارد و با کوچکترین تغییر در زاویه یا شدت نور، نتیجه ثبت شده بکلی دگرگون خواهد شد.

نقطه قوت دیگر عملکرد دوربین «ام ۹ پلاس» هم به ثبت عکس های سلفی مربوط می شود. HTC نخواسته یا نتوانسته فناوری اولتراپیکسل که با آنهمه آب و تاب رونمایی کرده بود را کاملا کنار بگذارد و در پرچمدار جدید شاهد بازگشت آن در نقش دوربین جلوی دستگاه هستیم و جالب اینکه این بار سنسور یاد شده عالی عمل می کند.

«ام ۹ پلاس» در کنار «ام ۹» اولین تلفن های هوشمند HTC است که امکان فیلمبرداری 4K را ارائه می کند و هرچند به قابلیت های جذابی مثل تصویربرداری همزمان از طریق دوربین عقب و جلو نیز مجهز است، اما متاسفانه کیفیت این بخش نیز چندان بهتر از عکس برداری نیست.

رنگ فیلم های ضبط شده با «ام ۹ پلاس» چندان چشم نواز نیستند و عدم وجود لرزشگیر نیز باعث شده نتیجه نهایی چندان زیبا به نظر نرسد، اما در عوض ضبط صدا با کیفیت مناسبی ضبط شده و این تلفن هوشمند می تواند نویز زمینه را به خوبی از فیلم حذف کند.

موارد بالا در مجموع به این معنی نیست که «ام ۹ پلاس» عکس های بی کیفیتی می گیرد، این تلفن هوشمند نسبت به مدل پیش از خود پیشرفت زیادی کرده و سازنده با ارائه آپدیت های نرم افزاری تلاش دارد مشکلات موجود را نیز حل کند، اما در هر حال نباید فراموش کرد که این دستگاه یک پرچمدار است و عملکرد آن را باید نسبت به مدل هایی مثل S6 سامسونگ یا آیفون ۶ سنجید.

در پایان می توانید تصاویر ثبت شده با +HTC M9 را مشاهده و با عملکرد دوربین HTC M9 مقایسه کنید.

سخت افزار

HTC که در «ام ۹» از چیپست ساخت کوالکام استفاده کرده بود در پرچمدار جدید تصمیم گرفت از MediaTek 6795T یا همان Helio X10 استفاده کند، که البته مشخص نیست این تغییر به دلیل مشکلات اسنپدراگون ۸۱۰ بوده یا وطن پرستی سازنده تایوانی.

این چیپست ۶۴ بیتی ۲.۲ گیگاهرتزی، ۸ هسته مبتنی بر معماری ARM Cortex-A53 دارد که ۴ عدد از آنها به پردازش های سنگین و ۴ هسته دیگر به امور سبک تر اختصاص داده شده اند تا بیشترین بهره وری انرژی ممکن گردد.

چیپست مدیاتک همچنین به ۳ گیگابایت حافظه رم و واحد پردازش گرافیکی PowerVR G6200 مجهز است. عملکرد این چیپست را با نرم افزار بنچمارک Antutu سنجیدیم که نهایت به رقمی حدود ۴۶ هزار دست یافتیم.

گفتنیست Antutu عملکرد کلی تمام بخش های چیپست را در نظر می گیرد و با توجه به شرایط خاص «ام ۹ پلاس» به عنوان یکی از معدود پرچمدارانی که چیپست مدیاتک را برگزیده، تصمیم گرفتیم عملکرد پردازنده گرافیکی را نیز بطور مجزا با استفاده از اپلیکیشن های دیگر آزمایش کنیم.

در نهایت واحد پردازش گرافیکی دستگاه در بنچمارک 3DMark Ice Storm Unlimited امتیاز حدود ۱۲ هزار را ثبت کرد که تقریبا نصف امتیاز رقیبی مثل نکسوس ۶ بود و در تست Ice Storm Extreme نیز به امتیاز حدود ۸ هزار رسیدیم که حتی از عملکرد تلفن های هوشمند قدیمی تر از نکسوس ۶ نیز کمتر است.

عملکرد ضعیف پردازشگر گرافیکی در اجرای بازی های سنگین گرافیکی نیز مشهود بود و در صحنه های شلوغ بازی Modern Combat 5 افت فریم وجود داشت، اما در مدت انجام بررسی در زمینه مولتی تسکینگ یا پخش فیلم های HD به مشکل کندی یا کرش کردن برنخوردیم و رابط کاربری دستگاه با همان روانی که از محصولات HTC توقع داریم اجرا می شد.

در نهایت نمی توان فراموش کرد که این تلفن هوشمند یک پرچمدار است و لازم است برای اجرا کردن نرم افزارهای سنگین اقلا در یک بازه زمانی چند ساله آمادگی داشته باشد، موضوعی که نمی توان در مورد «ام ۹ پلاس» با قطعیت در مورد آن نظر داد.

دیگر خصوصیات سخت افزاری این تلفن هوشمند نیز موارد مرسوم هستند و از جمله آنها می توان به پشتیبانی از درگاه حافظه تا ۱۲۸ گیگابایت، رادیو، فرستنده مادون قرمز، بلوتوث ۴.۱، وای-فای 802.11 a/b/g/n/ac اشاره کرد. ضمنا گفتنیست در نسخه ۳۲ گیگابایتی «ام ۹ پلاس» حدود ۱۰ گیگابایت از فضای حافظه به سیستم عامل اختصاص داده شده و مابقی در اختیار کاربر قرار دارد.

باتری

هرچند ظرفیت ۲۸۴۰ میلی آمپری باتری «ام ۹ پلاس» با «ام ۹» برابر است، اما بزرگ تر شدن نمایشگر و افزایش قابل ملاحظه تراکم پیکسل ها باعث می شود ثابت ماندن ظرفیت باتری را برای پرچمدار جدید یک پسرفت به تمام معنا بدانیم.

سازنده در مورد میزان شارژ دهی «ام ۹ پلاس» رقم ۱۳ ساعت را اعلام کرده که نسبت به ۲۱.۵ ساعت در مدل قبلی تقریبا نصف شده است. برای بررسی این موضوع عملکرد باتری دستگاه را با پخش ویدیو مورد آزمایش قرار دادیم که در نهایت زمانی نزدیک به ۶ ساعت ثبت شد.

هرچند توقع ما از باتری یک پرچمدار بیش از اینهاست، اما در نهایت می توانید برای یک روز استفاده روی «ام ۹ پلاس» پلاس حساب کنید، چرا که بر اساس تخمین ما دستگاه قادر است حدود ۱۲ ساعت تحت یک استفاده ترکیبی دوام بیاورد.

سازنده البته برای افزایش کارایی باتری دستگاه امکان فعال کردن حالت ذخیره باتری را در ۲ سطح فراهم کرده است. در مرحله اول کاربر می تواند از طریق فعال کردن Power Saver با کاهش مواردی مثل سرعت پردازنده، روشنایی نمایشگر و متصل بودن به اینترنت، مصرف باتری دستگاه را کاهش دهد.

با فعال کردن سطح بعدی که Extreme Power Saving Mode نام دارد نیز تنها عملکردهای ضروری مانند پیام رسانی، تماس و ایمیل فعال مانده و مواردی مثل سیستم نمایش نوتیفیکیشن ها نیز غیر فعال می شود تا دستگاه با کمترین میزان ممکن مصرف باتری به انجام فعالیت های ضروری ادامه دهد.

«ام ۹ پلاس» همچنین به دلیل کنار گذاشتن چیپست کوالکام به امکان شارژ سریع مجهز نیست، این باتری ضمنا به دلیل فلزی بودن بدنه تلفن هوشمند قابلیت شارژ بیسیم را نیز ندارد، موردی که البته اخیرا به دست گروهی متشکل از بزرگان حوزه فناوری از جمله کوالکام ممکن شده و امید است در مدل های آینده شاهد وجود آن باشیم.

جمع بندی

نمایشگر بزرگ و عالی و اسپیکرهای باکیفیت از ویژگی هایی هستند که «ام ۹ پلاس» را به یک دستگاه عالی برای استفاده های صوتی و تصویری بدل کرده اند.

حسگر اثر انگشت سریع و دقیق «ام ۹ پلاس» نیز استفاده از رابط کاربری زیبا و چشم نواز آن را ساده تر کرده و سطح بالاتری از امنیت را برای کاربر به ارمغان می آورد.

این قطعا بهترین پرچمداری است که HTC تاکنون به بازار عرضه کرده است، اما اینکه آیا باید آن را به رقبا ترجیح داد یا نه کاملا به سلیقه و نیاز شما بستگی دارد.

اگر تاکنون کاربر تلفن های هوشمند HTC بوده اید محصول جدید هم با بهبودهای خود شما را راضی خواهد کرد، اما اگر قصد مهاجرت به این برند را دارید لازم است ابتدا از خود بپرسید که مجموعه ویژگی های یاد شده درکنار یک طراحی بدنه هرچند تکراری اما زیبا، می تواند باعث شود از عملکرد متوسط دوربین پرچمدار خود چشم پوشی کنید؟ انتخاب با شماست.

+HTC One M9 با قیمت 2.050.000 تومان در ایران به فروش می رسد.

نکات مثبت

• طراحی و کیفیت ساخت مناسب
• نمایشگر عالی
• کیفیت خوب اسپیکر
• رابط کاربری با طراحی زیبا و قابلیت شخصی سازی فراوان
• حسگر اثر انگشت سریع و دقیق
• دوربین جلوی باکیفیت
• پشتیبانی از حافظه MicroSD

نکات منفی

• عملکرد دوربین اصلی
• عمر باتری متوسط