هوندا سیویک با لباس فرمول یک؛ تیونینگ اصولی یک هاچ بک جذاب

هوندا در سال 1972 تصمیم به تولید خودرویی در کلاس کامپکت (خودروی خانوادگی کوچک) گرفت، این خودرو اولین خودروی هوندا بود که مانند مینی انگلیسی دیفرانسیل جلو بود. سیویک در نسل های بعد، بدلیل دارابودن پتانسیل بالا برای تیونینگ، سریعا تبدیل به خودرویی محبوب شد که در بین جوانان طرفداران بسیاری داشت که هنوز هم این علاقه نسبت به مدل های دهه 90 سیویک وجود دارد.

در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

خودروی مورد بررسی ما نسل ششم هوندا سیویک است که بین سال های 1995 تا 2000 تولید می شد، البته خودروی مورد بررسی با سیویک های دیگر یک تفاوت اساسی دارد، زیرا توسط تیم اتومبیلرانی جردن مورد بهینه سازی قرار گرفته است.

زمانی که در دهه 90 تیم فرمول وان Honda Jordan در اوج افتخار قرار داشت، به منظور افزایش شهرتش 500 نمونه از هوندا سیویک EK4 VTIs را مورد بهینه  سازی قرار داد. این خودرو به رنگ زرد روشن بود و علامت تیم جردن روی آن نقش بسته بود.

البته این کار تیم جردن غیر معمول نبود، زیرا بسیاری از تیم ها و کمپانی های مشهور اتومبیلرانی اسم یا برند خود را روی خودروهای مورد بهینه سازی خود قرار می دهند. نمونه هایی از این خودروهای فوق العاده خاص عبارتند از: بنز A کلاس ورژن hakkinen و فیات seicento ورژن مایکل شوماخر و رنو کلیو ورژن Williams.

خودروی مورد بررسی ما دو بار مورد جراحی قرار گرفته است. اولین بار توسط متخصصین تیم جردن و دومین مرتبه توسط مالک خودرو که آنرا تبدیل به یک هیولای واقعی کرده است.

سیویک جردن با دو تغییر بزرگ همراه بود که عبارت اند از کیت بدنه EK9 type R با اسپویلر عقب روی در صندوق و موتور استاندارد 1600 سی سی VTi-S، البته به نظر اگر از موتور قویتر استفاده می شد سودمندتر بود، اما هنوز سیویک خودرو فوق العاده جذابی برای ساخت یک نمونه انحصاری به نظر می رسد.

در دهه 90 پیدا کردن 30 دستگاه از این نمونه تولید محدود در بازار کار راحتی بود اما حالا، شما 2 نمونه از این خودرو را به سختی می توانید پیدا کنید. در این خودرو گزینه های زیادی برای ارتقا وجود دارد، اما هر کسی این سیویک خاص را زرد نگه می دارد. صاحب این خودرو آن را از نمونه استاندارد به یک جانور زهرآگین مجهز به توربوشارژر تبدیل کرده است. این خودرو شماره 164 از 500 دستگاه است.

مالک این خودرو با یک ایده ی عالی باعث افزایش چشم گیر قدرت این ژاپنی زیبا شد، او بلوک سیلندر، منیفولد ورودی، انژکتور، پیستون ها و حتی پیچ و مهره های موتور را با نمونه های سبک و مخصوص تیونینگ، تعویض کرد. او با نصب توربوشارژر و اینترکولر توان این خودرو را از 160 اسب بخار به 390 اسب بخار رساند که برای یک خودروی سبک مانند سیویک رقم بالایی است.

متعادل کردن و انتقال این نیروی زیاد به وسیله گیربکس و کلاچ مخصوص مسابقات اتومبیلرانی ممکن شد. برای ترمز آن هم دیسک های 282 میلی متری و لنت های مخصوص در نظر گرفته شد.

چرخ ها در این نمونه از مدل اینتگرا تایپ آر گرفته شده است و باله ی عقب نیز تعویض شده، البته همه این تغییرات لطمه ای را به اصالت خودرو وارد نکرده است.

با وجود صندلی هایی با روکش زرد که 19 سال قدمت دارند، داخل کابین زیبایی خیره کننده ای دارد. البته فرمان خودرو نیز با نمونه ای که به مناسبت 30 سالگی هوندا سیویک ساخته شده، تعویض شده است.

این تغییرات عظیم هنوز به ذات سیویک جردن آسیب نزده بلکه قدرتی به آن بخشیده که در خور نام بزرگ جردن باشد و آن را بیشتر شبیه یک خودروی تولید محدود کرده که توسط یک تیم اتومبیلرانی پر افتخار طراحی و تولید شده است.