۵ نشانه برای ترفیع کارکنان درخشان

داشتن یک کارمند فوق العاده، هنگام مشغله ی زیاد می تواند جان شما را نجات دهد. کارمندان برجسته از آن جهت برجسته می شوند که آنچه شما فراموش می کنید را انجام می دهند، ناگفته های شما را می خوانند و معمولاً شما را از دردسر های بزرگ می رهانند.

اما متأسفانه چیزی طول نمی کشد که ستاره های شما باید ترفیع بگیرند و مدیر خود را ترک کنند. مدیر آنها نیز دو گزینه پیش روی خود بیشتر ندارد: یک، استخدام یک نیروی تازه کار که معلوم نیست پتانسیل نفر قبلی را داشته باشد و دو، اینکه دست تنها بماند و غبطه ی داشتن کارمند فوق العاده اش را بخورد. خارج کردن یک نیروی پر بازده از کنترل خود کار آسانی نیست. نیروی کار به این ارزشمندی چیزی است که هر کسی آرزوی داشتنش را دارد چون به معنای واقعی کلمه «کار انجام می دهد». آنها آچار فرانسه ی پروژه ها، تصمیم ها، بازخور ها و خوشگذرانی (بخوانید مدیریت استرس) هستند.

با اینکه هر کسی از احساس مهم بودن لذت می برد، نگه داشتن کارمندان درجه یک به مدت طولانی، در صورتی که فرد به رشد مورد نظر خود دست پیدا نکند می تواند اثرات منفی به جای بگذارد. با این تفاسیر، از کجا می توان فهمید زمان آن فرا رسیده است که به ستارگان خود اجازه دهید در سطح بالاتری بدرخشند؟ ۵ نشانه ی زیر به شما خواهند گفت چه زمان می توانید کارمندان درخشان خود را برای بالا رفتن از پله های ترقی از قید خود رها کنید.

۱- شکایت رو به بالا

کسانی که با نیروهای نظامی کار کرده اند این را می دانند که در سلسله مراتب فرماندهی نظامی، گله و شکایت ها همیشه رو به بالا منتقل می شوند نه پایین. این که به عنوان یک رهبر چه رفتاری در قبال پایین دستی های خود داشته باشید روی اطرافیان شما تأثیر مستقیم خواهد داشت. کارکنان درخشان نیز این را می دانند. بنابراین اگر دیدید بهترین کارمندتان هنگام گزارش های عملکردی به روی دیگران لبخند می زند، اما دغدغه ها و نگرانی هایش را تنها با شما در میان می گذارد، نشان می دهد از خودش، محیط اطرافش و تعامل میان این دو کاملاً آگاه است.

۲- تلاش برای یافتن راه حل

یک کارمند درجه یک موقعیت اصلی و عملکرد بالای خود را بی چون و چرا و به صورت مستمر حفظ می کند. در مواقع دشواری که همه از موقعیت گله می کنند، او گله گزاری های بی حاصل و وقت گیر را فاکتور می گیرد و به دنبال پیدا کردن راه حل های بالقوه ی مشکل مورد نظر می رود.

۳- مدیریت کردن همکاران

مطالبه ی گزارش های مستقیم یک چیز است، و طلب مسئولیت پذیری از همکاران یک چیز دیگر. کسانی که به شما گزارش می دهند فرض را بر این می گذارند که شما تلاش های آنان را زیر نظر دارید و ایده هایشان را به چالش می کشید. به بیان دیگر وقتی کسی به شما گزارش می دهد، انتظار قضاوت شدن را نیز دارد.

اما مسئولیت پذیر کردن همکاران به این آسانی نیست. چون در این مورد قضاوت در سطحی برابر صورت می گیرد. یکی از رفتارهایی که کارمندان خارق العاده را از کارمندان عادی متمایز می کند، همین طلب مداوم مسئولیت از همکاران است. بنابراین اگر دیدید کارمند شما از دیگران می خواهد مسئولیت هایشان را درست انجام دهند شاید وقت آن رسیده مسئولیت رهبری بزرگ تری به او بدهید.

۴- تغییر تفکر از «من» به «ما»

واژه هایی که به کار می بریم به خوبی نشان می دهند نقطه ی تمرکز ما کجاست. برای مثال، دفعه ی بعدی که با کسی مشغول گفتگو بودید، به این توجه کنید که فرد مورد نظر چند بار جمله های خود را با «من» آغاز می کند. شروع کردن جملات با «من» نشانه ی بارز این مسئله است که فردیت چقدر در ذهن آن فرد پر رنگ است.

هشدار: این موضوع به آن معنا نیست که رهبری کردن با این نگاه همیشه اشتباه است. مشکل زمانی به وجود می آید که فرد مدام محور گفتگو را از روی خودبینی روی خودش متمرکز کند.

۵- پیشی گرفتن از همکاران

اگر کارمندی دارید که در رأس زنجیره ی غذایی خود قرار دارد و همیشه بلا استثناء از همکاران خود یک سر و گردن بالاتر می ایستد، وقت آن رسیده تا انگیزه ی رشد را از دست نداده است او را به سطح بالاتری ارتقا دهید.