طرح حمله سایبری گسترده علیه زیرساخت های ایران؛ ادعاهای تازه یک فیلم مستند آمریکایی

روزنامه ی آمریکایی نیویورک تایمز دیروز در مطلبی به فیلم مستند تازه ای از یک فیلم ساز آمریکایی به نام الکس گیبنی اشاره می کند که ادعاهای تازه ای در آن مطرح شده است. به گفته ی نیویورک تایمز، فیلم مستند گیبنی به نام «روز های صفر» که قرار است فردا چهارشنبه در جشنواره ی فیلم برلین به نمایش در بیاید، از قول تعدادی از منابع آگاه اطلاعاتی و نظامی آمریکایی پرده از برنامه ای برای حمله سایبری گسترده به زیرساخت های غیر نظامی و نظامی ایران بر می دارد که در صورت شکست در مذاکرات هسته ای و وقوع رویارویی نظامی، می توانسته به عنوان طرحی اضطراری مورد استفاده قرار بگیرد.

به ادعای مقامات مصاحبه شونده در فیلم گیبنی، آمریکا برای از کار انداختن زیرساخت های حیاتی ایران توسط بدافزار، میلیون ها دلار هزینه کرده است. طرح مذکور با اسم رمز «نیترو زئوس» قرار بوده حمله ی سایبری گسترده ای را علیه پدافند هوایی، سامانه های ارتباطی و بخش های حیاتی شبکه ی برق ایران سازماندهی کند.

گویا در فیلم گیبنی اظهار شده است که این، بخشی از تلاش نهاد های نظامی و اطلاعاتی آمریکا برای اطمینان خاطر دادن به رئیس جمهوری این کشور یعنی باراک اوباما بوده است تا او مطمئن باشد در صورت شکست مذاکرات هسته ای، راه های جایگزین دیگری هم پیش روی خود دارد. مقامات مصاحبه شونده در این فیلم ادعا کرده اند هزاران نیروی نظامی و اطلاعاتی آمریکایی در تهیه ی این طرح نقش داشته اند. آن گونه که اظهار شده، اجرای این طرح نیازمند کاشت قطعاتی الکترونیکی در شبکه ی زیرساختی ایران بوده است؛ امری که با توجه به توانایی های امنیتی و حفاظتی ایران بسیار دور از دسترس به نظر می رسد و کلیت طرح مورد اشاره را زیر سؤال می برد.

بنا به ادعای فیلم مذکور، مقامات پنتاگون در حالی خود را برای چنین پیشامدی آماده می کرده اند که مقامات اطلاعاتی آمریکا در حال توسعه ی برنامه ی سایبری بسیار متمرکزتری برای از کار انداختن تأسیسات زیرزمینی فوردو در ایران بوده اند. لازم به توضیح است که تأسیسات هسته ای فوردو به دلیل عمق بسیار زیاد، از تیررس تسلیحات ضد استحکامی آمریکا به دور است. یکی از دلایل توجه به چنین طرحی توسط اوباما نیز همین مسئله عنوان شده است.

از جمله موضوعات دیگری که گیبنی برای اعتبار بخشی به ادعای خود در این فیلم مطرح کرده مسئله ی ویروس استاکس نت است که ادعا شده تنها بخشی از این برنامه ی بزرگ تر بوده است. در بخشی از فیلم، اشاره می شود با اینکه استاکس نت بخش بزرگی از رایانه های تمام جهان را آلوده کرد، اما بیشترین میزان آلودگی آن به رایانه های ایران بر می گشته است. این موضوع باعث شد توجه مقامات ایرانی به اهمیت لزوم دفاع جدی تر در برابر حملات سایبری پی ببرند و با کمک متخصصین خارجی و داخلی به تقویت سامانه های دفاعی سایبری خود بپردازند. نقش رژیم صهیونیستی در تولید شتابزده ی نسخه ای از ویروس استاکس نت که باعث لو رفتن آن شد نیز یکی از علل ابهام در سطح همکاری نهاد های امنیتی آمریکا با این رژیم در پروژه ی مورد ادعا عنوان شده است.

روزنامه ی نیویورک تایمز در ادامه اظهار می دارد فرماندهی سایبری آمریکا می توانسته بازوی اجرایی چنین طرحی باشد اما مسئولیت نفوذ به شبکه های زیرساختی ایران احتمالاً با سازمان امنیت ملی این کشور بوده است. طرح ریزان نظامی اعتقاد دارند چنین کاری بسیار پر خطر است. چرا که دانش آمریکایی ها از نحوه ی عملکرد شبکه های زیرساختی ایران بیش از اندازه کلی و مبهم و پیش بینی خسارات جانبی چنین طرح بلندپروازانه ای نیز دشوار است. در ادامه ی مقاله نیز نسبت به میزان موفقیت احتمالی چنین برنامه ای اظهار تردید شده است.

اما این ادعاها در حالی مطرح می شوند که پتانسیل سایبری ایران ظرف سال های گذشته رشد بی سابقه ای را تجربه کرده است. تقریباً تمام گزارش های خارجی درباره ی توان سایبری ایران، اعتراف می کنند گروه های ایرانی فعال در این زمینه، روز به روز شیوه های تازه تری برای نفوذ به شبکه های زیرساختی اهداف خود مورد استفاده قرار می دهند که این نشان از رشد بی سابقه ی توان فنی آنها دارد. برای مثال نفوذ چندباره ی یک گروه هکر ایرانی ظرف سال های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ به شبکه ی رایانه ای نیروی دریایی آمریکا و حضور چند ماهه ی آن روی آن، حکایت از آن داشت که شیوه های مورد استفاده ی این گروه ها دستخوش پیشرفت فنی قابل توجهی شده است.

گزارش smallmedia نیز حاکی از آن است که بودجه ی امنیت سایبری ایران، با ۱۲۰۰ درصد افزایش ظرف سه سال از زمان روی کار آمدن حسن روحانی، یکی از چشمگیر ترین رشد ها (۱۲ برابر) را در بودجه ی ایران تجربه کرده است. کنار هم قرار دادن این دو (بودجه و توان فنی) تنها می تواند نشان از چند برابر شدن توان سایبری ایران (چه از لحاظ دفاعی و چه از لحاظ تهاجمی) داشته باشد؛ توانی که به اذعان خود متخصصین آمریکایی، ایران را حد اقل در ردیف ابرقدرت های سایبری نظیر چین و روسیه قرار می دهد.

برخی گزارش ها حتی تا آنجا پیش رفته اند که توان سایبری ایران را بیشتر از تسلیحات اتمی عنوان کرده اند.