ظهور و بلوغ جذابترین کمپانی خودروسازی ایتالیا؛ داستان لامبورگینی به روایت تصویر

لامبورگینی مشهور ترین خودروساز ایتالیایی نیست، چرا که این عنوان به فراری تعلق دارد. بزرگترین خودروساز هم فیات است که مالکیت بخش اعظمی از صنعت خودروسازی این کشور را در اختیار دارد.

اما لامبورگینی را می توان مهیج ترین خودروساز این کشور توصیف کرد. شرکتی که تاکنون ده ها خودرو فوق العاده را به تولید رسانده و به رویای بسیار افراد رنگ واقعیت بخشیده است.

برای روایت ماجرای آغاز به کار این خودروساز، یک روایت مشهور وجود دارد. فروچیو لامبورگینی که یکی از صنعت گران شناخته شده و ثروتمند ایتالیا در دوران بعد از جنگ جهانی دوم بود. برای تعمیر صفحه کلاچ معیوب فراری خود به انزو فراری (بنیانگذار فراری) راهکاری ارائه می کند اما فراری مغرور با برخورد بدی پیشنهاد او را رد می کند.

از همین رو فروچیو به فکر تولید خودروهای اسپرت در کمپانی خودش می افتد.

هرچند این روایت چندان هم دقیق و مستند نیست و به نظر می رسد فارغ از این مشاجره لفظی، انگیزه های اقتصادی و صنعتی فرچیو به عنوان یک صنعتگر تحصیل کرده و موفق باعث شد تا او قدم در راه ساخت خودروهای اسپرت بگذارد.

در واقع او با ارزیابی قیمت قطعات منفصله و قیمت فروش خودرو، به این نتیجه رسید که فراری سود قابل توجهی از ساخت هر خودرو می برد و در این بخش از بازار فرصت رقابت و کسب سود زیادی وجود دارد.

به هرحال در سال های آغازین دهه 60، فروچیو که به عنوان مالک کمپانی شماره یک ماشین آلات کشاورزی در ایتالیا شناخته می شد، سرمایه ای را برای ساخت تاسیسات و کارخانه تولید خودرو اختصاص داد و جمعی از مهندسان خلاق و با تجربه را نیز دور خود جمع کرد.

350 GTV به عنوان اولین محصول این شرکت مورد توجه کارشناسان قرار گرفت و پس از چندی لامبورگینی توانست با طراحی بزرگ به اسم گاندینی برای خلق اولین محصول تجاری خود به نام میورا نیز به توافق برسد.

گاندینی استایل کلی و متفاوت خودروهای شاخص و 12 سیلندر لامبورگینی را پایه ریزی کرد و هویت مستقلی را برای این خودروساز پدید آورد که محصولات لامبورگینی را از خودوهای اسپرت کلاسیک فراری، مزراتی و آستون مارتین متمایز می ساخت.

در زمینه فنی هم لامبورگینی با یکی از کارشناسان بخش پیشرانه فراری به نام بیتزارینی به توافق رسید و حاصل این همکاری خلق پیشرانه مشهور و جاودان 6 لیتری و 12 سیلندر مشهور لامبورگینی بود که تا همین اواخر نیز قلب تپنده سریع ترین مدل های لامبو را به ضربان وا می داشت.

با این وجود خوش شانسی های فروچیو لامبورگینی دیری نپایید. در شرایطی که او مشغول سرمایه گذاری و توسعه برند خودروسازی خود بود، وضعیت اقتصادی اروپا در اوایل دهه 70 متشنج شد و بحران نفتی مشهور دهه 70 تاثیر نامطلوبی بر بازار خودروهای گران قیمت گذاشت.

لامبورگینی ناچار به فروش سهام شرکت و ترک کمپانی خود شد و پس از آن نیز این شرکت چندین بار بین سهام داران سوئیسی، کرایسلر و یک کمپانی سرمایه گذاری اندونزیایی دست به دست شد.

در طول این مدت تولید محصولات کج دار و مریز ادامه داشت و پس از میورا نوبت به کانتاچ افسانه ای و چند مدل نه چندان مطرح مانند اسپادا رسید.

کرایسلر حتی از دانش فنی مهندسی لامبو برای خلق مدل اسپرت خود یعنی دوج وایپر استفاده کرد اما مشکلات اقتصادی و بی ثباتی مدیریتی مانع از حضور قدرتمند لامبو در برابر رقبایی چون پورشه و فراری می شد.

سرانجام در سال 98 بود که کمپانی معظم فولکس واگن، مالکیت لامبورگینی را به قیمت 110 میلیون دلار از آن خود کرد اما اینبار نیز نفوذ زیاد خاندان پورشه در مجموع فولکس واگن، مانعی از سرمایه گذاری مستقیم ابر کمپانی آلمانی برای احیای لامبورگینی بود.

در نهایت اما تسلم شکست و لامبورگینی مورد حمایت کمپانی آئودی قرار گرفت.

با تولید مورسیه لگو و استفاده از دانش فنی و مدیریتی آلمانی ها، آفتاب موفقیت بار دیگر بر گاو طلایی لامبورگینی تابید و این کمپانی در طول 15 سال گذشته موفق به ثبت رکورد های تازه ای در زمینه بازاریابی و فروش شده است.