ناسا قصد دارد در فضا دارو تولید کند

تیمی از محققین دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در نظر دارند در تاریخ هشتم آوریل نوعی قارچ را از طریق یکی از پروازهای شرکت اسپیس اکس به ایستگاه فضایی بین المللی بفرستند.

البته برخلاف ماموریت های پیشین هدف آنها از انجام این کار قرار دادن این قارچ تحت شرایط مشابه به مریخ نیست و این گروه از دانشمندان قصد دارند ببینند که آیا می توانند از آن برای ساخت دارو در فضا بهره بگیرند یا خیر.

بد نیست بدانید که این قارچ، سلول هایی به نام متابولیت های ثانویه می سازد که می شود از آنها برای ساخت دارو استفاده کرد و یکی از رایج ترین مثال ها در این باره پنسیلین است. با این همه، دانشمندان (از جمله کلی ونگ، پروفسور آمریکایی که سرپرستی این پروژه را بر عهده دارد) در بسیاری موارد دریافته است که این قارچ تنها زمانی متابولیت ثانویه تولید می کند که در شرایط پراسترس قرار گیرد و محیط فضا آنقدر سخت هست که تولید این مولکول ها را فعال نماید.

دانشمندان معتدند گونه ای که قصد ارسالش به فضا را دارند (یعنی Aspergillus nidulans) می تواند در تولید چهل نوع دارو در گرانش صفر مورد استفاده قرار گیرد. این قارچ در واقع بهترین اندامک برای انجام چنین آزمایشی است چراکه پیشتر به صورت گسترده در تحقیقات دارویی مورد استفاده قرار گرفته و می توان مشخصا در ساخت داروهای ضد پوکی استخوان از آن استفاده کرد.

با در نظر داشتن این مساله که فضانوردان بعد از حضور طولانی مدت در فضا تراکم استخوانی شان را از دست میدهند، می توان از nidulans به عنوان یک محموله ارزشمند برای سفر به اعماق فضا بهره گرفت. این تیم همچنین باور دارند که می توانند از قارچ یاد شده در تحقیقات خود پیرامون سرطان و آلزایمر نیز استفاده کنند.

قارچ یاد شده قرار است که در طول سفرش به ایستگاه فضایی بین المللی در دمای 4 درجه سلسیوس نگهداری شود و در آنجا به مدت هفت روز در محیطی با دمای ایده آل 37 درجه سلسیوس بماند تا رشد خود را انجام دهد.

تیم تحت سرپرستی پروفسور ونگ، قصد دارد این گونه را برای انجام آزمایشات بیشتر در ماه می به زمین باز گرداند و امیدوار است که تا آن زمان مولکول های متابولیت ثانویه رشد خود را انجام داده و برای ساخت دارو آماده شده باشند.

پروفسور ونگ در این باره اظهار داشته:

داروها تاریخ انقضا دارند. ماموریت انسانی ناسا به مریخ نیز احتمالا بین یک تا سه سال طول می کشد. در این بازه زمانی تمامی داروها ماندگاری لازم را ندارند و در نتیجه توانایی ساخت دارو در فضا به ما امکان می دهد که اندکی از زمین دورتر شویم و از این امکان در اکتشافات آینده فضایی بهره بگیریم.