نگاهی به دو تلفن هوشمند اولیه از موتورولا که زمانی صدرنشین بازار بودند

موتورولا به عنوان یک تولید کننده موبایل از روزهای اوج خود خیلی فاصله گرفته و دوران فروش میلیونی تلفن های Razr آن دیگر سپری شده است و حالا کسی این شرکت را با  اسمارت فون های سری Droid آن پیشگام انقلاب اندروید نمی داند.

در واقعیت، این شرکت را می توان یک جامانده در رقابت اسمارت فون ها دانست هرچند که چنین حقیقتی مانع از تلاش کردن آن برای ایجاد «تغییر در تلفن های همراه» نمی شود.

حالا که تنها چند روز تا معرفی جدیدترین تلفن های هوشمند این کمپانی باقی مانده، بهتر است نگاهی بیاندازیم به اولین موبایل هایی که حدودا یک دهه پیش از سوی آن معرفی شدند و حالا بسیاری از کاربران ابدا از وجود آنها خبر ندارند.

اوایل سال 2011 میلادی، موتورولا به دو شرکت مستقل تقسیم شد: موتورولا سولوشن و موتورولا موبیلیتی (که مسئولیت ساخت و فروش تلفن های همراه را بر عهده داشت). اواخر همان سال گوگل واحد موتورولا موبیلیتی را خریداری کرد و در سال 2014 آن را به لنوو فروخت (هرچند که غول جستجو بخش اعظمی از پتنت های این شرکت را برای خود نگه داشت).

بنابراین موتورولا موبیلیتی که امروز در خبرها نامش را می شنویم به لنوو تعلق دارد که البته به عنوان یک شرکت مستقل به فعالیت خود ادامه می دهد.

اولین اسمارت فون های این برند نیز A920 و A925 نام دارند که البته زمان دقیق عرضه شان در تاریخ گم شده و هیچگونه اطلاعات موثقی دراین باره وجود ندارد. صرفا می دانیم که A920 اوایل سال 2003 میلادی عرضه شد و A925 هم در پایان سال (یعنی قبل از عصر آیفون و اندروید). این دو تلفن هوشمند طراحی تقریبا مشابهی داشتند و از سیستم عامل سیمبین بهره می بردند که حالا دیگر وجود ندارد.

این دستگاه ها با نمایشگرهای کوچک شان که با تعداد زیادی دکمه احاطه شده اند و البته آنتن های عجیب و غریبی که روی بدنه آنها وجود داشت، برای بسیاری از کاربران اسمارت فون های امروز عجیب و غریب به نظر می آیند و ضخامت و بدنه حجیم شان هم ابدا با محصولات مدرن قابل مقایسه نیست.

در هر حال، دو موبایلی که به آنها اشاره کردیم در آن زمان جزو پیشرفته ترین تلفن های همراه سال 2003 بودند که از شبکه ارتباطی نسل سوم پشتیبانی می کردند (امری غیررایج در آن زمان)، دوربین های جلویی VGA برای برقراری تماس های تصویری داشتند و نمایشگرهای تاچ مقاومتی با 65 هزار رنگ و رزلوشن 208 ر 320 پیکسل برایشان در نظر گرفته شده بود. دیگر امکانات این دستگاه ها هم به استایلوس (نمایشگرهای مقاومتی آنها سازگاری لازم را با انگشت نداشتند)، GPS و بلوتوث خلاصه می شد و از وای فای در آنها خبری نبود.

A920 و A925 از پردازنده تک هسته ای TI OMAP با سرعت کلاک 168 مگاهرتز بهره می بردند و به ترتیب حافظه های داخلی 8 و 12 مگابایت برایشان در نظر گرفته شده بود و یک کارت حافظه اس دی با ظرفیت 32 مگابایت نیز همراه با آنها در اختیار مشتری قرار داده می شد.

این دو موبایل طیف وسیعی از قابلیت ها را برای کاربران خود به ارمغان می آوردند که البته برای آن زمان بسیار خوب بود (مثلا مرور وب، ارسال ایمیل، گوش دادن به موسیقی و مواردی از این دست) منتها سرعت انجام این فرایندها با استفاده از دستگاه های یاد شده آنقدر پایین بود که حالا از نظرخیلی ها غیرقابل قبول است.