ناگفته های جدیدی از روند ساخت اولین آیفون فاش شد

زمانی که استیو جابز تصمیم گرفت اپل هم تلفن هوشمند خودش را بسازد، Scott Forstall از طرف وی مامور شد تا بهترین و جاه طلب ترین نیروهای این شرکت را برای ساخت چیزی که بعدا iOS نام گرفت انتخاب کند.

اما اینکه اسکات فورستال ناگهان مسئولیت به این مهمی را عهده دار شود چندان هم باعث تعجب نبود، چرا که وی در سالهای دهه 2000 میلادی در توسعه ی OS X (سیستم عامل دسکتاپ اپل) نقش پررنگی داشت.

رابطه ی دوستانه و اعتماد بین فورستال و جابز هم موضوع جدیدی به حساب نمی آمد و از زمان همکاری در NeXT آغاز شده بود.

تنها شرط استیو جابز این بود که پروژه ساخت آیفون باید مخفی بماند

جابز بر اساس همین اطمینان و رابطه ی نزدیک آزادی عمل زیادی برای فورستال قائل شد و تنها یک شرط برایش در نظر گرفت، اینکه توسعه ی تلفن هوشمند به دست این شرکت کاملاً مخفیانه انجام شود و نباید کسی از خارج مجموعه ی اپل در آن همکاری داشته باشد تا احتمال درز اطلاعات حداقل باشد.

جزئیات این موضوع بیش از هر چیز هنگام دعوای حقوقی بین سامسونگ و اپل در سال 2012 فاش شد که فورستال اسنادی به دادگاه ارسال کرد تا اثبات کند توسعه آیفون تا چه حد با تمرکز بر عدم نشر اطلاعات به بیرون انجام گرفته است.

برای نمونه در نظر داشته باشید تیم هایی که توسعه بخش های مختلف آیفون را در دست داشتند حتی خودشان هم نمی دانستند تلاش هایشان در نهایت به ساخت چه محصولی منجر خواهد شد.

فورستال به این افراد تنها گفته بود اپل به ساخت یک محصول جدید و فوق العاده مشغول است، اما اگر می خواهند عضوی از آن باشند لازم است آمادگی داشته باشند سالها به سختی تلاش کنند و این موضوع، حتی آخر هفته ها و بعد از ساعات اداری را هم شامل می شود.

به گفته ی فورستال نام «پروژه بنفش» به عنوان اسم رمز انتخاب و از همان ابتدا یک طبقه ی کامل از یکی از ساختمان های اپل در کوپرتینو در اختیار این گروه قرار گرفت. این ساختمان به دوربین های امنیتی و دستگاه های کارت خوان متعددی مجهز بود که برای عبور از آنها لازم بود در طول روز 5 یا 6 بار کارت خود را نشان دهید.

Terry Lambert هم یکی از مهندسین سابق اپل است که بخشی از تجربیات خود هنگام کار روی اولین آیفون را در سایت Quora به اشتراک گذاشته است. آقای لمبرت می گوید در اواخر روند توسعه ی نخستین آیفون به عنوان اشکال یاب کرنل سیستم عامل به تیم توسعه اضافه شده است، اما با وجود اینکه کوتاه تر از دیگران در پروژه حضور داشته، خاطرات جذابی دارد.

ابتدا به سالنی برده شدم که همه چیز در آن با پارچه های سیاه رنگ مخفی شده بود. حتی عملیات ایراد زدایی از کرنل سیستم عامل هم از راه دور با کامپیوترهای واسطه انجام می شد، اما با این حال مشخص بود دستگاهی که مشغول کار روی آن هستند مبتنی بر معماری ARM ساخته شده.

برای آغاز فعالیت در این پروژه لازم بود ابتدا پیمان نامه ی عدم افشای اطلاعات را امضا کنم، اما با اینکه اسم رمز پروژه در متن آمده بود، تا پیش از امضا حتی آن را هم به شما نشان نمی دادند.

پس از گرفتن تعهد در مورد مخفی ماندن پروژه، می توانستید به یک آزمایشگاه سری دسترسی داشته باشید که در حقیقت بخشی از آزمایشگاه اصلی به حساب می آمد، اما با این حال هر کسی نمی توانست به داخلش رفت و آمد کند.

اما حتی اینجا هم روبرو شدن با محصول نهایی ممکن نبود و تنها چند نمونه اولیه وجود داشت که از شیشه ی پلکسی ساخته شده بودند.

آقای لمبرت در توضیح روش های اپل برای مخفی ماندن پروژه می گوید گاهی این شرکت به تیم هایی که مشغول کار روی یک محصول هستند اسم های رمز مختلفی اعلام می کند، در نتیجه دو مهندس که توسعه بخش های مختلف یک محصول را در اختیار دارند، تصور می کنند شخص دیگر چیز متفاوتی می سازد و هویت واقعی محصول نهایی مخفی می ماند.

اما این همه ی اطلاعات منتشر شده توسط آقای لمبرت نیست و جزئیات دیگری هم وجود دارد که برای علاقه مندان به فناوری جذاب خواهد بود، بر همین اساس توصیه می کنیم متن کامل گفته های وی را در وبسایت Quora مطالعه کنید.