بالا و پایین های ساخت چیپست مجتمع خانگی در دنیای امروزی موبایل

اپل، سامسونگ و هوآوی شرکت هایی هستند که معمولاً از چیپست های اختصاصی در موبایل های هوشمندشان بهره می گیرند و حالا شیائومی هم به جمع این سازندگان موبایل افزوده شده تا اتکایی کامل به کوالکام به عنوان سازنده چیپست های اسنپدراگون نداشته باشد.

نمی توان توسعه چیپست ها به شکل خانگی توسط شرکت های تکنولوژیک را یک گرایش کلی دانست ولی به نظر می رسد امروز کمپانی های بیشتری مایل هستند تا با توسعه چیپست های مجتمع، دگرشی در صنعت فناوری ایجاد کرده و کمتر نیازمند شرکت های متخصص این امر باشند. سازندگانی که حالا چیپست های خودشان را توسعه می دهند وعده های بزرگی به خود و کاربرانشان داده اند ولی این راه کم خطر هم نیست، و این همان نقطه ای است که چنین شرکت هایی، در موردش هیچ نمی گویند.

اساس بحث بر روی «سیستم-روی-چیپ»، SoC یا همان چیپست مجتمع است. شرکت هایی مانند سامسونگ،‌ هوآوی و شیائومی هنوز هم به کمپانی های توسعه دهنده چیپست مانند کوالکام، مدیاتک یا دیگر شرکت های توسعه دهنده سیستم-روی-چیپ نیاز دارند. حتی اپل هم هنوز چیپ های مودم LTE به کار رفته در آیفون را از کوالکام خریداری می کند.

سازندگان موبایل های اندرویدی متکی به چیپ های کوالکام هستند،‌ چرا که همین شرکت اکنون به عنوان بهترین در حوزه کاری خود شناخته می شود. «پاتریک موردهد»، یکی از تحلیلگران صنعت تکنولوژی در همین رابطه می گوید: «اگر قدرت پردازشی بالا و اتصال اینترنتی بی نقص می خواهید، مجبور هستید به سراغ کوالکام بروید.»

منابع زیاد و روابط بسیار عمیق کوالکام در صنعت تکنولوژی باعث شده تا این شرکت بتواند چیپست هایی توسعه دهد که قدرت پردازشی بالایی در دنیای موبایل ارائه می دهند و سازندگان دستگاه ها هم می توانند با سخت افزارهای متنوع آنها را جفت کرده و به دست کاربر برسانند. چنین ویژگی هایی در کنار ارائه محصولات کم نقص، باعث گشته تا اکثریت شرکت های توسعه دهنده گجت های دیجیتالی به سراغ بهره گیری از چیپست های اسنپدراگون بروند.

در چنین شرایطی، موبایل های همه شرکت ها از یک چیپست پرچمدار بهره می گیرد و تنوع از میان برداشته می شود. همین مسئله سبب می گردد تا شرکتی نظیر شیائومی هم بخواهد چیپست اختصاصی خودش را داشته باشد و به این شکل، از دیگران متمایز شوند.

در دنیای موبایل های پر سود پرچمدار، تمایز بخشیدن به محصولی که دارید امری کم معنا نیست. کافیست خودتان را جای یکی از شرکت های بزرگ قرار دهید: تقریباً همه پرچمدارانی که از سوی رقبا توسعه پیدا می کنند و در سال ۲۰۱۷ به بازار راه می یابند، از چیپست اسنپدراگون ۸۳۵ برخوردار خواهند بود. مثل این است که تمام شرکت های خودروسازی از یک موتور یکسان در محصولات خود استفاده کنند. شاید مهندسین شرکت های مختلف خودروسازی راهی برای بهبود اندک عملکرد موتور پیدا کنند، اما اساس آن در نهایت یکسان است.

«ژان داوسن» یکی دیگر از تحلیلگران می گوید: «زمانی که یک شرکت چیپست اختصاصی خودش را توسعه می دهد، می تواند آن را به گونه ای بهینه کند که دقیقاً با مشخصات دستگاه هم خوانی و هماهنگی داشته باشد. از طرف دیگر، شرکت های توسعه دهنده بزرگ چیپست،‌ آن را به گونه ای می سازند که همه شرکت های سازنده موبایل بتوانند با سخت افزارهای مختلف از آن استفاده کنند.»

حالا شما شرکتی هستید که چیپست های مجتمع اختصاصی اش را توسعه می دهد. شرکت های تامین کننده چیپست با مشکل مواجه می شوند؟ این مسئله ارتباطی با شما پیدا نخواهد کرد. برای مثال داستان سامسونگ و کوالکام را به یاد بیاورید. در سال ۲۰۱۵ بود که کوالکام چیپست مجتمع اسنپدراگون ۸۱۰ را ارائه داد. شایع شد که این چیپست با مشکل تولید حرارت بیش از حد رو به روست. هر چند خود کوالکام این شایعه را رد می کرد، ولی چنین اتفاقی باعث شد تا سامسونگ در سال ۲۰۱۶، در خانواده گلکسی اس ۶ به طور کلی از چیپست های اگزینوس استفاده کند.

این در حالیست که اپل از ابتدا چنین رویکردی را در پیش گرفته بود و می تواند چیپست های سری A را آنطور که مایل است بهینه سازد. چنین سطحی از آزادی، اتفاقی کم نظیر در دنیای تکنولوژی بوده و یکی از دلایل اصلی علاقه شرکت های تولید کننده موبایل به توسعه سیستم-روی-چیپ به شمار می رود.

البته همه این ها عالی هستند، اما اگر بتوانید از پس مخارج آن برآیید. این مخارج گاهی فقط مربوط به تعداد صفرهای حساب بانکی یک شرکت نیست. باید بتوانید زیر بار ریسک های آن هم بروید، و اینطور که به نظر می رسد، شیائومی همه این ریسک ها را پذیرفته.

شیائومی از دو سال پیش تصمیم گرفت که کنترل سرنوشت خود را در دست گیرد. «جان چَن» سخنگوی این شرکت چینی می گوید: «می خواستیم نشان دهیم که ما شرکتی با قابلیت ارائه نوآوری هستیم، به همین دلیل تصمیم گرفتیم یک چیپست خانگی‌ توسعه دهیم. کلید اصلی توسعه موفق یک موبایل، داشتن کنترل کامل بر همه چیز و تلفیق موفق آنها با هم است.»

حالا شیائومی چیپست «Surge S1» را توسعه داده؛ سیستم-روی-چیپی که به یک پردازنده ۸ هسته ای ARM مجهز است. Surge S1 یک پرچمدار نیست و بیشتر به یک چیپست میان رده می ماند، اما به خوبی قادر است محتوای 4K را مدیریت کند. از آن مهم تر، همین چیپست به خوبی با موبایل جدید «5C» هماهنگ شده است.

بر اساس گزارش ها، شیائومی برای توسعه این چیپست رقمی معادل ۱۴۵ میلیون دلار هزینه کرده و این هزینه، از همین حالا کم کم در حال بازگشت است: توسعه خانگی این چیپست به شیائومی اجازه می دهد تا هر زمان که خودش بخواهد بتواند موبایلی را به بازار عرضه کند، در حالی که سایر شرکت ها مجبور هستند برنامه زمانی خود را با کوالکام هماهنگ کنند یا در مواردی مثل ال جی جی 6، قید استفاده از جدیدترین چیپست را بزنند. از سوی دیگر باید توجه داشت که کوالکام تا ۲ الی ۳ ماه دیگر چیپست اسنپدراگون ۸۳۵ را به سازندگان سخت افزار ارائه می کند.

سخنگوی شیائومی می گوید که توسعه یک چیپست خانگی به این شرکت اجازه می دهد تا به روز رسان های اندروید را هم سریع تر به دست کاربرانش برساند. این در حالیست که مزیت های دیگری هم می توان برای این مسئله یافت. برای مثال هوآوی چیپست کایرین ۹۶۰ خود را به نوعی توسعه داده که کاربر بتواند از باتری دستگاه به شکلی طولانی تر استفاده کند. جالب تر اینجاست که تا چند سال پیش، چنین اقداماتی به طور کلی غیر ممکن بود.

موردهد می گوید: «آنچه باعث شده امروز چنین امری قابل تحقق باشد، مالکیت فکری از ARM، و ارتقا ابزارهای طراحی و توسعه است تا در نهایت یک شرکت پس از طراحی آن، SoC را به یک کارخانه ساخت ببرد و به سادگی سفارش ساختش را بدهد.»

به کلامی ساده تر، شرکت ARM چند سال پیش طرحی را معرفی کرد به نام «Artisan». در این طرح تمام دستاوردها و پتنت ها در برابر توسعه دهندگان سخت افزاری قرار می گیرد و توسعه دهنده در ازای آنچه انتخاب می کند، پرداختی خواهد داشت. همین مسئله باعث شده تا ساخت یک چیپست از نقطه آغاز، انقدر ساده و راحت شود و شیائومی بتواند تنها در مدت ۲ سال، یک چیپست مجتمع توسعه داده و آن را در دستگاهی که به فروش می رساند قرار دهد.

البته هیچ یک از این مواردی که تا کنون توضیح داده شد، باعث نمی شود تا توسعه یک چیپست واقعاً ایده ای عالی به نظر برسد.

کسب و کار پر خطر

موفقیت اپل با آیفون و چیپست های سری A باعث می شود تا فکر کنیم سایر شرکت ها هم حتماً باید به سراغ توسعه خانگی چیپست های خود بروند. اما در پس پرده،‌ ممکن است اتفاقات بسیار بدی هم رخ دهد. داوسن در این باره می گوید: «اگر یک شرکت طراحی چیپ را نخرید یا به سراغ استخدام یک طراح ماهر نروید، مشکلات شما چنیدن برابر از زمانی که چیپست ها را آماده می خریدید، بیشتر می شود.»

اگرچه ممکن است چیپ های طراحی شده مشکل عملکرد نامطلوب داشته باشند اما این مسئله اصلی نیست. موردهد می گوید: «صرفاً تصور کنید که جایی در طراحی چیپ، در محاسبات خود اشتباهی کرده باشید و بخواهید پیش از تولید نهایی در کارخانه، یکی از لایه ها را تغییر دهید. در این حالت باید ۹۰ روز دیگر به زمان بندی خود برای تولید آن اضافه کنید.»

سپس می رسید به مسئله هماهنگی، که می تواند مشکلات زیادی را به وجود آورد. برای مثال ممکن است یک چیپست جدید صرفاً با اجرای برخی از اپلیکیشن ها مشکل داشته باشد. این در حالیست که نمی توانید برخی از قابلیت های نوین که نیاز به قدرت پردازشی بالا دارند را نیز به کاربران دستگاه های خود ارائه دهید.

برای مثال چیپست های کوالکام اکنون تنها چیپست هایی هستند که از لحاظ قدرت پردازشی می توانند پلتفرم Daydream گوگل برای واقعیت مجازی را اجرا کنند. واقعیت مجازی تنها یکی از اتفاقات بزرگ سال های اخیر بوده و در صورت به وجود آمدن نوآوری پرطرفدار دیگری در ادامه راه، نمی توانید از آن بهره مند باشید. مورهد می گوید: «شما با ساختن یک چیپست اختصاصی،‌ این ریسک را می پذیرید که یک نقطه عطف پرطرفدار را از دست بدهید.»

به همین دلیل است که شرکت های سازنده موبایل که به سمت توسعه چیپست روی آورده اند، باز هم روابط خود را با کوالکام و دیگر سازندگان چیپست حفظ می کنند. «تارا سیمس»، سخنگوی کوالکام در این رابطه می گوید: «ما اکنون رابطه ای قوی با شیائومی داریم و تلاش می کنیم تا جدیدترین فناوری های تکنولوژیک را به حوزه موبایل در سراسر جهان وارد کنیم.»

اینکه میزان قوت این رابطه تا چه حد باقی می ماند، ارتباط مستقیمی با میزان موفقیت Surge S1 شیائومی دارد. چَن از شیائومی می گوید که انتظار ندارد به سرعت و در آینده ای نزدیک، هزینه هایی که برای توسعه این چیپست شده برگردد. حقیقت هم همین است. شیائومی به اندازه سامسونگ فروش ندارد و به همین دلیل هزینه ای که برای توسعه چیپست خانگی اش کرده، به سرعت شرکت کره ای برگشت داده نمی شود.

در هر صورت شیائومی بازی جالب و البته خطرناکی را آغاز کرده. یک بازی که در آن نه تنها موبایل ها بهتر می شوند، بلکه از هم متفاوت هم خواهند شد و این شرکت می تواند قابلیت های خاصی که می خواهد را پر رنگ تر از دیگران به نمایش بکشد.