بررسی بازی دنده دو: ترافیک؛ ساعت شلوغی

اگر از عناوین استودیوی «گلیم گیمز» و ساخته های مشابه فاکتور بگیریم، بازی های ریسینگ یا ماشین سواری ایرانی که برای تلفن های هوشمند عرضه می شوند را می توانیم به دو دسته تقسیم کنیم؛ آن هایی که درگ ریسینگ هستند و اپلیکیشن هایی که با الهام از بازی معروف Traffic Racer سعی می کنند بازیکن ها را سرگرم نمایند.

استودیوی ارکا گیمز بعد از ساخت عنوانی با مکانیزم های سبک درگ ریسینگ، حالا با «دنده دو: ترافیک» تصمیم گرفته به دسته دوم پیوسته و با یک بازی متفاوت نسبت به گذشته توانایی هایش در توسعه عناوین ماشین سواری را به رخ بازیکن ها بکشد. اما آیا آن ها توانسته اند همانند دنده دو طعم خوش موفقیت را بچشند؟

خوب بگذارید از همین ابتدا خیال تان را راحت کنیم؛ بله. شاید ترافیک عنوانی به خوبی دنده دو [در مقایسه با بازی های هم سبک و مشابه] نباشد ولی بازی همچنان می تواند برای ساعت ها شما را پای خود نشانده و با المان های مثبتش، به راحتی یکی از بهترین بازی های امسال لقب بگیرد.

پیش از پرداخت به ترافیک، بیایید ابتدا نگاهی به دنده دو بیاندازیم. همانگونه که با معرفی بازی هایی همانند CSR Racing 2 یا صفر تا صد: دنده آخر گفته بودیم، عناوین درگ ریسینگ شما را در محیطی دو یا دو و نیم بعدی قرار داده و حالا باید به واسطه تعویض به موقع دنده یا استفاده از نیتروژن به پیروزی رسید.

خوب با وجود این همه محدودیت، بازیکن ها چگونه از تجربه خود لذت می برند؟ مانوور روی بقیه بخش ها؛ چون در بازی های درگ ریسینگ آزادی چندانی هنگام کنترل ماشین ها ندارید، بنابراین توسعه دهندگان با قسمت هایی همانند گرافیک یا شخصی سازی اتومبیل ها جذابیت ساخته های خود را افزایش می دهند. درخشش واقعی دنده دو هم همینجا بود.

مدل سازی ماشین ها، صدای موتورها، کیفیت پیست ها و قابلیت ارتقا ماشین ها که همگی از مهمترین المان های بازی های درگ ریسینگ هستند، به بهترین حالت ممکن در دنده دو وجود داشتند و خوشبختانه بعضی نکات مثبت ساخته پیشین ارکا گیمز را حالا با ترافیک هم می توانیم ببینیم.

به صورت کلی، استودیو سازنده 5 حالت گیم پلی مختلف برای دنده دو ترافیک قرار داده تا بازیکن ها بسته به سلیقه خود یکی را انتخاب کنند. نخستین آن ها را می توانیم بخش «مرحله ای» بنامیم. در این قسمت که حتی نقشه آن بی شباهت به Traffic Rider نیست، شما طی مرحله های مختلف اهداف گوناگونی انجام می دهید.

گاهی اوقات باید در یک زمان مشخص به نقطه پایانی برسید، بعض وقت ها وظیفه دارید تعدادی مویی بکشید [از کنار ماشین ها رد شوید] و بعضا هم با یک سرعت مشخص مرحله را تمام کنید. متاسفانه یکی از بزرگترین نقطه ضعف های آخرین ساخته ارکا گیمز همینجا خودش را نشان می دهد؛ هدف ها به اندازه کافی متنوع نیستند.

با وجود اینکه توسعه دهنده سعی کرده با خلاقیت هایی عنوانش را از زیر سایه بزرگان این سبک جدا کند و یک تجربه متفاوت نسبت به آن ها برای بازیکن ها به ارمغان بیاورد اما گستردگی کم اهداف موجب شده تا بازی بعد از مدتی تازگی ابتدایی خود را از دست دهد.

دوست داشتیم توسعه دهنده خلاقیت بیشتری را به این قسمت تزریق کند و امیدواریم در آپدیت های بعدی، شاهد همین مسئله هم باشیم. بد نیست این نکته را اضافه کنیم که بازی از همان ابتدا سخت بوده و جا برای اشتباه باقی نمی گذارد. بنابراین خیلی باید مراقب تصادف نکردن با بقیه ماشین ها باشید.

از بخش مرحله ای که بگذریم به قسمت «بی پایان» می رسیم؛ جایی که شما می توانید شانس خود را برای رکوردزنی یا کسب سکه محک بزنید. در اینجا، تنها در صورت برخورد با بقیه اتومبیل ها بازی به اتمام رسیده و امتیاز نهایی ثبت می شود. حالت گیم پلی «زمان دار» هم به نوعی مشابه مد بی پایان است.

با این تفاوت که اینجا، ثانیه ها بزرگترین دشمن شما هستند. بدین معنی که بازیکن ها در زمانی مشخص باید رکورد بزنند. البته شما به واسطه مویی کشیدن [نه فقط برای این بخش، تمام قسمت هایی که با زمان سر کار دارند] می توانید چند صدم ثانیه هدیه بگیرید.

چهارمین و پنجمین حالت گیم پلی دنده دو ترافیک به ترتیب «تفریحی» و «روزانه» نام دارند. با بخش تفریحی آزادانه به ماشین سواری پرداخته و به واسطه قسمت روزانه که بی شباهت به Event Mode در بازی های معروف نیست، هر روز ماموریت هایی مخصوص به بازیکن ها داده شده و با انجام آن ها سکه به دست خواهید آورد.

از منوها که بگذریم به جاده ها می رسیم. خوشبختانه هندلینگ ماشین ها خوب بوده و بسته به نوع اتومبیلی که دارید یا تغییراتی که ایجاد کردید، شاهد کنترل متفاوت آن ها خواهید بود؛ بخشی که از مهمترین ارکان بازی های ریسینگ به شمار می رود و ارکا گیمز تقریبا توانسته به آن دست یابد.

فقط نکته منفی این قسمت حرکت به سمت طرفین است که خیلی طبیعی کار نشده [به خصوص وقتی که نمای دوربین را به داخل ماشین می آورید] و انگار ماشین ها در حال لیز خوردن روی سطحی یخی هستند. عجیب اینجاست این مشکل تنها محدود به دنده دو ترافیک نیست و بعضا در بازی های مشابه هم آن را دیده ایم.

از دیدگاه گرافیک، همانند قسمت پیشین با یکی از بهترین بازی های ایرانی رو به رو هستیم. مدل سازی ماشین ها به بالاترین کیفیت ممکن صورت گرفته و شاید بافت های کنار جاده چندان مناسب نبوده یا تنوع دیداری مرحله ها خیلی زیاد نباشد اما به واسطه بقیه جذابیت های بصری بازی، می توانید تا حدودی این نقطه ضعف ها را نادیده بگیرید.

نکته خیلی مهم با این بخش، گستردگی زیاد ماشین ها هنگام رانندگی است. تنها «تعداد» آن ها زیاد نیست و شما در جاده ماشین های مختلفی را در ابعاد گوناگون می ببینید. این مسئله در کنار هوش مصنوعی مناسب اتومبیل ها باعث شده تا یک تجربه چالش برانگیز به خود هدیه بدهید.

خیلی دوست داشتیم همین تعریف ها را از بخش صداگذاری هم بکنیم اما متاسفانه موسیقی کار را خراب کرده است. با وجود اینکه توسعه دهنده تمام تلاشش را کرده تا صدای موتور ماشین ها و محیط به طبیعی ترین حالت ممکن باشند اما موزیک های بازی جذابیت کافی را ندارند.

اشتباه نکنید. قطعه های بازی به خوبی آدرنالین خون شما را افزایش می دهند اما نکته اینجاست که به واسطه زمان کوتاه موسیقی ها، بعد از چندین مرحله شاهد آن زیبایی اولیه نیستید. به گونه ای که پس از یک ساعت تصمیم گرفتیم آهنگ های بازی را قطع کرده و با موزیک های موبایل به دل جاده بزنیم.

چون موسیقی یکی از مهمترین رکن های عناوین ریسینگ است، امیدواریم در بروزرسانی های آتی توسعه دهنده با اضافه سازی قطعه های بیشتری به هیجان ساخته اش بیافزاید تا بخش شنیداری دنده دو: ترافیک هم به جایگاهی که لیاقتش را دارد، برسد.

حرف هایمان را اینگونه که به پایان می رسانیم که دنده دو: ترافیک یکی از بهترین عناوین ریسینگ ایرانی بوده و شاید ساخته ارکا گیمز از عدم خلاقیت کافی و بعضا شباهت هایش به بازی های جهانی رنج ببرد اما المان های مثبت بازی به قدری هستند که تمام نکات منفی موجود را نادیده گرفته و ساعت ها سرگرمی جذاب داشته باشید.