بزرگترین تهدید بازی های موبایل ایرانی حالا خود «بازیکن ها» هستند

اینکه ابرقهرمانان همچنان در پرده های نقره ای به ماجراجویی های مختلف می پردازند یا روزانه شاهد بازی های موبایل بیشتری از سبک کارتی هستیم به خاطر ذائقه مخاطبین است و طبیعتا تولیدکنندگان هم برای سود بیشتر اهمیت زیادی به آن می دهند.

سلیقه مصرف کنندگان مهمترین عاملی است که سازندگان را به ساخت محصولات به خصوصی ترغیب می کند ولی همین مسئله معمولا باعث می شود تا شاهد اشباع شدن بعضی سبک ها باشیم؛ اتفاقی که بعضا نتیجه ای جز افت کیفیت را به همراه نداشته است.

سال 2009 و موفقیت های فراوان مدرن وارفر 2 را به یاد بیاورید. بعد از فروش بالای ساخته اکتیویژن، سبک شوتر به یک باره مملو از آثار تیراندازی زیادی شد که حتی کیفیت بالایی نداشتند ولی فروش خوبی را تجربه کردند. البته این قضیه عموما بد نیست.

چون اگر بخواهیم ملاک های خرید یک محصول را بررسی کنیم، سلیقه جایگاه مهمتری نسبت به کیفیت داشته و به همین علت بازی هایی که نقدهای متوسطی دارند طرفداران گوناگونی پیدا می کنند. اما مشکل اصلی، تمرکز زیاد سازندگان روی این سبک بود.

این مسئله موجب گشت تا بعضی سبک ها کم رنگ تر شده و از آن طرف به علت اشباع شدن مکانیزم ها، خلاقیت از بازی های شوتر [هر چند برای مدتی کوتاه] رنگ ببازد. بازی های شوتر تنها یک مثال بودند و مشابه همین اتفاق را هم با اپلیکیشن های اسمارت فون ها دیدیم.

همچنان موجی که کلش آو کلنز برای بازی های استراتژی و هارت استون با عناوین کارتی به راه انداخت را فراموش کردید؟ مخاطبین با وجود اینکه سرمایه اصلی صنعت های مختلف هستند ولی چون سازندگان بعضا زحمت زیادی برای تغییر ذائقه آن ها نمی کشند، بنابراین در برخی زمینه ها می توانند تهدید بزرگی هم باشند.

عناوین موبایل ایرانی متاسفانه به همین سندرم دچار شده اند. اگر روزگاری بزرگترین نگرانی مان این بود که کیفیت بازی های داخلی افزایش یابد اکنون باید سلیقه بازیکن ها را به آن اضافه کنیم. صنعت گیم ایران رشد خوبی را در سال های گذشته تجربه کرده است و روزانه افراد بیشتری وارد این حوزه می شوند.

علت اصلی این اتفاق به تغییر تفکر تولیدکنندگان داخلی باز می گردد. برخلاف گذشته که خیلی ها سعی داشتند ره صد ساله را با ساخت عناوین پر هزینه یک شبه طی کنند امروزه تولیدکنندگان ایرانی به ساخت بازی های کوچک تر، نه از دید ارزش بلکه حجم تولید و بودجه، روی آورده اند که در پی این تصمیم بازی هایی به موفقیت رسیدند.

ایده های کوچکی که می توانند نتیجه شان بازده بیشتری در پایان باشند. اما با وجود اینکه مسیر پیشرفت ساخته های داخلی به خوبی داشت طی می شد، اکنون مانع بزرگی رو به روی آن قرار گرفته است. همان «اشباع شدن» که اکنون توانسته راهش را به بازی های ایرانی پیدا کند.

جالب اینجاست بدانید این اشباع شدن ارتباطی به مکانیزم های گیم پلی یا یک سبک خاص ندارد. شاید خیلی از بازی های ایرانی زیرمجموعه سبک Runner یا همان دونده باشند اما به علت وجود عناوین متفاوت که می توانند یک تجربه سرگرم کننده به بازیکن ها هدیه بدهند خیلی احساس نمی کنید که این سبک اشباع شده است.

پس منظورمان چیست؟ از گرافیک و صداگذاری بعضی بازی های ایرانی حرف می زنیم. با توجه به استقبال بازیکن ها از بعضی بازی های ایرانی، اکنون مهمترین مواد برای ساخت یک عنوان موبایل الهام از فرهنگ داخلی برای بخش های بصری و شنیداری است.

خیلی هم مهم نیست نگران بقیه بخش ها باشید، چون با همین دو قسمت موفقیت تان تضمین شده خواهد بود. محبوبیت فراوان این ویژگی ابتدا با موتوری 1 استارت خورد و اتفاقا داشت مسیرش را به خوبی ادامه می داد اما بعدها به انحراف کشیده شد. چون کم کم توجهات فقط به سمت گرافیک و صداگذاری رفت.

دیگر سازندگان این بازی ها [نه همه اما اکثریت] همانند گذشته به گیم پلی اهمیت زیادی نمی دادند و تنها با الهام از فرهنگ ایرانی [به خصوص دهه 60] سعی می کردند شانس موفقیت شان را افزایش دهند. اتفاقی که متاسفانه خیلی وقت ها جواب داد و کافیست نگاهی به آمار دانلود بازی های این سبکی در کافه بازار بیاندازید تا به آن پی ببرید.

خوب وقتی توسعه دهنده میبینید عناوینی با این المان ها بیشترین موفقیت را داشته و بازی های خلاقانه کم و بیش طعم موفقیت را می چشند برای چه باید وقتش را روی ساخت عنوانی متفاوت بگذارد؟ روی همین سبک بازی ها کار کرده و نهایت به سودآوری می رسد.

عجیب تر اینجاست بعضی از همین بازی ها از بهترین عناوین ایرانی هم موفق تر بوده و دانلود بیشتری دارند. اتفاقی که برای بازی های موبایل ایران اصلاخوشایندی نیست. چون این صنعت در بازار داخلی همچنان ابتدای راهش قرار داشته و از آن طرف تعداد سازندگان ایرانی را نمی توان با جهانی مقایسه کرد.

اگر موجی برای مدت ها به راه بیافتد و سازندگان هم سمتش بروند طبیعتا تاثیرات منفی زیادی روی پیشرفت صنعت خواهد گذاشت و با توجه به وضعیت بازار داخلی، همین خطر در کمین عناوین موبایل ایرانی است؛ بعضی بازی های کنونی مهمترین بخش بازی های ویدیویی که «گیم پلی» بوده را فراموش کرده اند و نمی توانند سرگرم کننده باشند.