بررسی بازی Yakuza Kiwami؛ نیمه تاریک سرزمین آفتاب تابان

اکثر ما ژاپن را با مردمان چشم بادامی، غذاهای دریایی، انیمه های به خصوص، بازی های ویدیویی بسیار زیبا و درنهایت سخت کوشی و نظم بیش از حدشان می شناسیم. قاعدتاً ژاپنی ها ترجیح می دهند با این مولفه ها شناخته شوند تا با خالکوبی های عجیب غریب، گروه های مافیایی ساختاریافته، فرهنگ زیرزمینی سنتی، نفوذ خلافکاران بر دولت و پلیس یا حتی دعواهای فرقه ای.

درست است؛ ژاپنی که به ما القا شده با ژاپنی که مردم در آن زندگی می کنند فرق دارد. چشم بادامی های شرق قاره آسیا، آنقدرها هم دوست داشتنی نیستند. هیچ کس نمی خواهد نیمه تاریک سرزمین آفتاب تابان را ببیند. چیزی که در یاکوزا کیوامی به ما نشان داده شد، حتی تاریک تر از چیزی است که در عناوینی همچون جی تی ای تجربه می کنیم.

یاکوزا کیوامی یک دوباره سازی از بازی یاکوزا است که سال 2005 برای کنسول پلی استیشن 2 عرضه شد. داستان بازی حول محور گروه های یاکوزا، که معادل گروه های مافیایی در ژاپن هستند، می چرخد. در متن پیش رو طوری این دوباره سازی بررسی می شود که گویا خواننده هیچ تجربه ای از نسخه اصلی ندارد. با دیجیاتو همراه باشید.

• سازنده: دیپ سیلور
• ناشر: سگا
• پلتفرم ها: پلی استیشن 3، پلی استیشن 4
• پلتفرم بررسی: پلی استیشن 4

اژدهای خانواده دوجیما؛ داستانی کلیشه ای در بستری جذاب و گیرا

عناوینی که دوباره سازی می شوند، معمولاً پتانسیل بالایی در جذب مخاطب داشته اند که بعد از چند سال دوباره آن را با شکل و شمایلی جدید عرضه می شوند. یاکوزا هنگام عرضه نمرات چندان بالایی دریافت نکرد، اما توانست طرفداران بسیاری برای خود، خصوصاً در کشور ژاپن دست و پا کند و به لطف شرکت سگا، یاکوزا از سال 2005 تا حالا میزبان شش نسخه بوده.

مهم ترین عاملی که باعث شد یاکوزا پیوند عمیقی با مخاطب، خصوصاً مخاطب ژاپنی برقرار کند، روایت فوق العاده از واقعیات و روزمرگی مردم ژاپن بود که نه تنها باعث شد در خود این کشور به شدت طرفدار کسب کند، بلکه مردم از خارج از این سرزمین نیز علاقه مند به لایه های زیرین اجتماع ژاپنی ها شدند.

بستری که یاکوزا در اختیار داستان بازی قرار می دهد و اتمسفری که برای مخاطب ایجاد کرده، در هیچ عنوان دیگری دیده نمی شود و تنها شرکت سگا توانست از پس این موضوع برآید. کاموروچو، یک محله تخیلی در توکیو که داستان یاکوزا در آن جریان دارد، نماد کاملی از اکثر مناطق ژاپن است.

هنگامی که کنترل کاراکتر بازی یعنی کازوما کریو را در دست می گیرید، اولین چیزی که نظرتان را جلب می کند، ساختار شهری محله کاموروچو است؛ ساختمان های بلند، بنرهای تبلیغاتی که سراسر ساختمان ها را پوشش داده، تابلوهای نئونی که شناسنامه محله کاموروچو است، مغازه های مختلف و خیابان های کثیف و شلوغ کاموروچو باعث شده تا با محیط بازی بعد از مدتی خو بگیرید.

به جرات می توان گفت طراحی هنری بازی به خصوص در طراحی شهر جزو نکاتی است که بعد از 13 سال هنوز جذابیت خود را از دست نداده و موضوعی است که در دوباره سازی به خوبی توانستند آن را پیاده سازی کنند؛ حالا با گرافیک جدیدی که یاکوزا برای خود دست و پا کرده، گشت و گذار در محیط شهر بیش از پیش دوست داشتنی است.

با وجود آنکه سبک بازی یاکوزا نقش آفرینی نیست و بیشتر روی مبارزات تن به تن تمرکز دارد، سازندگان تمام تلاششان را می کنند تا در محیط شهر غرق شوید و با فرهنگ ژاپن بیشتر اخت بگیرید. الزام بازی به خوردن غذا در رستوران ها، گرفتن جایزه در صورت خوردن تمام غذاهای یک رستوران، مکان های تفریحی مختلف و ... همه و همه در فهم و درک شما از فرهنگ ژاپن تاثیر می گذارد و به آن عمق می بخشد.

حالا می دانید غذای ارزانی که ژاپنی ها آن را دوست دارند چیست یا در صورت تفریح، یک فرد ژاپنی به کجاها می تواند برود. بی ربط نیست اگر بگوییم بخش مهمی از بازی، نوعی شبیه سازی اجتماعی آن هم از نوعی ژاپنی است.

یاکوزا شما را وادار می کند تا وارد درگیری های خیابانی شوید. هر بار گروهی اراذل یا یاکوزا یا مبارز خیابانی با شکل و شمایل مختلف جلویتان قرار می گیرد. ظاهر و نحوه اجتماع آن ها در کوچه پس کوچه های بازی، بخشی از هویت محله یا به تعبیری، بخشی از هویت ژاپن را تشکیل داده که کمتر از آن سخن گفته می شود.

مراحل فرعی بازی نیز حول خلاف هایی که در ژاپن صورت می گیرد، کلاهبرداری ها، زورگیری ها و اتفاقاتی از این قبیل، می چرخد و نکته جالب تمام آن ها این است که شما خلاف انجام نمی دهید بلکه در اواسط یک پروسه، ناگهان درگیر می شوید.

با وجود تمام نکات مثبت گفته شده، که شاید برجسته ترین و مهم ترین نکات بازی باشد، داستانی که یاکوزا روایت می کند نه تازه است و نه ساختار محکمی دارد.

کازوما کریو، اژدهای خفته خاندان دوجیما، طی اتفاقاتی تمام اعتبار و مقام خود را در دنیای زیرزمین از دست می دهد و داستان بازی نیز، پیرامون کازوما و تلاش برای کشف حقیقت و اینکه بعد از غیبت ده ساله او در زندان، چه اتفاقاتی رخ داده صورت می گیرد.

داستان بازی با وجود آنکه کلیشه ای است و روایت درست و حسابی نیز ندارد، اما بهانه خوبی برای آشنایی بیشتر با یاکوزا و دنیای آن ها است. در اواسط بازی که خط روایی داستانی کاملاً به بی راهه می زند و در چندین قسمت هیچ کار مفیدی انجام نمی دهید، تنها محله کاموروچو و بستر زیبای بازی است که شما را از ادامه ندادن بازی منصرف می کند.

با تمام وجود، شخصیت پردازی در یاکوزا یک سر و گردن از داستان و روایت دست و پا چلفتی اش بالاتر است؛ پیشینه داستانی، نحوه برخورد شخصیت ها با یکدیگر و اتفاقاتی که در بازی رخ می دهد همه و همه در به یادماندنی شدن تجربه یاکوزا تاثیرگذار بوده است

مبارزات تن به تن؛ ساختاری شلخته، دوست داشتنی و به مرور زمان خسته کننده

اساس بازی یاکوزا کیوامی را مبارزات آن تشکیل می دهد. محتویاتی که برای این بخش درنظرگرفته شده به شدت زیاد و تا حدی قابل تحسین است؛ اما شلختگی بیش از حد قابلیت ها و درخت مهارت مانع از این می شود که شما را تا آخر بازی جذب خود نگه دارد.

در اوایل بازی از دیدن چهار سبک مختلف بازی و درخت مهارت های بازی هیجان زده می شوید؛ اما بعد از مدتی این هیجان فروکش خواهد کرد. مهم ترین دلیل، عدم وجود مهارت های تاثیرگذار در روند مبارزه است؛ امکان دارد از ده مبارزه، تنها در یکی از آن ها مهارت مورد نظر را استفاده کنید.

مورد دیگر، عدم کاربری استایل مبارزه ای «هیولا» در درجات سختی بالا است. در این حالت که بیشتر روی ضربات سنگین و کند تمرکز می کند، دشمنان در صورت قوی بودن به راحتی شما را از پا در می آورند و متاسفانه، بخش اعظمی از درخت مهارت، مربوط به همین حالت مبارزه ای است که عملاً استفاده ای ندارد.

تنها چیزی که در مبارزات به دادتان می رسد مشت های پی در پی به دشمنان است. یاکوزا تلاش می کند در روند 20 ساعته بازی، مبارزات همیشه جذابیت خود را حفظ کنند و برای اینکار دست به هر کاری می زند؛ از دشمنان و تنوع اسلحه ها گرفته تا درجه سختی و درخت مهارت و استایل مبارزه «اژدهای دوجیما» که روند یادگیری آن با سه سبک دیگر متفاوت است. متاسفانه، نتایج با فرضیات روی کاغذ تطابق ندارد.

با این اوصاف، به هیچ وجه نمی توان لذت ضربات پایانی بازی را کتمان کرد. بعد از گذشت مدت ها از گیم پلی، هنوز هم ضربات پایانی هیجان انگیز جدیدی وجود دارد که می توانید آن را امتحان کنید. ضربه پایانی بستگی به موقعیت مکانی و ابزاری که در اختیار دارید متفاوت است و هر بار با یک صحنه خشن جدید روبرو می شوید که می تواند لذت مبارزات را چند برابر کند.

متاسفانه با وجود ضرباهنگ بالای مبارزات بازی، موسیقی متن آن به شدت از خلاقیت و زیبایی رنج می برد. در جایی که نیاز به یک موسیقی متن زیبا وجود دارد تا بار احساسی بازی چند برابر شود، هیچ آهنگ متنی وجود ندارد. تنها در مبارزات بازی، تعدادی آهنگ الکترونیک درجه سه نواخته می شود که به ترشح آدرنالین مخاطب کمکی نمی کند.

باید قبول کرد که ساختار بازی یاکوزا کیوامی به همان دوران خودش یعنی 13 سال پیش برمی گردد؛ حتی زمان انتشار بازی، یاکوزا در زمینه مبارزات و گیم پلی چندان سرآمد عمل نکرد. حالا سال 2017 است و نباید انتظار داشت با یک عنوان بی نقص و هم تراز با بازی های روز طرف باشیم.

آیا یاکوزا کیوامی ارزش امتحان دارد؟

افرادی که هنوز موفق به تجربه یاکوزا کیوامی نشده اند به دو دسته تقسیم می شوند: افرادی که قبلاً یاکوزا را بازی کرده و قصد تجربه دوباره آن را دارند و در طرف دیگر افرادی که می خواهند برای اولین بار وارد دنیای تاریک یاکوزا شوند.

باید خطاب به گروه اول گفت که یاکوزا کیوامی به زیبایی هرچه تمام دوباره سازی شده و گرافیک بازی از نظر طراوات و زیبایی می تواند شما را دوباره پای بازی بنشاند. اتمسفر بازی و طراحی صورت شخصیت ها گویا کاملاً از اساس عوض و مطابق استانداردهای روز پیاده سازی شده.

در صورتی که مشکلی ندارید تا 160 هزار تومان پای بازی بدهید (یاکوزا کیوامی به شدت در بازار ایران کمیاب است و افرادی که آن را می خرند معمولاً قصد فروشش را ندارند) تجربه دوباره یاکوزا کیوامی می تواند برایتان لذت بخش و تداعی کننده خاطرات قدیمی باشد.

اگر قبلاً یاکوزا را تجربه نکرده اما به فرهنگ ژاپن و بازی های ژاپنی علاقه دارید (تکرار می کنم، واقعاً علاقه دارید) پس یاکوزا کیوامی می تواند تجربه لذت بخشی به شما ارائه دهد و شما را غرق در دنیای غنی خود کند.

محله کاموروچو و گشت و گذار در دنیای یاکوزا، عاملی است که باعث شده بعد از 13 این اثر دوباره سازی گردد؛ از آنجایی که چنین تجربه ای تقریباً در هیچ اثر دیگری وجود ندارد پس دیجیاتو این بازی را به شما پیشنهاد می دهد.

البته باید مبارزات شلخته و به مرور زمان خسته کننده بازی کنار بیایید که تنها تا 10 ساعت اول شما را پای خود می کشاند؛ بعد از آن، همه چیز به علاقه شما نسبت به دنیای بازی یاکوزا بستگی دارد.