از ایده خوب تا اجرای ضعیف؛ چرا کاربران دیگر به تبلت ها علاقه ای ندارند؟

مدیر عامل Epic Games که به نوعی سازنده موفق ترین موتور بازی های گرافیکی جهان به شمار می رود، به تازگی اعلام کرده عینک های واقعیت افزوده جایگزین موبایل ها خواهند شد. پیش تر چنین ادعایی را در مورد تبلت ها نیز شنیده بودیم که قرار بود جای کامپیوترهای شخصی را بگیرند، اما چرا اینگونه نشد؟

اول از همه، تعریف دقیق تبلت هنوز مشخص نیست. این محصول احتمالاً ادامه دهنده راه PDA محسوب می شود که برای کاربردهای اینترنتی از جمله ایمیل، مرور وب و شبکه های درون سازمانی در نظر گرفته شده بود، نه برای مکالمه و پیام رسانی که وظایف اصلی موبایل ها به شمار می روند.

از نسل های اولیه PDA و تبلت مانند Apple Newton یا Psion Organizer و نوکیا 770 که بگذریم، آیپد را می توان آغازگر عصر طلایی تبلت ها در سال 2010 دانست. در همین سال تبلت های اندرویدی متعددی از سامسونگ، هواوی، ZTE، توشیبا و غیره نیز وارد بازار شدند.

تنوع بازار تبلت از حدود 10 مدل در سال 2010 به بیش از 131 مدل در سال 2013 رسید، تازه به جز محصولات ویندوزی که لقب «لپ تاپ های بدون کیبورد» را یدک می کشیدند. مایکروسافت تلاش زیادی کرد تا رابط کاربری مناسبی را برای این تبلت ها ارائه کند اما موفقیت چندانی به دست نیاورد.

پس از این دوران، تب تند تبلت ها به سرعت فروکش کرد. در نمودار زیر این روند را به خوبی می بینید. منحنی آبی تعداد مدل های تبلت، و منحنی قرمز نیز محبوبیت این گجت ها را نشان می دهد:

همان طور که می بینید تا سال 2013 توجه عموم مردم به محصولات آینده دنیای تبلت، از عرضه مدل ها پیشی گرفته اما به تدریج شاهد روند نزولی و کاهش محبوبیت تبلت ها هستیم. اگر معیار عرضه جهانی تبلت ها را نیز در نظر بگیریم، پایگاه معتبر IDC کاهش 6.5 درصدی فروش تبلت در سرتاسر جهان در سال 2017 را نسبت به سال قبلش اعلام کرده است.

طبق آخرین آمار، تبلت های کلاسیک وضعیت خوبی در بازار ندارند و اندک توجه کاربران به محصولات هیبریدی 2-در-1 معطوف شده است. طرفداران اپل همچنان بار اصلی این حوزه را به دوش می کشند، چون آیپدها حدود 27 درصد از بازار تبلت جهان را در اختیار دارند. پس از آن شاهد سهم 15 و 10 درصدی سامسونگ و آمازون هستیم.

این روند نشان می دهد ایده خوب در دنیای تکنولوژی، همه چیز نیست و اجرای قوی را هم می طلبد. چنین وضعیتی را می توان برای دیگر گجت ها از جمله ساعت های هوشمند، هدست های واقعیت مجازی و عینک های واقعیت افزوده نیز متصور شد، محصولاتی که اکنون در مرکز توجه قرار دارند ولی آینده آنها در هاله ای از ابهام قرار دارد.