بررسی انیمیشن Death Of Superman ؛ مرگ ابرقهرمان تاریخ کامیک بوک

انیمیشن Death Of Superman همانطور که از اسمش پیداست داستان مرگ سوپرمن است و از گفتن انتهای داستان هیچ ابایی ندارد. مرگ سوپرمن مجموعه کامیک‌ بوک‌هایی بودند که در طی سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳ توسط نشر دی سی منتشر می شدند (البته در کنار یک سری داستان‌های جانبی و مرتبط به این خط داستانی) که در نهایت در آخرین شماره منجر به مرگ این ابرقهرمان تاریخی کامیک بوک‌ها شد. مرگی که در زمان خود سروصدای زیادی به پا کرد و حتی بسیاری از نشریات و برنامه‌های تلویزیونی در دنیای واقعی به آن پرداختند(یک مورد گزارش تصویری را می‌توانید در این لینک مشاهده کنید) و حالا اقتباسی انیمیشنی از آن ساخته و عرضه شده که در میزان وفاداری تا حد زیادی به کامیک وفادار بوده است.

• استودیو سازنده: Warner Bros. Animation، DC Films
• کارگردان: جک کاستورنا، سامی لیو
• صداپیشگان: جری اکانل، رانین ویلسون، رزاریو داونسون، مت لانتر
• بودجه فیلم: نامشخص

مرگ سوپرمن پدیده بسیار مهمی در تاریخ کامیک بوک به حساب می‌آید و اثراتی که در پی داشت را نمی‌توان نادیده گرفت. با اینکه قبل از سوپرمن ابرقهرمانانی چون فلش یا سوپرگرل در داستان‌هایی مجزا کشته شده بودند (و یا در انتشارات رقیب یعنی مارول برخی شخصیت‌های فرعی از دنیای ایکس من و یک سری کامیک بوک دیگر نیز کشته شده بودند) اما سوپرمن و مرگ تراژدیکش، تمام دنیا و طرفداران را تحت تاثیر قرار داد و دی سی در ادامه این خط داستانی، سری کتاب Regin Of Supermen را پدید آورد که به زیبایی هرچه تمام‌تر داستان مرگ ابرقهرمانش را ادامه داد و او را احیا کرد. جالب است بدانید که انیمیشن Regin Of Supermen هم در دست ساخت است و سال آینده میلادی عرضه می‌شود و این موضوع از پایان بندی انیمیشن Death Of Superman فعلی هم پیداست.

مرگ سوپرمن چندین بار مورد اقتباس سازندگان انیمیشن و بازی‌های ویدئویی و حتی هالیوود قرار گرفته و آخرین بار آن را در فیلم بتمن علیه سوپرمن شاهد بودیم که در نبرد با ابرشروری به اسم Doomsday سوپرمن کشته شد (جاه طلبی زک اسنایدر در کشتن این ابرقهرمان یکی از معدود کارهای شگفت انگیز او با دنیای سینمایی دی سی بود که متاسفانه نمی‌دانم چرا با سیل انتقادات روبرو شد!)

دی سی برخلاف رقیب خود،مارول، هنوز نتوانسته جای پای محکمی در سینمای هالیوود باز کند و دلایل این امر به مسائل متعددی از جمله عجولانه رفتار کردن مدیران پشت این جهان سینمایی و... برمی‌گردد. با اینحال باید اعتراف کرد دی سی توانسته در بازار انیمیشن و بازی‌های ویدئویی از مارول پیشی بگیرد و در دنیای سریال‌های تلویزیونی نیز هر دو به صورت تنگاتنگ باهم رقابت کنند.

انیمیشن Superman Doomsday محصول سال ۲۰۰۷ ترکیبی از داستان مرگ سوپرمن و ادامه آن بود که بدون وفاداری چندانی به داستان اصلی ساخته شد و حالا در نسخه جدید آن در سال ۲۰۱۸ بعد از موفقیت‌های متعدد دی سی در زمینه انیمیشن‌های سینمایی خود، بار دیگر مرگ سوپرمن دستمایه ساخت یک عنوان مجزا قرار گرفته است.

در نسخه فعلی ضمن وفاداری به داستان کامیک (البته نه به طور صد در صد) ادای دینی به فیلم‌های کلاسیک این مجموعه و شعارهای و دیالوگ‌های اصلی سوپرمن در کامیک بوک‌ها شده و اثری برای عاشقان این کاراکتر ساخته شده که احتمال کمی دارد آنها را ناراضی سازد.

داستان مرگ سوپرمن از جایی آغاز می‌شود که یک سرباز (یا به تعبیری بهتر یک موجود خوفناک) همانند سوپرمن از فضا به زمین پرتاب شده و بعد از رهاسازی خود شروع به کشتار جمعی می‌کند. (در کامیک‌ها حضور این شخصیت که Doomsday نام دارد حدودا یک سال طول کشید و هربار در طی یک شماره قسمت کوچکی از هیبت او نمایان می‌شد) این سرباز دستور به کشتن دارد و هرچیزی سرراه خود ببیند را نابود می‌سازد. اعضای گروه لیگ عدالت یعنی: آکوامن،واندروومن،فلش،بتمن،من هانتر،هاک من، سایبورگ و سوپرمن جلوی او می‌ایستند و حتی لکس لوثر (دشمن قسم خورده سوپرمن) که شهر را در نابودی می‌بیند سعی در جلوگیری از پیشروی Doomsday (نامی که رسانه‌ها به خاطر حضور وحشتناک او روی کره زمین بر او نهاده‌اند) دارد.

کاراکتر Doomsday یکی از قوی‌ترین و مجهول‌الهویه ترین شخصیت‌های داستان‌های دی سی است و همچنان هم چندان پیشینه و هویت او آشکار نیست و صرفا قدرت شگفت انگیز او زبانزد خاص و عام است. او با یک دست و با یک مشت بسیاری از ابرقهرمانان دنیای دی سی را در طول خط داستانی کامیک مرگ سوپرمن از بین می‌برد و حضورش رعشه به اندام ابرقهرمانان می‌اندازد. هیبت نه چندان جالبی که از این شخصیت در فیلم بتمن علیه سوپرمن ساخته شد، نتوانست چندان حق مطلب را درباره او ادا کند و به جرات می‌توان گفت که انیمیشن Death Of Superman بهتر توانسته عظمت قدرت این شخصیت را نشان دهد، البته بازهم بنا به دلایلی بسیاری از ابرقهرمانان حاضر در کامیک در نسخه انیمیشنی نیستند (احتمالا چون امروزه روز دیگر مطرح نیستند و یا حضورشان در انیمیشن مستلزم طولانی شدن مدت زمان آن می‌شد) و این موضوع کمی تا قسمتی طرفداران کامیک را ناامید می‌کند.

صداپیشگان انیمیشن Death Of Superman همگی در این زمینه کارکشته هستند و پیش‌تر هم صداهایشان را به ابرقهرمانان کامیک بوکی قرض داده‌اند، معروفترینشان برای مخاطبین هم احتمالا Rosario Dawson است که جدا از بازیگری‌اش در سریال‌های نتفلیکس مارول و فیلم‌هایی چون شهرگناه صدای او را از بازی‌هایی چون رچت و کلانک و Dishonored می‌شناسیم. موسیقی که در طول انیمیشن نیز به کار می‌رود با حس و حال آن همخوانی خوبی دارد و بهترین برگ برنده انیمیشن Death Of Superman همانا فیلمنامه آن و در حقیقت داستان اصلی آن است که به طور شاهکاری در سال ۱۹۹۲ به نگارش در آمده است.

یکی از اشکالاتی که شاید بتوان به انیمیشن Death Of Superman گرفت وجود بیش از حد ایستراگ و نشانه‌هاییست که طرفداران کامیک پی به آنها می‌برند و شاید برای طرفداران ناآشناتر کمی گنگ باشد، اوج این ماجرا در پایان بندی آن مشاهده می‌شود که احتمالا عده زیادی آن را ناقص بدانند. با وجود اینکه رکورد صحنه‌های بعد از تیتراژ را به نوعی می‌توان متعلق به این اثر دانست ولیکن این نماها برای افرادی که ماجرای Regin Of Supermen را نمی‌دانند بی معناست (خطر اسپویل داستان: اگر بعد از پایان بندی چیز خاصی دستگیرتان نشد بهتر است بدانید که بعد از مرگ سوپرمن چندین کاراکتر در شهر متروپلیس ظاهر می‌شوند که ادعای سوپرمنی می‌کنند و همه آنها قدرتهای مشابهی با یکدیگر دارند و دنیا را بر سر رقابت جانشینی سوپرمن به آشوب می‌کشند، اکثر این افراد بعدها جزو شخصیت‌های منفی ثابت سری کامیک‌های سوپرمن شدند. پایان خطر اسپویل داستان)

انیمیشن Death Of Superman همانند دیگر انیمیشن‌های اخیر دی‌سی توانسته به خوبی فضای تاریک و داستان غنی کامیک‌های این ناشر را به تصویر بکشد و با دیدن آن بازهم باید امیدوار باشیم تا استودیو برادران وارنر و دی سی بتوانند در دنیای سینما نیز بهتر عمل کرده و حق مطلب را در ازای این ابرقهرمانان تاریخی ادا کنند.