بررسی بازی FIFA 19 ؛ تنبیه در دستور فیفا

یکی از فاکتورهای مشخص و واضح بازی های فوتبالی و به خصوص سری فیفا، تحولات نامحسوسی است که به صورت سالیانه در گیم پلی، به عنوان اصلی ترین المان تاثیرگذار یک بازی اعمال می شود اما اغلب اوقات از چشم بازیکنان عام دور می ماند. بعد از جهش به نسل هشتم و تا انتشار فیفا 17 کمتر شاهد تغییر و تحولی واضح در بازی بودیم، اما به نظر می رسد الکترونیک آرتز اخیراً جسارت بیشتری به خرج می دهد و تحولاتی قابل لمس تر از گذشته در فیفا 18 و فیفا 19 پیاده سازی کرده است.

• سازنده: EA Sports
• ناشر: Electronic Arts
• پلتفرم ها: پلی استیش 4، پلی استیشن 3، ایکس باکس وان، ایکس باکس 360، پی سی، نینتندو سوییچ
• پلتفرم بررسی: ایکس باکس وان

زمانی بود که دفاع کردن در مجموعه بازی های فیفا شکلی راحت تر از چیزی که الان می شناسیم داشت؛ کاربر می بایست فقط به موقع بازیکن مناسب را انتخاب کرده و با نگه داشتن یک دکمه روی کنترلر، کل کارهای دفاعی دنیا را انجام می داد. اما چند سالی است مکانیزم دفاع کردن فیفا به طور بنیادین از نو طراحی شده و می توان به سادگی آن را مهم ترین و بزرگ ترین تحول تاریخ گیم پلی این سری دانست.

اما حالا که فیفا 19 را تجربه می کنیم، همانطور که توسعه دهندگان الکترونیک آرتز وعده داده بودند، تغییری بزرگ در گیم پلی بازی اعمال شده که شاید در نگاه اول چندان مهم به نظر نرسد، اما کافی است چند بازی با آن کلنجار بروید تا متوجه اهمیت بالا و تاثیرگذاری آن بشوید.

چهار مشخصه جدید که در واقع تحولاتی در مکانیزم های سابق هستند در گیم پلی فیفا 19 وجود دارد که الزاماً نمی توان گفت خوب از آب در آمده اند؛ الکترونیک آرتز سیستم لمس و حمل توپ را دستخوش تغییراتی اساسی کرده، شکل شوت زنی را به طور کامل تغییر داده، نبردهای تن به تن را درگیرکننده تر و چالش برانگیزتر کرده و در نهایت قابلیت تنظیم داینامیک تاکتیک ها را به گیم پلی آورده که به تفکیک نگاهی به آنها خواهیم داشت.

این شوت لعنتی!

یکی از جالب ترین تحولاتی که به شکلی نوآورانه در گیم پلی فیفا 19 مشاهده می شود، مکانیزم کاملاً جدید شوت زنی موسوم به Timed Finishing است؛ سیستمی که به بازیکن اجازه می دهد با یک کلیک بیشتر دکمه شوت در زمان مناسب، شوتی به مراتب حرفه ای تر را روانه دروازه حریف بکند، حال این شوت می تواند ضربه ای سرکش از پشت محوطه جریمه باشد یا یک قیچی برگردان تماشایی یا یک هِد چکشی.

تا اینجای کار همه چیز جذاب و هیجان انگیز به نظر می رسد، اما این همه ماجرا نیست. همانطور که از نام این مکانیزم جدید بر می آید، زمانبندی مناسب برای دومین کلیک بسیار حیاتی است و ریسک استفاده از آن در موقعیت های حساس و مهم برای گل زنی خیلی بالاست.

به زبان ساده، اگر شما برای بار دوم دکمه شوت را فشار ندهید، فرآیند ضربه زدن به توپ به صورت خودکار و تقریباً مشابه با مکانیزم سال های قبل انجام می گیرد، اما احتمال گل شدن آنها در موقعیت های یکسان به شانس و اقبال شما بستگی دارد و اثربخشی آن بر اساس الگوریتمی تقریباً تصادفی صورت می پذیرد.

اما اگر بخواهید از سیستم یاد شده استفاده کنید، اثر شانس تا حد زیادی کاسته می شود و بسته به مهارت بازیکن پا به توپ و همینطور زمانبندی مناسب شما در هنگام دومین کلیک می توان هر شوتی را درون دروازه حریف جای داد. روش انجام آن چطور است؟

در این سیستم هنگام شوت زدن با هر فوتبالیست نواری رنگی بالای سرش پدیدار می شود که از رنگ های قرمز در دو طرف و رنگ زرد و سبز در میانه تشکیل شده است؛ به این ترتیب که با زدن دکمه شوت برای بار اول، نوار رنگی فوقانی فعال شده و با کلیک دوم ضربه به توپ وارد می شود. هرچه نشانه ی روی نوار بیشتر به رنگ سبز متمایل باشد، شوت با دقت و شدت بیشتری به سمت دروازه حریف زده می شود.

اما در نقطه مقابل اگر نتوانید زمانبندی مناسب را رعایت کنید، شوت نسبت به زمانی که اصلاً بار دوم دکمه را کلیک نمی کنید بدتر زده می شود. هرچند اگر به مرور زمان توانایی آن را پیدا کنید که حتی با خاموش کردن نوار رنگی راهنما که جزئی از Trainer هست، معمولاً بازی بهتری داشته و حملات نتیجه بخش تری خواهید داشت.

دقیقاً درست فکر می کنید؛ این مکانیزم جدید گل زدن را خیلی سخت تر از گذشته کرده است. احتمالاً پیش خودتان می گویید خوب چه کاری است اصلا از سیستم ضربه دوم استفاده نمی کنیم تا مثل گذشته بازی کنیم، اما متاسفانه این باور عملاً شدنی نیست. چراکه از طرفی به نظر می رسد عدم استفاده از Timed Finishing نرخ موفقیت گل زنی را به شدت پایین می برد و در سوی دیگر طمع بهره وری از یک شوت بهتر و محکم تر امانتان نخواهد داد.

بدیهی است این مکانیزم مشکلات عدیده ای برای کسانی که کاملاً با سیستم قبلی اخت بوده اند ایجاد می کند. یکی از ترفندهایی که اغلب بازیکنان هنگام موقعیت های درگیرکننده مثل توپی که از روی نقطه کرنر روی دروازه فرستاده می شود به کار می گیرند، زدن مرتب دکمه شوت است تا بالاخره یکی از بازیکنان حاضر در محوطه جریمه به آن ضربه بزند.

اما حالا این ترفند دیگر جوابگو نیست و با اولین فشار دکمه شوت، مکانیزم مورد بحث فعال شده و روی اولین بازیکن نزدیک به توپ قفل می کند و در واقع ضربات بعدی به دکمه باعث می شود سیستم در حالت Too Early یا Early عمل کند و اگر هم توپی به پا یا سر بازیکنان شما برخورد کند، موقعیت به شکل افتضاحی از دست برود.

به علاوه در درگیری های تن به تن که بین مهاجمان و مدافعان حریف شکل می گیرد، نشانه روی نوار رنگی بالای سر بازیکن با توجه به شرایط و نرخ تسلط روی توپ با سرعت کمتری حرکت می کند و ناخودآگاه زودتر از موعد مناسب مجبور به زدن دومین ضربه شده و در نتیجه شوت به شکل مضحکی زده شده و یا اصلاً موفق به شوت زنی نمی شوید.

در مجموع می توان گفت این سیستم جدید نکات مثبت و منفی متعددی را در کنار هم به صورت یکجا به همراه دارد؛ اگر آنقدری وقت بگذارید و حوصله تان بکشد که روی ترفندهای شوت زنی جدید تمرین کنید، به مرور به یکی از بهترین بازیکنان فیفا تبدیل شده که هیچ حریفی یارای مقابله با شوت های شما را نخواهد داشت، و از طرفی اگر نتوانید با آن همراه شوید شاید با استرسی که به خصوص در بازی های آنلاین و حساس وجود دارد، حتی موقعیت های تک به تک هم بسیار دشوار به نظر می رسد و احتمالاً فرصت های بسیاری خواهد سوخت.

نبرد تن به تن حیاتی است، اما به چه قیمتی؟

دو پاراگراف بالاتر خواندید که درگیری های تن به تن بین مهاجمان و مدافعین می تواند در اثربخشی شوت زنی شما تاثیر زیادی داشته باشد. یکی از المان های جدیدی که در گیم پلی فیفا 19 پیاده سازی شده، نبردهای به اصطلاح 50/50 است که در واقع جنگ تن به تن بین دو بازیکن در داخل زمین را دستخوش تغییراتی کرده.

الکترونیک آرتز مدعی است با این مشخصه جدید واکنش و فعالیت کاربر و البته توانایی های هر بازیکن، نتیجه و برآورد هر درگیری تن به تن در مالکیت توپ، به خصوص در میانه را مشخص می کند. به علاوه هوشمندی و همیاری سایر بازیکنان که توسط هوش مصنوعی کنترل می شوند، هر چالشی برای موقعیت سازی را حیاتی تر می کند.

این المان به نظر خیلی جالب می رسد، اما درست مثل فاکتور قبلی دوباره به دشوارتر شدن مسابقات کمک زیادی کرده است؛ طوری که باعث شده به شدت از سرعت بازی کاسته شود و بیشتر وقت شما صرف درگیری در میانه میدان یا درآوردن توپ از زیر پای بازیکنان حریف شود.

نبردهای تن به تن به گونه ای است که کمتر پیش می آید بازیکنی نقش بر زمین شود و خیلی از اوقات دو بازیکن از تیم های مقابل به یکدیگر چسبیده و یقه همدیگر را به هیچ وجه ول نمی کنند. حالا تصور کنید اگر هر دو طرف بخواهند در حالت Team Pressing بازی کنند و در وسط زمین از بازیکنانی مثل پاول پوگبا یا انگولو کانته داشته باشند، در این شرایط دیگر رسماً بازی فوتبال به کُشتی سنتی تبدیل شده و همه درگیر یکدیگر می شوند.

علاوه بر این بخشی از این سیستم باعث شده توپگیری های میانه راه که اصلاحاً به Interceptions موسوم است، به دفعات زیاد شود. در واقع پاس دادن نسبت به نسخه های قبلی خیلی سخت تر شده و مدام توپ های شما در وسط راه به بازیکنان حریف می رسد، خصوصاً در مقابل هوش مصنوعی که به نظر می رسد تبحر خاصی در توپ ربایی داشته و به سادگی هرچه تمام تر می تواند روی اعصاب شما پیاده روی کند.

این در حالی است که دشواری پاس دادن دقیق و هدف گیری 360 درجه ای که در فیفا 17 صدای بازیکنان را درآورده بود و تا حد زیادی در فیفا 18 مرتفع شده بود، در فیفا 19 به نحوی متفاوت نمود پیدا کرده است. البته ناگفته نماند که مهارت بازیکن شما در رساندن توپ به یار خودی می تواند تاثیرگذار باشد، اما مجموعاً درگیری های درون مستطیل سبز باعث می شود بعد از تجربه چند بازی پشت هم حسابی خسته شده و انگشت های دست و بالتان قولنج کنند.

فاکتور اول بازیکن: چابکی و بازیسازی

یکی دیگر از المان های بازطراحی شده گیم پلی در فیفا 19، سیستم جدید لمس و حمل توپ با نام Active Touch System است. اگر خاطرتان باشد طی چند سال اخیر الکترونیک آرتز مانور زیادی روی مکانیزم های ارتقا یافته و واقع گرایانه تر توانایی لمس توپ بازیکنان مختلف داشته که امسال با نسخه تکامل یافته و پیشرفته تر آن روبرو هستیم.

سیستم دریافت، حمل و پخش توپ در فیفا 19 به مراتب طبیعی تر و روان تر احساس می شود و برخلاف سال های اخیر که فاکتور اصلی هر بازیکن به خصوص در بخش آلتیمیت تیم سرعت به شمار می رفت، می توان اتکای زیادی روی توانایی بازیسازی و چابکی آنها کرد.

به این ترتیب که بازیکنان متخصص در دنیای واقعی فوتبال مثل تونی کروس یا مسوت اوزیل با وجود نرخ شتاب پایین، می توانند در موارد حساس و پخش توپ بسیار کاربردی تر از گذشته عمل کنند و از طرفی فوتبالیست هایی مثل کوین دبروینه و کریستین اریکسن که سرعت و چابکی را به صورت همزمان دارند، در میانه میدان پادشاهی خواهند کرد.

به لطف این سیستم کاربر می تواند کنترل بیشتری روی توپ داشته باشد و با حرکت مناسب و بهره گیری به موقع از ترفندهای دریبل زنی، هر لمس توپی را به موقعیتی بهتر و حتی با کمی چاشنی فریبنده، هر حرکتی را به فرصتی برای گل زدن تبدیل کند.

به علاوه مجموعه ای از حرکات و انیمیشن های نمایشی برای حمل توپ توسط روی پا، زانو، سینه و سر به بازی اضافه شده که با استفاده از آنها می توان تغییر جهت داد، مدافعان حریف را به اشتباه انداخت و یا توپ را به شکلی بهتر برای شوت زدن آماده کرد. به عنوان مثال با بازیکنانی مثل کیلین امباپه و کریستیانو رونالدو که از مهارت های دریبل زنی بالایی بهره می برند، به نحوی می توان توپ را پیش برد و فرصت ساخت که در نسخه های قبلی امکان پذیر نبود.

هرچند این مکانیزم برای فوتبالیست هایی که Agility و Ball Control پایین تری دارند -به خصوص در بخش آلتیمیت تیم که در ابتدا مجبور هستیم با بازیکنان ضعیف سر و کله بزنیم- کار را دشوارتر از گذشته کرده و توپ ها به سادگی لو می روند و مدافعان حریف با قلدری بیشتری روی پای شما می آیند.

تاکتیک های داینامیک و بقیه ماجرا

واضح ترین تغییری که در گیم پلی فیفا 19 وجود دارد، اضافه شدن قابلیت تنظیم تاکتیک های داینامیک است؛ به زبان ساده تر باید گفت در این بازی می توان پیش و یا در جریان هر مسابقه، مجموعه ای وسیع از تاکتیک های مدیریتی مختلف را روی تیم پیاده کرد و اثر هرکدام را آنی در رفتار بازیکنان مشاهده نمود.

همانطور که از روی تجربیات سال های اخیر می دانید، برای هر مسابقه بازیکن می تواند غیر از چیدمان بازیکنان تیمش به ترکیبی خاص، رفتارهای منحصر به فرد هر کدام از آنها را معین کند، تاکتیک های هجومی، دفاعی و بازیسازی را شخصی سازی نماید، و وظایف هر فوتبالیست را نیز مشخص نماید.

در فیفا 19 با نسخه ای به مراتب حرفه ای تر از همان سیستم طرف هستیم و علاوه بر چیدمان اصلی، امکان طراحی مجزا و کامل هرکدام از تاکتیک های هجومی (Attacking و Ultra Attacking) و همینطور دفاعی (Defensive و Ultra Defensive) وجود دارد. در واقع بازیکن حتی در جریان بازی با توجه به شرایط مسابقه می تواند بدون نیاز به توقف جریان مسابقه و وارد شدن به منوی تنظیمات تیم، بلافاصله با یک حرکت، ترکیب و رفتار بازیکنانش را دست خوش تحول کند.

تمام این حرکات تنها با کمک دکمه های چپ و راست روی D-Pad (که قبلاً هم به نحو دیگری وجود داشت) قابل انجام است. به علاوه اینکه مجموعه ای از ترفندهای کوچک که به تاکتیک تیم اضافه می شوند، نه آنکه به کلی آن را تغییر دهند به شکل گزینه های قابل انتخابی به دکمه های بالا و پایین D-Pad اضافه شده اند که هر کدام به نحوی درمکانیزم هجومی یا تدافعی تیم اثر می گذارند.

اگرچه تمرکز روی تاکتیک همیشه یکی از فاکتورهای اصلی بازی های فیفا به عنوان یک شبیه ساز فوتبال بوده، فیفا 19 به طور کلی سیستم مدیریت تیم را به مرحله جدیدی برده که به لطف بهره گیری از تجربیات بهترین سرمربیان دنیا مثل پپ گواردیولا و مائوریسیو پوچتینو در ساختار آن، تجربه ای بسیار عالی در اختیار کاربران حرفه ای می گذارد.

با هر تغییر در ذهنیت تهاجمی یا تدافعی تیم، شمایلی تصویری از آنچه روی ترکیب شما اثر می گذارد نمایان می شود که بهتر از گذشته متوجه شوید بازیکنان حاضر در زمین مسابقه پیش رو چگونه رفتار خواهند کرد. به عنوان مثال اگر فاز مالکیت توپ را تقویت کنید، بازیکنان بیشتر سعی می کنند توپ را در میانه میدان به چرخش در بیاورند و با احتیاط بیشتری پاسکاری کنند. یا اگر سیستم هجوم سریع یا ضدحمله را پیاده کنید، کلیه بازیکنان نیمه حریف در موقعیت های گل زنی وارد محوطه جریمه می شوند تا از تمام فرصت های احتمالی نهایت استفاده را ببرند.

ناگفته نماند الکترونیک آرتز گزینه های All Out Attack و Park the Bus را از D-Pad چپ و راست حذف کرده، اما نه به این معنا که دیگر نمی توان با تمام وجود حمله یا با جان و دل دفاع کرد؛ بلکه بیشتر این موارد بر پایه سیستم تاکتیکی تیم تان است که از پیش تعیین می کنید و در مواجهه با حریف نیز می توانید با فعال کردن گزینه های مختلف D-Pad بالا و پایین به آنها سرعت و قدرت ببخشید.

گیم پلی دوست داشتنی؟ نه لزوماً

ماهیت کلی گیم پلی فیفا 19 در چهار بخشی که مطالعه کردید خلاصه می شود، اما اگر بخواهیم با نگاهی کلی تر به قضیه نگاه کنیم، گیم پلی بازی را می توان هم در دسته خوب قرار داد هم در دسته بد.

تجربه فیفا 19 می تواند بعد از چند ساعت بازی کردن به شدت طاقت فرسا، خسته کننده و اعصاب خردکن شود؛ نرخ درگیری بازیکنان با یکدیگر در میانه های زمین به شدت بالا رفته و در موقعیت های حساس گل زنی نیز چسبیدن مدافعان حریف حرص درآور است، به علاوه اینکه مکانیزم جدید شوت زنی که بعضاً بهترین فرصت ها را خراب می کند، آتش به جان کاربر می زند.

به موجب همین قضیه سرعت بازی حتی در حالت Fast هم پایین تر از سال های قبل به نظر می رسد و روند مسابقات را از شور و حال انداخته است. مگر اینکه هر دو طرف تصمیم بگیرند Pressing بازی نکنند و تاکتیکی باز و سرعتی ارائه نمایند؛ مسئله ای که به شدت در هوش مصنوعی بازی نادر است و در درجات سختی بالا حسابی نفرت انگیز، نتیجه گرا و تخریبی بازی می کند.

علاوه بر همه این موارد فیفا 19 فرصت اشتباه به شما نمی دهد؛ حریف چه کامپیوتر باشد چه فرد دیگری به راحتی از اشتباهاتی که بعضاً در بین مدافعان یا پاس دادن گلر به حریف رخ می دهد، استفاده می کند و به سرعت تنبیه می شوید. در سوی مقابل هنگام حمله کردن هم کوچکترین اشتباهات، موقعیت های بسیار ساده را از بین می برند و گل زدن سخت تر به نظر می رسد.

برای بار هفتادم هم در طول سال های اخیر نحوه پنالتی زدن کلا تغییر کرده و اگر آموزش ابتدایی بازی را به هوای آشنایی با پیشینه این بخش رد کنید، ممکن است مهم ترین پنالتی در حساس ترین بازی آنلاین را ناگهان به شکلی عجیب از دست بدهید که خاطره این اتفاق در سال های قبل را هم یادآوری می کند.

به عنوان سخن پایانی برای بررسی گیم پلی فیفا 19 می بایست به هوش مصنوعی (همچنان) احمقانه و ضعیف دروازه بانان اشاره کنیم. حداقل تا پیش از آپدیتی که تا مدت کوتاهی قرار است برای بازی منتشر شود، گلرهای قصه ما گاهی در مواجه با توپ های حریف شدیداً مضحک واکنش نشان می دهند و در شلوغی های محوطه جریمه مثل مرغ سرکنده هستند. هرچند پیشرفت نسبی عملکرد مدافعان جای شُکر خودش را دارد.

تنوع بیشتر برای بازی کردن

الکترونیک آرتز در سال های اخیر بیش از گذشته تلاش می کند تا فیفا را در مسیر تبدیل شدن به یک عنوان کامل برای مسابقات eSports هدایت کند و بیشتر یک شبیه ساز فوتبال باشد تا یک گیم سرگرم کننده؛ هر آنچه تا اینجای کار مطالعه کردید مخاطبان حرفه ای را هدف قرار داده که نوید دشوارتر شدن هر چه بیشتر فیفا 19 را می دهد. اما مسئله مورد بحث به این معنا نیست که توسعه دهندگان به کلی هواداران عام خود را فراموش کرده اند.

نیازی به اطلاع رسانی نیست که لیگ قهرمانان اروپا یا همان UEFA Champions League مشهور بعد از اتمام قرارداد ده ساله کونامی به FIFA بازگشته و الکترونیک آرتز هم حساب ویژه ای روی آن باز کرده است. از مانورهای تبلیغاتی پیش از عرضه گرفته تا حضور پررنگ در بخش آلتیمیت تیم و همینطور مود مجزای این رقابت ها و انواع حالت های Kick Off.

در منوی اصلی فیفا 19 بخش جدیدی برای لیگ قهرمانان اروپا وجود دارد که در آن می توانید به دلخواه مسابقات واقعی امسال یا با گروه بندی متفاوتی را با انتخاب یک یا چند تیم آغاز کنید تا در صورت موفقیت در پایان به ورزشگاه مترو پالیتانو شهر مادرید پا گذاشته و جام قهرمانی را بالای سر ببرید.

توسعه دهندگان در اقدامی قابل تحسین مجموعه گزارشی کاملاً جدید را برای بخش لیگ قهرمانان اروپا تدارک دیده اند؛ تیم جدید شامل Derek Rae (گزارشگر باسابقه اسکاتلندی) و Lee Dixon (بازیکن سابق باشگاه آرسنال) فضایی تازه را بعد از مدت ها به مجموعه بازی های فیفا آورده اند، ولی در سایر بخش ها همچنان صدای مارتین تایلر و الن اسمیت به گوش می رسد.

به علاوه این رقابت ها در Career Mode نیز لایسنس شده و می توان آن را در مراحل گروهی، رفت و برگشت حذفی و حتی تک بازی فینال به صورت مجزا در بخش Kick Off تجربه کرد. حال و هوای لیگ قهرمانان اروپا با آن موسیقی شهیرش به بهترین شکل ممکن در جای جای مسابقات مربوط فیفا 19 پیاده سازی شده و در واقع حداقل برای مدتی جذابیت بیشتری نسبت به بازی های معمولی دارد.

اما فیفا با وجود حضور یوفا چمپیونز لیگ، حالت های نوآورانه و جذابی به یکی از پرطرفدارترین بخش های بازی یعنی Kick Off اضافه کرده که رقابت های دوستانه آفلاین را حسابی هیجان انگیزتر کرده است.

Kick Off جدید غیر از ارائه چند سبک نو، به کاربران اجازه می دهد به تفکیک اطلاعات و جزئیات مسابقات Couch Co-Op خود و دوستانشان را دنبال کرده و با سند و مدرک به کل کل با همدیگر بپردازند. بازی به صورت خودکار تمام داده های هر مسابقه، از جمله نرخ برد و باخت، شوت های زده شده در چارچوب یا ضربات ایستگاهی، مجموع نتایج پنج بازی اخیر بین دو نفر و بسیاری فاکتور دیگر را تحلیل کرده و در پایان نمایش می دهد.

علاوه بر این هر کاربر آفلاین حاضر در خانه می تواند داده های Kick Off خودش را به حساب کاربری اش متصل کند تا برای همیشه باقی مانده و حتی آنها را در خانه داشته باشد. هرچند هنوز این مسئله محصور به کنسول های بازی یکسان است و اکانت های پلی استیشن و ایکس باکس به یکدیگر وصل نمی شوند.

در کنار تمام این مزایا فیفا 19 غیر از حالت های کلاسیک و لیگ قهرمانان اروپا، امکان تجربه مسابقاتی متفاوت را در اختیار کاربران قرار می دهد؛ بازی های با قوانین اختصاصی و عجیب، رقابت های 3 یا 5 گانه، بازی های رفت و برگشت و فینال های مختلف که نگاهی اجمالی به هرکدام می اندازیم.

House Rules احتمالاً یکی از جذاب ترین بخش های جدید Kick Off است که با وضع قوانین و شرایط منحصر به فردش می تواند سرگرمی متفاوت و البته هیجان انگیزی را برای بازیکنان فراهم کند. این بخش خودش به 5 دسته تقسیم می شود.

دسته Survival Mode که در ابتدا نامی عجیب برای یک بازی فوتبالی به نظر می رسد به این صورت تعریف می شود: هر بار که یکی از تیم ها گل بزند، به صورت تصادفی یکی از بازیکنان همان تیم (به جز دروازه بان) از ترکیب اخراج می شود که در واقع به نفع تیم حریف است.

بخش No Rules هم همانطور که از نامش مشخص است برای هموطنان با اعصاب ما بسیار مناسب است؛ در این حالت هیچ قانونی وجود ندارد و داور فقط برای خارج شدن توپ از مستطیل سبز و یا گل شدن سوت می زند و در سایر موارد تا دلتان می خواهد می توانید خطا کنید و بزنید همه بازیکنان حریف را مصدوم کنید بدون اینکه کوچکترین مشکلی برایتان پیش بیاید.

دسته Long Range تقریباً یکی از قوانینی است که در دوران کودکی در فوتبال بازی کردن های خودمانی کوچه و خیابان پیاده می کردیم؛ گل زدن از راه دور یا به عبارت بهتر از بیرون محوطه جریمه 2 گل حساب می شود و در داحل محوطه جریمه همان 1 گل به شمار می رود. کاش در آینده لایی زدن به بازیکنان حریف هم گل حساب شود!

در یکی دیگر از بخش ها که Headers & Volleys نام دارد برای نتیجه گرفتن کاربر می بایست حتماً به صورت قیچی برگردان، ضربه سر، ضربه ایستگاهی یا والی (شوت زدن در حالتی که توپ روی زمین نیست و روی هوا است) گل بزند و سایر حالات گل زدن مورد تایید داور قرار نمی گیرد.

آخرین دسته یعنی First To یادآور زمانی است که گل طلایی در قوانین فدراسیون فوتبال جهانی وجود داشت؛ به این ترتیب که بازیکن به دلخواه تعیین میکند هر تیمی که به تعداد مشخصی گل برسد (مثلاً یک گل یا سه گل) پیروز مسابقه به شمار آید.

ناگفته نماند که در بخشی به اسم Cup Finals کاربران می توانند از بین جام های متعدد لایسنس شده یا نشده حاضر در فیفا یکی را انتخاب کرده و با گزارش اختصاصی و حال و هوای آن رقابت نهایی، بازی حساس تری را با َآشنایان خود تجربه کنند. البته لازم به ذکر است تمام این مودهای ذکر شده قابل بازی با هوش مصنوعی نیز هستند، اما طبیعتاً در این صورت جذابیتی به اندازه یک کل کل حسابی و واقعی ندارند.

سه قهرمان، سه روایت؛ کریر مود؟ نه ممنون

بخش داستانی The Journey که در فیفا 17 برای اولین بار معرفی شد، نخستین بار در تاریخ یک بازی فوتبالی بود که روایتی کاملاً پرداخته شده و قهرمان محور را با امکان انتخاب دیالوگ و خط داستانی ارائه می کرد. به لطف موتور قدرتمند گرافیکی فراست بایت، الکترونیک آرتز جسارت به خرج داد و داستانی مفصل که البته بدون عیب و نقص هم نبود را طی دو نسخه اخیر در اختیار هواداران قرار داده که نسبتاً مورد تمجید منتقدین قرار گرفته است.

داستان از جایی شروع شد که الکس هانتر، جوان انگلیسی قصه که در واقع نوه یکی از افسانه های فوتبال بریتانیا یعنی جیم هانتر است، از دوران کودکی در زمینه فوتبال عشق و استعداد نشان می دهد و با پشتیبانی خانواده و چندی از دوستانش مثل گرت واکر، در مسیر پیروزی و موفقیت قرار می گیرد.

الکس با تمرینات و شوق زیاد به فوتبالیستی آینده دار تبدیل می شود و بعد از سن 18 سالگی رسماً به عضویت آکادمی جوانان فدراسیون فوتبال انگلستان در می آید، که با کمک یکی از استعدادیاب های آن دوره سرانجام قراردادی (به انتخاب کاربر) با یکی از تیم های حاضر در لیگ جزیره می بندد.

در همین حین الکس متوجه می شود گرت والکر دوست دوران کودکی اش نیز دقیقاً به همان باشگاه پیوسته و به مرور زمان رفاقت آنها به رقابت تبدیل می گردد؛ از طرفی یکی از آشنایان وی به اسم دنی ویلیامز حواشی کوچکی برای جوان انگلیسی ایجاد می کند که جذب یک سوپراستار توسط تیم همراه شده که در نهایت موجب می گردد الکس هانتر به صورت قرضی راهی یکی از باشگاه های لیگ دسته دوم انگلستان شود.

نکته جالب توجه جایی است که دنی ویلیامز دقیقاً در همان باشگاه دسته دومی بازی می کند و طی ماجراهایی این دو بازیکن برخلاف گذشته ارتباطی بسیار صمیمانه و دوستانه برقرار می کنند، اگرچه دیری نمی گذرد و در میانه های فصل الکس هانتز دوباره به تیم اصلی فراخوانده می شود، چراکه گرت واکر از باشگاه مادر خارج شده بوده و به اصلی ترین رقیب آنها پیوسته است.

با تمرینات فراوان الکس در مدت زمان کوتاهی در ترکیب اصلی مسابقات جام حذفی انگلیس قرار می گیرد و بعد از کش و قوس های فراوان خلاصه به تیم اصلی لیگ رسیده و با عملکرد فوق العاده اش، نظر اغلب کارشناسان را به خود جلب می کند؛ الکس هانتر در رسانه ها به عنوان آینده تیم ملی انگلیس شناخته می شود.

بعد از گذشت یک فصل از رقابت های لیگ انگلیس با درخشش هانتر جوان، باشگاه انتخابی برای انجام رقابت های پیش فصل به آمریکا سفر می کند تا در مقابل باشگاه های بزرگی مثل رئال مادرید و لوس آنجلس گلکسی قرار بگیرد. در همین حین الکس پدرش هارولد که سال ها پیش به آمریکا مهاجرت کرده بود و خبری ازش نداشت را ملاقات می کند.

برقراری این ارتباط مجدد و حمایت های پدرانه هارولد باعث می شود وی بعد از پشت سر گذاشتن ماجراهایی ناخوشایند، در نهایت به باشگاه لوس آنجلس گلکسی بپیوندد. به علاوه او در جریان استقرارش در ایالات متحده با خواهر ناتنی اش یعنی کیم هانتر برای اولین بار آشنا می شود.

الکس در طول فصل به شدت در لیگ MLS می درخشد و توجه برخی از باشگاه های بزرگ اروپایی را به خودش جلب می کند، اما به ناگهان یک مصدومیت شدید از ناحیه زانو گریبانش را می گیرد؛ اتفاقی که باعث می شود برای چند ماه راهی لوس آنجلس شده و در آنجا با خواهرش ارتباطی عمیق تر برقرار نماید و کیم هم که فوتبالیست است با روحیه دهی و پشتیبانی های الکس، بالاخره به تیم ملی آمریکا فراخوانده شود.

بعد از بهبودی وضعیت پای الکس هانتر، وی به اروپا بر می گردد تا ماه های پایانی فصل را باشگاه سابقش سپری کند که در همین هنگام تماسی تلفنی آینده اش را تغییر می دهد؛ خانم پشت خط تلفن به الکس می گوید اگر اجازه مدیریت برنامه هایش را به او بسپارد، او همان آن به بازیکنی از تیم پرستاره و بزرگ رئال مادرید تبدیل خواهد شد.

داستان The Journey: Champions در فیفا 19 از این نقطه آغاز می شود. الکس هانتر به پرافتخارترین تیم تاریخ دنیا پیوسته و قرار است جای خالی کریستیانو رونالدو را بعد از انتقالش به یوونتوس پر کند و به علاوه در طول ماجراجویی هایش از تجربیات بازیکنانی مانند پائولو دیبالا، نیمار جونیور و کوین دبروینه استفاده نماید.

این بار پای هانتر به رقابت های لایسنس شده لیگ قهرمانان اروپا هم باز می شود، اما بهترین بخش آن تجربیات جدیدی است ک از طریق به دست گرفتن کنترل خط داستانی سایر کاراکترهای اصلی این روایت یعنی کیم هانتر و دنی ویلیامز ارائه می شود. به خصوص تلاش برای قهرمانی آمریکا در جام جهانی بانوان که به نوبه خود داستانی جذاب و متفاوت به نظر می رسد.

اگر چه روایت این قسمت از خط داستانی فیفا با سرعت بیشتری دنبال می شود، اما همچنان انجام تمرینات متعدد و برخی از کات-سین های کشدار ماجرا، کمی حوصله سر بر است و کاربر را خیلی زود خسته می کند، ولی در مجموع تجربه آن خالی از لطف نیست.

در مورد کریر مود هم فقط یک جمله کافی است؛ این قسمت هیچ تفاوتی نسبت به سال های گذشته نکرده، فقط لایسنس لیگ قهرمانان اروپا در آن وارد شده است. چرا؟ بهتر است این مطلب را مطالعه کنید.

پولسازترین بخش فیفا؛ به آلتیمیت تیم 19 خوش آمدید

شکی نیست که Ultimate Team سال هاست به پرطرفدارترین بخش بازی های فیفا تبدیل شده و به تبع آن برای الکترونیک آرتز به شدت ارزشمند و پولساز بوده است. هر سال بخش های جدیدی در سیر تکاملی این مود محبوب قرار می گیرند که امسال هم از این قاعده مستثنا نبوده و FUT 19 همچنان جذاب و اعتیادآور است.

همانطور که می دانید در آلتیمیت تیم بازیکن می تواند تیم رویایی خودش را با حفظ المان های مشخصی مثل کمیستری (Chemistry) و قدرت هجومی و تدافعی از نطفه بسازد و با انجام مسابقات متعدد و شرکت در رویدادها و رقابت های مختلف پیشرفت کند. اگرچه پرداخت هزینه های درون برنامه ای می تواند به سرعت رشد کاربر کمک زیادی کند و همین مسئله نظام سرمایه داری عجیبی را در این مود جاری ساخته است.

بخش Squad Battles که در فیفا 18 به آلتیمیت تیم اضافه شد امسال نیز به قوت خود باقی است و بهترین بستر برای تنهایی بازی کردن در فیفا 19 را فراهم کرده است. به علاوه اینکه جایزه ها و پک های امسال تا حدودی بهتر از سال قبل است و می توانید با دریافت آنها در هر دوشنبه، حسابی سکه و بازیکن برای تیم رویایی تان جمع کنید.

دسته آنلاین FUT Champions با تغییرات کوچکی همراه بوده که البته دور اول آن تا لحظه نگارش این مطلب هنوز آغاز نشده است. ولی با این وجود می توان گفت نحوه ورود به این رقابت های سراسری تغییر کرده و دیگر الزامی برای شرکت در Daily Knockout Challenges نیست و می بایست امتیازاتی را از طریق برخی پک های خاص یا مشارکت در بخش جدید Division Rivals جمع آوری نمود.

مود جدید Division Rivals که برای نخستین بار در فیفا 19 رونمایی شده، بخشی است که می توان از آن به عنوان تلفیقی از Squad Battles و Seasons یاد کرد؛ به این ترتیب که 5 بازی اولیه برای تعیین سطح کاربر به صورت آنلاین انجام می گیرد تا درجه سختی رقابت های اصلی مشخص شود.

بعد از تعیین سطح، بازی کاربر را به تناسب توانایی ها، آمار برد و باخت 5 بازی قبل و قدرت تیم، به صورت خودکار وارد یکی از دیویژن های 10 گانه مسابقات می کند که هر کدام از 4 رتبه تشکیل شده اند و جوایز اختصاصی خودشان را دارند. بازیکن حدوداً یک هفته فرصت دارد تا به تعداد دلخواه و نامحدود در Division Rivals مسابقه دهد و امتیاز جذب نماید. هر چه امتیاز بیشتری جمع شود آخر هفته جوایز بهتر و بیشتری نصیب کاربر خواهد شد و از طرفی با تلاش زیاد می توان به صورت دستی به دیویژن بالاتر صعود کرد، به علاوه اینکه از همین طریق می توان شانس کافی برای ورود به FUT Champions را نیز کسب کرد.

الکترونیک آرتز در ادامه روند سال قبل، با توپی پر از رویدادهای مختلف به استقبال FUT 19 آمده و علاوه بر انتشار منظم کارت بهترین بازیکنان هفته موسوم به TOTW، اولین مجموعه کارت های ویژه تحت نام Ones to Watch همین هفته در دسترس قرار گرفتند و احتمالاً امسال بیشتر از سال گذشته از این دست اتفاقات خواهیم داشت.

انتشار کارت های جدید و برگزاری رویدادهای مختلفی که اثراتش حتی در Weekly Objectives دیده می شود باعث شده تا بازیکنان بیش از گذشته پیگیر دنیای واقعی فوتبال باشند و اطلاعات و شور و هیجان خود را وارد زندگی مجازی آلتیمیت تیم کنند؛ به علاوه اینکه تعداد کارت های آیکان (بازیکنان افسانه ای سابق فوتبال مثل مارادونا، رائول، مالدینی و غیره) به شکل چشمگیری افزایش یافته است که به نوبه خود هواداران خاص خودش را دارد.

اگر از هواداران بخش Ultimate Team نیستید و از مطالب بالا تقریباً سر در نیاوردید، به جرئت می توانیم بگوییم جذاب ترین و اعتیادآورترین قسمت مجموعه بازی های فیفا را تاکنون از دست داده اید. ولی با این حال به زودی با مجموعه ای از مطالب ویژه برای FUT در دیجیاتو به یاری شما خواهیم آمد تا ضمن معرفی این مود، به دانش بازیکنان سابق نیز بیافزاییم.

گرافیک، همچنان پایین تر از سطح انتظار

هستند عده ای که مدعی شوند بازی های فیفا را به خاطر گیم پلی خوب و شبیه سازش دوست دارند، اما امکان ندارد کسی از گرافیک بالاتر استقبال نکند و بگوید همین مقدار جزئیات و طراحی کافی است و نیازی نیست الکترونیک آرتز خیلی روی چهره های بازیکنان وقت بگذارد!

اگرچه پیشرفت های گرافیکی فیفا معمولاً نامحسوس هستند و وقتی به نسخه های قبلی دوباره مراجعه می کنید، بهتر متوجه تغییرات می شوید، در سال های اخیر مهاجرت بنیان گرافیکی فیفا روی موتور فراست بایت، توقعات بسیار بالاتری را برای کارشناسان و به خصوص هواداران ایجاد کرده که البته همیشه با نتیجه ای نه چندان رضایت بخش همراه بوده است.

نه اینکه فیفا 19 پیشرفت هایی در این زمینه نداشته، ولی متاسفانه الکترونیک آرتز همیشه پایین تر از آنچه انتظار می رفته است عمل می کند؛ دستی به سر و روی فضای کلی ورزشگاه ها کشیده شده، نورپردازی ها به مراتب قوی تر از سال های قبل دیده می شود، تماشاگران پویایی و تنوع بیشتری دارند و چهره بازیکنان هم از حالات بهتری برخوردار است.

بالاخره تیم توسعه دهنده توانسته برخی از حالات مختلف چهره مثل عصبانیت، خوشحالی و خنده و یا ندامت و پشیمانی را در صورت بازیکنان بگنجاند تا مثل قبل قیافه نیمار هنگام گل زدن به همان شکلی نباشد که موقع کارت قرمز گرفتن بوده است. هرچند این مسئله در چهره هایی که از سال های پیش طراحی شده بوده اند کمتر دیده می شود.

به عبارت دیگر امسال فیفا 19 چهره سرشناس ترین بازیکنان را از نو طراحی کرده و باشگاه هایی مثل رئال مادرید و تاتنهام هم که به عنوان همکار تجاری شناخته می شوند، بهترین مجموعه گرافیکی را همراه دارند، یا کریستیانو رونالدو و نیمار جونیور آنقدر خوب و با جزئیات طراحی شده اند که امکان تشخیص آنها از واقعیت کمی دشوار خواهد بود، اما در سوی مقابل کافی است سری به ستاره های قدیمی تر یا بازیکنان کمتر شناخته شده بزنید تا به راحتی به عملکرد سازندگان ایراد بگیرید.

به عنوان مثال ایکر کاسیاس دروازه بان و کاپیتان سابق تیم ملی اسپانیا و باشگاه رئال مادرید را الآن ببینید، چهره اش دقیقاً همان چیزی است که در فیفا 09 طراحی شده بود، لیونل مسی هم که از سال 2016 قراردادش را با فیفا لغو کرد از همان موقع دست نخورده باقی مانده و فقط رنگ موهایش طی زمان تغییر کرده؛ در واقع توسعه دهندگان حتی زحمت به خودشان نداده اند دستی به سر و روی برخی فوتبالیست ها بکشند و هنوز حتی خیلی از بازیکنان باشگاه های بزرگ که طرفداران کمتری دارند، به طور کلی طراحی نشده اند.

صداگذاری و فضاسازی استادیوم ها بسیار بهتر از سال گذشته کار شده اند و لایسنس شدن جامع لالیگا باعث شده علاوه بر شبیه سازی جو فوق العاده ورزشگاه های بزرگ لیگ انگلیس مثل آنفیلد و اولدترافورد، استادیوم های لیگ پرطرفدار اسپانیا هم جز به جز طراحی شده اند و شعارهای گوش خراش و هیجان انگیز اختصاصی باشگاه هایی مثل اتلتیکو مادرید و ویارئال به خوبی در جریان مسابقات شنیده می شوند. البته به جز نیوکمپ که کلاً در بازی وجود ندارد!

از نظر موسیقی هم فیفا 19 به مراتب از سال گذشته کارنامه بهتری دارد؛ برخی از موزیک های حاضر در پلی لیست فیفا 18 طوری روی اعصاب و زشت بودند که قطع کردن کلی صدا بیشتر ارزش داشت، اما مجموع موسیقی های این نسخه جدید از تم مشخصی پیروی کرده که غالباً شنیدنی و جذاب هستند و اگر چندتایی هم کمی ضعیف به نظر می رسند، حداقل اصواتی آزاردهنده ندارند.

جمع بندی

فیفا 19 قطعاً بهبودهای فراوانی نسبت به نسخه قبلی داشته، اما به نظر می رسد دیدگاه کلی توسعه دهندگان برای تجربه غایی یک شبیه ساز فوتبال، با سخت تر شدن بازی اشتباه گرفته شده است. هرچقدر فیفا 18 نسبت به فیفا 17 گیم پلی روان تر و آزادی عمل بیشتری داشت، فیفا 19 روی سخت گیری های بی مورد تمرکز کرده و با پیاده سازی چند المان کنترلی جدید، شور و شتاب مسابقات را به درگیری های مداوم و طاقت فرسا تبدیل نموده است.

وجود چند قابلیت جدید از جمله مکانیزم تازه شوت زنی حرکتی تحسین برانگیز برشمرده می شود، اما دشواری های همراه با آن تبعاتی دارد که در گذر زمان عدم خرسندی کاربران را به دنبال خواهد داشت. در واقع می توان گفت الکترونیک آرتز برای رسیدن به گیم پلی تکامل یافته مورد نظرش هنوز برنامه مشخصی ندارد و مشغول انجام آزمون و خطاهایی متعدد است که در یکی دو سال اخیر در تغییرات ناگهانی روند انجام بازی مشاهده کرده ایم.

با وجود اینکه پیشرفت های این حیث از فیفا 18 نوید آینده ای روشن را برای این مجموعه می داد، تغییرات گیم پلی فیفا 19، اگرچه حرفه ای و رو به جلو تلقی می شود، به دلیل هوادارپسند نبودن، محکوم به شکست است. مادامی هم که این روند ادامه پیدا کند فروش فیفا که بدیهی است برای الکترونیک آرتز در درجه اول اهمیت قرار دارد، کاهش پیدا خواهد کرد. همانطور که شواهد نشان می دهد فروش روزهای ابتدایی امسال در قیاس با نسخه قبلی با 25 درصد کاهش همراه بوده است.

کافی است سری به وبسایت متاکریتیک بزنید تا میانگین نمره کاربران به فیفا 19 را مشاهده کنید؛ کسب امتیاز 2.2 در نسخه پلی استیشن 4 و امتیاز 2.8 در نسخه ایکس باکس وان تا هنگام نگارش این مطلب اتفاقی نامطلوب برای تاریخچه این سری محسوب می شود که حداقل بعد از ظهور آلتیمیت تیم هرگز دیده نشده بود و از عدم محبوبیت دستاورد جدید EA Sports بین هواداران حکایت می کند. هرچند از نظر فنی و ارائه بسترهای جدید برای بازی کردن می توان نمره بالایی به آن اعطا کرد.