بررسی بازی World of Final Fantasy Maxima؛ هدیه‌ای برای عاشقان فاینال فانتزی

شاید نتوان ادعا کرد که همه لااقل یک نسخه از نسخه‌های عرضه شده فاینال فانتزی را تجربه کرده‌اند ولی می‌توان گفت که کمتر گیمری در دنیا وجود دارد که نام فاینال فانتزی به گوشش نخورده باشد و چیزی از این سری نشنیده باشد. نام سری بازی‌های فاینال فانتزی در دنیای بازی‌های ویدیویی می‌درخشد و میلیون‌ها هوادار در دنیا کشته و مرده آن هستند. اسکوئر انیکس، سازنده اصلی این سری هر ساله برای این حجم از طرفداران سورپرایزهایی دارد و بازی World of Final Fantasy هم یکی از همین سورپرایزهاست؛ عنوانی که برای عاشقان سینه‌ چاک فاینال فانتزی ساخته شده و یک هدیه گرانبها برای آنها به شمار می‌رود.

• سازنده: Square Enix Business Division 3
• ناشر: Square Enix
• پلتفرم‌ها: پی سی، پلی استیشن ۴، ایکس باکس وان، نینتندو سوییچ، پلی استیشن ویتا
• پلتفرم بررسی: پی سی

همانطور که از اسم بازی World of Final Fantasy بر می‌آید ما شاهد یک بازی هستیم که در آن تمامی جهان بازی‌های فاینال فانتزی به نوبه‌ای گنجانده شده و از تمامی المان‌های این سری در آن استفاده شده است. عنوان World of Final Fantasy برای اولین بار در بازار ژاپن و در سال 2016 عرضه شد، آن‌هم برای پلی استیشن ۴ و پلی استیشن ویتا. اما کمی بعدتر نسخه بین‌المللی آن در سال ۲۰۱۷ عرضه شد و پی سی بازها و دارندگان کنسول نسل جدید مایکروسافت نیز توانستند آن را تجربه کنند. بعد از موفقیت‌های پی در پی این بازی، حالا شاهد عرضه نسخه کامل‌تر این عنوان به نام World of Final Fantasy Maxima هستیم که پای این سری بازی را به کنسول نسل جدید نینتندو، یعنی نینتندو سوییچ هم باز کرده است.

پسوند Maxima در بازی نشان‌دهنده کامل بودن بازی نسبت به نسخه‌های قبلی است و در بازی جدید عناصر تازه‌ای برای طرفداران گنجانده شده که جای خالی آن در نسخه قبلی حس می‌شد. با عرضه این ورژن کامل از بازی تصمیم گرفتیم تا بازی World of Final Fantasy را بررسی کرده و ببینیم چه چیزی در چنته دارد.

اول از همه جالب است بدانید که کارگردان این اثر شخصی است که پیش‌تر در نسخه‌های گذشته سری فاینال فانتزی نظیر نسخه هفتم و بازی‌های منشعب شده از نسخه هفتم (همانند عنوان Dirge Of Cerberus) نقش مهمی داشته است. او با دنیای فاینال فانتزی بیگانه نیست و در بهترین‌های این سری در نقش طراح و نویسنده حضور داشته و در کنار وی؛ آهنگساز بازی World of Final Fantasy نیز فردی است که پیش‌تر هم برای این فرنچایز آهنگسازی کرده است.

آهنگساز نسخه‌های سیزدهم و دهم برای بازی World of Final Fantasy بازگشته و بیش از ۵۰ قطعه موسیقایی خلق کرده و بسیاری از آهنگ‌های قدیمی این سری را نیز بازسازی کرده است. تمام این موارد نشان می‌دهد شما با یک بازی طرف هستید که توسط عاشقان فاینال فانتزی برای طرفداران دو آتشه این سری ساخته شده و همه چیز برای یک ضیافت از نوع فانتزی مهیاست.

داستان World of Final Fantasy حول یک خواهر و برادر دوقلو به اسامی لان و رین می‌چرخد. این دو والدین خود را گم کرده‌اند و سرزمین‌شان نیز در یک توقف ابدی گرفتار شده و از همین رو تصمیم می‌گیرند با رفتن به دنیایی دیگر، راهی برای نجات سرزمین‌شان بیابند. آنها در این سفر دنبال والدین و ریشه‌های خودشان هم هستند چرا که خاطراتشان تا حد زیادی پاک شده و چیزی از گذشته خود به یاد نمی‌آورند.

لان و رین همچنین به دنبال میراژها هم هستند و قصد دارند با پیدا کردن هرچه تعداد بیشتری از میراژها و آموزششان، جلوی نیروهای پلیدی که سرزمین‌شان را اشغال کرده بایستند. لابد می‌پرسید میراژ دیگر چه صیغه‌ای است؟ این موجودات حکم پوکمون و دیجیمون را در دنیای فاینال فانتزی دارند و هیولاهای کوچکی هستند که با گرفتن‌شان می‌توان آنها را آموزش داد و مربی‌شان شد.

میراژها نژاد تازه‌ای در این بازی به شمار می‌روند و بیشتر بازی حول آنها می‌چرخد؛ صدها نوع از این میراژها در بازی وجود دارد و با وجود ساعت‌ها گشتن در محیط بازی، ممکن است بعد از بیست ساعت بازی تازه با یک نوع تازه‌ای از این هیولاها روبرو شوید. وسعت بازی و حجم بیش از اندازه محتوای بازی، مثل تمامی سری‌های فاینال فانتزی در این عنوان هم حضور دارد و از همین رو World of Final Fantasy را نباید به هیچ وجه دست کم گرفت.

در سفر لان و رین، میراژی به نام تاما هم آنها را همراهی می‌کند که شبیه به روباه است و خودش را ملکه این هیولاها می‌داند. کاراکترهای تاما و رین (برادر) بسیار احمق هستند و با اینکه این حماقت قصد داشته تا بخشی از طنز و بار کمدی بازی را به دوش بکشد، اما بیش از حد بازی را بچه‌گانه کرده است. بازی World of Final Fantasy به اندازه کافی به خاطر گرافیک و شخصیت‌های آن ممکن است بچگانه تلقی شود ولی دیالوگ‌ها و رفتار این دو تن دیگر نوبر است! شخصیت اصلی بازی در حقیقت لانا بوده و داستان بیشتر حول او می‌چرخد و متاسفانه باید گفت که داستان اصلی بازی بسیار بسیار کند پیش می‌رود.

همانطور که گفته شد بازی برای عشاق فاینال فانتزی ساخته شده و من هم به عنوان یکی از این افراد قبول دارم که این سری بازی‌ها برای رسیدن به داستان اصلی معمولا گیمر را جان به لب می‌کردند و شاید یکی دو ساعت اولیه بازی را به آموزش و کات سین می‌چرخاندند؛ اما بازی World of Final Fantasy عملا شورش را در آورده است. برای رسیدن به داستان اصلی و پیچش داستانی باید حداقل چهار ساعتی را تامل کنید و بخش‌های ابتدایی بازی صرف توضیحات گزاف پیرامون سیستم مبارزات و... می‌شود؛ نکاتی که بعد از نیم ساعت کات سین و دیالوگ، در یک پنجره نوشتاری چند خطی هم نوشته می‌شود. کاش سازندگان متوجه می‌شدند همین پنجره برای فهمیدن این همه حرف کافی بود.

بازی پر از دیالوگ است و داستان آن در ابتدا کلیشه‌ای به نظر می‌رسد. این موضوع برای فردی که دستی در خلق داستان نسخه هفتم داشته، افت شدیدی محسوب می‌شود ولی در نهایت با پیشروی در بازی می‌توان ادعا کرد که ساعات پایانی بازی کمی از این کلیشه بودن کاسته می‌شود و شاهد خلاقیت‌هایی هم هستیم؛ ابداعاتی که برای یک فن فاینال فانتزی راضی کننده نیست ولی در هر حال از هیچی هم بهتر است!

گرافیک بازی World of Final Fantasy کارتونی، بامزه و بامزه و بامزه است! بازی از موتور بازیسازی مخصوص اسکوئر انیکس موسوم به Orochi Engine بهره می‌برد که امتحان خود را پیش‌تر در عناوینی چون Dissidia Final Fantasy NT پس داده است. کاراکترهای دنیای فاینال فانتزی در این بازی می‌توانند به شکل چیبی در بیایند (چیبی به طراحی‌های خاصی اطلاق می‌شود که در صنعت طراحی ژاپنی وجود دارد و کله‌ کاراکترها بسیار بزرگتر از باقی اجزای آنهاست). حالت چیبی این کاراکترها به شدت بامزه است و بازی به گیمر اجازه می‌دهد که خودش تصمیم بگیرد با کدام حالت و قد و قواره کاراکترها بازی را پیش ببرد.

شما می‌توانید در ابعاد انسانی و بزرگ در محیط بازی بچرخید و یا در ابعاد چیبی که انتخاب هر گزینه تغییرات جزیی در نحوه گیم‌پلی بازی ایجاد می‌کند. صحبت از گیم‌پلی بازی شد و باید همینجا گفت که شاهد یک بازی با ژانر اصیل و کلاسیک نقش آفرینی هستیم که هیچ رنگ و بویی از نقش‌آفرینی‌های مدرن امروزی ندارد. بازی دقیقا یک نقش آفرینی نوبتی ژاپنی است که حتی مبارزات آن به صورت رندوم رخ داده و ناگهان تیم‌تان وارد صحنه مبارزه ناخواسته‌ای می‌شود؛ درست مثل عناوین دهه گذشته این سبک از بازی‌ها. حتی در صحنه‌های مبارزه نیز شاهد یک نوار در سمت چپ تصویر هستیم که تعیین کننده نوبت ضربه زدن هر یک از افراد حاضر در میدان است که تداعی کننده عناوین شاهکار و قدیمی این نوع از بازی‌ها است.

شما در میادین مبارزه با میراژهایتان همراه خواهید بود و انتخاب چیبی بودن و یا انسان بودنتان در همینجا تفاوت‌هایی به وجود می‌آورد. اگر چیبی باشید چینش میراژها یک جور است و اگر انسان باشید، جور دیگر چرا که در هر حال ابعاد این دو حالت با یکدیگر فرق دارد. پس بهتر است با خودتان دودوتا چهارتا کنید و ببینید که با کدام حالت و کدام نوع چینش میراژها (یا همان هیولاهایتان) راحت‌تر هستید و بازی را در آن حالت پیش ببرید.

شما در طول نبرد می‌توانید بسیاری از شخصیت‌های قدیمی و به یادماندنی سری فاینال فانتزی را احضار کنید و البته برای این کار لازم است که پیش‌تر مدال هر یک از آنها را در محیط پهناور بازی پیدا کرده باشید. احضار این اشخاص همراه با یک نیمچه کات‌سین هیجان انگیز و بامزه بوده و حین حضور آنها در میدان نبرد، شاهد نواخته شدن قطعه موسیقایی مخصوص به بازی آنها هستیم. دشمنان بازی نیز همگی از هیولاهای آشنا و شناخته شده سری هستند که در حالت گرافیکی بامزه و کارتونی عنوان World of Final Fantasy قرار گرفته و دیدن دوباره آنها در این ریخت و قیافه، حس عجیبی دارد.

گیم‌پلی بازی بسیار شبیه به بازی‌های پوکمون طراحی شده و شما باید بعد از نبردها حواستان به آپگرید شدن و آموزش میراژها هم باشد. ترکیب فاینال فانتزی و پوکمون به طرز غریبی جالب از آب در آمده و طرفداران هر دو عنوان را راضی نگه می‌دارد. نکته جالب توجه در نبردها داشتن حالت «سرعت تند» بوده که باعث می‌شود نبردهای رندوم بازی کمتر حوصله سر بر شوند و روند جریان بازی سریع‌تر پیش برود. این قابلیت در نسخه‌های جدید فاینال فانتزی وجود دارد (حتی در بازسازی نسخه دوازدهم هم این مورد رعایت شد) و سازندگان به خوبی فهمیده‌اند که وقت گیمرها برایشان حکم طلا را دارد.

سازندگان احتمالا با خود فکر کرده‌اند که مدت زیادی از ارائه یک بازی نقش آفرینی نوبتی از نوع فاینال فانتزی گذشته و باید کمی در مبارزات دل‌رحمی به خرج دهند تا گیمرها بتوانند با آن راه بیایند، اما این تلطیف بیش از حد از آب در آمده است. در حقیقت مبارزات بازی بسیار آسان بوده و به هیچ‌وجه چالشی نیستند و این مساله یک نکته منفی دیگر برای طرفداران به شمار می‌آید.

جدا از کاراکترها و قطعات موسیقایی برگرفته از جهان فاینال فانتزی، تقریبا جای‌جای بازی مکان‌ها و المان‌هایی از بازی‌های مختلف این سری هست. همه این موارد باعث شده که عاشقان فاینال فانتزی این بازی را به حکم یک هدیه ارزنده تلقی کنند. در اینجا ذکر این نکته را الزامی می‌دانم که با وجود وابستگی بیش از حد بازی به تمامی فرنچایز سری فاینال فانتزی، کماکان این اثر اصالت خود را حفظ کرده و می‌توان جداگانه از آن لذت برد اما به هر حال در این حالت لذت بازی تقریبا نصف می‌شود.

شاید کمی عجیب به نظر برسد اما در این بخش واجب است که به طراحی UI منوهای بازی اشاره کنم، موردی که در بازی World of Final Fantasy تبدیل به یک نقطه ضعف تمام عیار شده و می‌تواند گیمر را دلزده کند. همانطور که قبلا هم گفتم، محتواهای داخل بازی به شدت زیاد هستند و شاهد هزاران آیتم و جادو و حرکات ویژه و... در خلال بازی هستیم. منوهای بازی نیز با اینکه سعی شده ساده طراحی شوند تا در حین مبارزات سردرگمی به وجود نیاورند، اما سازندگان عملا نتوانستند از پس این ماموریت خود بربیایند. منوهای بازی حین مبارزات گیج‌کننده بوده و اعصاب گیمر را به هم می‌ریزد.

نکته اعصاب خردکن دیگری که سازندگان بازی دست به ساخت آن زده‌اند، وجود یک سری مینی گیم در بازی است که هیچ بالانسی در میزان سختی و آسانی آنها دیده نمی‌شود و به شدت کسل‌کننده هستند. انجام این مینی گیم‌ها در برخی مواقع ضروری است و در همین مواقع است که فحاشی زیر لب گیمرها را هم می‌توان به روح و روان سازندگان شنید.

بازی World of Final Fantasy هدیه‌ای برای طرفداران است و هرچند برای ساخت این هدیه بودجه زیادی در نظر گرفته نشده و در برخی موارد می‌تواند دل هواداران را بشکند؛ اما در کل برای این قشر از گیمرها به شدت گیرا و دلچسب است. اگر فن فاینال فانتزی هستید و دلتان برای بسیاری از شخصیت‌های این سری تنگ شده، بازی World of Final Fantasy به ویژه نسخه Maxia که در آن غایبین نسخه قبلی یعنی کاراکترهای بازی فاینال فانتزی ۱۲، ۱۴ و ۱۵ هم حضور دارند می‌تواند یک تجدید خاطره رویایی و البته بامزه باشد.