بررسی بازی Apex Legends؛ بتل رویال در مسیر درست

این روزها سبک بتل رویال به شکلی حکم فیلم‌های ابرقهرمانی مارول و دی‌سی را دارد. افراد بسیاری از آن لذت نمی‌برند و حتی اعتقاد دارند که با محبوبیت این سبک صنعت بازی قدم در مسیری اشتباه گذاشته اما همه در مورد آن صحبت می‌کنند و تقریبا هر ماه چند بازی دیگر به لیست بزرگ و چند صفحه‌ای این سبک اضافه می‌شود.

البته راستش را بخواهید بسیاری از بازی‌های بتل رویال امروزی حتی خود پابجی محبوب و پیشکسوت این سبک، واقعا عناوین ناقص و پر از ایرادی هستند. اما هر از چند گاهی بازی‌های فوق‌العاده خوش ساخت و جذابی سر از دنیای بتل رویال در می‌آورند که حتی منتقدانی چون من و شما هم نمی‌توانیم در برابر آن‌ها مقاومت کنیم و Apex Legends یکی از آن‌هاست.

انگار تمام این مدت که پابجی، فورتنایت، بلک آپس 4 (بررسی دیجیاتو) و ده‌ها بازی دیگر برای رقابت با هم به روی صحنه می‌آمدند، استودیو ریسپاون در ردیف آخر صندلی‌ها و در تاریکی به نظاره نشسته بود. هر از چند گاهی شاید برای ستایش برخی از بازی‌ها چند ثانیه‌ای دست هم زده باشد اما تمام مدت به دور از چشم بقیه نقاط قوت و ضعف هر اجرا را در دفترچه یادداشتش نوشته است.

• سازنده: Respawn Entertainment
• ناشر: Electronic Arts
• پلتفرم‌ها: پلی استیشن 4، ایکس باکس وان و پی سی
• پلتفرم بررسی: پی‌ سی

ایپکس لجندز نتیجه این تحقیق و بررسی و در حالی که به طور مشخص و واضحی وامدار بسیاری از ایده‌های خوب رقیب‌های خودش است، کاملا هویت خود را دارد و حتی استانداردهای جدیدی برای سبک بتل رویال تعیین می‌کند. بگذارید خیالتان را راحت کنم، Apex Legends بهترین بازی بتل رویال تا به لحظه نگارش این جمله است و در ادامه بررسی به دلایل آن می‌پردازم.

تایتان‌فال در کالبدی جدید

ایپکس لجندز در همان دنیایی جریان دارد که هر دو نسخه تایتان‌فال در آن متولد شدند و هر چند که در ساخته جدید استودیو ریسپاون خبری از تایتان‌ها و ویژگی‌هایی مثل دویدن به روی دیوار نیست اما به راحتی می‌توان روح این سری را در گان‌پلی لذت‌بخش و مکانیزم‌های نرم و روان حرکت کاراکترها دید. سر خوردن‌های سریع و هیجان‌انگیز جایگزین فوق‌العاده دویدن روی دیوارها شده و با وجود قابلیت‌هایی چون بالا رفتن از دیوارها انگار کاراکتر شما به بیشتر جاهایی که بخواهید دسترسی دارد.

سلاح‌های بازی شاید در ظاهر یادآور بلک آپس 4 و حتی سری هیلو باشند اما هر کدام شخصیت و ویژگی‌های خاص خود را دارند و آشنا شدن با همه آن‌ها شاید تا ساعت‌ها طول بکشد. به هر حال داریم در مورد استودیویی صحبت می‌کنیم که نه تنها سری تایتان فال بلکه بنیانگذارانش به جرات بهترین نسخه سری کال آو دیوتی را ساختند.

تنها نقشه بازی که King's Canyon نام دارد، در مقایسه با بسیاری از عناوین هم سبک دیگر کوچکتر و تنها میزبان 60 بازیکن است اما به لطف ساختار تو در تو و تنوع بصری بسیاری بالای آن اتفاقا بسیار بزرگ و وسیع به نظر می‌رسد. اما بهترین ویژگی این نقشه همبستگی و ارتباط خوب بین بخش‌‌های مختلف آن است. در جای جای نقشه بالن‌ها و زیپ‌لاین‌هایی قرار دارد که با کمک گرفتن از آن‌ها در مدتی کوتاه می‌توانید از بیابان‌های شرق به جنگل‌های انبوه مرکز نقشه نقل مکان کنید.

بهترین سیستم اینونتوری 

سیستم انونتوری (Inventory)، اتچمنت‌ها و آیتم‌های ایپکس لجندز به قدری هوشمند و ساده است که حتی بلک آپس 4 هم در برابرش مثل پابجی می‌ماند. تمام مدل‌ها و انواع گلوله‌ها با رنگ‌های خاصی مشخص شدند که سلاح مناظر آن‌ها هم رنگ مشابهی دارد. خود بازی به طور خودکار تمامی اتچمنت‌ها و دوربین‌ها را روی سلاح نصب می‌کند، حتی اگر اتچمنت را قبل از برداشتن سلاح در کوله داشته باشید.

وقتی کلاه یا زره سطح بالاتری داشته باشید، سیستم لوت بازی جلوی شما را از برداشتن آیتم‌هایی با سطح پایین‌تر می‌گیرد بنابراین دیگر هیچ وقت لازم نیست نگران به اشتباه برداشتن آیتمی ضعیف‌تر باشید. دقیقا بر خلاف پابجی و بسیاری از بتل رویال‌های دیگر که مجبور هستید بیشتر وقت خود را در منوی اینونتوری بازی بگذرانید، در ایپکس لجندز به ندرت پیش می‌آید به این منو مراجعه کنید مگر برای حذف یا انداختن آیتمی به روی زمین.

سازندگان بازی حتی نشانه‌ ضربدری طراحی کردند تا در هر لحظه آیتم‌های به دردنخوری را که در اختیار دارید، به شما نشان دهد. فرض کنید هیچ کدام از سلاح‌های شما از مهمات Heavy استفاده نمی‌کند و شما هم سهوا یا عمدا چندین بسته از این نوع مهمات را در کوله خود انداختید، کافیست یک بار به منوی اینونتوری بروید تا متوجه شوید چه آیتم‌هایی کاربردی برای شما ندارند.

تجربه لذت‌بخش همکاری با تیم

تجربه درست و لذت‌بخش بسیاری از بازی‌های چند نفره به خصوص بتل رویال‌‌ها در حالت تیمی محتاج همکاری و هماهنگی بالا بین اعضای تیم است. برای همین بسیاری ترجیح می‌دهند تا چنین بازی‌هایی را تنها با دوستان نزدیک خود تجربه کنند و البته داشتن میکروفون و ارتباط دائم هم اهمیت زیادی دارد. اما ریسپاون با طراحی یک ساختار تیمی متفاوت و خلق چند سیستم کاملا نوآورانه جدید کاری کرده که به نظرم تمام بازی‌های مولتی‌پلیر پس از آن باید الگو بگیرند.

تقریبا بر خلاف تمام بازی‌های بتل رویال دیگر، ایپکس لجندز فاقد بخش Solo یا همان تک‌نفره است. هر تیم سه نفر دارد و با تعدادی کمتر از آن مسابقه شروع نمی‌شود مگر آنکه اعضای تیم در هنگام شروع دیسکانکت شده یا بازی را ترک کنند. جالب‌تر اینکه این ساختار متفاوت به هیچ وجه حس همکاری اجباری را القا نمی‌کند.

اما بزرگترین نوآوری و شاید حتی بهترین ویژگی ایپکس لجندز را باید به پای سیستم پینگ آن نوشت که شما و هم‌تیمی‌هایتان را تقریبا تمام اوقات از گفتن حتی یک کلمه هم بی‌نیاز می‌کند. با فشردن یک دکمه می‌توانید موقعیت دشمنان را برای هم‌تیمی‌های خود مشخص کنید، به آن‌ها پیشنهاد دهید به کجا بروید، آیتم‌هایی که را به کارشان می‌آید معرفی کنید و کاراکترهای بازی هم با جزییات کامل تمام این اطلاعات را به زبان می‌آورند.

پیاده‌سازی چنین سیستم جدید و کارآمدی چنان به همکاری راحت و خوبی بین بازیکن‌ها منجر شده که چند شب گذشته با دو هم‌تیمی کاملا غریبه بازی کردم و با حفظ همکاری و هماهنگی کامل توانستیم برای چندمین بار اول شویم.

بازیکنی به اسم Lichtgetinteknul را نه از قبل می‌شناختم، نه می‌دانستم چه سن و جنسیتی دارد و نه حتی در نیم ساعتی که با هم در یک تیم بودیم یه کلمه حرف زدیم. اما او حواسش کاملا جمع بود که من زره سطح 1 دارم و برای همین زره‌های سطح بیشتر را برایم مشخص می‌کرد. وقت‌هایی هم که من به کمکش می‌شتافتم، با فشردن دکمه H ادای احترام کرده و از من تشکر می‌کرد. شاید باورش سخت باشد اما Apex Legends کاری کرده که تقریبا با هر بازیکن غریبه‌ای هماهنگ شوید و دیگر خبری از فحاشی و فضای مسموم بازی‌های آنلاین دیگر نباشد.

مهره دیگر استراتژی ریسپاون برای ساخت عنوانی تاکتیکی و تیم‌محور، لجندها (Legends) یا همان قهرمانان بازی است که شاید نتوان منکر الگوبرداری‌های آن از دو بازی اوورواچ و Rainbow Six Siege نشد اما همچنان مثل کل بازی این سیستم هم هویت خودش را دارد.

در حال حاضر ایپکس لجندز 8 قهرمان مختلف دارد که دو تا از آن‌ها قفل بوده و متاسفانه برای آزاد کردن حتی یکی از آن دو باید حداقل 14-15 ساعتی وقت بگذارید. هیچ کدام از این 8 شخصیت بر دیگری برتری ندارند و بر خلاف اوورواچ همه آن‌ها از سلاح‌ها و آیتم‌های یکسانی استفاده می‌کنند. در نهایت نیز این مهارت شما و هماهنگی بین تیم است که حرف اول و آخر را در پیروزی تیم‌تان می‌زند اما هر شخصیت از قابلیت‌های مخصوص و شگفت‌انگیزی بهره می‌برد که به مبارزات عمق بیشتری می‌بخشد.

قهرمانی مثل Wraith می‌تواند برای چند ثانیه‌ای به بعد دیگری برود تا از شلیک دشمنان برای مدتی در امان بماند و قابلیت دوم و اصلی آن ایجاد پرتال است که می‌تواند شما و هم‌تیمی‌هایتان را در کسری از ثانیه از نقطه‌ای به نقطه دیگر ببرد.

یکی از لجندها نمونه یکسانی از خود ایجاد می‌کند تا دشمنان را گول بزند، دیگری بشکه‌های سمی دارد که هم دید بازیکنان دیگر را مختل می‌کند و هم به آن‌ها آسیب می‌زند، کاراکتر لایف‌لاین می‌تواند نوار سلامتی خود و بقیه اعضای تیم را پر کند و این لیست همچنان ادامه دارد. هیچ قهرمانی از دیگری بهتر نیست و حتی سلیقه هم در این میان نقش چندانی ندارد. مهم‌ترین عامل این است که بدانید قابلیت هر قهرمان در چه موقعیت و ترکیب با قهرمانان دیگر چطور به کار می‌آید.

همین ویژگی‌ها باعث می‌شود با هر قهرمان ساعت‌ها بازی کرده و حالت‌های مختلف را به آزمون و خطا بگذارید. طبق گفته سازندگان همچنین قرار است هر چند ماه یکبار شخصیت‌های جدیدی به بازی اضافه شود که البته امیدواریم آزاد کردن آن‌ها به سختی و دشواری حالا نباشد.

آخرین ایده جدید ایپکس لجندز که بار دیگر اهمیت همکاری تیمی را به خوبی ترسیم می‌کند، امکان زنده کردن دوباره هم‌تیمی‌هاست. با کشته شدن هر یکی از اعضای تیم تا یک دقیقه و نیم دو عضو دیگر زمان دارند تا بنر (Banner) هم‌تیمی خود را برداشته و به موقعیت‌های مشخصی در نقشه ببرند. در این صورت عضو از دست رفته با یک سفینه اختصاصی از دنیای مردگان باز می‌گردد و البته با تمام سر و صدایی که ایجاد می‌کند، شماها را هم در معرض خطر قرار می‌دهد.

یک بتل رویال کامل

تاد هاوارد، کارگردان سری فال اوت، نقل قول معروفی دارد که به خصوص بعد از عرضه فال اوت 76 و شکست فجیع آن تبدیل به میم (Meme) و مایه طنز گیمرها شده. او در کنفرانس خبری بتسدا در E3 و برای معرفی یکی از ویژگی‌های فال اوت 4 گفت: "It just works" که بهترین ترجمه و برگردان شاید عبارت «به راحتی جواب میده و کار میکنه» باشد.

اما اگر بین بازی‌های مولتی‌پلیر امسال و در کل بازی‌های بتل رویال، یک یا دو عنوان لایق این ادعا باشند؛ باید آن را به نام Apex Legends و بلک آپس 4 بنویسیم. در حالی که پابجی، Ring of Elysium و بسیاری از بازی‌های دیگر همچنان بعد از سال‌ها و ماه‌ها با مشکلات فنی دست و پنجه نرم می‌کنند، ایپکس لجندز تجربه‌ای کاملا پولیش شده و روان ارائه می‌دهد. تنها اجرای بازی روی برخی از سیستم‌های سخت‌افزاری متوسط چندان مناسب نبوده و همراه با افت فریم است که باز هم قابل مقایسه با بسیاری از عناوین دیگر نیست.

همانطور که در مقدمه هم اشاره کردم، ایپکس لجندز تقریبا خود را از تمامی نقاط ضعف بازی‌های دیگر پاکسازی کرده و حتی استانداردهایی جدیدی به صنعت بازی و عناوین چند نفره معرفی می‌کند. همین شروع طوفانی و بی‌نقص هم باعث شده که در این مدت زمان بسیار کوتاه به آمار خیره‌کننده 25 میلیون بازیکن برسد.

در حال حاضر تمامی آیتم‌های پولی و لوت باکس‌های بازی نیز تنها جنبه ظاهری داشته و ایموت‌ها و اسکین‌های جدید آزاد می‌کنند. شرایط برای تاخت و تاز ایپکس لجندز کاملا مهیا است و به جرات بهترین بازی بتل رویالی به حساب می‌آید که حتی اگر از این سبک نفرت دارید باید آن را تجربه کنید اما مثل هر عنوان چند نفره و Game as Service دیگری، بقای ایپکس هم به پشتیبانی خوب و انتشار دائمی محتوا بستگی دارد.

نظر شما در مورد بازی ایپکس لجندز و المان‌های جدید و تازه آن چیست؟ دیدگاه‌های خود را حتما با ما در بخش نظرات در میان بگذارید. در ضمن از آنجایی که تجربه این بازی در ایران با مشکل رو به رو است، به زودی دیجیاتو مقاله‌ای آموزشی و خبری با هدف راه‌های دور زدن مشکل و ریشه‌یابی علت آن منتشر خواهد کرد.