عجیب و همچنان بحث‌برانگیز: آیا از یک کما طولانی مدت بالاخره بیدار خواهیم شد؟

در علم پزشکی سوالات بحث‌برانگیز زیادی همچنان وجود دارد. مثلا آیا از یک کما طولانی مدت بیدار خواهیم شد؟ شاید برای شما هم این سوال پیش آمده و جوابی برایش پیدا نکرده‌اید. برای پاسخ به این سوال اجازه دهید به ۲۸ سال پیش سفر کرده و داستان حیرت‌انگیز منیره عبدالله را تعریف کنیم که به علت یک تصادف در امارات متحده عربی به کما رفت.

پزشک‌ها در آن دوران از درمان این خانم ۳۲ ساله ابراز ناتوانی کردند و عقیده داشتند او هیچوقت هوشیاری خودش را به دست نخواهد آورد. با این حال در اواخر سال ۲۰۱۸ میلادی او توانست هوشیاری‌اش را به دست آورد و نام پسرش را صدا زد. قصه منیره عبدالله دست‌مایه مصاحبه‌های زیادی با پسرش شد که در ژورنال The National در سال جاری میلادی به چاپ رسید.

این داستان ثابت می‌کند همچنان می‌توان به معجزه در دنیای علوم پزشکی ایمان داشت. معجزه‌ای که پس از ۲۸ سال، فردی را از کما در آورد. اما قصه از چه قرار است؟ آیا واقعا معجزه شده بود؟

زندگی منیره وارد فاز «نباتی» نشده بود که ارتباطش با دنیای خارج کاملا قطع شود. بلکه همچنان اندک هوشیاری برایش باقی مانده بود. این هوشیاری به قدری کم بود که پزشک‌ها به اشتباه تشخیص دادند منیره تا آخر عمرش زندگی نباتی خواهد داشت اما منیره ظاهرا به علت بحثی که پسرش در کنار تخت در زمان کما داشته، هوشیاری از دست رفته‌اش را به دست آورد.

خودآگاه و هوشیاری ما انسان‌ها توسط درد یا سایر فاکتورهای بالینی سرکوب نمی‌شود. ظاهرا هوشیاری یک فرد به محرکه‌های مختلف و ناشناخته‌ای بستگی دارد. کماکان اینکه در ماجرای منیره، پسرش در بستر تخت با وی بحث می‌کند و اندکی پس از این بحث و جدل، هوشیاری منیره برمی‌گردد. پسرش عقیده دارد به ذهن مادرش شوک وارد شده و احساس کرده او در خطر است.

همچنین در پژوهش‌های مختلف پیرامون هوشیاری پس از کما، به نظر می‌رسد به زبان آوردن «بیدار شو» به صورت مستمر می‌تواند روی فرد در حال کما تاثیر مثبت داشته باشد.

البته تنها بازگشت از کما برای یک بیمار کافی نیست. این بیمار باید طی پروسه‌های بازتوانی، قدرت از دست رفته عضلانی و عصبی خودش را پس بگیرد. در غیر این صورت به علت ضعف جسمانی ممکن است در انجام زندگی روزمره همچنان ناتوان باشد.