انرژی ابرنواختر، علت احتمالی حرکت انسان روی دو پا بوده است

طبق پژوهشی تازه، انرژی کیهانی ایجاد شده از ابرنواختر ها در ۸ میلیون سال پیش احتمالا باعث وقوع رویدادهایی سلسله وار شده و در نهایت انسان های باستانی را بر آن داشته که روی دو پا راه بروند.

نتایج این پژوهش که در نشریه زمین شناسی منتشر شده نشان می دهد ابرنواختر ها حجم عظیمی از الکترون ها را در جو پایینی زمین ایجاد کرده اند و این یونش جوی احتمالا افزایش ناگهانی و قابل توجه رعد و برق و در نهایت آتش سوزی های گسترده در جنگل های سطح دنیا را به دنبال داشته است. کلیه این اتفاقات نیز در نهایت دست به دست هم داده اند و اجداد هوموساپین ما را بر آن داشته اند که روی دو پا راه بروند تا از این طریق خود را با زمین های همواری که جایگزین جنگل ها در شمال آفریقا شده بودند، وفق دهند.

آدریا ملوت از اساتید دانشگاه کانزاس در آمریکا معتقد است که تمایل به راه رفتن روی دوپا پیش از این اتفاق در انسان تباران وجود داشته با این حال خود را طوری با محیط وفق داده بودند که از درختان بالا بروند اما بعد از تبدیل شدن جنگل های شمال آفریقا به دشت، فاصله میان درختان نیز بیشتر شده و در نتیجه انسان ها مجبور می شدند مسافت میان آنها را با دو پا طی کنند و به همین خاطر مرتبا در راه رفتن روی دوپا بهتر و بهتر شدند. علاوه بر این موضوع آنها با راه رفتن روی دو پا امکان می یافتند که آنسوی چمنزارها را ببینند و مراقب شکارچیان باشند.

اخترشناسان با استناد به لایه آهن ۶۰ که بستر دریاها در سطح جهان را پوشانده این اطمینان را دارند که ابرنواختری در فاصله ۱۶۳ سال نوری از زمین و در گذار از دوره پلیوسن به عصر یخ این انرژی عظیم را به سمت زمین ارسال کرده است..

ملوت ادامه می دهد:

ما استناد به اندوخته آهن ۶۰ بستر دریاها، پرتوهای کیهانی که ممکن است از انرژی ابرنواختر در فاصله یاد شده ایجاد شود را شبیه سازی و یونش اتمسفر را بررسی کردیم. طبق محاسباتمان در آن دوره سطح یونش جو پایینی زمین احتمالا ۵۰ برابر میزان اصلی اش شده است.

از آنجا که پرتوهای کیهانی به جو پایینی زمین نفوذ نمی کنند این اتفاق معمولا در محدوده یاد شده رخ نمی دهد اما پرتوهای پر انرژی ناشی از ابرنواختر چنین قابلیتی دارند و در نتیجه می توان حدس زد که در آن زمان حجم زیادی از الکترون های ناشی از این پرتوها به جو زمین راه پیدا کرده اند و آتش سوزی های یاد شده را رقم زده اند.

یونش در جو پایینی زمین هم یعنی ایجاد مسیرهای بیشتر رعد و برق توسط حجم عظیمی از الکترون ها و آنطور که دانشمندان می گویند کربن عظیمی که در نمونه خاک مربوط به آن دوران یافت شده این نظریه را تقویت می کند.