چرا مایکروسافت باید در سرفیس از پردازنده ARM استفاده کند؟

در میان تمام خبرها و گمانه زنی های مربوط به رویداد مایکروسافت عرضه لپ تاپی با پردازنده ARM بیش از همه توجهات را به خود جلب کرده است.

گذار از پردازنده های کنونی به معماری ARM مزایای بیشماری دارد که مهمترین آن به افزایش بازدهی باتری برمی گردد. لپ‌تاپ‌هایی که شانس مجهز شدن به پردازنده های مبتنی بر معماری ARM را پیدا کرده اند، با یکبار شارژ کامل آماده بیش از ۲۰ ساعت کار می شوند که به مراتب از تمام محصولات اینتل بهتر است.

پردازنده ARM فراهم کردن زیرساخت سخت افزاری اتصال به شبکه 4G (و احتمالا 5G) را بسیار ساده تر خواهد کرد که با توجه به گسترش برنامه های مبتنی بر اینترنت و سرویس های ابری اهمیت به سزایی دارد. از طرف دیگر این تراشه ها نسبت به پردازنده های x86 فارغ از نوع پردازش حرارت کمتری تولید می کنند که در نتیجه لزوم پیاده سازی سیستم های دفع حرارت حجیم را از بین می برد؛ به عبارت دیگر دست کمپانی در تولید لپتاپ های سبک تر و باریک تر باز خواهد بود.

شارژدهی بهتر، قیمت پایین‌تر و وزن کمتر از مزایای استفاده از پردازنده ARM است

بنابرین مایکروسافت هرقدر هم سرفیس را از قبل بهتر کند تا زمان استفاده از پردازنده های x86 از نظر شارژدهی باتری، یکپارچه سازی با شبکه‌های سلولی و کاهش وزن و ضخامت با محدودیت مواجه خواهد بود.

بکارگیری این پردازنده از نظر قیمت هم هیجان انگیز خواهد بود. همه ما تبلتی مجهز به تراشه ARM را می شناسیم که لپ تاپ های هم قیمت خودش را از نظر سرعت و قدرت به راحتی شکست می دهد. سرعت بالای این تبلت که همان آیپد پرو است، باعث راه افتادن شایعاتی در مورد احتمال مجهز شدن سری مک به پردازنده ARM نیز شده است.

هرچند تا کنون لپ تاپ های ویندوزی مجهز به پردازنده ARM چندان خوب از آب درنیامده اند اما از نظر تئوری دلیلی ندارد که دستگاه های ویندوزی به خاطر معماری ARM از رسیدن به عملکرد مشابه آیپد پرو باز بمانند.

مایکروسافت برای نوآوری واقعی و به چالش کشیدن اپل باید اینتل را کنار گذاشته و سراغ ARM برود. این تصمیم فرصت های بسیاری را برای ردموندی ها به ارمغان می آورد، برای مثال می توان به فرم فاکتوری جذاب و دستگاه های با نمایشگر دو گانه اشاره کرد. قطعا مایکروسافت هم خوشحال خواهد شد که پیش از بکارگیری این تراشه ها در مک، سری سرفیس را به آنها مجهز کند.

سیستم عامل کروم هم یکی دیگر از سلاح های جبهه مایکروسافت به ویژه در میان دانش آموزان است. تصور کنید با استفاده از پردازنده ARM قیمت دستگاه های با کروم اواس از قبل هم کمتر شده و در عین حال کارایی آن ها بهینه بماند، در چنین شرایطی احتمالا بسیاری به جای آیپد خرید سرفیس را مد نظر قرار می دهند.

این مزایا فوق العاده به نظر می رسند اما هنوز یک اما باقی مانده است. هرچند قمار ردموندی ها روی ARM منطقی به نظر می رسد اما سرفیس مبتنی بر این نوع پردازنده باید بدون هیچ عذر و بهانه ای و به سرعت وظایف روزمره کاربران را اجرا کند. اولین تلاش مایکروسافت در این زمینه به سال ها قبل برمی گردد که سرفیس RT نام داشت. Tegra 3 T30 به کار رفته در این مدل یکی از نخستین پردازنده های چهار هسته ای با معماری ARM بود اما به خاطر فقدان اپ های نیتیو و مسائل دیگر سرعت پردازش برنامه ها پایین بود.

اینتل سال گذشته مایکروسافت را به استفاده از پردازنده های خود در سرفیس گو قانع کرد اما عملکرد پنتیوم گلد 4415Y از نظر مصرف شارژ حقیقتا ناامید کننده بود. کمپانی آمریکایی با روی آوردن به ARM پیش از هرچیزی مصرف شارژ را پایین می آورد که استقبال خریداران از سرفیس جدید نسبت به مدل گو را بالاتر می برد. جامعه کاربری بزرگتر فشار بر ردموندی ها برای توسعه دستگاهی سریع و در حد آیپد پرو را بالاتر می برد.

چیپستی که در سرفیس مبتنی بر ARM به کار می رود احتمالا اسنپدراگون سری 8cx خواهد بود که کارایی آن هنوز برای کسی روشن نشده چون تنها محصول مبتنی بر آن گلکسی بوک S است و هنوز به بازار راه پیدا نکرده است.

در هر صورت هدف اصلی مایکروسافت از عرضه سری سرفیس تبدیل شدن به الگویی برای دیگر سازندگان دستگاه های ویندوزی بود و حالا وقت آن رسیده یکبار دیگر اینکار را با سرفیس مبتنی بر ARM تکرار کند.