استاد هاروارد: Oumuamua متعلق به یک تمدن پیشرفته فرازمینی بوده است

یکی از اساتید دانشگاه هاروارد می‌گوید شیء مرموز و استوانه‌ای شکلی که سه سال قبل وارد منظومه شمسی شد، نوعی فناوری متعلق به فرازمینی‌ها بوده است.

«اوی لوب» (Avi Loeb)، رییس دپارتمان نجوم دانشگاه هاروارد معتقد است اولین نشانه‌ای که بشر از تمدن‌های فرازمینی مشاهده خواهد کرد بشقاب پرنده یا فضاپیما نیست، بلکه زباله‌های فضایی به جای مانده از آنهاست. به گفته او شیء عجیبی که سه سال قبل وارد منظومه شمسی شد احتمالاً قطعه‌ای از فناوری فرازمینی‌ها بوده است.

اوایل آبان ماه سال ۹۶ شیء عجیب با ظاهر استوانه‌ای شکل وارد منظومه شمسی شد. این شیء Oumuamua (به معنی دیده‌بان در زبان هاوایی) نام گرفت و از سمت ستاره‌ای به نام Vega می‌آمد. ستاره Vega یا آلفا شلیاق پنجمین ستاره پرنور آسمان شب است و ۲۵ سال نوری از ما فاصله دارد که در ابعاد کیهانی بسیار ناچیز است.

Oumuamua در تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۱۷ (۱۵ مهر ۹۶) با سرعتی در حدود ۹۴ هزار و ۷۹۰ کیلومتر بر ساعت از نزدیکی زمین عبور کرد و به سرعت به طرف صورت فلکی پگاسوس (اسب بالدار) حرکت کرد. این شیء حدوداً ۱۰۰ یارد (تقریباً ۹۲ متر) طول داشت و شبیه سیگار بود.

ستاره شناسان پس از مطالعه مسیر حرکت Oumuamua به آن لقب اولین شیء بین ستاره‌ای که وارد منظومه شمسی شده را دادند. به گفته محققان این شیء به دام نیروی گرانش خورشید نیفتاده بود؛ نکته‌ای که نشان می‌داد قصد خارج شدن از منظومه شمسی را دارد.

محققان در ابتدا تصور کردند Oumuamua یک دنباله دار است، اما لوب پس از مطالعات گسترده می‌گوید این شیء احتمالاً نوعی فناوری از کار افتاده متعلق به یک تمدن فرازمینی هوشمند است. یکی از نشانه‌هایی که سبب شده او چنین نتیجه‌ای بگیرد ظاهر عجیب Oumuamua است؛ طول این شیء 5 تا ۱۰ برابر بیشتر از عرض آن است و محققان هرگز شیء دیگری با این شمایل را در فضا شناسایی نکرده‌اند.

محقق یاد شده به درخشش Oumuamua هم اشاره می‌کند که دستکم ۱۰ برابر بیشتر از سیارک‌های سنگی یا دنباله دارهاست. اما نشانه‌ای که باعث شد تا لوب به تعلق داشتن Oumuamua به تمدن‌های فرازمینی اطمینان پیدا کند، جهت حرکت آن بود. به گفته او زمانی که یک شیء به خورشید نزدیک می‌شود، سرعتش به خاطر نیروی گرانش خورشید به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته و پس از عبور از کنار خورشید افت پیدا می‌کند. اما Oumuamua چنین خاصیتی نداشت و در ابتدا سرعتش کمی زیاد شد و سپس سرعت دور شدنش از خورشید به طور قابل توجهی افزایش پیدا کرد.

لوب معتقد است Oumuamua نیروی مرموز دیگری داشته که در کنار نیروی گرانش خورشید بر مسیر حرکت آن تأثیر می‌گذاشته است. او و همکارانش همچنین می‌گویند Oumuamua شکل استوانه‌ای نداشته، بلکه ظاهری دیسک شکل با ضخامت کمتر از یک میلیمتر با خاصیتی شبیه بادبان‌های خورشیدی داشته است، به همین دلیل با دور شدن از خورشید سرعتش به جای کم شدن بیشتر شده است.