ثبت بازخورد

لطفا میزان رضایت خود را از دیجیاتو انتخاب کنید.

واقعا راضی‌ام
اصلا راضی نیستم
چطور میتوانیم تجربه بهتری برای شما بسازیم؟

نظر شما با موفقیت ثبت شد.

از اینکه ما را در توسعه بهتر و هدفمند‌تر دیجیاتو همراهی می‌کنید
از شما سپاسگزاریم.

ابرنواختر
نجوم و فضا

نوع جدیدی از ابرنواخترها می‌توانند اتمسفر سیاره‌هایی مثل زمین را نابود کنند

دانشمندان می‌گوید نوع خاصی از ابرنواخترها هستند که می‌توانند با تابش حجم بالایی از پرتوهای ایکس لایه اوزون را در اتمسفر سیاره‌ها از بین ببرند.

ایمان صاحبی
نوشته شده توسط ایمان صاحبی | ۱۵ دی ۱۴۰۱ | ۲۳:۵۹

در گذشته هم می‌دانستیم که ابرنواخترها پدیده‌های خطرناکی هستند، اما حالا پژوهشی جدید نشان داده است که نوع خطرناک‌تری از این انفجارهای کیهانی وجود دارد که می‌تواند از فواصل بسیار دور اتمسفر و لایه اوزون سیاره‌هایی مثل زمین را متلاشی کند.

گروهی از محققان نوع خاصی از ابرنواخترها را کشف کرده‌اند که می‌توانند شکل دیگری از تابش‌های مرگبار را تا مسافت‌های طولانی به فضا بفرستند و سیاره‌ها را تهدید کنند. این نوع از ابرنواخترها زمانی رخ می‌دهند که ستاره‌ها در پایان چرخه عمر خود با قرص ضخیمی از مواد احاطه می‌شوند.

سپس زمانی که انفجار اولیه ابرنواختری رخ می‌دهد، موج شوک شکل می‌گیرد و به این دیسک برخورد می‌کند. بر اثر این اتفاق، دمای قرص چنان افزایشی پیدا می‌کند که باعث انتشار مقدار زیادی تابش پرتو ایکس در فضا می‌شود.

تابش این ابرنواخترها تا فاصله 150 سال نوری پیش می‌رود

این تابش می‌تواند مقدار زیادی انرژی را حمل و مسافت‌های فوق‌العاده زیادی را تا فاصله 150 میلیون سال نوری طی کند. محققان می‌گویند این پرتوهای ایکس قادرند لایه اوزون سیاره‌هایی مثل زمین را تحت تأثیر قرار بدهند و تا 50 درصد آن را نابود کنند. چنین اتفاقی به‌تنهایی می‌تواند عامل انقراض موجودات زنده در زمین شود.

این نوع خاص از ابرنواخترها انفجاری دومرحله‌ای دارند؛ یعنی ابتدا ماه‌ها یا سال‌ها پس از انفجار اولیه موجی از پرتو ایکس به سیاره‌ها می‌رسد، سپس صدها یا هزاران سال بعد، پرتوهای کیهانی وارد عمل می‌شوند تا اثر ویرانگر قبلی را تکمیل کنند و اجازه بازیابی را به زیست‌کره ندهند.

خوشبختانه زمین فعلاً در معرض خطر قرار ندارد، چون هیچ ابرنواختری از این نوع در نزدیکی آن شناسایی نشده است. با‌این‌وجود، این پژوهش محدودیت‌های بیشتری را به کمربند حیات در کهکشان‌ها اضافه می‌کند. این کمربند همان جایی است که معمولاً شانس وجود حیات در آن در نظر گرفته می‌شود.

نتایج مطالعه حاضر به‌صورت پیش‌چاپ در پایگاه داده arXiv منتشر شده است.

ایمان صاحبی

علاقه من به فناوری به دوره نوجوانی برمی‌گرده اما از حدود سال ۹۴ کار جسته گریخته توی این فضا رو شروع کردم و از ۹۷ به‌طور جدی‌تر وارد این کار شدم. فناوری مخصوصاً بخشی که روی لبه حرکت می‌کنه، جذاب‌ترین قسمت این حوزه برام محسوب می‌شه، اما به مرور فهمیدم که همه حوزه‌ها حتی نقاط تلاقی علم و فناوری می‌تونن خیلی جذاب باشن. در کنار این‌ها دنیای فیلم، سریال و بازی‌های ویدیویی رو هم خیلی دوست دارم.

دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
مطالب پیشنهادی