بررسی Sniper Ghost Warrior 3؛ ضعیف ترین شوتر نظامی تاریخ

مدت هاست که منتظر یک بازی اسنایپری خوش ساخت هستیم. حتی اسنایپر الیت ۴ هم که تا حدی نسبت به نسخه های قبلی اش بهتر شده بود نیز بازی چندان خوبی نبود و نمی توانست نظر هر کسی را به خود جلب کند. از طرفی هر دو نسخه قبلی Sniper Ghost Warrior نیز چنگی به دل نمی زدند و فاجعه ای بیش نبودند.

اما توسعه دهندگان با معرفی قسمت سوم گوست واریور وعده های تازه ای دادند. آن ها اعلام کردند که قسمت سوم متفاوت و خاص خواهد بود و تجربه یک بازی تک تیراندازی خوب را برای کاربر رقم خواهد زد. حال در ادامه این متن می خواهیم به برررسی جدید ترین قسمت از مجموعه بازی های Sniper Ghost Warrior بپردازیم و ببینیم که آیا توسعه دهندگان توانسته اند به وعده های شان وفا کنند یا خیر؟

• برای خرید این بازی به ایستگاه بازی حرفه ای ها و وب سایت PSPro.ir مراجعه نمایید.

اسنایپر گوست واریور ۳، قصه جاناتان و برادرش رابرت را روایت می کند که برای انجام ماموریتی به مرز میان اکراین و روسیه فرستاده شده اند. اما اگر فکر می کنید که در داستان این دو برادر، ایده خاصی پنهان شده، سخت در اشتباه هستید. توسعه دهندگان فورا به سراغ داستان های کلیشه ای می روند و به روایت قصه ای می پردازند که شاید برای بار ها آن را شنیده باشیم.

سفر جاناتان و رابرت قرار نیست که ختم به خیر شود و خیلی زود با بر پا شدن آشوبی پوشالی برادر جاناتان اسیر دست تروریست های منطقه می شود. کلیشه ها هم ادامه دارند و جاناتان برای خون خواهی برادرش تن به سفری سخت و دشوار برای مقابله با تروریست های گرجستانی می دهد.

با این حال اگر توسعه دهندگان به پرداخت خوبی از داستان می رسیدند می توانستیم قصه ای جذاب را در گوست واریور ۳ شاهد باشیم. اما حتی برای یک لحظه هم شاهد این اتفاق نیستیم. داستان گوست واریور، ساده، خطی و بدون هیچ جذابیتی است. حتی برای لحظه ای هم دلچسب و سرگرم کننده نمی شود که بخواهیم به آن امیدی ببندیم. از طرفی کاراکترهای موجود در بازی هم به شدت کاغذی و پوشالی هستند.

شخصیت پردازی شان درست نیست و حتی اگر به دیالوگ های شان گوش هم ندهید، چیز خاصی را از دست نخواهید داد. دیالوگ هایی که میان کاراکترها رد و بدل می شوند به شدت مصنوعی و خشک هستند. شاید اغلب اوقات هم از گوش دادن شان حوصله تان سر برود.

به تمامی مشکلات بازی، پایان بندی ضعیف آن را هم اضافه کنید. پایان بازی نه خاص است و نه جذاب. رویه ای تکراری را در پیش می گیرد و بدون هیچ پیچیدگی خاصی به پایان می رسد. با این حال نمی شود به گوست واریور به خاطر داستان ضعیفش خیلی سخت گرفت. به هر حال گوست واریور یک بازی شوتر اول شخص است و گیم پلی باید سکان دار جذابیت بازی باشد.

اما متاسفانه گیم پلی بازی جدای از اینکه به هیچ وجه جذاب نیست، خسته کننده و ملال آور نیز هست. بزرگترین مشکل آن به جهان باز بودن بازی باز می گردد. داشتن محیطی بزرگ و پهناور برای هر اثری یک نقطه قوت به حساب می آید. اما در گوست واریور ۳ خلاف آن را شاهد هستیم. محیط های بازی به شدت بزرگ و به شدت خالی هستند.

تقریبا چیزی در محیط های پهناور بازی پیدا نمی کنید که بخواهید به دنبال کشف کردنش بروید. از طرفی ماموریت های بازی هم به رفتن از نقطه A به B ختم می شود. باید مسافتی طولانی را با ماشین از یک سر نقشه به سر دیگر آن بروید و در انتها با اعمال کمی خشونت، ماموریت ساده و نه چندان پیچیده ای را طی کنید و دوباره به پایگاه خود باز گردید.

بله درست خواندید. شما موظف هستید که پس از پایان هر مرحله به پایگاه خود بازگردید و از آنجا برای آغاز ماموریتی دیگر اقدام کنید. همین رفت و آمدهای اضافی به شدت به بازی آسیب زده اند و از ضرب و آهنگ گیم پلی گوست واریور ۳ کاسته اند. در کنار این موضوع هوش مصنوعی دشمنان نیز آنقدرها خوب به نظر نمی رسد. ممکن است به سر یکی از دو سربازی که کنار یکدیگر ایستاده اند شلیک کنید و دیگری اصلا متوجه برخورد گلوگه با او نشود.

با این حال مکانیزم گیم پلی آزادی عمل خوبی در اختیارتان قرار می دهد. مکانیزم بازی شباهت بسیاری به مجموعه فارکرای دارد و در آن می توانید هر طور که می خواهید بازی کنید. می توانید تمامی ماموریت ها را بی سر و صدا طی کنید یا سلاح به دست بگیرید و به قلب دشمن بزنید.

اما نباید فراموش کنید که گوست واریور یک بازی تک تیراندازی است و باید سلاح های دوربین دار در گیم پلی آن جایگاه ویژه ای داشته باشند. انصافا هم سیستم تیر اندازی با سلاح های دروبین دار بسیار خوب کار شده است. از طرفی شلیک از فواصل دور، به پایان رساندن مراحل را بسیار آسان تر می کند؛ آنقدر آسان که دیگر به سراغ مخفی کاری یا اکشن محض نمی رویم.

اصرار زیاد توسعه دهندگان به استفاده کاربر از سلاح های دوربین دار، رنگ یکنواختی بر پیکر گیم پلی بازی پاشیده است. یکنواختی حتی به طراحی مراحل بازی نیز سرایت کرده و در اکثر اوقات ماموریت های یکسان و مشابهی را تا آخرین لحظه اجرای بازی شاهد هستیم. متاسفانه گیم پلی بازی حتی در حد و اندازه واژه متوسط نیز نیست. گیم پلی گوست واریور ۳ به معنای واقعی کلمه بد است.

خیلی زود از تب و تاب می افتد و به شدت خسته کننده و خواب آور می شود. اگر لودینگ های طولانی بازی را هم به جمع مشکلات گوست واریور ۳ اضافه کنید، دیگر چیزی برای از دست دادن باقی نمی ماند. لودینگ های بازی به شدت طولانی هستند. تقریبا هر بار ۵ دقیقه ای وقت گیمر را برای بارگزاری حرام می کند و در آخر هم هیچ سودی برای بازی به همراه ندارد. چرا که در هر صورت بافت های محیط خیلی دیر پدیدار می شوند.

از طرفی با وجود اینکه گوست واریور ۳ از موتور قدرتمند CryEngine برای رندر کردن تصاویر بهره می برد، اما بافت های به شدت بی کیفیتی دارد. مشکل از موتور گرافیکی نیست. چرا که کرای انجین قبلا جوابش را روی بازی هایی مانند کرایسیس ۳ خیلی خوب پس داده است. مشکل توسعه دهندگان هستند که خیلی کم برای گرافیک بازی وقت گذاشته اند.

مشکل را گردن توسعه دهندگان می اندازیم چون تنها مشکل گرافیک بازی کیفیت پایین یا دیر پدیدار شدن بافت ها نیستند. گرافیک فنی گوست واریور پر است از بافت های ریز و درشت؛ از ناپدید شدن افرادی که باید حتما به قتل برسانید گرفته تا رد شدن کاراکترها از اجسام موجود در محیط بازی.

با وجود اینکه گرافیک هنری بازی در سطح نسبتا قابل قبولی قرار دارد، اما به هیچ عنوان نمی توان روی گرافیک فنی گوست واریور مهر تایید زد. توسعه دهندگان حتی برای حالت و فرم چهره کاراکترها هم وقت نگذاشته اند. صورت ها به شدت تصنعی و بی روح هستند و به هیچ عنوان حس صدا پیشه را هنگام ادای دیالوگ ها منتقل نمی کنند.

جلوه های بصری گوست واریور ۳ آنقدر مشکل دارد که شاید بتوان آن را پر ایراد ترین بازی نسل هشتم خطاب کرد. با این حال تنها چیزی که در بازی نسبتا خودنمایی می کند و خیلی زود هم از ذهن خارج می شود، موسیقی های بازی است. چند قطعه موسیقی روسی در بازی موجود هستند که حس و رنگ خوبی دارند. اما آنقدر این قطعه ها را در لودینگ های طولانی بازی می شنوید که از آن ها هم خسته می شوید.

در پایان باید گفت که ای کاش CI Games به دنبال توسعه یک بازی دیگر می رفت و هیچگاه ساخت گوست واریور ۳ را کلید نمی زد. گوست واریور ۳ یکی از بدترین بازی های نسل هشتم است و در هیچ بخشی قدرتمند ظاهر نمی شود. بازی کردن به معنای داشتن ساعاتی خوب و فوق العاده است و باید از تک تک ثانیه های این دنیای شیرین لذت برد.

اما بازی هایی مانند گوست واریور نه تنها سرگرم کننده نیستند بلکه آزار دهنده و اعصاب خرد کن نیز هستند. اگر تا کنون قصدی برای خرید اسنایپر گوست واریور ۳ در سر داشتید بهتر است پول خود را الکی حرام نکنید و منتظر بازی های بهتر باشید.