چگونه ها: هدست واقعیت مجازی آکیلس ریفت چگونه کار می کند؟

واقعیت مجازی (Virtual Reality یا VR) چندی است که از داستان ها و فیلم های تخیلی بیرون آمده و میهمان دنیای واقعی شده، اما هنوز نه کاملا - بلکه کمی تا قسمتی. اولین هدست های VR در دهه ۱۹۶۰ ساخته شدند. در آن زمان تکنولوژی موجود فضای زیادی می گرفت و هزینه آن هم سرسام آور بود. سپس در اواخر دهه ۱۹۸۰ تا دهه ۱۹۹۰ این فناوری در مکان های سرگرمی عمومی در دسترس مردم قرار گرفت و با هدست ها و کنترلرهای سنگین امکان انجام بازی های ساده وجود داشت.

برای نمونه، می شد با چرخیدن در مقابل دشمنان مجازی شمشیر بازی کرد که البته در مقیاس کامپیوترهای آن روز دقتش را باید ارزیابی کرد. ویژگی دنبال کردن حرکات سر در آن هدست ها کند بود، دامنه دید محدود بود و گرافیک نیز -در مقایسه با کامپیوترهای امروزی- کند بود. تجربه کار با آن هدست ها اغلب همراه با سردرد و عود بیماری حرکت بود و در ضمن، آنقدرها هم ۳ بعدی نبود.

با وجود آنکه همان تجربه خفیف نیز در دنیای بازی ها گامی به جلو محسوب می شد و محدودیتی برای بهبود آن وجود نداشت، اما صنعت بازی ها آن را جدی نگرفت. تکنولوژی لازم برای اینکه تجربه بازی های واقعیت مجازی به عرضه عام برسد به اندازه کافی پیشرفت نکرده بود. اما امروزه چه؟

از آن زمان تا امروز، هدست های VR حرفه ای با رزولوشن بهتر و پاسخگویی سریع تر به حرکات سر ساخته شده اند ولی قیمت های زیاد باعث شده از دسترس کاربر خانگی دور بمانند و بیشتر به تحقیقات دولتی و شرکتی و نیز مراکز آموزشی (خلبانی، فضانوردی، نظامی و …) محدود شوند. ارتش ها، صنایع خودروسازی، برنامه های فضایی و حوزه پزشکی از جمله محیط هایی هستند که استفاده از VR در آنها خارج از دید عمومی در جریان است.

واقعیت مجازی، واقعیت آینده است.

اما تکنولوژی همیشه در حال پیشرفت است و قطعات کوچکتر و قدرتمندتر راه خود را به تلفن ها و سیستم های بازی یافته اند تا به این طریق امید به گسترش استفاده از تکنولوژی VR در زندگی عمومی با ساختن دستگاه هایی نظیر آکیلس ریفت (Oculus Rift) افزایش یابد. محصولی که یکی از چند هدست واقعیت مجازی با هدف استفاده توسط مصرف کننده عام است.

در ادامه مطلب با دیجیاتو همراه باشید تا از زوایای مختلف به آکیلس ریفت، این هدست شگفت انگیز بپردازیم.

سرآغاز ریفت

شاید انتظار داشته باشید که یک چنین حرکت پیشگامانه ای از طرف شرکتی با سابقه زیاد در صنایع الکترونیک شروع شده باشد ولی آکیلس وی آر تاریخچه ای متواضع دارد. پالمر لاکی (Palmer Luckey) یک نوجوان علاقمند در صنعت بازی و الکترونیک و به شدت هواخواه واقعیت افزوده بود که با جمع آوری هدست های قدیمی و تغییر دادن آنها سعی در خلق یک شگفتی جدید برای بازی های کامپیوتری مدرن داشت. او سر انجام تشخیص داد که هیچ محصول درخور توجهی در بازار واقعیت مجازی وجود ندارد و باید دستگاه خودش را از صفر بسازد. شرکت او آکیلس وی آر تا جایی پیش رفت که در فروردین ۱۳۹۳ (مارس ۲۰۱۴) مارک زاکربرگ و فیسبوک آن را به مبلغ ۲ میلیارد دلار (۴۰۰ میلیون دلار نقد و مابقی در قالب سهام فیسبوک) خریداری کردند تا آینده این صنعت را در دست بگیرند.

پالمر لاکی یک نوجوان علاقمند به واقعیت مجازی بود و شرکتش را از صفر ساخت.

لاکی در حین تحصیل در کالج خبرنگاری کار روی چیزی را که امروزه آکیلس ریفت نام دارد شروع کرد. او در سال ۲۰۱۲ چند نمونه اولیه ساخت، آن موقع فقط ۱۹ سال داشت! ایده اش این بود که یک کمپین در سایت کیک استارتر (Kickstarter) راه بیندازد تا سرمایه لازم برای خلق هدست واقعیت افزوده اش را جمع کند و شاید بتواند به زودی آن را به چند علاقه جوی مشتاق به واقعیت افزوده بفروشد. او در اینترنت خیلی از این ایده می گفت و با بسیاری افراد ارتباط داشت، از جمله با جان کارمک (John Carmack) توسعه دهنده بازی که به خاطر خلق بازی های دُوم (Doom) و کوِیک (Quake) و تاسیس شرکت اید سافت ور (id Software) مشهور بود. کارمک بر روی یک هدست واقعیت مجازی کار می کرد و تقاضای نمونه اولیه ای برای تست داشت. دست آخر هم از پروتوتایپ ریفت با سفت افزار (firmware) خودش برای نمایش بازی واقعیت مجازی Doom 3 BFG در کنفرانس E3 سال ۲۰۱۲ استفاده کرد و باعث شد نام آکیلس ریفت بر سر زبان ها بیفتد.

جان کارمک در کنفرانس E3 2012 نام آکیلس را بر سر زبان ها انداخت.

سپس پالمر لاکی شرکت آکیلس وی آر را تاسیس کرد و از دست اندر کاران صنعتی برای آن کمک خواست، از جمله از برندان آیرایب و مایکل آنتونوف، موسسین شرکت اسکِیل فورم (Scaleform) که تهیه کننده رابط کاربری برای بازی ها بودند. شگفتی به زودی رقم خورد. کمپین آکیلس وی آر در سایت کیک استارتر ظرف یک روز به هدف تامین سرمایه ۲۵۰ هزار دلاری اش رسید و در انتها تا مرز ۲.۵ میلیون دلار هم پیش رفت!

از آن زمان این شرکت میلیون ها دلار دیگر از سرمایه گذاران مختلف دریافت کرده، صاحب تعداد زیادی کارمند شده و با شرکت هایی نظیر والو (Valve)، اپیک گیمز (Epic Games) و یونیتی (Unity) شراکت کرده تا بازی های واقعیت افزوده را با کیفیت بالا و هزینه پایین به ثمر برساند. در یکی از آخرین تغییرات، مایکل آبرش (Michael Abrash) از مدیران مجرب بخش واقعیت مجازی شرکت والو نیز به آکیلس پیوسته تا در مقام محقق ارشد به پیشرفت ریفت کمک کند.

در فصل اول سال ۲۰۱۴ بود که آکیلس ریفت نسخه موسوم به کیت توسعه دهندگان را بیرون داد که هدف از آن تشویق تولیدکنندگان محتوا برای این دستگاه است تا بتواند قبل از عرضه عمومی به بازار، به بهترین شکل تجهیز و رفع ایراد شود. البته نسخه عمومی همچنان در دست تهیه است و تا مارس ۲۰۱۴ که فیسبوک شرکت آکیلس را خرید هنوز به بازار نیامده.

یک هدست سبک وزن، شما را به دنیایی از واقعیت مجازی می برد.

آکیلس ریفت، یک هدست واقعیت افزوده سبک وزن است که جلوی دید کاربر را می گیرد و به طور کامل در دنیای مجازی غوطه ورش می کند، طوری که چیزی جز آن واقعیت را مشاهده نمی کند. با ریفت می توان در یک بازی راه رفت، به اطراف نگاه کرد و محیط بازی را از هر زاویه ای دید؛ اینها را ترجیح می دهید یا یک تلویزیون تخت که در اتاق نشیمن خانه قرار گرفته؟ رفیت یک دنیای ۳ بعدی است که البته به پای هولودک در پیشتازان فضا یا دنیای مجازی فیلم ماتریکس نمی رسد، ولی قدمی مهم در آن مسیر است.

 

ویژگی های فنی

نسخه ۱.۱ کیت توسعه آکیلس ریفت شامل هدستی است که ظاهر آن شبیه دوربین های دید در شب است، با یک جعبه مستطیلی که جلوی چشم کاربر را به طور کامل می گیرد. همراه با هدست این وسایل هم ارائه می شود:

• یک جعبه کنترل جدا با کابل ۱.۸ متری
• بند نگه دارنده روی سر برای راحتی بیشتر هدست (قابل جداسازی)
• ۳ جفت لنز بینایی برای عمق میدان های مختلف
• کابل HDMI، کابل USB، کابل DVI، تبدیل HDMI به DVI
• منبع تغذیه استاندارد ۵ ولتی در کنار تبدیل های بین المللی

تمام اینها در جعبه همراه محصول وجود دارد. وزن  خود هدست حدود ۳۷۰ گرم است و احتمال دارد نسخه مصرف کننده از این هم سبک تر باشد.

از جعبه کنترل برای وصل کردن هدست به کامپیوتر و استفاده از کارکردهای کنترلی آن استفاده می شود و دارای پورت های HDMI و DVI در کنار mini-USB و پورت برق هم هست. ۵ دکمه نیز برای تنظیم کنتراست، نور، و نیرو روی آن قرار دارد. یک LED آبی رنگ هم به شما روشن یا خاموش بودن دستگاه را نشان می دهد.

هدستی که فعلا در اختیار توسعه دهندگان است ۳ درجه آزادی (DOF) برای تعقیب حرکات سر، دوره عکس العمل بسیار کوتاه، و میدان دید (FOV) تا ۱۱۰ درجه قطری و ۹۰ درجه افقی برای غوطه وری کامل در محیط واقعیت مجازی را در اختیار کاربر قرار می دهد.

اما در داخل آن چه چیزی وجود دارد؟ هدست ریفت یک نمایشگر LCD مسطح با قطر ۷ اینچ (۱۷.۸ سانتی متر) با رزولوشن 720p (معادل ۱۲۸۰ در ۸۰۰ پیکسل) دارد که به دو قسمت ۶۴۰ در ۸۰۰ پیکسلی (هر کدام برای یکی از چشم ها) تقسیم شده. فاصله بین مرکز لنزهای دستگاه م ثابت و ۶۴ میلیمتر (۲.۵ اینچ) است. کاربر از طریق این دو لنز به صفحه و تصاویر در حال پخش می نگرد.

شرکت آکیلس برنامه دارد که ریفت را با رزولوشن 1080p به بازار مصرف عرضه کند و در حال حاضر دو نمونه اولیه (مدل HD و Crystal Cove) را هم با همین کیفیت تهیه کرده. ۳ نوع ورودی تصویر نیز برای ریفت در نظر گرفته شده: DVI-D یک کاناله، HDMI 1.3+ و USB 2.0 Full Speed+ که همگی از طریق کابل جعبه کنترل، داده ها را به هدست منتقل می کنند.

ریفت علاوه بر نمایشگر دو تکه داخلش که تصاویر را به چشم کاربر منتقل می کند، دارای سنسورهای اختصاصی از نوع حرکتی و جهت یابی با سرعت نمونه سازی تا ۱ گیگاهرتز نیز هست. بخش سنسورها دربردارنده ژیروسکوپ، شتاب سنج، و قطب نما (مغناطیس سنج) است که یک چیپ میکروکنترلر از نوع ARM Cortex-M3 با آنها جفت شده.

داده های تولید شده توسط این ۳ سنسور در فرآیندی به نام «ترکیب سنسوری» با یکدیگر ادغام می شوند تا ریفت قادر به ردیابی سریع و دقیق حرکات سر شما در جهات مختلف شود و تصاویر صحیح و مناسب با حرکات شما را جلوی چشمان تان قرار دهد. به بیان دیگر با کمک این سنسورها و فرآیند ترکیب، می توانید سرتان را به هر جهتی حرکت دهید و بدون تاخیر منظره های مختلف دنیای مجازی را ببینید. اما متاسفانه این سنسورها امکان تعقیب موقعیت (محل قرار گیری فرد) را نمی دهند و تنها برای چرخش نقطه نظر کاربر به کار می آیند.

ریفت علاوه بر نمایشگر داخلی، دارای یک واحد متشکل از سنسورهای حرکتی نیز هست که تصاویر را منطبق با حرکات سر کاربر به او نشان می دهند.

یک نمونه جدید ریفت با نام Crystal Cove که در CE 2014 رونمایی شد، دارای «نمایشگر 1080p از نوع AMOLED، دوره عکس العمل کوتاه تر، نرخ بازسازی تصویر بالاتر و ماندگاری تصویر بسیار کمتر» است؛ این آخری به زبان ساده یعنی وقتی سر خود را تکان می دهید تصاویر با سرعت زیادی با نقطه نظر جدید تطبیق می یابند و تاخیر کمتر یعنی عدم تار شدن تصویر. کریستال کُوْ همچنین تغییر موقعیت فیزیکی کاربر را هم تشخیص می دهد، بنابراین در کنار فهم تغییر زاویه دید که با چرخش سر حاصل می شود، امکان حرکت در جهات مختلف در محیط واقعیت مجازی نیز وجود دارد. تشخیص حرکت با استفاده از چراغ های فروسرخی که روی ریفت قرار دارند و دوربین بیرونی که آنها را مشاهده می کند، میسر شده. به این شکل، به جای ۳ درجه آزادی، آکیلس ریفت دارای ۶ درجه آزادی شده و کاربر می تواند به اشیا نزدیک شود و دقیق تر آنها را ببیند، یا به جلو خم شود و از سر نبش، به پشت دیوار نگاه کند.

کاربر می تواند به اشیا نزدیک شود و دقیق تر آنها را ببیند، یا به جلو خم شود و از سر نبش، به پشت دیوار نگاه کند.

بنابراین در کیت ۲ توسعه دهندگان امکان حرکت طبیعی در دنیای مجازی نیز به وجود آمده، حال آنکه در کیت ۱ برای این منظور باید از یک کنترلر مجزا استفاده می شد. در اصل، کریستال کُوْ چیزی است نزدیک به نمونه نهایی محصول که به بازار خواهد آمد.

 

نیازهای سیستمی

سخت افزار و کیت توسعه نرم افزار (SDK) آکیلس ریفت از سیستم عامل های لینوکس، مک او اس، و ویندوز پشتیبانی می کنند. برای استفاده از دستگاه با کامپیوتر بایستی یا پورت HDMI یا خروجی DVI داشته باشید زیرا ریفت از VGA پشتیبانی نمی کند. حداقل سخت افزار خاصی برای ریفت اعلام نشده ولی بعضی از راهنماهای پیشنهادی شامل موارد زیر هستند:

• ویندوز (ویستا، ۷ یا ۸)
• مک او اس ۱۰.۶ یا بالاتر
• لینوکس (اوبونتو ۱۲.۰۴ ال تی اس)
• پرازشگر ۲ گیگاهرتز یا بالاتر
• ۲ گیگابایت رم
• کارت ویدیوی سازگار با Direct3D 10 یا OpenGL

قاعدتا کارایی بر روی کامپیوتری که از پس بازی های سنگین راحت تر بر می آید، بهتر است. در راهنماهای SDK تیم آکیلس نوشته که یک مکبوک پرو رتینا با گرافیک انویدیا 650M می تواند پایانه کاری همراه دستگاه باشد. کیت توسعه نرم افزار شامل پشتیبانی از برخی کنترلرهای بازی نظیر کنترل سیمی اکس باکس ۳۶۰ برای ویندوز، گیمپد بی سیم لاجیتک F710 برای ویندوز و مک، و کنترل دوال شوک ۳ مخصوص پلی استیشن برای مک نیز هست.

برای استفاده از هدست باید کامپیوتر خود را با کابل یو اس بی به جعبه کنترل و یکی از پورت های ورودی ویدیو (یا HDMI یا DVI) وصل کنید. سپس سیستم برق هدست را به جعبه کنترل زده و آن را روشن کنید. وقتی تمام کابل های لازم به درستی وصل شده باشند، نمایشگر فعال خواهد شد. کامپیوتر شما در اصل ریفت را به عنون یک نمایشگر دیگر شناسایی خواهد کرد و می توانید تنظیمات آن را از طریق صفحات کنترل در کامپیوتر خود تغییر دهید.

در حال حاضر ریفت فقط با کامپیوترهای شخصی کار می کند ولی پشتیبانی از دستگاه های موبایل و سیستم های بازی نیز برای آینده محتمل است.

 

نرم افزار و سخت افزار منبع باز

کیت توسعه نرم افزار آکیلس برای عموم در دسترس است و البته منبع باز، یعنی هر کسی می تواند آن را در اختیار گیرد، استفاده و حتی اصلاح کند و کد جدیدی را منتشر نماید. تنها چند اخطار در موافقتنامه استفاده از SDK وجود دارد، شامل اینکه هر اصلاحی باید با شرکت آکیلس وی آر در میان گذاشته شود، نرم افزار نمی تواند به عنوان رابط کاربری سایر هدست های واقعیت مجازی که توسط آکیلس تایید نشده اند استفاده گردد، و کدها باید یکپارچه و کامل منتشر شوند، نه بخش به بخش. و اگر اپلیکیشنی بسازید که باعث به خطر افتادن سلامتی یا ایمنی کاربر شود، شرکت می تواند حق استفاده شما از SDK را لغو کند.

کیت توسعه نرم افزار شامل کد منبع ++C، کتابخانه ها، سرسازها، سفت افزار، نمونه ها، آموختارها، و اسناد است. در کنار اینها کیت توسعه آنریل (Unreal)، موتور آنریل ۴، و نرم افزار توسعه بازی یونیتی قرار دارد.

از نمونه های نرم افزاری اولیه برای تست هدست می توان به این موارد اشاره کرد:

• نمونه OculusRoomTiny که یک اتاق کوچک را به نمایش در می آورد تا یکپارچگی رندرها و سنسورها را نشان دهد.
• نمونه OculusWorldDemo که امکان گردش در یک محیط بزرگتر با تنظیمات پیچیده تر را می دهد.
• و SensorBoxTest که یک جعبه رندر شده ۳ بعدی است و فرآیند ترکیب سنسوری را با دنبال کردن و نمایش دادن چرخش های ریفت نشان می دهد.

توسعه دهندگان با رفتن به مرکز توسعه آکیلس وی آر جدیدترین نسخه های کیت توسعه و اجزا تازه را به دست می آورند و پشتیبانی آنلاین به آنها ارائه می شود. این منابع کمکی بزرگ برای توسعه و پورت کردن بازی ها و محتواهای بیشتر برای ریفت هستند.

در ضمن شرکت آکیلس یک دستگاه تست دوره عکس العمل (Letency Tester) هم ساخته که نرم افزار و سخت افزار آن منبع باز هستند. سفت افزار آن تحت گواهی آپاچی ۲.۰ است و طرح کلی، نقشه صفحه مدار و بدنه آن همه تحت گواهی Creative Commons Attribution 4.0 هستند. با خرید این دستگاه تست از سایت آکیلس وی آر می توانید آن را استفاده و اصلاح کنید یا نسخه های اصلاح شده دستگاه یا کد آن را توزیع کنید. یا اگر خودتان از عهده اش بر می آیید (یک سر هم کننده هستید) با استفاده از فایل های رایگان آن قادر به ساخت دستگاه اختصاصی خودتان خواهید بود.

این را در نظر داشته باشید که ایجاد تغییرات فیزیکی در آکیلس ریفت اصلا توصیه نشده، زیرا به هر صورت شرکت قادر به پشتیبانی از دستگاه تغییر یافته نیست. با این حال کد منبع آن آماده هر تغییری است.

 

کارهایی که از ریفت ساخته است

بعضی ها آکیلس ریفت را با گوگل گلس مقایسه می کنند، اما جدای از این شباهت که هر دو تکنولوژی بر روی صورت قرار می گیرند، باید گفت موجوداتی کاملا متفاوت هستند. گوگل گلس به نوعی یک تلفن هوشمند است که به شکل عینک در آمده، منشور مستطیلی آن شفاف است و می توان از ورای اش دنیای واقعی را دید. بنابراین احتمالا مشکلی برای فعالیت در دنیای واقعی با گلس بر روی چشم وجود ندارد، ضمن اینکه امکان ارائه دستورات صوتی به گلس و مشاهده اطلاعات بر روی منشور آن وجود دارد. بنابراین گلس لایه ای از اطلاعات را بر روی پس زمینه ای از دنیای واقعی ارائه می کند، و بنابراین به واقعیت افزوده نزدیک است ولی قطعا از واقعیت مجازی دور!

گوگل گلس یک عینک واقعیت افزوده است و آکیلس ریفت یک هدست واقعیت مجازی.

اما آکیلس ریفت در سوی دیگر، یک دستگاه واقعیت مجازی به تمام معنا است. کاملا جلوی دیدن واقعیت را می گیرد و به جای آن، دنیای مجازی را پیش چشم می نشاند. ریفت با رندسازی ۳ بعدی، برجسته بینی، یک نمایشگر با کیفیت، میدان دید ۱۱۰ درجه ای عریض، و تعقیب سریع حرکات سر با زمان عکس العمل کوتاه استفاده می کند تا شما را در دنیای مجازی غوطه ور سازد و به این شیوه واقعی تر از هر هدست واقعیت مجازی دیگری که تا پیش از این دیده شده، عمل کند.

برجسته بینی ۳ بعدی در ریفت با تزریق دو تصویر به دو چشم کاربر که اندکی با هم تفاوت دارند، انجام می شود. یعنی تقریبا مشابه چیزی که ما از دنیای بیرون می بینیم. وقتی شما با دو چشم خود به اطراف نگاه می کنید، هر چشم منظره مقابل را از نقطه نظر و با زاویه ای می بیند که کمی با دیگر چشم فرق دارد و به این ترتیب، از این تفاوت های کوچک عمق میدان حاصل می آید.

میدان دید ۱۱۰ درجه ای که نمایشگر ریفت وظیفه نمایش آن را بر عهده دارد، کل وسعت مقابل چشم ها را می گیرد و در ترکیب با لنز ها باعث غوطه وری در دنیای مجازی می شود. زمان عکس العمل کوتاه نیز به این معنا است که دستگاه با تعقیب حرکات گردن شما، تصاویر منطبق با حالات جدید سر را با بیشترین سرعت نمایش می دهد و دیگر در تطبیق دادن آنها با زاویه دید شما، تاخیری ندارد.

زمانی که ریفت نسخه توسعه دهندگان را دریافت کنید و کیت توسعه و سفت افزارهای به روز شده را از سایت آکیلس وی آر دانلود نمایید، نوبت به واسنجیدن (کالیبره کردن) دستگاه می رسد. واسنجیدن شامل اندازه گیری و تنظیم قد کاربر، فاصله بین دو مردمک چشم، و البته واسنجی مغناطیس سنج با چرخش ریفت به اطراف است. وقتی دستگاه کالیبره شد، می توانید آن را تست کرده و یا بازی های سازگار با آن را انجام دهید.

 

چه بازی هایی با ریفت سازگاری دارند؟

هر چند تا زمان نگارش این مقاله نسخه نهایی آکیلس ریفت برای مصرف کنندگان عرضه نشده ولی چند بازی از تولیدکنندگان اصلی می توان یافت که برای بازی با ریفت ساخته یا پورت شده اند. از جمله:

• “دُوم ۳ نسخه “BFG ساخته آی دی سافت ور - اولین بازی سازگار با ریفت
• “ایو: والکری” ساخته سی سی پی گیمز - یک بازی اختصاصی برای آکیلس ریفت
• “تیم فورترس “۲ ساخته والو - پورت شده قابل انجام در حالت وی آر
• هاف لایف ۲ ساخته والو - پورت شده قابل انجام در حالت وی آر
• “هاوکن” ساخته متئور انترتینمنت و ادسیو گیمز

شاید همه این عناوین از ابتدای عرضه عمومی ریفت آماده نباشند ولی به طور مثال، نسخه های غیر-وی آر همه آنها غیر از “ایو: والکری” وجود دارد. “دُوم ۳ نسخه BFG“ همراه با کیت های توسعه ریفت از طریق کمپینی در سایت کیک استارتر عرضه شده و “ایو: والکری” هم با پروتوتایپ های جدیدتر ریفت نمایش داده شده و قرار است در سال ۲۰۱۴ منتشر شود.

بسیاری بازی های موجود نیز در حال سازگار شدن با ریفت هستند و گوشه ای در سایت آکیلس وی آر در نظر گرفته شده تا توسعه دهندگان بتوانند بازی ها، دموها و شبیه سازی های خود را به اشتراک بگذارند. بیش از ۱۰۰ عنوان در این محل قرار دارد از جمله “ماینکریفت” که نسخه وی آر بازی محبوب ماینکرافت است (یک نسخه خریداری شده از ماینکرافت برای کار با نسخه وی آر نیاز است)؛ همچنین “وی آر سینما” را در این بخش از سایت آکیلس می توان یافت که در اصل شبیه سازی یک سالن سینما است و در آن می توان فیلم های سینمایی واقعی دید.

متاسفانه انجام تمام بازی های ۳ بعدی با ریفت ممکن نیست. به خاطر مشخصات ریفت، از جمله میدان دید عریض و قابلیت های تعقیب حرکات سر، بازی ها و سایر برنامه ها باید به طور اختصاصی برای آن ساخته شوند. موارد اصلی باید با سنسورهای موقعیت سنج و رندرسازی ۳ بعدی هماهنگ باشند و البته تنظیمات اعوجاج تصویر لازم برای ساختن تصاویر برجسته بین (اختلاف اندک بین تصویر هر چشم) نیز لازم است.

تا ابتدای ۲۰۱۴، حدود ۵۰ هزار آکیلس ریفت برای متقاضیان ارسال شده. از آنجا که ریفت های بسیاری در اختیار توسعه دهندگان است شکی نیست که آنها در حال ساختن بازی های زیادی هستند. اما اگرچه ریفت با ذهنیت استفاده برای بازی ها دیزاین شده ولی به این معنی نیست که فقط برای بازی مناسب است. شاید روزی برسد که با استفاده از هدست های واقعیت مجازی به تماشای ویدیوهای ۳۶۰ درجه بنشینیم، یا در کلاس های مجازی حضور یابیم، یا مسابقات ورزشی را ببینیم و در محیط های مجازی حرکت کنیم، و حتی در کنار وسایل ورزشی با آن به بدنسازی و تمرین بپردازیم.

اگرچه ریفت با ذهنیت استفاده برای بازی ها دیزاین شده ولی به این معنی نیست که فقط برای بازی مناسب است.

امروزه سازمان های رده بالا مشغول کسب تجربه و آزمایش کردن ریفت هستند. برای مثال آزمایشگاه نیروی محرکه جت ناسا (JPL) در کنار کینکت ۲ از آکیلس ریفت برای کنترل بازوهای رباتیک استفاده کرده؛ تجربه ای که می تواند به کنترل ربات های فضایی از راه دور بینجامد. همچنین JPL از ریفت در کنار یک تردمیل ویرتویکس آمنی (Virtuix Omni) و تصاویر پانورامای ثبت شده توسط مریخ نورد کریاسیتی (Curiosity) برای شبیه سازی پیاده رَوی بر سطح مریخ استفاده کرده.

تعداد بسیار زیادی شرکت دیگر نیز برای کار روی اهداف خودشان کیت های توسعه آکیلس ریفت را خریداری کرده اند و حتی صحبت استفاده از آنها برای آموزش های ارزان نیروهای نظامی نیز در میان است. به واقع باید گفت کاربردهای یک هدست واقعیت افزوده سبک و ارزان، بی نهایت هستند.

 

مبارزه با بیماری شبیه سازی

حتی یک نمایشگر ثابت هم می تواند در شرایطی خاص باعث خستگی چشم و بیماری حرکت شود، ولی واقعیت افزوده به راستی برای چنین مشکلی مستعدتر است. عبارت “بیماری شبیه سازی” برای توصیف سردردها، گیج خوردن ها، و حالت تهوعی استفاده می شود که گاه توسط واقعیت افزوده و سایر تکنیک های شبیه سازی ایجاد می شوند. بزرگترین مقصر این بیماری را باید تاخیر بین حرکت سر کاربر و منطبق شدن تصاویر با نقطه نظر جدید او دانست که البته مشکلی است سخت افزاری.

با این وجود، تیم آکیلس وی آر “راهنمای بهترین تمرین ها” را برای توسعه دهندگان نرم افزاری آماده کرده تا در عین پرهیز از این مشکلات، بازی های لذت بخشی را برای واقعیت افزوده بسازند. این راهنما شامل پیشنهاداتی درباره «پیاده سازی بهتر رندرهای تصویری، چشم انداز کاربر، درجه مناسب برای عمق برجسته بینی ۳ بعدی، حرکات دوربین نسبت به حرکات سر، سرعت در بازی و تغییر حرکت، قرار گیری رابط کاربری و اشیا، صداها، تنظیمات کاربر، دیزاین بصری» و دیگر ملاحظات تکنیکی است.

این راهنما چند حداقل برای راحتی در نظر گرفته، شامل سرعت پیاده رفتن ۱.۴ متر بر ثانیه، حداقل نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه، زمان عکس العمل ایده آل برابر با ۲۰ میلی ثانیه یا کمتر، و قرار گیری اشیای ثابت مجازی در فواصلی بیش از ۵۰ سانتی متر نسبت به کابر و غیره. در این راهنمای رجوع هایی به ویژگی های نرم افزاری آکیلس ریفت نیز وجود دارد، نظیر «سایه زن های اعوجاجی، ردیابی پیشبینانه، و مدل سر آکیلس که توسعه دهندگان با استفاده از آن قادر به بهبود راحتی بازیکن بدون نیاز به اختراع مجدد همه چیز از نو» هستند.

در این راهنما پیشنهاد شده که تست کاربری با استفاده از داوطلبان مختلف صورت گیرد که از راحت بودن بازی (یا اپلیکیشن های دیگر) برای افراد مختلف اطمینان حاصل شود، و این موضوع نباید محدود به توسعه دهندگانی که با محتوا خو گرفته اند بماند. همچنین بهتر است توسعه دهندگان تنظیمات انتخابی برای کاربران قرار دهند، از جمله امکان تغییر سرعت، میزان شتاب، میدان دید، و افکت های برخوردی، و البته لحاظ کردن حالت تک بینی که در آن تصویر هر دو نمایشگر یکسان است (راه حل آخر برای رفع یا کاهش بیماری شبیه سازی توصیه شده).

با وجود اینکه به اطراف دویدن در دنیای مجازی، به واسطه جدا بودن آنچه ذهن می بیند و آنچه در دنیای واقعی اطراف بدن قرار دارد، سخت می نماید اما طراحی صدا می تواند به کاهش احتمال عود کردن بیماری شبیه سازی بینجامد. پروتوتایپ جدید آکیلس ریفت به نام کریستال کُوْ با کاهش بسیار محسوس محو شدگی تصاویر متحرک احتمال وقوع بیماری حرکت را کم می کند. حتی شواهدی وجود دارد که با خو گرفتن به واقعیت مجازی و افزایش تجربه کار با آن، بیماری های اینچنینی دیگر عود نخواهند کرد.

تیم آکیلس وی آر ادعا می کند که تماشای تصاویر با ریفت در مقایسه با تماشای تصویر بر روی یک صفحه نمایش مسطح، خستگی چشم کمتری به وجود می آورد زیرا در ریفت فوکوس چشمی شما بر روی فاصله دور است که حالت طبیعی استراحت چشم نیز به شمار می رود.

 

دیدگاه ها، زمان عرضه و احتمالات ممکن

اظهار نظرهای اولیه درباره ریفت اغلب مثبت بوده اند. بیشتر افراد آن را وسیله ای بسیار جذاب دانسته اند، از جمله یک مادربزرگ ۹۰ ساله که قادر به راه رفتن نیست ولی با آکیلس ریفت توانسته دوباره این حس را تجربه کند! می گویند ریفت زمین بازی را برای صنعت بازی سازی دگرگون خواهد کرد.

گلایه های قابل انتظاری درباره حالت تهوع و سرگیجه وجود داشته ولی بعضی ها هم نگران استفاده از عینک های رایج طبی حین کار با ریفت هستند. در اصل بیشتر عینک ها را می شود حین کار با ریفت به چشم داشت، اما تا حدی هم بستگی به اندازه و شکل عینک دارد. برای دادن جای بیشتر به عینک، باید فاصله لنزهای داخل ریفت با صورت را با استفاده از دو پیچ که در طرفین هدست قرار دارند تنظیم کرد -در کل هر چه لنزها به شما نزدیک تر باشند، میدان دید بازتری خواهید داشت.

علت اصلی اینکه استفاده از ریفت با عینک توصیه نشده، به احتمال خراشیدن لنز عینک و البته قطعیت کاهش میدان دید بر می گردد. اما در عین حال توصیه شده که با تعویض لنزهای داخل ریفت سعی در بهبود دید بدون عینک کنید. ۳ بسته لنز در کنار ریفت ارائه می شود. بسته A برای افرادی با دید ۲۰/۲۰ یا دوربین، بسته B برای افرادی با نزدیک بینی معمولی و بسته C برای افرادی با نزدیک بینی شدید پیشنهاد شده. تیم آکیلس برنامه دارند که نسخه نهایی محصول برای مصرف کننده عام را کمی بیش از مدل های فعلی، با عینک ها سازگار کنند.

واکنش های اولیه به پروتوتایپ کریستال کُوْ به خاطر رزولوشن بالاتر، کاهش تار شدن تصاویر متحرک، و ردیابی موقعیت بدن کاربر، بسیار پرحرارت بوده و هر دو نسل دستگاه در فهرست بهترین های CES (نمایشگاه محصولات مصرفی الکترونیکی) در سال های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ قرار گرفته اند.

تا اوایل ۲۰۱۴، همچنان امکان خرید آکیلس ریفت نسخه توسعه دهندگان از سایت آکیلس وی آر با قیمت ۳۰۰ دلار فراهم است ولی زمان عرضه محصول به بازار مصرف و قیمت احتمالی نسخه مصرف کننده رسما اعلام نشده. می توان امیدوار بود که بعد از ارائه این همه کیت توسعه و پروتوتایپ های بهتر، و به خصوص حالا با قرار گرفتن آکیلس وی آر زیر چتر حمایتی فیسبوک، زمان زیادی تا عرضه آن به بازار مصرف طول نکشد. البته سونی نیز با هدست واقعیت مجازی خود به نام مُرفیوس به میدان آمده و رقیبی جدی می نماید. البته این نوع رقابت ها، بیش از هر چیز به بهبود تجربه نهایی مصرف کننده خواهد انجامید.

---

در این مقاله به مکانیزم ها و تکنولوژی استفاده شده در آکیلس ریفت پرداختیم. در آینده بیشتر به واقعیت مجازی و کاربردهای آن در زندگی خواهیم پرداخت و تجربیات افرادی که فرصت استفاده از آن را یافته اند، در قالب ویدیوهای مختلف با شما در میان خواهیم گذاشت.