کشف فسیلی جدید و تولد یک فرضیه تازه: احتمالا تمام دایناسورها پر داشتند!

طبیعتا ما هیچ وقت نتوانستیم دایناسورها را ببینیم. تمام تصورات ما از اینکه آنها چه شکل و شمایلی داشتند، به فسیل ها، کتاب ها، موزه ها و فیلم های مستند و غیر مستندی است که ساخته شده. دم، سر مارمولک شکل در اندازه های مختلف از ویژگی های ظاهری اکثر آنها است.

اما دیرینه شناسان در سیبری یک فسیل جدید کشف کرده اند که همزمان یک فرضیه جدید هم به وجود آورد. یک تیم از محققان به سرپرستی "پاسکال گادفریوت" فسیل دایناسوری را یافته اند که نشان می دهد این نمونه دارای پرهای بسیار نازکی در پوست خود بوده است. پیش از این هم در چین و امریکای شمالی هم چنین فسیل هایی با این ویژگی یافت شده بود. اما نکته مهم این است که این فسیل تازه کشف شده اولین دایناسور گیاه خوار پردار محسوب می شود. شواهدی وجود دارد که به نظر می رسد وجود پر در بدن دایناسورها بسیار بیشتر از مقداری است که تصور می کردیم. اگر این موضوع حقیقت داشته باشد، بخش بزرگی از فرضیات ما در مورد دایناسورها دستخوش تغییر خواهد شد.

ادامه مطلب را از دست ندهید.

کشف جدید گادفرویت -با نام علمی Kulindadromeus zabaikalicus- یک دایناسور عصر ژوراسیک با حدود یک متر و نیم قد است که پاهای بلند، بازوانی کوتاه و دمی بسیار بلند داشتند. به دلیل شرایط محیطی خوب فسیل کشف شده، گادفریوت گفت به خوبی آثاری از پر در نیم تنه و گردن کلیندادرومئوس دیده می شود. اما صورت، پاها و دم فاقد هرگونه پر است.

به طور بالقوه، تمام دایناسورها می توانستند دارای پوششی از پر بوده باشند.

اگرچه دایناسورهای پردار کشف شده پیشین - کشف گروه چینی در دهه ۹۰- از خانواده تروپودها بودند. گونه ای از دایناسورهای ایستاده مانند تی-رکس که به نظر دانشمندان از اجداد پرندگان محسوب می شوند. اما کلیندادرومئوس یک دایناسور گیاه خوار بود و در این فرضیه جایی ندارد. چرا که تمام گونه های پروتو-پرنده ها گوشتخوار بودند.

این نشان می دهد که بعضی از دایناسورها، از جمله بسیاری از گونه های شناخته شده، ممکن از دارای پوششی از پر بوده باشند. گادفریوت به ورج گفت: "احتمالا بیشتر آنها دارای پر بودند اما پر به فسیل تبدیل نمی شود. به طور بالقوه، تمام دایناسورها می توانستند دارای پوششی از پر بوده باشند."

"هنوز سوالات بسیار بسیار زیادی باقی مانده است."

این فرضیه جدید توجه تمام رسانه ها و جامعه دیرینه شناسان را به خود جلب کرده و مورد حمایت بسیاری از دانشمندان واقع شده. از جمله آنها، داریا زلنیتسکی کاشف اولین دایناسور پردار در امریکای جنوبی است که در این رابطه می گوید: "این احتمال وجود دارد که پوست فلس مانند دایناسورهای گیاهخوار اولیه به مرور زمان توسط یک لایه پر پوشانده شده باشد."

اما از آنجا که کلیندادرومئوس فاقد توانایی پرواز کردن است، برخی تصور می کنند که این پرها برای گرم کردن بدن آنها ایجاد شده باشند که نشان می دهد این گونه نسبت به دیگر دایناسورها تکامل یافته تر بود.

مسئله بزرگ حال حاضر، عدم وجود شواهد بیشتر است. پر در فسیل های بیشتر گونه های دایناسورها تجزیه شده و باقی نمانده. به همین دلیل تایید یا تکذیب پردار بودن آنها کاری بس دشوار است. دیرینه شناسان پیش از این معتقد بودند دایناسورها در طی مدت زمان طولانی و تکامل های بیشتر فاقد پر شدند. اما اگر تروپودها و کلیندادرومئوس ها به طور مستقل دارای پر بودند، احتمال دارد این موضوع برای صدها گونه دیگر هم صدق کند. گادفریوت می گوید: "این در واقع نقطه شروع است. هنوز سوالات بسیار بسیار زیادی باقی مانده که باید به پاسخ آنها برسیم."