بیل گیتس: چرا هنوز در آفریقا گرسنگی وجود دارد؟

مقاله ای که در ادامه آمده است، به قلم بیل گیتس در بلاگ شخصی اش نوشته شده. با هم می خوانیم:

هنگامی که من برای اولین بار به آفریقا سفر کردم، کودکان روستایی را دیدم و سعی کردم سن شان را حدس بزنم. از اینکه می دیدم تا چه حد حدسیاتم اشتباه است، شوکه شده بودم. من از روی قد و قواره شان حدس زدم که این کودکان 7 یا 8 ساله باشند، اما آن ها در واقع 12 و 13 ساله بودند.

چیزی که می دیدم در واقع تاثیر وحشتناک سوتغذیه در آفریقا بود. این بچه ها همگی از بیماری شناخته شده ای به نام توقف رشد (یا بازماندگی رشدی) رنج می بردند. گرسنه نیستند، اما به اندازه کافی هم نمی خوردند و این باعث شده بود که سال ها از رشد جسمی شان عقب بمانند. سخت است که ببینیم این بیماری همیشه روی آن ها باقی خواهد ماند.

بیل گیتس

اگر من می توانستم یک آرزو کنم، آرزو می کردم جهان درک بهتری از سوء تغذیه و چگونگی حل این مشکل داشت.

آثار بیماری توقف رشد نه تنها روی قد، بلکه روی رشد مغز نیزمشهود است. کودکان بازمانده از مدرسه عقب می مانند، مهارت های کلیدی در خواندن و ریاضیات را از دست می دهند و می روند که در فقرشان باقی مانده و همیشه اینگونه زندگی کنند. هنگامی که کودکان بازمانده به پتانسیل های نهفته در وجودشان نمی رسند، کشورشان هم به همین سرنوشت دچار خواهد شد. سوتغذیه، قدرت یک کشور را تضعیف می کند، بهره وری را کاهش می دهد و کل ملت را در دام فقر نگه می دارد.

با ما در دیجیاتو همراه باشید تا اینفوگرافیک آماری در این مورد را ببینیم و در مورد روش هایی که بیل گیتس برای کمک به این موضوع انجام داده و می خواهد انجام دهد، بیشتر بدانیم.

در کل جهان، هر یکی از چهار کودک دچار بازماندگی و توقف در رشد هستند. سه چهارم از کل آن ها در آسیای جنوبی و جنوب صحرای آفریقا [آفریقای سیاه] زندگی می کنند. در حالی که بازماندگی رشد در جنوب آسیا از سال 1990 یک سوم کاهش داشته است، در جنوب صحرای آفریقا تعداد کودکان بازمانده در حال افزایش است. این تعداد از 12 میلیون در سال 1990 به 56 میلیون رسیده است. 40% از کل کودکان جنوب صحرای آفریقا، بازمانده رشدی هستند.

بسیاری از مردم کشور های ثروتمند هنوز آفریقا را به عنوان قاره گرسنگی می شناسند. حقیقت این است که تصویری که از آفریقا دارند، دیگر قدیمی شده است. به خاطر رشد اقتصادی و سیاست های هوشمندانه، گرسنگی شدیدی که سابقا قاره با آن تعریف می شد، به ندرت دیده می شود. از آن جایی که من ماه گذشته با نویسنده پرفروش، جان گرین، آفریقا رفتم، شاهد بودم که امروزه کیفیت مساله اصلی است نه کمیت، کودک به پروتئین و دیگر مواد تغذیه ای مورد نیاز کافی احتیاج دارد تا بتواند رشد کامل داشته باشد.

از آن جایی که من و ملیندا [همسر بیل گیتس] عظمت این چالش را درک کرده ایم، بهبود تغذیه را مهمترین اولویت موسسه مان قرار داده ایم. اولین چیزی که سریعا درک کردیم، پیچیدگی زیاد این مشکل بود. هیچ واکسنی برای جلوگیری از بازماندگی رشدی وجود ندارد. تغذیه مناسب شامل خوردن غذای کافی و صحیح به صورت روزانه است. در حالی که جامعه سلامت جهانی هنوز در حال کار روی کشف دلایل و راه حل های سوتغذیه است، ما چیزهای زیادی در مورد چگونگی حصول اطمینان از تغذیه لازم برای شروع یک زندگی سالم فهمیده ایم.

ما می دانیم که تغذیه درست کودک در 1000 روز اول --از شروع حاملگی تا تولد دو سالگی-- بهترین تضمین برای آینده اش است و به او فرصت رشد و توسعه جسمی و ذهنی می دهد. همچنین می دانیم که تغذیه منحصر به شیر مادر، در شش ماه نخست زندگی یک کودک، موثر ترین متغیر برای کمک به توسعه و رشد مغز و محافظت در برابر بیماری های تهدید کننده زندگی است. به همین دلیل است که ما همچنان برای یافتن بهترین راه جهت مقابله با باور های فرهنگی و موانع دیگری که زنان را از آثار مطلوب تغذیه با شیر مادر دور نگه می دارد، تحقیق می کنیم.

ما می دانیم وقتی مقدار میوه، گوشت و سبزیجات کم است، کودکان به سختی می توانند مواد غذایی مورد نیازشان را دریافت کنند، بنابراین می توان با غنی سازی غذاهای اصلی مثل روغن، آرد و نمک با ویتامین ها و مواد معدنی ضروری، این شکاف را پر کرد. همچنین شروع به توسعه محصولات جدیدی کرده ایم که مغذی تر هستند، مثل سیب زمینی شیرینی که با ویتامین A غنی شده و حتی محصول بیشتری هم دارد. این موضوع نه تنها کمک می کند که کشاورزان خرده پا درآمد بیشتری داشته باشند، بلکه روی رژیم غذایی خانواده هم اثر گذاشته و باعث می شود مستقیما از مواد مغذی تری در سبد غذایی شان استفاده کنند.

فراهم نمودن مراقبت های بهداشتی هم می تواند تفاوت ایجاد کند. به عنوان مثال کودکانی که واکسن روتاویروس دریافت می کنند، کمتر از سهولت مزاج رنج می برند، سهولت زیاد مزاج می تواند مواد مغذی حیاتی در کودکان را تخلیه و آن ها را مستعد ابتلا به عفونت های مختلف کند. به همین ترتیب، آب سالم و تمیز هم توسط کاهش بیماری، نقش مهمی را در بهبود تغذیه ایفا می کند.

در حال حاضر ما کار های بزرگ و زیادی انجام داده ایم، ولی وجود فاکتور های زیاد دخیل در این موضوع، اندازه گیری موثرترین کار در جهت بهبود تغذیه و چرایی آن را دشوار می کند. اگر من می توانستم یک آرزو کنم، آرزو می کردم جهان درک بهتری از سوء تغذیه و چگونگی حل این مشکل داشت.

ما تحقیقات بیشتری برای انجام دادن در این زمینه داریم و همچنان به پیشرفت ادامه خواهیم داد. اما بدون شک مهمترین چیز رساندن مواد غذایی لازم مورد نیاز به کودکان، برای آغاز یک زندگی سالم است. آینده ی آن ها به این مساله بستگی دارد. آینده ی آفریقا هم همینطور.