چرا سونی باید صرفا بر روی توسعه Play Station تمرکز کند؟

چرخ زمانه گاهی عجیب می چرخد. ۲۰ سال پیش، Play Station محصولی بود که سونی با دردسرهای بسیاری آن را معرفی نمود؛ حال در سال ۲۰۱۵ هستیم و مدیر عامل فعلی سونی به نام Kaz Hirai - که سابق بر این مسئولیت قسمت Play Station  راه بر عهده داشت- به تازگی اعلام نموده که این کمپانی به جز محصول یاد شده، تلاشی برای گسترش دامنه ی کاربران سایر محصولات این شرکت نخواهد کرد. PlayStation 4 حالا دیگر یکی از محصولات عالی سونی نیست؛ بلکه می توان اینگونه متصور بود که این محصول حال تنها تولید عالی چشم بادومی ها خواهد بود.

سونی، تبدیل به کمپانی پلی استیشن شده است.

در زمان های کمی دور تر، از «ژاپن» (مخصوصا در ایران ما) به عنوان آرمانشهر تکنولوژی یاد می شد و شرکتی هم که در ژاپن تاج فناوری را بر سر داشت، سونی بود. کمپانی مورد بحث موفق شده بود تا محصولاتی با طراحی بسیار عالی و حاشیه سود بالا، در بسیاری از دسته بندی ها تولید نماید و حتی در این میان دست به ابتکار می زد و خود دسته بندی های جدیدی ایجاد می نمود.

همه چیز عالی بیش می رفت تا اینکه روزی رسید که اینترنت در میان کاربران همه گیر شد؛ سونی، تغییر موضع نداد. ژاپنی ها به سوی موسیقی آنلاین و دیجیتالی حرکت نکردند؛ اندکی بعد هم بسیار دیر به حوزه ی اسمارت فون و تبلت ها وارد شده و در نهایت نیز در تولید و ارائه ی یک اکوسیستم موفق، باز ماندند. حال، سونی تنها دلش می خواهد اسمارت فون بفروشد اما، سایر کمپانی ها این اجازه را نیز به آن نمی دهند. اما داستان Play Station متفاوت است... در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

می توان گفت PS4، هنوز تنها محصولیست که در سونی، حس رقابت را زنده نگه داشته است. سونی محصولات بدی ارائه نمی کند، اما از پلی استیشن می توان به عنوان تنها محصولی نام برد که هنوز طرفداران برای خریدش مشتاقانه پول خرج می کنند.

مایکروسافت در ارائه ی Xbox One اشباهات بسیاری مرتکب شد و سونی نیز از موقعیت های بدست آمده نهایت استفاده را نمود و توانست PS4 را که محصولی زیبا، قدرتمند و با قیمتی مناسب بود را به منازل مشتریان روانه سازد.

در دهه ی ۹۰ میلادی، زمانی که این محصول پا به بازار گذاشت،‌ توانست حسی تازه و آینده نگرانه و البته جالب، در میان اهالی Game ایجاد نماید و نکته اینجاست که محصولی به نام PS4 نیز همچنان همین حس ها را در خریدارش زنده نگه می دارد. این کنسول قرار نیست دستگاهی همه کاره باشد و سونی تمرکز خود را به گونه ای بر روی آن قرار داده تا (تقریبا در کنار انجام همه کار) بتواند کاربری بی نظیر و شکست ناپذیری در بازی ها داشته باشد؛‌ بخصوص در این بازه ی قیمتی. اکس باکس وان در آمریکای شمالی خوب می فروشد اما این پلی استیشن است که در جلوی صف خودنمایی می کند.

سال گذشته بود که شرکت مذکور، بخش کامپیوتر های شخصی خود را به فروش رساند و در اصل دست خود را از تولید این گونه محصولات کوتاه نمود. روز گذشته آقای Hirai said گفت که دیگر اجازه نخواهد داد تا این اتفاق برای بخش تلویزیون ها و موبایل این کمپانی نیز تکرار شود. اما آیا او واقعا تصمیم صحیحی گرفته است؟ بایید با هم اندکی از فعالیت های آنها را مرور کنیم.

چرا سونی باید از تولید اسمارت فون ها دست بکشد؟ بازار موبایل سونی اتکای بیش از اندازه ای به گوگل دارد و حتی با وجود اینکه سامسونگ در حال محو شدن از صحنه ی فروش های میلیونی است، باز هم این شرکت نتوانسته به سود دهی لازم برسد. می توان گفت در اصل بازار اسمارت فون های اندرویدی حال برای هیچ شرکتی سود آوری خاصی ندارد.

چرا سونی باید از تولید تلویزیون دست بکشد؟ اگر چه کمی غیر منطقیست اما هنوز این شرکت از فروش این محصولات سود کمی به دست می آورد و یکی از انگیزه های اصلی سونی برای بقا نیز هست.

چرا سونی باید از تولید واکمن، پخش کننده های Blu-ray و سایر محصولات بی اهمیت که صرفا باعث اتلاف وقت و انرژی در این شرکت می شود، دست بکشد؟ زیرا سونی این پتاسیل را نداشت که با بازاریابی مناسب، فروشی خوب برای این تولیدات رقم زده و از سودآوری های آنها بهره برداری کند.

حال این شرکت باید به افراد و کمپانی هایی که به آنها «پول» می رسانند، تمرکز کند. از این کمپانی ها می توان به اپل و شیائومی اشاره داشت که از سونی سنسور های دوربین می خرند. از سوی دیگر طرفداران سینما و موسیقی، از طرف دیگر طرفداران بازی های ویدئویی که هنوز سونی را به عنوان یک سازنده ی خلاق می شناسند.

اما مشکل اینجاست که بازار کنسول ها دیگر رشدی بی سابقه را تجربه نخواهد کرد. خود سونی خلاقانه ترین محصول در این زمینه را سال ها پیش تولید کرد؛ PS2 موفق شد تا در زمان خود به فروش ۱۵۵ میلیون دستگاه دست پیدا کند، سگا و Nintendo داشتند برای آرمان های خود می جنگیدند که سونی نقشه هایشان را نقش بر آب نمود. مدتی بعد PS3 از راه رسید و موفق به فروش ۸۰ میلیون دستگاه شد. در این میان نینتندو نیز با Wii تلاش می کرد تا دوباره خودی نشان دهد. طرفداران ثابتی برای Play Station وجود دارند که حاضر هستند برای این کنسول پول بشمارند، اما مشکل سونی اینجاست که تعداد این عده محدود است.

تجربه ی فروش PS2 و PS4 برای سونی کاملا متفاوت است. در کسنول قدیمی تر، این شرکت بر روی PS2 هیچ سودی نمی کرد و حتی آن را با اندکی ضرر به فروش می رساند و در نهایت نیز سود خود را از فروش دیسک های بازی به دست می آورد. اما در PS4 قضیه اندکی متفاوت بوده و سونی به ازای هر کنسولی که می فروشد، سود اندکی نیز در جیبش می گذارد. از سوی دیگر پلی استیشن به همراه اشتراک هایی آنلاین به فروش می رسد که اجازه ی بازی به صورت آنلاین را نیز به کاربر می دهند.

در نهایت مهم نیست که سونی چه تعداد PS4 خواهد فروخت. ژاپنی ها به خوبی فهمیده اند چه دسته ای از مشتریان را باید هدف گرفت و این هدفگیری نیز به زیبایی هر چه تمام تر انجام شده است. سونی جدا از مشتریانی که دائما کنسول پلی استیشن خود را به روز می کردند، توانست با توجه به اشتباهات مایکروسافت در نوع عرضه ی One، توجه بسیاری از طرفداران اکس باکس را نیز به محصول خود جلب نماید. PS4 در نوع خود دستگاهی اصیل نبوده و بلند پروازی هم نمی کند، اما به خوبی می تواند امکاناتی از خود ارائه داده که دل مشتریان را برده و آنها را قانع به خرید نماید.

در نهایت به این نکته می رسیم که تصمیم مدیر عامل سونی درست است؛ این شرکت باید تمرکز ویژه اش را بر روی تولید و توسعه ی پلی استیشن معطوف نموده و تا جایی که می تواند تجربه استفاده از سرویس های آنلاین را برای گیمر ها بهبود ببخشد. از طرف دیگر باید روابط خود را با بازی سازان مستقل بهبود دهد تا زمانی که Minecraft بعدی از راه رسد، آن را بر روی کنسول های سونی نیز ببینیم.

شرکت مورد بحث، سودآوری خاصی از بازار موبایل و تلویزیون و یا سایر محصولات الکترونیکی ندارد و تمرکز بر روی تمام آن محصولات بی خریدار، باعث ایجاد تجربه ی کاربری ضعیف تری برای Play Station خواهد شد. برای مثال قابلیت استریم بازی ها بر روی PS Vita و تلفن های اندرویدی Xperia. اپلیکیشن PlayStation برای iOS هم بسیار آشفته بوده و حتی برای استفاده در iPhone ۶ بهینه و آپدیت نشده است. اینها نکات بزرگی نیستند اما تصور کنید اگر همه ی کارمندان تمرکز خود بر روی پلی استیشن قرار دهند و تجربه ی کاربری آن را به حد بسیار مطلوب تری از آنچه هست برسانند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ همانگونه که مایکروسافت از iOS و اندروید درس هایی گرفت؛ درسی با این سرفصل که «باید به مشتری از همان نقطه ای که حال ایستاده، خدمات بهتری ارائه کنی.»

دیدن این موضوع که تولیدات برند نوستالژیکی مانند سونی روز به روز کاهش پیدا خواهد کرد، امری غم انگیز است اما نکته اینجاست که توشیبا، شارپ و حتی سامسونگ صاحب محصولی به نام Play Station نیستند؛ صرفا سونی است که صاحب Play Station، یکی از معروف ترین برند ها و قوی ترین پلتفرم های مخصوص بازیست. وقتش رسیده تا سونی از پر طرفدار ترین محصول خود بیشترین استفاده را ببرد.