کشف مجسمه ای در چین که یک مومیایی را در درون خود نهفته داشت

وجود مجسمه های حاوی اجزای بدن انسان، تا پیش از این تنها در مکزیک تأیید شده بود: حالا اما، به نظر می آید که در چین نیز می توان آنها را یافت.

چندی پیش مجسمه ای از بودا در این کشور کشف شد که بدن مومیایی شده یک راهب با همان حالت در داخل آن گنجانده شده بود.

در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

مجسمه مذکور که سال گذشته در موزه درنتز واقع در هلند به نمایش در آمد، کمی قبل به مرکز پزشکی Meander در Amersfoort منتقل شد و یک سیتی اسکن کامل روی آن صورت گرفت. سپس تحت نظر اریک بروجین، کارشناس هنر بودائیسم، از طریق آندوسکوپی، نمونه هایی از مجسمه مذکور دریافت گردید.

گفته می شود که مومیایی کشف شده در داخل این مجسمه (تنها نمونه ای که تا به حال کشف شده) متعلق به یکی از اساتید بودائیسم به نام Liuquan است که در مدرسه Chinese Meditation کار می کرده و حوالی سال 1100 پس از میلاد از دنیا رفته است.

آندوسکوپی و سیتی اسکن انجام شده روی این مجسمه، ضمن کشف مومیایی مذکور، منجر به روشن شدن جزئیات دیگری هم شد که در ادامه به ذکر آنها خواهیم پرداخت.

در جریان آزمایشات، نمونه هایی از ماده ای خاص که هنوز ماهیت آن معین نگردیده، از حفره های شکمی مومیایی دریافت شد که نتایج خارق العاده ای از آن به دست آمد: در بخش هایی که زمانی محل قرار گرفتن اندام های داخلی آن فرد بودند، کاغذی یافت شد که حاوی حروفی به زبان چینی باستان بود.

تیم تحقیق، بر این باورند که Liuquan، خود، اقدام به مومیایی کردن بدنش نموده تا به یک «بودای زنده» بدل شود؛ فرایندی خسته کننده که تکمیل آن مستلزم ریاضتی سخت و دشوار است.

ناگفته نماند در آن دوران، برخی بر این باور بودند که مومیایی شدن مرگ محسوب نمی گردد و در عوض حالت معنوی ویژه ای است.

در ژاپن، راهب هایی که می خواستند خود را مومیایی کنند، به مدت 1000 روز تنها آب می نوشیدند و از انواع دانه ها و مغز ها تغذیه می کردند. پس از آن، به مدت 1000 روز تنها ریشه گیاهان، پوست درخت کاج و نوعی چای چینی را تناول می نمودند که از درختی به نام لاک الکل (lacquer) تهیه شده و نوعی ماده سمی بود که راهب ها برای ضد عفونی کردن در برابر باکتری ها از آن استفاده می کردند.

پس از آنکه هزار روز از مرگ راهب ها می گذشت، تابوت شان را باز می کردند و اجسادی که فرایند مومیایی شدن به خوبی روی آنها انجام گرفته بود را داخل مجسمه ها قرار می دادند. آنهایی هم که بدن شان مومیایی نشده بود را مجددا به داخل تابوت باز می گرداندند و به خاطر تلاششان مورد تقدیر قرار می دادند.

احتمال بسیار کمی هم وجود دارد که اندام های داخلی این مومیایی ها از بدن آنها خارج شده و در عوض با تکه هایی از کاغذ پر می شده. گفتنی است که این مجسمه تا 11 اردیبهشت ماه سال 1394 در موزه تاریخ طبیعی Hungarian در معرض دید عموم قرار خواهد داشت.