محققین در رعد و برق، پادماده یافته اند

تیمی از دانشمندان بلندپرواز تصور می کنند که بسته های پادماده را درون توفان رعد و برق یافته اند.

همانند بسیاری از قصه های علمی-تخیلی، توفان شدیدی در گرفته بود و هواپیمای جوزف دووایر نیز مستقیما به سمت سیگنالی رادیویی حرکت می کرد که آن ها فکر می کردند از ساحل جورجیا می آید.

دووایر، فیزیکدان جوی دانشگاه نیو همپشایر می گوید: "در عوض، این سیگنال رادیویی، خطوط رعد و برق بودند و ما هم مستقیما درون آن حرکت می کردیم."

شرایط به قدری فاجعه بار بود که هواپیما با توفانی برخورد کرد و به یک باره با شیب بسیاری به سمت زمین سقوط کرد. دووایر می گوید در آن شرایط تصورم بر این بود که دیگر خواهم مرد. در این حادثه نه هواپیما سقوط کرد و نه بلایی سر مسافران آمد، بلکه منجر به کشفی تازه شد.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

در سال 2009، هواپیمای تیم تحقیقاتی دانشگاه همپشایر برای پژوهش پیرامون اشعه های گاما و تشعشعات الکترومغناطیسی با فرکانس بالا به پرواز درآمد. حین توفان، دستگاه ها، 3 نقطه اوج برای تشعشعات گاما یافتند که انرژی ای معادل 511 کیلوالکترون ولت داشتند. این میزان انرژی دقیقا معادل انرژی پوزیترون و نابودی الکترون جهت تولید انرژی خالص به صورت پرتوهای گاما است.

در اصل، گیرنده های دووایر، سیگنال های پوزیترون، پاد ماده ی الکترون را دریافت می کردند. پوزیترون هم جرم الکترون است اما بار آن دقیقا برعکس الکتورن است. دووایر می گوید هواپیمای شان از درون ابر کوچک پوزیترونی رد شده.

دووایر به نیچر می گوید: "آنقدر عجیب بود که چندین سال به مطالعه در مورد آن پرداختیم." در نهایت، چند ماه پیش، دووایر و تیم اش فرصتی پیدا کردند تا در مجمع پاییزی جئوفیزیک آمریکا به ارائه پژوهش خود بپردازند.

به دلایل نامعلومی، پادماده بسیار نایاب است و همانند موادی که از آن ساخته شده ایم یا پیرامون مان وجود دارد فراوانی ندارند. در حقیقت اگر با مواد عادی در تماس قرار بگیرد به طور کل متلاشی می شود، بنابراین پیدا کردن آن حداقل روی کره زمین بسیار کار سختی است.

در مقابل، ستاره شناسان و کیهان شناسان با پادماده بسیار سر و کار دارند. در مورد سیاهچاله ها و و تشعشعاتی که از آن ها خارج می شود چندی پیش خواندید و پادماده ها در این قسمت بسیار فعال اند. بنابراین تا به الان متوجه شده اید که چرا حضور پادماده در کره زمین، حتی در خطرناک ترین نقاط آن تا این حد برای دانشمندان حائز اهمیت است.

هنوز مشخص نیست که چه چیزی سبب به وجود آمدن پادذرات در این فضا شده. یکی از فرضیه ها این است که الکترون ها با سرعتی نزدیک به سرعت نور از رعد و برق به بیرون پرتاب می شوند و الکترون در این شرایط برای از دست دادن انرژی، دو پرتو گاما منتشر می کند.

اگر این دو پرتو به هسته یک اتم برخورد کنند، نتیجه این می شود که دو موج پر انرژی به یک ماده و یک پادماده تبدیل می شوند، یعنی یک الکترون و یک پوزیترون.

پرتوهای اندکی تا به حال شناسایی شده اند که قادر به تولید پوزیترون و الکترون باشند، اما در هر صورت برای باور این تئوری کافی هستند.

احتمال دیگری که وجود دارد این است که همه چیز تصادفی رخ داده باشد و پوزیترون ها از خارج جو زمین وارد شده باشند و دست بر قضا از همان مسیری که هواپیمای تحقیقاتی گذر می کرده به جو زمین رسیده است.

طبیعتا دانشمندان ترجیح می دهند تئوری اول را جدی تر بگیرند تا اینکه همه چیز را به دست قضا و قدر بسپرند.

دووایر با مطالعات بیشتر روی رعد و برق ها امیدوار است که پوزیترون های بیشتری بیابد. البته این بار شاید دووایر نخواهد مستقیم به قلب یک توفان سهمناک برود و ترجیح می دهد راهکارهای دیگری را پیش بگیرد.

وی شناساگرها را به بالن هایی متصل می کند و به آسمان می فرستد. امیدواریم نتیجه تحقیقات وی همانطور که فکر می کند مثبت باشد و پادماده هم درون جو زمین یافت شود.