دست دادن یکی از اعضای ایستگاه فضایی بین المللی با فردی روی زمین

تری ویرتس یکی از فضانوردان ناساست که هم اکنون در ایستگاه فضایی بین المللی اقامت دارد و André Schiele که در زمینه هدایت از راه دور ربات ها (telerobotics) تخصص دارد از اعضای آژانس فضایی اروپاست و حالا در هلند مقیم است.

اما این دو نفر، علیرغم فاصله مکانی شان با یکدیگر موفق شدند در جریان دموی اخیر نخستین ریموت کنترل فضا به زمین و با استفاده از دو دسته (جوی استیک) با قابلیت بازخورد نیرو که در فضا و روی زمین قرار داشتند با یکدیگر «دست بدهند».

این دو نفر هر کدام به صورت نوبتی جوی استیک های مربوط به خود را تکان دادند و در مقابل طرفی که در آن سو قرار داشت توانست این حرکت را از طریق دسته مخصوص به خود احساس کند.

در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

Schiele در این رابطه اظهار داشت: «این کار مثل این بود که انگار تری دستش را از فضا به سمت من دراز کرده تا با من دست بدهد.» ناگفته نماند که این نخستین باری است که تکنولوژی مذکور میان دو نفر مورد آزمایش قرار می گیرد (در گذشته فضانورد دیگری به نام Butch Wilmore این آزمایش را به صورت تنهایی انجام داده بود) و خوشبختانه علیرغم آنکه ایستگاه فضایی بین المللی در جریان این آزمایش در حال حرکت بود و در حدود 3000 مایل آنطرف تر از هلند قرار داشت، نتیجه خوب از آب درآمد.

سازمان فضایی اروپا در نظر دارد تا از این تکنولژی برای ماموریت های آتی خود بهره بگیرد. لازم است یادآور شویم که برای رسیدن یک فرمان از زمین به کاوشگری که در سطح مریخ قرار دارد به 12 دقیقه زمان نیاز است و چنانچه کاوشگر روی ماه یا سیاره دیگری باشد، این زمان به مراتب طولانی تر خواهد شد.

بنابراین، آژانس فضایی اروپا به جای آنکه فرمانی را از زمین برای یک کاوشگر ارسال نماید می خواهد فضانوردی که در داخل یک فضاپیما به دور جرم آسمانی مورد نظرش می چرخد آن فرمان را کنترل نماید.

در جریان آزمایش انجام شده میان این دو نفر، آنها تنها اختلافی 0.8 ثانیه ای را احساس کردند که این میزان با در نظر داشتن این حقیقت که فرمان ارسالی از روی اقیانوس آتلانتیک عبور کرده و از طریق پایگاه هوستون برای فضا مخابره شده کاملا قابل چشم پوشی است.

ویرتس در جریان این آزمایش یک ویدئوی زنده را از زمین دریافت می کرد که حاوی محتوی واقعیت افزوده بود و او را در مورد جهت و نیروی مورد نیاز برای وارد کردن به جوی استیک راهنمایی می کرد.

در آینده می توان المان های واقعیت افزوده را در داخل سیستم کنترلی یک کاوشگر به کار گرفت اما پیش از آنکه این تکنولوژی در فضاپیماهای چند میلیون دلاری به خدمت گرفته شود لازم است که آزمایشات بیشتری روی آن انجام بگیرد.

آژانس فضایی ارووپا در نظر دارد برای مرحله بعدی تست هایی را با استفاده از اشیاء مختلف ساخته شده از بخار به انجام برساند تا مشخص نماید که آیا فضانوردان می توانند از راه دور سختی یک شی را تشخیص دهند یا خیر. گفتنی است که این امکان می تواند در زمان برداشتن نمونه صخره، خاک، یخ و غیره از اجرام آسمانی دور دست بسیار مفید واقع شود.