۷ عادت ناشایست منفور ترین مدیران دنیا

آدمهای بی ارزش منفور هستند و آدمهای بی ارزشی که قدرت دارند، منفورتر.

همه ی ما ممکن است با مدیران بدرفتار برخورد کرده باشیم، همان هایی که رفتارشان از لحاظ اخلاقی درست به نظر نمی رسد اما اگر نگوییم همیشه، لا اقل اغلب اوقات کارشان از لحاظ قانونی کوچک ترین ایرادی ندارد.

در ادامه ی مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

منفورترینِ این مدیران شاید مارتین شکرلی، مدیرعامل یک شرکت دارویی باشد. او قیمت یک داروی مخصوص درمان مالاریا و چند عفونت دیگر را از ۱۳ دلار و پنجاه سنت به ۷۵۰ دلار افزایش داد. وقتی خبر این اتفاق عجیب پخش شد نام او با عناوینی مثل «ناشایست ترین مدیر صنعت دارو»، «منفور ترین مرد آمریکا» و از این دست همراه شد.

درست است که شکرلی بعد از این ماجرا کمی از موضع خود عقب نشینی کرد، اما کار او بهانه ای شد تا الگوی مشترکی از عادتهای منفور ترین مدیران جهان، از مدیرعامل های بزرگترین شرکت ها گرفته تا مدیران میانی شرکت های کوچک، در مرکز توجه قرار بگیرد. این الگوهای مشترک عبارت اند از:

۱- پول را بر انسان مقدم شمردن

مطمئناً هدف رهبران بزرگ دنیای بیزینس، کسب درآمد است. اما ساختن دنیایی بهتر نیز یکی دیگر از اهداف آنهاست. اما منفور ترین مدیران حوزه ی کسب و کار دقیقاً در این مسیر قرار ندارند. کدام یک مهمتر است؟ پول یا کمک به بهبود بیماران؟

۲- احمق فرض کردن مردم

وقتی از شکرلی برای افزایش قیمتی که مسئولیتش را داشت انتقاد شد، گزارشگری که انگیزه هایش را زیر سؤال برده بود «کودن» خطاب کرد و در مصاحبه هایش گفت حتی زیر سؤال بردن تصمیماتش کاری غیر منطقی است. این کار حربه ی نخ نمایی است که خیلی ها از آن استفاده کرده اند.

۳- دروغ گفتن و طفره رفتن از پاسخ های صادقانه

در ادامه ی مورد دوم، چرا وقتی می شود مردم را احمق فرض کرد راستش را بگوییم؟ بدتر از همه این است که ارزشی برای راستگویی قائل نباشیم و نه تنها در برابر مشتریان، بلکه در قبال کارمندان و ذینفعان شرکت خود نیز صداقت به خرج ندهیم.

۴- پُز ثروت

شکرلی بسیار ثروتمند بود؛ حتی پیش از آنکه به عنوان مدیر عامل پا به عرصه ی صنعت دارو بگذارد. با این حساب، پولدار بودن حتماً از هر جایگزین دیگری بهتر است. اما اگر شما خواستید مدیر ثروتمندی بشوید و تصمیماتی بگیرید که روی سلامت مردم اثر منفی دارند، لطفاً لااقل پول خود را روی شبکه های اجتماعی به رخ دیگران نکشید!

۵- عذرخواهی نکردن

بعد از این جنجال، رفتار شکرلی اندکی آشتی جویانه تر شد. او گفت از انتقاد های به وجود آمده بر سر تصمیم خود غافلگیر شده و اعلام کرد قیمت داروی مورد بحث را کمی پایین خواهد آورد. اما این حرفهای او باز هم برمیگردد به مورد دوم. هر کسی می تواند حرفهایی بگوید که در واقعیت هیچ ارزشی برایشان قائل نیست و بعد از مدتی آبها از آسیاب می افتد.

۶- جاخالی دادن

در آن زمان شکرلی برای مدتی در تمام برنامه های خبری که از او دعوت می کردند حضور می یافت. بعد به یکباره ناپدید شد. پروفایل توئیتر خود را مخفی کرد، با هیچکس مصاحبه ای نکرد، و اساساً خود را از انظار عمومی کنار کشید. حتی بی اعتنا ترین شخصیت های منفور حرفه ای نیز گاهی اوقات متوجه می شوند زیاد در انظار بوده اند. اینجاست که برنامه ی بازی معمولاً به پناه گرفتن زیر لحاف سکوت تا پایان طوفان تغییر می کند.

۷- در صورت لزوم، تکرار

طمع منفور ترین شخصیت های دنیای کسب و کار جهان تمام شدنی نیست. تعداد اینگونه مدیران نیز هیچگاه به صفر میل نمی کند. در واقع، وقتی یک بار قِسر در می روند، بار بعدی دو قدم نیز جلوتر خواهند رفت. نام اینگونه مدیران را به خاطر بسپارید، احتمالاً هر کدام از این نامها را نه یک بار، بلکه چندین بار خواهید شنید.