گفتگویی با تیم توسعه iMac؛ چرا اپل هنوز توجه بیش از اندازه ای به جزییات این کامپیوتر دارد؟

در ابتدای سال جاری، به آزمایشگاهی که اپل در آنجا محصولات جدید کامپیوتری خود را خلق می کند ماموریتی تازه سپرده شد. ماموریتی که در آن، در آپدیت تازه شدن آیمک ها، نیاز بود تا پس از سالیان دراز، همه لوازم جانبی این کامپیوترها نیز بروز رسانی شوند.

ماوس، کیبورد و ترکپد مستقل آیمک. اگر به مجیک ماوس ۲ نگاه کنید، مشخصا در ظاهر هیچ تغییری با نمونه اولیه اش مشاهده نخواهید کرد اما درون آن، موارد بسیاری دچار دگرش شده اند. اپل تصمیم گرفته بود که باتری های معمول AAرا جایگزین باتری های قابل شارژ کند که در آیفون و آیپد هم مورد استفاده قرار گرفته اند.

در بخش های پایانی پروژه، همه چیز به نظر خوب پیش می رفت. از باتری لیتیومی گرفته که به شکل سفارشی توسط مهندسین خود اپل برای قرار گیری در ماوس طراحی شده بود تا آنتن جدیدی که سیگنال ها را به کامپیوتر ارسال می کرد. همه عالی کار می کردند. تنها یک مشکل وجود داشت: «ماوسی که توسعه پیدا کرده بود، آن حس ناب را منتقل نمی کرد یا به عبارتی دیگر، در هنگام کشیدنش روی میز، صدای مناسبی از آن برنمی خواست.»

این جمله را رهبران بخش مهندسی اپل، خانم کیت برگرون و آقای جان ترنوس می گویند. در نگاه اول، اپل همه محصولات کامپیوتری خود را شامل یک بروز رسانی جزیی نموده است. خبری هم از باز-طراحی های کلی و انقلابی [لفظی که اپل زیاد دوست دارد از آن استفاده کند] نیست. محصولات تازه اکنون دارای ویژگی های جدیدی شده اند که می توانند یک ابروی صاحبان iMac های قدیمی تر را بالا برده، استفاده کنندگان ناراضی از ویندوز را به خود جذب کنند و نگاه خریداران مرددی که اولین بار است تصمیم به ابتیاع کامپیوتری شخصی گرفته اند را به خود جلب نمایند. حالا همه محصولات اپل دارای نمایشگرهای رتینا هستند و نمونه ۲۱.۵ اینچی iMac، به رزولوشن 4K مجهز شده است. سال پیش بود که اپل نمایشگر نمونه 27 اینچی از کامپیوتر یاد شده را به رزولوشن 5K مجهز کرد و حالا تکنولوژی های جدیدتری را در هر دو مدل قرار داده است. نمایشگرها اکنون رنگ های بیشتری را به نمایش می کشند و متن را، به نحوی بسیار خوانا در برابر دیدگان کاربر به نمایش می گذارند.

با وجود بروز رسانی پردازنده و چیپ پردازشی گرافیکی، قیمت کامپیوترهای اپل با نمونه سال گذشته تغییری نداشته. شاید بگویید آیمک ها با نسل قبلی خود هیچ تفاوتی ندارند اما اپل، هنوز هم در حال تکامل طراحی آنهاست و توجه بیش از اندازه به جزییات را هم فراموش نکرده است. با دیجیاتو همراه باشید تا نگاهی داشته باشیم به گفته های سازندگان محصولات جدید و اندکی از سختی ها و حساسیت هایشان بشنویم.

مهندسان اپل شب های بسیاری را در آزمایشگاه این شرکت سر کردند تا مجیک ماوس را به مرحله دوم خود برسانند، محصولی که نمونه اولش، بیش از ۶ سال پیش معرفی و عرضه گشت و در این مدت هیچ بروز رسانی را نیز به خود ندید.

آزمایشگاه اپل تنها چند کیلومتر با مقر اصلی این شرکت [Infinite Loop] فاصله دارد و کارکنانش، آن را با نام Vallco Parkway صدا می زنند، نام خیابانی که آزمایشگاه در آن واقع گشته. پشت درب های بسته بود و با استفاده از ابزار آلات کاملا اختصاصی بود که مهندسان و طراحان این شرکت با همکاری هم توانستند نسل دوم مجیک ماوس را توسعه دهند.

مهندسان اپل به جز باتری، مشکل اصلی نسل اول را در زیر ماوس و جایی که اصلا در نگاه کاربر نیست دیده بودند. خانم برگرون، معاون ارشد شرکت یاد شده در خصوص اکوسیستم محصولات و تکنولوژی ها می گوید: «معماری بخش پایینی ماوس را تغییر دادیم و همین موضوع باعث شد تا میزان اصطکاک، سایش و همچنین تولید صدا نیز در آن به حداقل برسد.»

جان ترنوس، معاون ارشد بخش مک، آیپد، اکوسیستم و مهندسی صدا در اپل می گوید: «زمانی که نسل اول مجیک ماوس را توسعه دادیم، زمان بسیار زیادی را صرف طراحی بخش زیر آن و ریل هایش کردیم. از نوع جنس آنها گرفته تا استفاده از هندسه در طراحی و همه موارد ریز و درشت دیگر تا در نهایت کاربر حس مناسبی از در دست گرفتن آن داشته باشد و زمانی که ماوس را روی میز از این سو به آن سو می کشد، بتواند لذت قابل قبولی را تجربه کند. زمان اما می گذرد و تجربه بیشتر می شود. محصولی که سال ها پیش با عشق توسعه اش داده بودیم، اکنون دیگر آنقدرها عالی کار نمی کرد، گویی می توانیم باز هم بهترش کنیم. راستش مجیک ماوس دیگر آن چیزی نبود که عاشقش بودیم.»

اگر از ترنوس بپرسید «مشکل چه بود؟» نمی تواند پاسخی دقیق به شما بدهد و جواب را بیشتر «حسی» می داند. وی از سال ۲۰۰۱ در اپل مشغول به کار شده و می گوید: «ماوس ها همه صدا تولید می کنند، اما مجیک ماوس باید صدایی تولید می کرد که ما از آن خوشمان بیاید.»

خانم برگرون که از سال ۲۰۰۲ در تیم توسعه مک حضور دارد در تایید گفته های ترنوس می گوید: «بله، نسل قبلی دیگر به دل نمی نشست.»

دلایل بسیاری وجود دارند که چرا اپل با ارزش ترین کمپانی دنیاست. تیم کوک استاد مدیریت زنجیره های تولید است و جاناتان آیو، تبدیل شده به نماد طراحی در اپل. بخش بازاریابی و برندسازی این کمپانی هم هر ساله، استانداردهای جهانی را جا به جا می کنند. اما دیداری از آزمایشگاهی که این شرکت ابتدایی ترین محصولات خود -کامپیوترها- را تولید می کند، دلیل دیگری را به ما نشان می دهد برای برترین بودن اپل در بازار بورس. این دلیل، عرق ریختن برای کوچک ترین جزییات است.

صدایی که از یک محصول شنیده می شود [آن هم یک ماوس!] را نمی توان یک باگ دانست. حتی شاید خیلی ها متوجه اش نشوند. با این حال مهندسان مشغول در اپل، تصمیم گرفتند نمونه دوم مجیک ماوس را به نوعی طراحی کنند که وقتی کاربر آن را به نرمی روی میز خود می کشد، صدایی آزار دهنده ایجاد نکند.

---

اما بیایید به یک سوال اساسی تر بپردازیم، مخصوصا که در حال گفتن از کامپیوترهای آیمک و لوازم جانبی آنها هستیم. چرا اپل هنوز به طراحی و تولید کامپیوترهای رومیزی مشغول است؟

جابز: کامپیوترهای شخصی مانند کامیون ها خواهند بود - چرا اپل در سال ۲۰۱۵ به کامیون هایش می نازد؟

ماه گذشته زمانی که این شرکت در کنفرانس خود، آیپد پرو را معرفی کرد، تیم کوک روی صحنه و در حالی که این محصول را در دست داشت، گفت: «آیپد واضح ترین نقطه نظر ما از آینده پردازش کامپیوتری شخصی است.» همین جمله به تنهایی می تواند حکم محو آرام آیمک ها را صادر کند. خود استیو جابز در سال ۲۰۱۰ مثال بسیار زیبایی در مورد کامپیوترهای رومیزی زد. وی در کنفرانس D گفت: «کامپیوترهای شخصی در آینده همانند کامیون ها خواهند شد. بیشتر خودروهای سواری را خواهید دید اما به هر حال انسان ها به کامیون هم نیاز دارند. کامپیوترهای شخصی هم همینطورند و در آینده صرفا کسانی به سراغ آنها می روند که واقعا به آنها نیاز داشته باشند.»

آیا واقعا چنین است؟ آیا آیمک های جدید و درخشان اپل با نمایشگرهای 4K و 5K، سخت افزار بروز و ...  صرفا موتورهای عظیم محاسباتی حوصله سر بری هستند که هر کسی به سراغشان نمی رود؟

فیل شیلر، معاون ارشد بخش مارکتینگ اپل ولی باوری دیگر دارد: «مسئله آنقدرها هم ساده نیست. در زمانه ای حیرت انگیز زندگی می کنیم که ایده های مختلفی در مورد آینده پردازش کامپیوتری مطرح هستند. همین مسئله از نظرمان عالیست و تلاش می کنیم تمام ابعاد را پوشش دهیم.»

وی ادامه می دهد: «در یک سوی میدان آیپد ایستاده که بسیاری آن را به عنوان تنها دستگاه خود برای پردازش کامپیوتری مورد استفاده قرار می دهند. آیپد قادر است به عنوان یک کامپیوتر کامل انجام وظیفه کند. حال آیپد پرو معرفی شده که حتی قادر است کارهای بیشتری انجام داده و استفاده از فلسفه آیپد به عنوان یک کامپیوتر را مستحکم تر نماید. اما همه چنین نیستند که بخواهند صرفا به یک آیپد اکتفا کنند. برخی هم باور دارند کامپیوترهای مک می توانند به راحتی کارهای بسیار بیشتری را انجام داده و زندگی آسان تری را برایشان رقم زنند.»

شیلر باور و فلسفه ای عجیب در مورد محصولات اپل دارد. وی معتقد است که کاربر برای درک تعالی خط تولید محصولات اپل، باید به سراغ کوچک ترین محصول این شرکت رفته و از آنجا تا جایی که نیاز دارد به سراغ استفاده از محصولات بزرگ تر [گران تر] برود و به این شکل است که می تواند یکپارچگی منظمی در زندگی خود برپا کند.

فلسفه فیل شیلر از محصولات اپل: باید از همه تولیدات این شرکت استفاده کنید تا یکپارچگی نهایی را لمس کنید

وی ادامه می دهد: «این ها همه کامپیوتر هستند. همه به نوعی به پردازش کامپیوتری مشغولند و تمامشان نیز در نوع خود ابدی اند. کار ساعت اپل این است که بتواند وظایف بیشتری را بر عهده گیرد تا شما نیاز کمتری به بلند کردن و استفاده از آیفون خود داشته باشید. کار آیفون این است که شما را تا حدی از آیپد بی نیاز نماید. ما باید در نسخه های بعدی پلتفرم های نرم افزاری نیز قابلیت ها را افزایش دهیم تا هر جزء بتواند ما را از محصول بعدی اش تا حدی بی نیاز تر کند. کار آیپد باید این باشد که به نحوی قدرتمند ظاهر گردد که از نوت بوک ها بی نیاز گردید و پیش خود بگویید چرا باید به سراغ نوت بوک خود رفته و آن را باز کنم؟ می توانم به آیپدم یک کیبورد اضافه کرده و کارایی اش را بیشتر نمایم. کار یک نوت بوک اما چیست؟ مشخصا اینکه ما را از یک کامپیوتر رومیزی که فقط در یک نقطه قابل استفاده است رها سازد. نوت بوک ها بیش از یک دهه است که در حال انجام همین کارند؛ بیچاره کامپیوتر دسکتاپ، در انتهای خط تنها ایستاده. ولی کار رایانه دسکتاپ چیست؟»

شیلر: بیچاره کامپیوتر دسکتاپ، در انتهای خط تنها ایستاده

فیل شیلر خودش یک سوال عالی را مطرح می کند و اکنون می خواهد به آن پاسخ دهد: «کار کامپیوتر رو میزی این است که به شکلی قدرتمند اظهار وجود کرده و قابلیت های خود را به رخ بکشد که مطمئن باشیم برخی کارهایمان را صرفا با آن می توانیم به سرانجام برسانیم. اگر قرار باشد ویژگی های کامپیوتر رومیزی با قابلیت های یک نوت بوک تفاوتی نداشته باشند، چرا اصلا باید آن را خرید؟ نوت بوک ها هم سبک ترند و هم نازک تر. در نتیجه نیازی به کامپیوترهای شخصی رومیزی وجود ندارد اگر نتوانند قدرت متمایز کننده خود را به رخ بکشند.»

iMac های جدید می خواهند همین قدرت متمایز کننده را به رخمان بکشند. اگرچه «آیفون» در سال های اخیر تا کنون بخش بسیار گسترده ای از درآمد و سود اپل را به خود اختصاص داده اما حقیقت این است که «مکینتاش» هنوز برای اپل دارای ارزش بسیار زیادیست و فیل شیلر هم تایید می کند که iMac ها، بخش بسیار مهمی از فلسفه وجودی مکینتاش هستند. شیلر البته حاضر نیست رقم مک های فروش رفته را بر زبان بیاورد و ولی «برایان کرول»، شخصی که از سال ۲۰۰۱ به اپل وارد شده و اکنون معاون ارشد بخش بازاریابی مکینتاش است اذعان دارد که به شکلی عمیق، به کامپیوترهای شخصی، مخصوصا iMac ها اهمیت می دهد.

اهمیت این محصول، فراتر از رقم فروش آن است که البته با آیفون قابل قیاس نیست. تاریخ، اپل را با Mac می شناسد؛ حتی تصادفی هم در کار نیست که فیلم جدیدی که بر اساس زندگی استیو جابز ساخته شده و به تازگی بر پرده سینماها به نمایش درآمده، با معرفی اولین iMac در سال ۱۹۹۸ به پایان می رسد.

iMac، سمبل تجدید حیات اپل است؛ به راحتی هم رها نخواهد شد

iMac، سمبل این شرکت پس از بازگشت استیو جابز به کمپانی اش و تجدید حیات اپل است، به راحتی هم رها نخواهد شد. جابز باور داشت که پایه های قدرتمند امپراطوری اپل بر بستر کامپیوتر مک قرار گرفته اند، او در یکی از مصاحبه هایش می گوید:‌ «مک همانند روح ماست.»

وی در مکانی دیگر و پیش از معرفی اولین نسل از آیمک می گوید: «صفحه نمایش، همچون پرده ی نمایشی است برای نرم افزار عالی.»؛ و حالا جدیدترین نسل از همین محصول با نمایشگری 4K پا به عرصه وجود گذاشته تا یک بار دیگر، شاهد پایبندی اپل به آرمان های جابز باشیم.

البته، نوعی از فناوری که اپل نامش را «رتینا» می گذارد، ابتدا در آیفون ۴ و در سال ۲۰۱۰ معرفی شد. چند سال بعد به مک بوک پرو راه یافت و سپس، آیپد و حتی اپل واچ.

جان ترنوس می گوید: «واقعا دلمان می خواست آیمک را به نمایشگر رتینا مجهز کنیم؛ گویی این محصول برای داشتن چنین نمایشگری فریاد می کشید.»

تام بوگر، سرپرست ارشد بخش سخت افزار کامپیوترهای مک توضیحاتی تکمیلی می دهد؛ وی اذعان دارد که صرفا پیکسل ها در نمایشگر آیمک افزایش نیافته اند، بلکه از تعداد رنگ بسیار بیشتری در این صفحه نمایش استفاده شده که با نیم نگاهی بر آن، به راحتی می توانید تفاوت با نسل قبلی را حس کنید، حتی اگر آیمک های فعلی را با نمونه ی 5K که در سال گذشته معرفی شد مورد قیاس قرار دهید: «دامنه رنگ ها در نمایشگر آیمک های جدید را افزایش داده ایم. به کلامی ساده تر، نمایشگر این محصولات اکنون رنگ های بیشتری را به نمایش می گذارد.»

استاندارد قبلی که از سوی سازندگان بسیار دیگری نیز استفاده شده و می شود، «sRGB» نام دارد [استاندارد قرمز، سبز، آبی] که البته طیف رنگ گسترده و مناسبی را در برابر چشم کاربر قرار می دهد. حالا نمایشگر آیمک های جدید قادر شده اند استاندارد sRGB را به بهترین نوع و به شکل ۱۰۰ درصد به نمایش بکشند. آقای بوگر ادامه می دهد:‌ «ما به کار خود مفتخر هستیم و باور داریم نمایشگرهای بسیار اندکی هستند که می توانند استاندارد sRGB را به شکل ۱۰۰ درصد به نمایش بکشند.»

اما داستان نمایشگر آیمک در همینجا خاتمه نمی یابد. بوگر می گوید: «حدود ۱۰ سال پیش، بزرگان صنعت فیلم سازی، که آنها هم از استاندارد sRGB استفاده می کردند گرد هم آمدند و گفتند که رنگ های بیشتری از این استاندارد در جهان وجود دارد و باید بتوانیم آنها را در فیلم های خود نمایش دهیم. بر همین اساس، استاندارد جدیدی شکل گرفت به نام P3 که پشتیبانی اش از طیف رنگ های مختلف، تا ۲۵ درصد از استاندارد sRGB بیشتر بود. حالا آیمک های تازه با پشتیبانی از P3، می توانند دامنه رنگ های بیشتری را در برابر چشمان کاربر به نمایش بکشند.»

آقای جان ترنوس تصمیم می گیرد در این قسمت وارد بحث نمایشگر شده و بگوید: «رنگ، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است اما ما قبلا ابزار [و تکنولوژی] لازم برای ساخت چنین نمایشگری را نداشتیم.  اپل موفق شد راه جدیدی برای کدگذاری دیودهای نوری [LED] پیدا کند که بر همان اساس، رنگ سبز و قرمز به شکلی روشن تر فعالیت کرده و سپس از طریق یک فیلتر نوری کنترل می شدند. این فیلتر، باعث می شود تا بتوانیم به طیف رنگ های بیشتری دست پیدا کنیم. کار بعدی این بود که بتوانیم سازنده - تامین کننده ای را بیابیم که بتواند چنین نمایشگری را به تولید انبوه برساند. یک راه حل، استفاده از دات های کوانتومی [quantum dot] بود اما اپل این تکنولوژی را رد می کند چرا که در ساخت چنین نمایشگرهایی باید از عنصری خطرناک و سمی به نام «کادمیوم - Cadmium» استفاده کرد. در نهایت اما تامین کنندگان قادر شدند راهی پیدا کنند تا نیازهای ما برای ساخت LED های اختصاصی، بدون زیان های زیست محیطی تامین شود.»

[مترجم: وب سایت ArsTechnica در مورد نحوه کارکرد دیودهای نوری این نمایشگر می نویسد: «اپل استاندارد LED های معمول را برای نوردهی کنار گذاشته که معمولا در آن از یک LED آبی و زرد رنگ برای تولید رنگ سفید استفاده می شد. این شرکت حالا از LED های قرمز و سبز برای همین کار استفاده می کند که البته همین تکنولوژی پیشتر از سوی شارپ مورد استفاده قرار گرفته بود.»]

مهندسان اپل سپس دو نمایشگر قدیمی و جدید را در کنار هم قرار داده و یک تصویر را در آنها به نمایش می کشند. تفاوت، کاملا قابل حس کردن است؛ نه تنها در رنگ های زنده تر، بلکه در جزییات بسیار بیشتر.

البته اگر با آیفون خود تصاویری را ثبت کرده اید، نباید انتظار داشته باشید که با مقایسه آنها در دو نوع نمایشگر، بتوانید تفاوتی بسیار چشمگیر را درک کنید. استاندارد P3 زمانی خود را نشان می دهد که تصویری با پیکسل های بسیار فراوان را در نمایشگر قرار دهید. برای مثال تصویری که آن را با دوربین DSLR خود به ثبت رسانده اید.

ویدیوها اما داستان دیگری دارند. در حال حاضر، محتوای 4K چندان زیاد نیست و کاربران کم پیش می آید که فیلم های خود را با این رزولوشن تهیه کنند. اپل اذعان دارد که استاندارد P3 که در نمایشگر آیمک ها به کار رفته زمانی واقعا خود را نشان می دهد که محتوای بسیار با کیفیتی را در آن قرار دهید؛ به کلامی دیگر، این ویژگی برای افراد حرفه ای در آیمک جای داده شده. کما اینکه نباید فراموش کرد که کامپیوترهای رومیزی از نظر اپل صرفا برای افراد حرفه ای توسعه می یابند.

«برایان کرول» می گوید: «کاربران حرفه ای مشخصا با نیم نگاهی به این نمایشگر، متوجه تفاوت های آن با نسل قبلی اش می شوند. این در حالیست که کاربر عادی به آن نگاه خواهد کرد و خواهد گفت: "نمی دانم چرا این صفحه نمایش بهتر است."»

نمایشگر آیمک اما از دید استانداردهای امروزی، فاقد یک ویژگی اساسی است به نام «لمس پذیری». در حالی که مایکروسافت و دیگر شرکایش باور دارند که آینده کامپیوترهای شخصی به سوی داشتن تکنولوژی تاچ در نمایشگر پیش می رود، اپل در برابر این ایده ایستاده و باور دارد سایرین، در حال گام برداشتن در مسیری اشتباه هستند.

شیلر: دنیای کامپیوترهای شخصی جدا از نمایشگرهای تاچ است. ما بی هدف این دو جهان را با هم ادغام نکرده و ترکیبی عجیب نمی سازیم.

فیل شیلر در این مورد می گوید: «ما این مسئله را از ابعاد مختلف مورد سنجش قرار داده و با آزمایشات مختلفی که انجام داده ایم، به این نتیجه رسیدیم که با وجود یک کیبورد ثابت، حرکت دست به سوی نمایشگر و لمس آن اقدامی چندان دلپذیر نخواهد بود. از طرف دیگر، iOS از همان ابتدای کار به نحوی توسعه یافته بود که بتوانید به بهترین شکل با رابط کاربری تاچ آن تعامل ورزید، چرا که در چنین حالتی نه به ماوس دسترسی هست و نه به کیبورد. Mac OS اما از سوی دیگر توسعه پیدا کرده تا توسط مکانیزم اشاره ای [توسط ماوس] با آن رابط ایجاد گردد. دنیای این دو سیستم عامل به شکل عمدی از هم جدا شده اند و ما معتقدیم این، اتفاق خوبیست. تلاش می کنیم در هر سیستم عامل، بهبود هایی را انجام داده و کار با آن را ساده تر کنیم نه اینکه بی هدف، هر دو را با هم ادغام نموده و یک ترکیب عجیب داشته باشیم.»

حال که در مورد فیل شیلر صحبت می کنیم، لازم به اشاره است که وی اذعان داشت در مورد محصولات جدید مایکروسافت مطالعه کرده ولی آنها را مورد آزمایش قرار نداده است. او البته باور دارد که مایکروسافت خیلی دیر وارد بازی سخت افزار شده و این، همان نقطه ای است که اپل بر آن تسلط کامل دارد. او در مورد رویداد مایکروسافت در روز چهاردهم مهر ماه می گوید: «جالب است که این رویداد، برای ما اعتبار بسیاری به همراه داشت چرا که مایکروسافت تازه به بخشی وارد گشته که اپل در آن یک استاندارد طلایی را ایجاد نموده. و همین موضوع مایه مباهات ماست.»

اگرچه اپل در لوازم جانبی کامپیوترهایش، نظیر مجیک ماوس و یا ترکپد مستقل آیمک، از فناوری مالتی-تاچ استفاده کرده اما گفته می شود که این تکنولوژی هیچگاه به نمایشگر کامپیوترهای این شرکت نخواهد آمد. شیلر در مورد لوازم جانبی جدید می گوید که این محصولات، نسبت به نسل قبلی خود پیشرفت بسیاری کرده اند که از با اهمیت ترین آنها، بی نیازی به باتری های معمولی است که تهدیدی برای محیط زیست به حساب می آیند. حالا با یک شارژ دو ساعته، می توانید تا یک ماه از ماوس، کیبورد و یا ترکپد استفاده کنید.

تغییر باتری در این محصولات، برای بخش مهندسی اپل یک چالش به حساب می آمد و باعث شد تا بخش های این سه محصول با تغییراتی اساسی رو به رو شوند. در کیبورد اپل، حذف محفظه باتری های معمولی AA، به این معنی بود که مهندسان این شرکت می توانستند از طرفی دستگاه را به شکلی کوچک تر توسعه داده و کلیدهای آن را هم بزرگتر کنند. خانم «برگرون» می گوید: «خیلی وقت است که می خواهیم تکنولوژی به کار رفته در این محصولات را تغییر دهیم و در ابتدای سال جاری، بالاخره عزم خود را جزم کرده و تلاش نمودیم پس از سال ها، نمونه ای جدید از این محصولات را توسعه دهیم.»

اکنون کلیدهای Magic Keyboard اندکی بزرگتر شده اند. «برگرون» خبر می دهد که یکی از نمونه های اولیه ای که تهیه کرده بودند، حتی دارای کلیدهای بسیار بزرگتری هم بوده است: «برای توسعه این کیبورد تحقیقات بسیاری را انجام دادیم و فشار بالایی به خود آوردیم که شاید چندان هم ضروری نبود. نتیجه اما باز هم بسیار مینیمالیستی از کار درآمده. تلاش کردیم سطح این محصول را به نوعی توسعه دهیم که کمترین جا از میز کار کاربر را به خود اختصاص دهد ولی از کارایی وی کم نکند. وزن آن هم به نصف نسل قبلی رسیده در حالی که استحکام، همانند پیش باقی مانده است.»

در میان مجیک ماوس، کیبورد و ترکپد، محصول سوم به شکل کاملا دراماتیکی باز-طراحی شده و تکنولوژی جدید توسعه یافته از سوی اپل به نام فروس تاچ نیز در آن قرار گرفته است. سطح این ترکپد، ۲۹ درصد از نمونه اصلی وسیع تر است. همانگونه که در بررسی OS X ال کاپیتان برایتان گفتیم، برخی از ویژگی های iOS 9 به این سیستم عامل هم آمده اند و بر همین اساس، ترکپدی با اندازه بزرگ تر به شما کمک می کند تا راحت تر از همین ویژگی ها که وابستگی بسیاری به رابط های لمسی دارند استفاده کنید.

iMac اگرچه یک کامیون است اما دست کم تمام تکنولوژی ابرخودروها در آن به کار گرفته شده اند

ترکپد، روی میز قرار گرفته و ثابت است. بر همین اساس فناوری فورس تاچ [شناسایی میزان فشار - نیروی وارده از سوی کاربر بر روی آن] بهتر از هر زمان دیگری پویایی خود را نشان می دهد. اپل ابتدا این تکنولوژی را در ساعت خود به کار گرفت و سپس، نوبت به ترکپد مک بوک ها رسید و در نهایت شاهد قرارگیری آن با نام 3D Touch در نمایشگر آیفون بودیم. حالا اما نوبت به ترکپد مستقل آیمک رسیده تا از این فناوری بهره گیرد.

کامپیوتر رومیزی اپل با نام iMac، اگرچه به قول استیو جابز یک «کامیون» است اما مهندسان این شرکت تمام تلاششان را می کنند تا ویژگی های محصولات بروز خود را به آن اضافه کنند.

---

iMac های جدید از ویژگی های تازه ای بهره می برند؛ از نمایشگری رتینا گرفته تا نیازشان به تکنولوژی فورس تاچ برای ایجاد رابطه ای بهتر با OS X. «قانون مور» هم که همچنان صادق است و شاهد اضافه شدن چیپ های بروز و پرسرعت تر به این دستگاه ها هستیم.

حتی گزینه درایوهای فیوژن هم اکنون با قیمتی بسیار کمتر از گذشته در دسترس هستند. با انتخاب این تکنولوژی در کامپیوتر خود، می توانید ترکیبی داشته باشید از هاردهای قدیمی و درایوهای SSD. در واقع بخشی از فیوژن درایو که از SSD است، وظیفه اجرای پر سرعت سیستم عامل را بر عهده خواهد گرفت و بخش دیگر که هارد معمولیست، برای ذخیره سازی اطلاعات استفاده می شود.

در هر حال، تیم توسعه مک در ابتدای سال میلادی جاری با یک ضرب‌ الاجل برای نوسازی همه بخش های مربوط به کامپیوترهای رومیزی اپل رو به رو شد و به خوبی توانست از پس آپدیت آنها برآید. حالا دیگر صدای کشیده شدن ماوس بر روی میز، همانیست که این تیم می خواهد.

خوشبختانه اپل در آزمایشگاه مک خود ملقب به «Vallco Parkway»، می تواند راهکارهای بسیاری برای تکامل سخت افزارها و هامونی محصولاتش پیدا کند. برای مثال در این آزمایشگاه صرفا دستگاهی وجود دارد که نحوه کشیده شدن ماوس بر روی سطوح مختلف را مورد سنجش قرار داده و ایجاد اصطکاک را می آزماید. یک دستگاه دیگر در محل مورد بحث وجود دارد که ماوس را در محفظه ای کاملا بی صدا قرار داده و پژواک ساطع شده از آن را مورد سنجش قرار می دهد [به شکلی بسیار دقیق].

پس از تمام این آزمایشات ریز و درشت، «جان ترنوس» می گوید که نوبت به آزمایش نمونه های اولیه مختلف به شکل حسی توسط گروهی از مهندسین و طراحان می رسد؛ جایی که این افراد صرفا با ماوس و یا کیبوردهای مختلف کار کرده و اظهار داشتند که کدام نمونه حسی بهتر به آنها منتقل می کند.

این اقدامات نه یک بار، بلکه چندین بار دیگر هم تکرار شده اند تا محصولات نهایی به شکلی که اکنون می بینیم و در برخی موارد تفاوت چندانی هم با نمونه های قبلی ندارند، معرفی شدند. «برایان کرول» می گوید: «پس از این همه سال از توسعه مک، هنوز هم می توان کارهای بسیار زیادی انجام داد. گویی سوار بر یک رولر کوستر (ترن هوایی) هستیم. پنداری با عرضه هر نسل جدید، از این ترن هوایی پیاده می شویم و دوباره می رویم و قرار می گیریم در انتهای صف؛ جایی که باید کارهای زیادی انجام دهیم تا سوار بر این ترن شده، نسخه های تازه را ارائه دهیم و دوباره پیاده شویم. این چرخه ادامه دارد و کارهای بسیاری در این بین می توان انجام داد.»

مهندسین اپل اظهار می کنند که همین حالا، در حال کار بر روی نسل بعدی این محصول هستند اما حاضر نمی شوند آن را نشان داده و یا در موردش اطلاعاتی را به اشتراک بگذارند.