اولین شغل بیل گیتس از زبان خودش
بیل گیتس در بخشی از مصاحبه ی طولانی خود با جیمز بنت در مورد آینده ی انرژی های پاک و امید به نوآوری، اولین شغل خود را اینگونه توصیف می کند: «اولین شغل من، یک ...
در دیجیاتو ثبت‌نام کنید
جهت بهره‌مندی و دسترسی به امکانات ویژه و بخش‌های مختلف در دیجیاتو عضو ویژه دیجیاتو شوید.
عضویت در دیجیاتوتازههای تکنولوژی
بیل گیتس در بخشی از مصاحبه ی طولانی خود با جیمز بنت در مورد آینده ی انرژی های پاک و امید به نوآوری، اولین شغل خود را اینگونه توصیف می کند:
«اولین شغل من، یک پروژه ی نرم افزاری بود که باید برای بونویل پاور انجام می دادم. بونویل یک شرکت شبه دولتی است که کنترل شبکه ی برق شمال غربی امریکا را در دست دارد و ما قرار بود این شبکه را رایانه ای کنیم. یک شرکت دیگر به نام TRW هم بود که با بونویل قرارداد داشت و به دنبال کسی می گشت که به نوع خاصی از برنامه نویسی مسلط باشد. آنها من را پیدا کردند، چون آن زمان کسی من را نمی شناخت».
در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.
گیتس در ادامه می گوید: «آنها پیش خودشان گفتند «کسی هست که به این نوع برنامه نویسی مسلط باشد و استخدامش نکرده باشیم؟» و سپس یکی گفته «خب، گیتس را استخدام نکرده ایم».
- «صبر کن ببینم، هنوز یک نفر هست که استخدامش نکرده ایم؟ گیتس؟ استخدامش کنید!»
- «خب کسی تا حالا او را ندیده. می گویند خیلی جوان است» و رئیس شرکت گفته «بروید و استخدامش کنید!».
اینگونه شد که من در سن 16 سالگی برای مصاحبه رفتم. آن زمان قیافه ام به 16 سال هم نمی خورد و 12 ساله به نظر می رسیدم. والدینم مرا رساندند؛ هنوز گواهینامه ی رانندگی نداشتم. احتمالاً مسئولین شرکت با دیدن من پیش خودشان گفته اند: «یعنی تا این حد مستأصل شده ایم که بچه ها را استخدام می کنیم؟» چون دقیقاً همین حالت را داشتند.
این تجربه ی بی نهایت بزرگی برای من بود، چون TRW بهترین برنامه نویسان خود را آنجا دور هم گرد آورده بود تا برنامه نویسی کنند. من وارد چنین محیطی شدم و کاری به من محول شد. همه می دیدند که من علاقه دارم 18 ساعت در روز کار کنم و کارهای سختی هم انجام می دهم. بدین ترتیب آنجا کد می نوشتم و انسان های بی نهایت باهوشی که آنجا بودند کد های من را نگاه می کردند و می گفتند «زیاد جالب نیست، زیاد جالب نیست!». اینگونه شد که برنامه نویسی من ظرف یک سالی که آنجا کار می کردم بسیار پیشرفت کرد.
آنها خیلی با من خوب بودند. منظورم این است که خیلی از من خوششان می آمد. تنها مشکل کار آنجا بود که مدام در سر من فرو می کردند که باید از خیر لیسانس بگذرم و یکراست بروم سراغ دوره ی فوق لیسانس. اما پدر و مادرم مخالف بودند و به من اجازه ی این کار را ندادند».
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
انسان های بی نهایت باهوشی که آنجا بودند کد های من را نگاه می کردند و می گفتند «زیاد جالب نیست، زیاد جالب نیست!».
من دیگه حرفی ندارم :|
آقای سروش همه انسان ها باهوش هستند اما گروهی هستند که طرز فکرشونو متفاوت میگیرند و بنظر بقیه باهوش تر بنظر میرسن.انسان های باهوش هم میدونن که وقتی از کسی تعریف کنی به ندرت کارشو خراب میکنه.اونا هم به بیل گیتس میگفتن کار خوب نیس تا بیل پیشرفت کنه.دیگه بچه هم میدونه اینارو
مگه میشه یراست لیسانس رو دور زد رفت فوق؟
شرایط تحصیلی برای همه رشته ها همه جا یکسان نیست.تو ایران رشته هایی مثل پزشکی و علوم پایه مستقیم ارشد دارن یا دکتری عمومی.تو برخی کشورا مثل هند رشته های پزشکی لیسانس و فوق لیسانس هم دارن.بعضی رشته های مهندسی تو اروپا هم مستقیم ارشد ویا شرایط مشابه کشور ما رو دارن.
ارشد یه راست هزینه بیشتری رو میطلبه.فکر کنم خانوادش بخاطر همین مخالف بودن.چون دیرترم وارد بازار کار میشن و تازه قسطی دانشگاه بعد تحصیل پول شهریه رو میگیره سالهای بیشتری رو بدهکار هستن.
خوش به حال گیتس و پدر مادرش
بابای من دیروز هرچی دلش خواست به راننده تاکسی گفت بعد هم به من گفت ایشاالله ازدواج کردی زن و بچت گرسنه و محتاج باشن.
بچه ها قدر زندگیتون رو بدونید. مال من که نیست حداقل به جای من هم شاد باشید
آقا نیما، امیدت خدا باشه..
از صفر شروع کن، جلو خودت کم نیار :)
بیل گیتش میگه همیشه رقیبه من خود من بوده ...
خداوند امثال این انسانها رو روی زمین زیاد کنه که خیرشون به همه میرسه و رسیده