نگاهی به عملکرد شبیه ساز بازی های پلی استیشن 2 روی پلی استیشن 4

هفته گذشته برایتان نوشتیم که ظاهرا نوعی امولاتور یا شبیه ساز جدید در کنسول پلی استیشن 4 به کار رفته است که قابلیت اجرای بازی های پلی استیشن 2 را در کنسول نسل هشتمی سونی به ارمغان می آورد. بخش دیجیتال فاندری وب سایت یوروگیمر، در مقاله ای نوشت که به لطف نرم افزار مورد بحث، قابلیت هایی کلیدی برای بازی های قدیمی پدید می آید. برای مثال، رزولوشن بازی تا 4 برابر افزایش می یابد و از تروفی نیز پشتیبانی می شود.

در حال حاضر، تنها سه نسخه از سری بازی جنگ های ستاره ای برای شبیه ساز پلی استیشن 4 منتشر شده است و نمی توان با قطعیت درباره ویژگی های شبیه ساز مذکور صحبت به میان آورد. اما سوالی اساسی در این میان وجود دارد که باید به آن پاسخ داده شود؛ عناوین پلی استیشن 2 تا چه حد روی سخت افزار کنسول نسل هشتمی سریع تر اجرا می شوند؟

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

همان طور که گفته شد، با توجه به این مسئله که تنها سه بازی برای تجربه شبیه ساز پلی استیشن 2 عرضه شده است، هنوز نمی توان به نتیجه گیری کلی رسید. با این حال، اطلاعات جالب زیادی از نحوه اجرای سه عنوان مورد نظر به دست آمده است: هر سه عنوان با یک فریم ریت ثابت و قفل شده اجرا می شوند و هر یک، عملکردی متفاوت روی سخت افزار کنسول پلی استیشن 2 به نمایش می گذارند.

با دسترسی به میزان قدرت سخت افزاری کافی، هر سه عنوان می توانند به صورت تئوری روی فریم ثابت 60 بر ثانیه اجرا شوند. پلی استیشن 4، کاملا این مهم را محقق نمی کند اما در اکثر اوقات، عملکردی نزدیک به آن چه انتظار می رود دارد و تجربه حاصل از این عناوین، بسیار بهتر از پیش است.

دو تا از عناوین منتشر شده برای امولاتور، یعنی Jedi Strafighter و Bounty Hunter، با قابلیت وی سینک اجرا می شوند و هر دو به تکنولوژی «دابل بافر» مجهز اند. این بدان معناست که هم زمان به به نمایش در آمدن یک فریم روی صفحه نمایشگر، فریم بعدی به صورت داخلی رندر می شود. در کل، می توان گفت که با هر بار رفرش صفحه، فریم رندر شده بعدی، جایگزین قبلی می شود. در شرایط معمولی و مساعد، این ترفند کمک می کند که به فریم ثابت و روان 60 دست یابید.

اما مشکل اینجاست که هر دو عنوان مورد بحث، در پاره ای از اوقات در مدت زمان رندر فریم دچار مشکل می شوند و دائما، در نمایش فریم های بعدی روی صفحه اختلال ایجاد می شود. همین موضوع، سبب می شود که برخی از اوقات فریم با کاهش چشمگیر مواجه شده و به 30 عدد بر ثانیه و یا حتی کمتر افت کند. نتیجه نهایی این است که دائما سطح عملکرد بازی و فریم ریت هر دو بازی دچار تغییر می شود و به تجربه گیمر آسیب می زند. مضاف بر این، میزان سرعت پاسخگویی به کنترلر، در زمان های مختلف، متغیر است.

عناوین خیلی کمی چنین عملکردی دارند. فریم ریت 30 بر ثانیه، معمولا باعث کاهش جذابیت تجربه بازی می شود و از تکنیک هایی مانند تریپل بافرینگ یا وی سینک بهره گرفته می شود تا هنگام وقوع مشکل در رندر فریم، خللی در تصویر در حال نمایش پیش نیاید. با این حال، اگر بخواهیم سرعت امولاتور سونی را بسنجیم، باید گفت که این عناوین با کمبود مشکلات عملکردی خود سبب می شوند که تکنولوژی پلی استیشن 4 مورد تحسین قرار گیرد.

همان طور که اشاره شد، در اکثر اوقات می توان به فریم ثابت 60 دست یافت ؛ اما نکته قابل توجه اینجاست که برخی از افکت های گرافیکی سنگین، مانند افکت آلفا ترنسپرنسی، می تواند در عملکرد فریم ریت خلل ایجاد کند. مشخصا می توان گفت که عملکرد بازی ها، روندی رو به رشد داشته اما تا زمانی که جزییات گرافیکی عناوین دیگر مورد بررسی قرار نگیرد، نمی توان به کلی درباره عملکرد امولاتور نظری صادر کرد.

با وجود نتایج جالبی که از دو عنوان Jedi Strafighter و Bounty Hunter به دست آمده، همه چیز به همین خلاصه نمی شود. استفاده از قابلیت وی سینک دابل بافر می تواند فشار زیادی به پردازنده گرافیکی دستگاه وارد کند و در نتیجه، عملکرد بازی مورد بحث روی دستگاه اصلی پلی استیشن 2، دچار مشکل خواهد شد و همین به ما نشان می دهد که شبیه ساز کنسول پلی استیشن 4، می تواند تا چه حد سریع باشد. به همین منظور، نسخه سوم فرنچایز جنگ های ستاره ای، یعنی Racer Revenge، می تواند به خوبی ما را روشن کند.

برای این عنوان، سازندگان اصلی بازی در استودیوی Lucasart، تصمیم گرفته اند که با بهینه سازی هر چه بیش تر، کنترلی باخوردپذیر و البته فریمی روان تدارک ببینند. برای تحقق این، وی سینک از کار افتاده است. ساده بگوییم، اگر موتور بازی نتواند فریم جدید را در زمان معین تولید کرده و جایگزین کند، اولین تصویری که بعد از آن تولید شود، جایگزین فریم قبلی خواهد شد و پروسه آپدیت فریم های جدید دوباره از سر گرفته می شود. این موضوع، سبب روان شدن گیم پلی می شود اما یک مشکل بزرگ نیز دارد، صفحه به صورت قابل وضوح دچار پارگی می شود.

با توجه به این که عنوان مورد نظر، از سبک ریسنگ پشتیبانی می کند، حذف وی سینک تصمیم درستی به شمار می رود اما باید دید که شبیه ساز پلی استیشن 4 با چه سرعتی می تواند Racer Revenge را اجرا کند؟ پاسخ کوتاه این است که خیلی سریع تر.

Racer Revenge به لطف شبیه ساز پلی استیشن 4 به خوبی و با نرخ فریم ثابت 60 اجرا می شود. در همین حال، میانگین فریم به دست آمده از بازی روی کنسول پلی استیشن 2، 33 فریم بر ثانیه است. اگر صادق باشیم، چنین تفاوتی خیلی چشمگیر است؛ چرا که در اکثر مواقع، Racer Revenge با رشد 50 درصدی در نرخ فریم اجرا می شود. البته نرم افزار شبیه ساز، تا حدی شبیه به کنسول پلی استیشن 2 طراحی شده است؛ برای مثال، به نظر می رسد که شبیه ساز به صورت خودکار قابلیت وی سینک را نادیده گرفته و در روند تولید فریم، بهبود ایجاد می کند. با توجه به این که این نرم افزار، در مراحل نخست قرار دارد، چنین قابلیت هایی خیلی تاثیرگذار اند.

سوالی که باقی می ماند، این است که شبیه ساز پلی استیشن 4 تا چه حد می تواند روی بازی های چالش برانگیز تر تاثیر بگذارد. مثلا بازی هایی که به قدرت بیش تری از جانب پردازنده مرکزی نیازمند اند. با این همه، احتمالات بی شمارند و باید دید که عملکرد بازی های جدیدتر نسبت به سه عنوان قدیمی جنگ های ستاره ای چطور خواهد بود.

برای مثال، بازی Shadow of the Colossus درست مانند Jedi Starfighter به کمک وی سینک دابل بافر اجرا می شود و مشخص نیست که چه عملکردی ممکن است روی امولاتور از خود نشان بدهد.

در همین حال، ماجرا برای بازی هایی که از وی سینک تطابق پذیر بهره می برند متفاوت است. بازی هایی نظیر گرن توریسمو 4 یا نسخه های مختلف سری گاد آو وار. اگر عملکرد پردازنده گرافیکی در اجرای این بازی ها مناسب باشد، بعید نیست که بتوانیم به فریم ثابت 60 بر ثانیه دست یابیم.

در کنار همه این ها، کیفیت تصویر نیز رشد قابل توجهی دارد و مطمئنا عاشق آن خواهیم بود تا بار دیگر به دوران طلایی پلی استیشن 2 باز گردیم و بازی هایش را دوباره تجربه کنیم. در همین حال، مقایسه این بازی ها با عناوین ریمستر شده برای کنسول پلی استیشن 3 نیز جالب خواهد بود.