عینک هوشمند Carl Zeiss ظاهر عجیب و غریب گوگل گلس را ندارد

با از میان رفتن حباب هیجان عرضه گوگل گلس، علاقه عمومی به این محصول نیز از میان رفت و عینک هوشمند اهالی مانتین ویو به خانه اش بازگشت تا دستخوش تغییراتی اساسی شود.

همه این اتفاقات اما تنها یک دلیل داشتند؛ علیرغم تلاش های مکرری که برای ساده سازی طراحی این گجت صورت گرفت تا رنگ و بویی آشناتر را برای کاربران پیدا کند، باز هم دیدن آن روی صورت افراد عجیب به  نظر می آمد و به طور خلاصه عموم مردم نمی توانستند با آن ارتباط برقرار کنند.

حال اگر این ظاهر عجیب را به نگرانی هایی اضافه کنیم که از باب نقض حریم خصوصی ایجاد شده بود و همچنین نداشتن یک مورد مصرف خاص را نیز به همه این آیتم ها بیافزاییم، خیلی ساده می شود دلیل ناموفق بودن گلس را تشخیص داد.

لنزهای هوشمند Carl Zeiss

کارشناسان حوزه بینایی سنجی در شرکت Carl Zeiss اما تصور می کنند که می توانند مردم را با این گروه از پوشیدنی ها آشتی دهند. این شرکت روشی را ابداع نموده که به موجب آن میتواند اطلاعات یک نمایشگر سَری را روی لنزهای خمیده عینک منعکس نماید.

برخلاف گوگل گلس نتیجه کار، شباهت زیادی به عینک های استاندارد دارد و اگر نگاهی نزدیک تر به آن داشته باشید، به تفاوت های اندکی در لنز آن پی خواهید برد که نسبت به ماژول بزرگ مورد استفاده در عینک هوشمند گوگل کمتر به چشم می آید و متوجه اش خواهید شد.

سیستم طراحی شده توسط این شرکت به این بخش ها تقسیم می شود: باتری، پردازنده و دیگر قطعات مربوط به عینک هوشمند که درون دسته های آن تعبیه شده اند. همه این قطعا نیز به یک نمایشگر کوچک و ظریف OLED متصل هستند که در نقطه اتصال دسته به لنز عینک تعبیه گردیده.

تصاویر مربوط به این نمایشگر نیز از طریق یک «مسیر نوری» پلی کربنات/آینه ای که به لبه لنز متصل شده روی لنزها بازتاب پیدا می کند و می توان عملکرد آن را به یک منشور پیچیده تشبیه نمود.

نمایشگر در ادامه روی یک عدسی فرنل مشاهده می گردد که روی لنز تعبیه شده. اگر بخواهیم به لحاظ تکنیکی بگوییم، این نقطه در واقع نوعی لنز ثانویه و به شدت باریک است که باید برای دیدن محتویات نمایشگر OLED به آن نگاه کرد و احتمالا در جایی نزدیک به میدان دید مستقیم کاربر قرار خواهد گرفت اما به لحاظ نظری در هر نقطه ای از لنز خمیده عینک که طراح تشخیص دهد قابل جایگذاری است.

نتیجه این طراحی پیچیده و تلاش های مهندسی این است که می توان عکس ها و تصاویر را از یک نمایشگر کوچک روی یک لنز خمیده منعکس نمود و اگر قرار باشد، در آینده نزدیک، پوشیدنی هایی شبیه به عینک را با خود در محل کار داشته باشیم، این می تواند بهترین ایده باشد.

روشن است که استفاده از لنزهای خمیده، چالش تکنیکی بسیار دشواری برای تیم طراح این عینک بود و خوشبختانه نشان می دهد که امکان تولید لنزهایی برای استفاده در عینک های استاندارد و حتی طبی کردن آن لنزها نیز وجود خواهد داشت.

هدف نهایی از این کار البته ساخت نوعی پوشیدنی است که بتوانید در تمام طول روز با خود همراه داشته باشید و در عین حال ظاهری عجیب و غریب به شما ندهد.

البته نمونه  اولیه به نمایش درآمده در CES اندکی حجیم به نظر می آمد و برای تامین انرژی مورد نیاز نمایشگر خود نیز به یک باتری متصل شده بود که ابدا شکلی آینده نگرانه ندارد اما Carl Zeiss به هیچ وجه نگران عمر باتری یا ساخت قطعات الکتریکی کوچکی که امکان تعبیه کردنشان در فریم عینک هایش باشد، نیست چراکه هدف غایی و نهایی آن ساخت همین لنزهای خمیده است و سپس همکاری با شرکت های فعال در صنعت تکنولوژی که امکان تولید سخت افزار و نرم افزار لازم را برای این عینک داشته باشند.

اگر بخواهیم به صورت خلاصه بگوییم، چنانچه فردی ایده خوبی برای عینک های هوشمند داشته باشد، راهکار ارائه شده توسط Carl Zeiss میتواند بهترین گزینه باشد. این شرکت در حال حاضر مشغول بالا بردن ظرفیت های تولید خود است و قصد دارد عینک های خود را در مقیاس بالا و با قیمت منطقی تولید کند.

گامی بعدی این کمپانی پیدا کردن شرکای سخت افزاری است تا نوآوری اش را در محصولات آنها پیاده سازی نمایند و کسی چه می داند شاید تا سال 2017 این ایده رنگ واقعیت به خود بگیرد.