چرا ساعت های هوشمند باید باهوش تر شوند؟

«والت مازبرگ» یکی از با سابقه ترین خبرنگاران دنیای تکنولوژی به شمار رفته و پیش از این سال ها در وال استریت ژورنال قلم زده است. وی همچنین با برگزاری کنفرانس های All Things Digital، میزبان رهبران دنیای تکنولوژی نظیر استیو جابز، بیل گیتس، ایلان ماسک و بسیاری دیگر بوده. آنچه در ادامه مطالعه خواهید کرد، به قلم وی و از وب سایت جدیدش به نام «ری/کد» است. 

بسیاری از ما زندگی دیجیتالی خود را مدیون ابزارهایی هستیم که از آنها بهره می گیریم. در این میان برخی گجت ها نقش مهم تری دارند و برخی را هم می توان چند روزی کنار گذاشت بدون اینکه دغدغه خاصی به وجود آید.

مشخصا برای بیشتر ما به همراه نداشتن تلفن هوشمند، بزرگترین کابوس است. زمانی که فراموش می کنید موبایل خود را به همراه داشته باشید گویی یک اصل مهم از وجودتان کاسته شده و از دیگران جدا گشته اید.

پس از آن نوبت به کامپیوتر شخصی یا همان لپ تاپ می رسد چرا که بیشتر افراد کارهای خود را با این دستگاه انجام می دهند و از طرفی، یک لپ تاپ هنوز هم حکم بهترین نمایشگر برای مرور وب و تماشای ویدیو در آن را دارد. در مرحله بعدی نوبت به تبلت می رسد چرا که هیچ کس تمایل ندارد این محصول را گم کرده یا در معدود زمان هایی که به آن نیاز پیدا می کند، تبلت اش را در اختیار نداشته باشد.

پس از همه این ها، نوبت می رسد به محصولات پوشیدنی؛ یک اپل واچ استیل و ۷۰۰ دلاری را در نظر بگیرید. این محصول اگرچه قابلیت های جالبی هم دارد ولی اگر به طریقی آن را از دست بدهید، پس از چند روز بعید است که همچنان دل تنگ اش باشید.

کارایی این محصول اکنون به حدی است که صرفا شما را از پرداخت این مبلغ پشیمان یا نا امید نخواهد کرد. حقیقت این است که پس از مدتی، این محصول تبدیل می شود به یک جزء خنثی از زندگی دیجیتالی شما که به آن عادت خواهید کرد اما اگر یک روز در میانه راه برای رسیدن به محل کار متوجه شوید که آن را در خانه جا گذاشته اید، برنمی گردید تا صرفا اپل واچ خود را برداشته و سپس به محل کار برگردید؛ این کاریست که احتمالا اگر آیفون خود را جا گذاشته بودید، انجام می دادید.

در این میان من تنها فردی نیستم که چنین احساسی دارم و بسیاری از افرادی که ساعت هوشمند خریداری می کنند نیز چنین هستند؛ گاهی آن را به دست کرده و گاهی هم ساده از کنارش رد می شوند.

مشکل چیست؟ ساعت های هوشمند اکنون هنوز به حدی باهوش نشده اند که بتوان به عنوان یک گجت ضروری به آنها نگاه کرد. در واقع همین حالا،‌ آنها برای کارکردی خارج از قالب نمایش زمان، نیاز دارند تا با یک تلفن هوشمند همراه شوند. ساعت های هوشمند کنونی حالا صرفا می توانند یک همراه برای موبایل شما باشند و در صورت جدا شدن از آن، بیشتر نیرو و توانایی های خود را از دست می دهند.

راهکار چیست؟ ساعت های هوشمند - نه تنها محصول اپل، بلکه همه ی آنها - نیاز دارند تا بدون اتکا به موبایل، قادر باشند برخی امور را به سرانجام رسانده و نیاز بسیار کمتری به تلفن های هوشمند داشته باشند؛ ساعت و موبایل به واسطه فناوری بلوتوث به هم متصل می شوند و اگر حتی در خانه خود فاصله ای بیشتر از ۱۰ الی ۱۲ متر بین آنها ایجاد کنید، ارتباط شان قطع می شود و این پایان بیشتر قابلیت های ساعت هوشمند شماست. در نتیجه این محصولات که قیمت اندکی هم ندارند، باید بتوانند به خودی خود برخی ویژگی ها را جدا از نمایش زمان به همراه داشته باشند.

سه کاربرد اصلی

من از اپل واچ استفاده می کنم تا جدا از بحث نمایش تاریخ و زمان، سه کاربرد کلی از این محصول داشته باشم.

کاربرد اول، مربوط به پایش سلامتی می شود. در حالی که این محصول می تواند به شکل تقریبا حرفه ای، ورزش کردن شما را دنبال کند، می توان گفت که به شکلی عالی حرکات فیزیکی کاربرش را دنبال می کند.

این ویژگی ها برای افرادی نظیر من که صرفا می خواهند حرکت کافی داشته باشند [فارغ از بحث ورزش جدی] بسیار عالیست و بیشتر کاربران نیز چنین استفاده ای از محصول یاد شده می کنند. این که هر روز بتوانید ببینید که در نهایت چه تعداد کالری سوزانده اید و آیا به طور کلی قادر گشته اید به هدفی که برای خود تعیین کرده اید دست پیدا کنید یا نه، در نوع خود بسیار جالب است.

کاربرد بعدی، مربوط می شود به نوتیفیکیشن یا اعلان ها. تصور کنید که صرفا با چرخاندن مچ دست و روشن کردن نمایشگر ساعت، می توانید پیام یا یادآوری را مشاهده کنید. اگر پاسخ کوتاه باشد، می توانید به پیامی که رسیده پاسخی کوتاه و پیش فرض را نیز ارسال کنید. این در حالیست که خود دستیار دیجیتالی ساعت یا همان Siri، به شکلی عالی کار کرده و به شما اجازه می دهد هر چه می خواهید بنویسید را بگویید.

اما کاربرد سوم که البته نمی توان اکنون زیاد هم آن را مورد توجه قرار داد، انجام پرداخت توسط Apple Pay است. این امر به سادگی صورت می پذیرد و امکان آن را فراهم می آورد که به شکل معمول با حرکت دادن دست خود در برابر یک دستگاه (که باید از سوی فروشنده تهیه شود) بتوانید پرداخت خود را انجام دهید. مشکل اینجاست که هنوز بسیاری از فروشگاه ها در خارج از ایالات متحده به چنین دستگاه و قابلیتی مجهز نیستند.

از سوی دیگر برای بیشتر کاربران اپل واچ پیش آمده که دست کم هفته ای یک بار، پس از چرخاندن مچ دست با باگ روشن نشدن نمایشگر رو به رو می شوند. همین موضوع پرداخت شما را نیز با اختلال رو به رو خواهد کرد.

آیا این همه ماجراست؟

مشکل از جایی شروع می شود که سال گذشته، زمانی که اپل ساعت هوشمندش را معرفی کرد در بررسی ها نیز می توانستید همین قابلیت ها را مشاهده کرده و همین مشکلات را ببینید. مشکل اصلی این است که در چندین ماه اخیر، این محصول پیشرفت چشم گیری به لحاظ نرم افزاری نداشته و همچنان به عنوان یک محصول نوپا باید به آن نگاه کرد و در انتظار بروز رسانی های نرم افزاری و البته سخت افزاری اش بود.

این در حالیست که مدتی پیش اپل یک بروز رسانی جامع ارائه داد که سرعت باز شدن اپ های شخص ثالث را بسیار بیشتر کرد. چند ماه قبل اپ های ساعت هوشمند اپل به ۴ هزار عدد می رسیدند اما حالا بالغ بر ۱۳ هزار عدد هستند.

مسئله اینجاست که هنوز هم برای اپل، همین سه کاربرد یاد شده - پایش سلامتی، نمایش اعلان ها و انجام پرداخت ها - در اولویت قرار دارد. حتی مدیر عامل این شرکت، آقای تیم کوک هم به شکل عمومی صرفا از همین قابلیت های اپل واچ می گوید و آنها را تحسین می کند.

این تنها مشکل اپل نیست؛ به سامسونگ و گیر اس ۲ نگاه کنید. این محصول نیز دقیقا همین کاربردها را در اولویت کاری اش قرار داده است.

متخصصان هر دو شرکت بزرگ یاد شده، به ساعت های هوشمند به چشم محصولاتی نگاه می کنند که بتوانند اعلان های شما را به گونه ای سریع تر از مشاهده آنها در نمایشگر موبایل به شما نشان دهند. باید گفت که موفق هم شده اند و حالا خیلی راحت تر می توانید از پیامی که برایتان ارسال گشته آگاهی پیدا کنید اما این توجیهی برای خرید یک ساعت هوشمند نیست و در صورت خرید این محصولات، باید بتوانیم استفاده های بسیار بیشتری از آنها داشته باشیم. مشکلی که اینجا به میان می آید این است که اپلیکیشن های شخص ثالث هنوز آنقدر کند هستند که بیشتر وقت ها از خیر بهره گیری از آنها می گذرید و خود موبایل را از جیب تان خارج می کنید.

روزهای ابتدایی

اگر بخواهیم منصفانه به ماجرا نگاه کنیم، باید گفت که دسته بندی ساعت های هوشمند (و نه پایشگر های سلامتی نظیر دستبند ها) پس از حضور اپل در این بازار در سال گذشته توانست توجه بیشتری را از سوی کاربران به خود جلب کند.

این در حالیست که خود اپل همچنان آمار و ارقام مرتبط با فروش ساعت هوشمندش را بیان نمی کند اما یک موسسه تحقیقاتی به نام «Juniper» اندکی پیش خبر داد که در سال ۲۰۱۵ حدود ۱۷ میلیون ساعت هوشمند در سراسر جهان به فروش رفته که بیشتر از نصف آنها به اپل تعلق داشته اند و این در حالیست که اپل واچ، از ابتدای سال ۲۰۱۵ هم در بازار موجود نبود و در سه دوره سه ماهه نهایی سال ۲۰۱۵ به فروش رسید.

از سوی دیگر همین موسسه آماری باور دارد که ساعت های هوشمند مبتنی بر پلتفرم نرم افزاری Android Wear صرفا ۱۰ درصد از این فروش ۱۷ میلیونی را در اختیار داشته اند. البته این موضوع را باید گذاشت به پای علاقه سامسونگ جهت بهره گیری از پلتفرم «تایزن» در ساعت های هوشمند برتر خود.

با این حساب می توان گفت که سال گذشته اپل تقریبا ۸ الی ۹ میلیون ساعت هوشمند فروخته که البته از پیش بینی هایی که قبلا در مورد اپل واچ می شد، بسیار کمتر است.

با این حال، هم تحلیلگران و هم کاربران بیشتر اوقات فراموش می کنند که محصولات شگفتی ساز این شرکت، معمولا فروشی طوفانی ندارند. برای مثال، آیپاد در سال ۲۰۰۱ معرفی شد اما در سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ بود که توانست به فروش بسیار بالایی دست پیدا کند.

ساعت های هوشمند جدید هم در حال آمدن هستند. خود اپل چه در ماه مارس و چه در ماه سپتامبر، بالاخره نسل دوم از این محصول را معرفی می کند. جدا از اپل، گوگل و همکارانش و حتی سامسونگ با تایزن تلاش می کند تا ویژگی های بیشتری را به ساعت های هوشمند اضافه کنند.

شاید هم ایراد کار از کم تحمل بودن ماست؛ اما نباید فراموش کرد که خود موسسه «Juniper» هم یکی از دلایل کمتر از حد انتظار بودن فروش اسمارت واچ ها را چنین بیان می کند: «هنوز کاربرد خاصی در این محصولات دیده نمی شود تا کاربران بخواهند به سوی خرید آنها سوق پیدا کنند.»

قدم بعدی چیست؟

تصور نمی کنم که مشکل ساعت های هوشمند با «یک اپلیکیشن بی نظیر» حل شود. این محصولات هنوز آنطور که باید کاربردی نشده اند و اگر یک روز فراموش کنید ساعت هوشمندتان را به دور دست خود ببندید، اتفاق خاصی رخ نمی دهد.

اسمارت واچ ها باید بتوانند به دوره ای وارد شوند که بودن آنها، ضروری به نظر برسد و کاربردهایش هم مفید واقع شود. یک ساعت هوشمند با هر برندی که باشد، باید بتواند به تنهایی و بدون نیاز داشتن به یار همیشگی اش، کاربردهای مفیدی ارائه دهد؛ کاربردی که البته با سرعت کندی همراه نباشد.

مشخصا ما نمی توانیم به جای شرکت ها فکر کرده و برایشان راهکار ارائه دهیم اما بد نیست تولید کنندگان ساعت های هوشمند نگاهی داشته باشند به ابزارهای هوشمندی که این روزها برای قرارگیری در خانه ها به فروش می رسند و محصولات خود را با آنها هماهنگ سازند تا در نهایت کاربر بتواند به شکلی ساده، از طریق اسمارت واچ خود بسیاری از ابزارهای هوشمند قرار گرفته در منزل اش را مدیریت کند.

در چنین حالتی می توانید با استفاده از ساعت خود، درب پارکینگ منزل را باز کنید یا درجه حرارت خانه را کم یا زیاد نمایید. حتی شاید بتوانید با استفاده از ساعت خود، خودرویتان را از راه دور روشن کنید تا زمانی که سوار بر آن می شوید، موتورش به اندازه کافی گرم شده باشد.

در فروشگاه ها می توان از ساعت برای پرداخت هزینه استفاده کرد اما باید به نقطه ای برسیم که توسط ساعت، برخی از خرید ها به شکل خودکار صورت پذیرند. نیازی هم نیست برای انجام این تنظیمات، با نمایشگر کوچک ساعت کلنجار بروید. همه این تنظیمات می توانند از طریق یک نمایشگر بزرگتر یا حتی در موبایل شما صورت گیرند و سپس توسط ساعت و در زمان مقرر انجام شوند.

تصور می کنم چنین قابلیت هایی هستند که در آینده باید در مرکزیت توجه شرکت های سازنده قرار گرفته و علت حضور یک ساعت هوشمند در زندگی ما را توجیه کنند؛ محصولاتی که به پلتفرم های نرم افزاری iOS و اندروید گره خورده و اجازه دهند بتوانیم به سادگی خودروها و خانه های هوشمندمان را مدیریت کنیم. این دقیقا همان کاریست که سامسونگ با خرید شرکت SmartThings و ادغام اش با پلتفرم تایزن، در پی انجام آن است.

باید اشاره داشت که شاید حتی این ایده هم باعث نشود که کاربران به ساعت های هوشمند علاقمند شوند. ما از درون شرکت های اپل و گوگل خبر نداریم و نمی دانیم چه در آنها می گذرد اما مشخصا این دو کمپانی بزرگ و با ارزش دنیای تکنولوژی از مشکلات یاد شده به خوبی آگاه بوده و در پی رفع آنها هستند.

در صورتی که متخصصان این دو شرکت نتوانند چاره ای برای کاربرد بیشتر ساعت های هوشمند پیدا کنند، تب این محصولات نیز به زودی فروکش کرده و در آینده صرفا تبدیل به ابزارهایی زینتی و البته جانبی خواهند شد و این اتفاق با رویای کنونی شرکت های سازنده در یک هم ستیزی بسیار سخت قرار دارد.