مساله ای که گوگل و مایکروسافت رویش اتفاق نظر دارند؛ واقعیت افزوده

از زمانی که ساتیا نادلا مدیریت مایکروسافت را در اختیار گرفت، روابط آن با دشمنان دیرینه اش شکلی دوستانه تر به خود گرفت اما گوگل هنوز هم در صدر لیست منفورترین ها برای شرکت ساکن ردموند قرار دارد.

نادلا حتی از منتقدان طرح بالون های ارسال کننده سیگنال های اینترنتی گوگل به شمار می رود و این موضوع را علنا در گفته های خود نشان داده است.

اما این دو دشمن دیرینه ظاهرا روی یک حوزه با هم اتفاق نظر دارند: واقعیت افزوده از پتانسیل بیشتری نسبت به واقعیت مجازی برخوردار است.

واقعیت مجازی درست مانند آکیلس فیسبوک و وایو اچ تی سی، کاربر را کاملا در دنیایی که توسط یک کامپیوتر ایجاد شده غرق می کند. تجربه کار با این فناوری درست مانند یک بازی ویدئویی یا فیلم 360 درجه یا حتی شبیه سازی رایانه ای است.

اما دستگاه های واقعیت افزوده تصاویر ایجاد شده توسط کامپیوتر را روی دنیای واقعی قرار می دهند؛ بنابراین ممکن است که همچنان بتوانید محیط اطراف خود را ببینید اما به عنوان مثال روی مبلمان منزل خود چیزهایی نظیر بلوک های ماینکرفت را مشاهده خواهید کرد در حالی که واقعیت این نیست.

این همان تصویری است که مایکروسافت با استفاده از هولولنز و نخستن بار در ژانویه سال 2015 به جهانیان نشان داد و از آن زمان تا کنون این تجربه را مرتبا بهبود داده است.

گوگل اما در هر دوی این حوزه ها حضور داشته است: سری نخست گلس واقعیت افزوده را به کاربر ارائه می کرد در حالی که کاردبرد واقعیت مجازی را.

اما براساس گزارشی که امروز در نشریه The Information منتشر شد، برنامه ریزی دراز مدت گوگل روی واقعیت افزوده تمرکز دارد.  این شرکت نه یک مدل بلکه چندین مدل مختلف از گلس را در دست ساخت دارد و پروژه ای به نام تانگو را دنبال می کند که هدفش مجهز نمودن اسمارت فون ها به «چشم های» کامپیوتری است که بتوانند از یک فضای سه بعدی نقشه تهیه کنند. این شرکت همچنین یکی از سرمایه گذاران اصلی در Magic Leap بود؛ یک استارتاپ مرموز فعال در زمینه واقعیت افزوده که تاکنون بالغ بر 1.4 میلیارد دلار سرمایه جذب کرده است.

آنها که هر دوی این فناوری های تست کرده باشند حتما با مایکروسافت و گوگل هم عقیده هستند.

واقعیت افزوده به افراد امکان می دهد که با دنیای واقعی به طرق جدیدی تعامل داشته باشند و این همان کاری است که اسمارت فون ها به موثرترین شیوه ممکن انجامش دادند. یک دستگاه 500 دلاری به شما امکان می دهد مسیرهای رانندگی را پیدا کرده، به ده ها شیوه مختلف با دیگران ارتباط برقرار نمایید، عکس بگیرید و به اشتراک بگذارید و حتی شب هنگام جایی که در آن چادر زده اید را روشن نمایید و بازی کنید.

واقعیت مجازی اما بیشتر شبیه به پی سی یا کنسول های بازی سنتی است؛ بازاری که به هیچ وجه نمی توان آن را کوچک قلمداد نمود اما این تکنولوژی هیچ قرابتی با انقلاب تکنولوژیکی به راه افتاده توسط موبایل ها ندارند.

پروژه گلس با شکست روبرو شد زیرا توانمندی هایش کافی نبودند، در اماکن عمومی شکلی غیرعادی داشت و بدتر از همه اینکه عرضه آن بسیاری را سردرگم کرد؛ به عنوان مثال محصولی که در اصل برای توسعه دهندگان ساخته شده بود به ناگاه روی سر مردم عادی دیده شد.