بررسی بازی Superhot؛ ذهن، نرم افزاری بیش نیست

بدون هیچ مقدمه چینی، Superhot را می توان یکی از باحال ترین عناوین مستقل چند سال اخیر دانست. با مراجعه به صفحه رسمی بازی در پلتفرم استیم و در بخش توضیحات، با چنین جمله ای مواجه خواهید شد: «سوپرهات عنوانی اول شخص است که در آن، زمان تنها وقتی حرکت خواهد کرد که شما حرکت کنید.»

شاید با هیچ جمله ای بهتر از این نتوان ماهیت عجیب و دوست داشتنی سوپرهات را توصیف کرد. عنوانی که برای نخستین بار در در رویداد 7 روزه FPS Challenge توسعه یافت و سازندگانش بعدا بازی را به عنوانی تحت وب تبدیل کردند. اما ایده سوپرهات به قدری جذاب به نظر می رسید که در نهایت کمپینی در وب سایت کیک استارتر به راه انداخته شد و سرمایه لازم برای توسعه آن روی پی سی، لینوکس و اکس باکس وان فراهم آمد.

سوپرهات با تمام بازی های اول شخصی که پیش از این تجربه کرده اید، فرق دارد. جهان بازی به مینیمال ترین شکل ممکن طراحی شده، بنابراین دشمنان و جهان پیرامون گیمر با دو رنگ قرمز و خاکستری به نمایش در می آیند؛ نه خبری از مکانیک های پیشرفته گیم پلی است و نه خبری از گرافیک حیرت انگیز.

سوپرهات نمی خواهد در پوستین عنوانی کلان بودجه ظاهر شود و حتی نیازی به چنین تلاشی ندارد. تنها کافیست بازی را اجرا کنید و چند دقیقه به آن فرصت دهید تا چند ساعت بعد، خودتان را غرق در گیم پلی بیابید.

گیم پلی سوپرهات بیش از هر چیز روی آزمون و خطا متکی است. در هر مرحله از سوپرهات، گیمر به ناگاه خود را در لوکیشنی کاملا متفاوت با قبلی می یابد و موظف است تا با از بین بردن موج دشمنان، در بازی پیشروی کند. همان طور که گفتیم، در سوپرهات زمان تنها وقتی به حرکت خواهد کرد که گیمر حرکت کند یا دست به اعمال مختلفی بزند.

با توجه به همین، گیمر هدفی سرراست دارد و نیازی به اضافه کاری نیست. شخصیت اصلی بازی، هیچ قابلیت خاصی ندارد؛ یعنی نه قادر به پرتاب نارنجک است و نه حتی پر کردن خشاب اسلحه. اما وی از چند توانایی کاملا معمولی بهره می برد که گیم پلی اساسا با توجه به آنها شکل گرفته. گیمر در نقش کاراکتر اصلی می تواند دشمنان را به صورت تن به تن از میان برداشته، برخی آیتم های داخل محیط را به سمت دشمنان پرتاب نماید و البته، با استفاده از چند سلاح مختلف گرم به آنها شلیک کند.

هر مرحله، تا حد زیادی به یک فیلم کوتاه شباهت دارد. برای مثال یکی از مراحل آغاز گشته و گیمر پی می برد که در آسانسوری به همراه دو نفر دیگر حضور دارد. این دو نفر احتمالا سلاحی نیز با خود حمل می کنند و می خواهند در همان ثانیه های آغازین، گیمر را از پیش روی بردارند. بنابراین برای چنین پس زمینه جذابی، گیمر می تواند هزاران پلات داستانی در ذهن خود شکل دهد.

در چنین شرایطی، تصمیم می گیرید که شخص سمت راست را با یک مشت گیج کرده و با اسلحه ای که وی در اختیار دارد، دیگری را از پای در بیاورید. نقشه تان کاملا منطقی به نظر می رسد تا اینکه نفر سمت چپ با سرعت عملی بی نظیر، یک گلوله در سرتان خالی می کند. به سرعت دکمه R (برای شروع مجدد) را فشار می دهید تا مرحله از سر گرفته شود.

این بار در نظر دارید تا علاوه بر گیج کردن نفر سمت راست، به سرعت حرکت کرده و از گلوله نفر سمت چپ جاخالی دهید. نقشه تان با موفقیت انجام می شود و هردو نفر از پای در می آیند؛ اما ناگهان در آسانسور باز شده و چند گلوله شاتگان باعث می شود تا بار دیگر مجبور به فشردن دکمه R شوید. همین روند آنقدر تکرار می شود تا در نهایت با استراتژی مناسبی، تمام اشخاص حاضر در مرحله نابود شوند.

اما این روند به ظاهر تکراری و خسته کننده، به قدری جذاب می نماید که به نوعی وسواس فکری دچارتان خواهد کرد. گیم پلی سوپرهات بسیار ساده و در عین حال چالش برانگیز است و می دانید که هیچ کس به جز خودتان، مقصر اصلی ناکامی در مراحل نبوده است. آگاهی از این موضوع سبب می شود تا بارها و بارها یک مرحله را از سر بگیرید و به دنبال آن باشید تا به روش های گوناگون، بر موج دشمنان فائق آیید.

با اتمام هر بخش، امکان مشاهده مرحله در سرعت معمولی فراهم می شود و پی می برید که تمام حرکات تان، تا چه اندازه و زیبا و روان بوده اند. در این ویدیوی کوتاه نهایی، می توانید مشاهده کنید که چطور دشمنی را به یک مشت نقش زمین کردید، توپ بیلیاردی را به سمت دشمنی که شاتگان به دست داشت پرتاب نمودید و در نهایت با قاپیدن سلاح نفر پشتی در میان زمین و هوا، باقی دشمنان را از پا در آوردید. شاید انتقال چنین تجربه ای به وسیله چند جمله کاری دشوار باشد؛ زیرا تا زمانی که خودتان سوپرهات را تجربه نکنید قادر به درک کامل جذابیت هایش نیستید.

اگر بخواهیم صادق باشیم، سوپرهات ایده چندان جدیدی برای ارائه ندارد. تمام گیم پلی بر مبنای همان قابلیت Bullet Time شکل گرفته که بارها در عناوینی مثل مکس پین شاهدش بوده ایم. اما همین Bullet Time که در قالب صحنه های آهسته دنبال می شود، ماهیتی کاملا متفاوت با مکس پین و سایر بازی ها به خود گرفته و تفاوت را می توان به وضوح در سوپرهات احساس کرد.

سوپرهات در ظاهر بسیار ساده و کم محتوا به نظر می رسد اما می خواهد به گیمر بگوید که یک بازی اول شخص واقعی تا چه حد می تواند دشوار باشد، عناوینی مانند Call of Duty را کنار بگذارید که یک تنه می توان ده ها دشمن را کنار زد؛ در سوپرهات حتی با آگاهی کامل از مسیر گلوله ها و مسیر حرکت دشمنان، بازهم کافیست تا دست به خطایی کوچک بزنید تا با یک تیر دشمن، مجبور به از سرگیری مجدد مرحله شوید. البته هر مرحله نهایتا 1 دقیقه به طول می انجامد، اما چالش های مختلف هر یک و هوش مصنوعی قدرتمند بازی می تواند همین 1 دقیقه را به تقلایی چند ده دقیقه ای تبدیل کند.

جمع بندی

سوپرهات از هر منظری که به آن نگاه کنیم، عنوانی متفاوت است. از گیم پلی بی نظیر و گرافیک مینیمال آن گرفته تا قیمت 25 دلاری اش که برای تجربه ای حداکثر دو الی سه ساعته اندکی گران به نظر می رسد. اما در صنعتی که بازی های 5 ساعته 60 دلار قیمت دارند و البته برای محتویات اضافه آنها باید 50 دلار دیگر نیز بپردازید، سوپرهات بدون شک عنوانی متفاوت و ارزشمند به شمار می رود.

شاید گیم پلی سوپرهات کوتاه تر از آنچه تصور می شد باشد، اما بدون شک تکرارپذیری بالایش سبب می گردد تا ده ها ساعت به آن اختصاص دهید و هر مرحله را به چندین روش مختلف پشت سر بگذارید. سوپرهات یکی از آن دسته بازی هایی است که صنعت گیمینگ امروزی، به آن نیاز دارد. در دوره و زمانه ای که بازی های اول شخص روز به روز پسرفت می کنند و دیگر حرف جدیدی برای گفتن ندارند، استودیوی SUPERHOT Team نشان داده حتی با محدودیت های فنی و مالی فراوان هم می توان چنین عنوان تحسین برانگیز و خرق عادتی توسعه داد.