آیا انجام سفرهای فضایی در حالت خواب انجمادی به واقعیت می پیوندد؟

می دانید که سفر به اعماق فضای لایتناهی و مقاصد دوردست، حداقل چندین سال به طور می انجامد و انسان ها به هیچ وجه آماده چنین سفرهای طولانی نخواهند بود، اما گویا یک بار دیگر داستان های علمی-تخیلی به واقعیت می پیوندند.

کمپانی هوافضای SpaceWorks با بودجه ناسا تحت برنامه «ایده های ابتکاری پیشرفته» در حال ارائه راهکاری برای رفع مشکلات متعدد سفرهای طولانی است و اولین پروژه آنها، سفر کوتاه 55 میلیون کیلومتری و چند ماهه به کره مریخ خواهد بود.

تصور کنید در فضایی محدود به همراه سه یا چهار همکار، چندین ماه را سپری کنید، و پس از انجام مأموریت، دوباره همین مسافت و زمان را بدون هیچ هیجانی در مسیر برگشت تحمل نمایید. اینها یکی از جزئی ترین مشکلات پیش روی فضانوردان شجاعی خواهند بود که قدم در راه مسافرت های طولانی فضایی می گذارند.

علاوه بر این موارد، مقدار منابع مورد نیاز برای انتقال شش انسان به کره مریخ در حد غیر قابل تصوری بالاست. ناسا برآورد می کند کابین قابل سکونت برای این افراد حداقل 380 متر مکعب حجم خواهد داشت، و وزن آن به 28000 کیلوگرم می رسد. این شش فضانورد در طول مسیر به 13000 کیلوگرم مواد غذایی نیاز دارند.

طبق تحقیقات شرکت SpaceWorks اگر فضانوردان را در وضعیت «استاز» (Stasis) قرار دهیم، مقدار فضا و غذای مورد نیاز آنها تا حد بسیار زیادی کاهش یافته و در نهایت با کم شدن مصرف سوخت و نیاز به موتورهای کوچک تر برای انجام مسافرت، توشه این سفر فضایی تا 140000 کیلوگرم کمتر خواهد شد.

گفتنیست استاز را می توان چیزی شبیه به کمای مصنوعی با حداقل کارکرد متابولیک بدن در نظر گرفت، که شبیه آن را پیش تر در فیلم های علمی-تخیلی به صورت انجماد یا سرمازیستی دیده بودیم. با این حال از آنجا که انسان ها نمی توانند در حالت انجماد زنده بمانند، وضعیت استاز به کار گرفته می شود.

در حال حاضر عملیات استاز یا هیپوترمی درمانی در بیمارستان های مختلف استفاده می شود. در این وضعیت پس از بروز ضایعات مختلف، بیمار به مدت چند روز در حالت هیپوترمی مصنوعی قرار می گیرد تا بدنش بتواند از تمام انرژی موجود برای التیام استفاده نماید.

لازم به ذکر است در طول این مدت مواد مغذی به صورت تزریق وریدی وارد بدن فضانوردان خواهند شد، اما تحقیقات نشان می دهد استفاده از این روش در درازمدت مشکلاتی را به همراه خواهد داشت. بنابراین هنوز مطالعات بیشتر در این زمینه ادامه دارد.

اما به هر حال، دستیابی به این فناوری چندان دور از دسترس نیست و باز هم می بینیم داستان های علمی-تخیلی گذشته، زودتر از آنچه تصور می کردیم رنگ واقعیت به خود خواهند گرفت.