گیمرها، بزرگترین قربانیان دنیای تکنولوژی از منظر طراحی محصولات

در جهان امروزی، پیرامون ما پر شده است از وقایع ناگوار و مسائلی که تاثیری منفی بر زندگی مان می گذارند. بی ثباتی سیاسی، بحران های اقتصادی که برای دهه ها دوام می آورند و شمشیرهایی هسته ای که کشورها برای یکدیگر از رو می بسته اند. اما برای برهه زمانی کوتاهی در سال، این فرصت پیش می آید تا خبرهای ناگوار را کنار بگذاریم و طی نمایشگاه CES، در خوشبینانه ترین حالت ممکن، چشم به آینده جاه طلبانه دنیای تکنولوژی بدوزیم.

نمایشگاه CES لاس وگاس فرصتی است تا پیشرفت ها را از نزدیک مشاهده کنیم؛ و باید گفت که به جد هیچ چیز سریع تر از دستگاه های الکترونیکی شخصی دچار پیشرفت و تکامل نمی شود. اما متاسفانه، بسیاری از کمپانی هایی که هر ساله به CES می روند، چندان رغبتی به پیشرفت هرچه بیشتر ندارند و این مسئله، تا حد زیادی تقصیر خودمان است.

دسته بندی محبوب گیمرها در میان محصولات تکنولوژی-محور، یعنی سخت افزارهای گیمینگ، برای بیش از یک دهه است که در سیکلی تکرار گیر افتاده اند. همه چیز به LED های بیشتر، طراحی های زیباشناختی شبیه به لامبورگینی بیشتر و تایپوگرافی های الهام گرفته شده از فرنچایز Tron بیشتر خلاصه شده که باید در قرن گذشته از مد می افتادند.

CES 2017 می توانست فرصتی عالی برای اعمال تغییرات گسترده در بازاری باشد که کاملاً براساس سلیقه مشتریان شکل گرفته است. چرا که کمپانی هایی بزرگی مانند لنوو و سامسونگ برندهای جدیدی را برای پی سی های گیمینگ خود معرفی نموده و لپ تاپ های گیمینگ بسیار قدرتمندی را زیر پرچم «لنوو لژیون» و «سامسونگ اُدیسه» رونمایی کردند؛ اما هیچ یک از این محصولات نوآوری تازه ای نداشتند، به هیچ وجه.

پیش از هرچیز بیایید نگاهی بیندازیم به تجهیزاتی که به صورت کاملاً تقلبی روی بدنه هر دستگاه سوار شده اند. اگر فکر می کنید بخش های قرمز رنگ قرار گرفته در بالای کیبورد لنوو لژیون، به اسپیکر یا سیستم خنک کننده یا هر چیز کاربردی دیگر تعلق دارد در اشتباه هستید. این بخش عملاً هیچ چیز نیست.

و شاید بد نباشد اگر یک نفر توضیح دهد که سامسونگ چرا چنین طرح احمقانه ای را به دور ترک پد ادیسه کشیده است؛ طراحی این تاچ پد اثرانگشت را جذب می نماید، با بازتاب نور LED حواس گیمر را پرت می کند و در عوض، هیچ فایده ای ندارد.

اگر صادق باشیم، هیچکس با طراحی یک دستگاه از منظر زیبایی شناختی مشکلی ندارد؛ اما چنین طرح هایی حتی زیبا هم نیستند. هم لنوو و هم سامسونگ قطعات لپ تاپ های خود را با بدنه ای از جنس پلاستیک و چسب روی یکدیگر سوار کرده اند و قابلیت هایی نظیر دکمه «حالت هیولا - Beast Mode» را برای آنها در نظر گرفته اند؛ نامی که سامسونگ قول داده پیش از عرضه تغییر می یابد و باید هم تغییر کند، زیرا گیمرها افرادی احمق نیستند که شیفته چنین نام گذاری هایی باشند.

حتی در تصاویر هم می توان به وضوح دید که لپ تاپ های جدید دو کمپانی چینی و کره ای تا چه حد بی کیفیت بوده و چه هزینه کمی صرف تولیدشان شده است. در زمانی که لنوو از فیبر کربن در Thinkpad هایش بهره می برد و سامسونگ از آلیاژ منیزیم در سبک ترین نوت بوک 13 اینچی جهان استفاده کرده، طراحی این کامیپوترهای گیمینگ اصلاً توجیه پذیر نیست.

لژیون و ادیسه، هر دو از روکشی نمایشی در بالای کیبورد بهره می برند، هیچکدام نمایشگری دلربا ندارند و لولاهای آنها، می توانست به مراتب از لولاهای فعلی بهتر باشد. سوال اینجاست که با وجود پیشرفت دستگاه های موبایل از محصولاتی بی کیفیت و بدقیافه در نیم دهه پیش و دستیابی به وضعیت بی نظیر فعلی شان، چرا لپ تاپ ها و دسکتاپ های گیمینگ تا این حد درجا می زنند؟

شاید یکی از معدود پیشرفت ها، استفاده از شیشه مقاوم روی کیس های گیمینگ باشد، اما این هم برای نمایش هرچه بهتر نور LED های داخلی مورد استفاده قرار گرفته است.

طراحی موبایل حالا چندین سال نوری از دسکتاپ جلو افتاده و ما شاهد نسلی تازه از گیمرها هستیم که به دنبال کیس های یکپارچه و با کیفیت آلومینیومی هستند؛ نه پلاستیک های ارزان که به شکلی پر زرق و برق طراحی شده اند. آیا اصلاً سازندگان پی سی های گیمینگ و تجهیزات جانبی می خواهند محصولاتشان را به عموم مردم بفروشند یا خیر؟

برای دریافت پاسخ این سوال، کافی است با مدیران برخی از کمپانی های بزرگ حاضر در CES صحبت کنید و همه آنها، پس از کشیدن آهی از سر تاسف، می گویند LED های RGB فروش یک محصول را تضمین می کنند. این محصولات بسیار خوش رنگ و لعاب اما خسته کننده هستند و ظاهراً مردم خریدهای خود را براساس چراغ های LED تعیین می کنند. اگر یک کیس LED داشته باشد، به فروش می رود و اگر نداشته باشد، خیر.

به نظر می رسد که تعداد قابل توجهی از خریداران پی سی های گیمینگ، نه تنها تقاضای مشخصات سخت افزاری بسیار قدرتمندی دارند، بلکه به دنبال ظاهری نمایشی برای نشان دادن مشخصات داخل دستگاه نیز هستند. مشکل فقط اینجاست که گاهی ظاهر نمایشی مد نظر ما، به اندازه مشخصاتی که در دستگاه قرار گرفته، فوق العاده نیست.

اما اشتباه نکنید؛ کمپانی های فعال در زمینه تکنولوژی، محصولات بدقیافه به همراه نورهای LED را به ما می فروشند چون خودمان به آنها نشان داده ایم که چنین چیزی می خواهیم؛ مقصر اصلی، خود ما هستیم.

در جهانی ایده آل، عاشق این هستیم که لنوو و سامسونگ تمام پیش فرض های ذهنی درباره پی سی های گیمینگ را کنار گذاشته و واقعاً دست به ابداعاتی جدید بزند. اما از محدودیت هایی که بر سر این کمپانی ها قرار گرفته نیز نباید غافل شد. سخت افزار قدرتمند هزینه زیادی می طلبد و سرمایه گذاری روی طراحی و مواد با کیفیت نیز حاشیه سود محصولات را از بین می برد؛ حاشیه سودی که از همان ابتدا، مشوق اصلی کمپانی ها برای ورود به حوزه محصولات گیمینگ بوده است.

همه ما عاشق طراحی زیبای موبایل هایمان هستیم اما این دستگاه ها، ساختاری به مراتب ساده تر داشته و نیازمند تنها بخش اندکی از مواد به کار رفته در لپ تاپ های بزرگ گیمینگ هستند؛ با این حال، ریزر توانسته با سری Blade خود به همین موفقیت دست یافته و لپ تاپ هایی با بدنه آلومینیومی یکپارچه به دست مشتریان برساند.

بهترین راه حلی که می توان برای این مشکل در نظر گرفت، فدا کردن بخشی از سود است. سازندگان پی سی های گیمینگ باید از خواب غفلت بیدار شده و با نسلی جدید از گیمرها که به طراحی صنعتی اهمیت می دهد روبرو شود. البته ما هم باید به تلاش بیشتری در این زمینه دست بزنیم و اثبات کنیم که واقعاً برای طراحی بهتر اهمیت قائل هستیم. در غیر این صورت، نمایشگاه های آتی CES هم می گذرند و شاهد هیچ رویکرد تازه ای نخواهیم بود.