بررسی فرش؛ ایرانی ترین بازی موبایل ایرانی
همانگونه که با بررسی «موتوری 2» گفتیم، بعد از موفقیت های قسمت ابتدایی این اپلیکیشن استفاده از «فرهنگ داخلی» توانست خودش را به عنوان یکی از ساده ترین راه های جذب مخاطبین بشناساند و پشتبندش ...
همانگونه که با بررسی «موتوری 2» گفتیم، بعد از موفقیت های قسمت ابتدایی این اپلیکیشن استفاده از «فرهنگ داخلی» توانست خودش را به عنوان یکی از ساده ترین راه های جذب مخاطبین بشناساند و پشتبندش هم خیلی از توسعه دهندگان همین رویه را ادامه دادند. سرانجام این اتفاقات بازی هایی بودند که بعضا با محبوبیت مواجه شدند و البته عناوینی شکست خوردند.
این حرف ها را نزدیم تا بگوییم «فرش» نتیجه محبوبیت ساخته Glim Games است و حالا با پیشی گرفتن از آن می تواند لقب «ایرانی ترین اپلیکیشن داخلی» را کسب نماید. نه، مهدی بهرامی خیلی وقت پیش ایده های فرش را به مرحله اجرایی رساند؛ دورانی که شاید تعدادی از استودیوهای ایرانی همچنان وجود نداشتند. از صحبت هایی که کردیم می خواستیم به اهمیت «چگونگی الهام از فرهنگ یک منطقه و پرداخت به آن» برسیم.
بعضی از استودیوها تنها به بخش بیرونی ساخته هایشان توجه نموده و این ایده را همانند لباسی به آن ها می پوشانند که البته بد نیست. ولی نکته اینجاست بین هیاهوی این عناوین بازی هایی هستند که فرهنگ ایرانی نه فقط به محیط یا شخصیت ها، بلکه توانسته راهش را لا به لای مکانیزم های گیم پلی هم پیدا نماید. همان بازی هایی که بیش از بقیه عناوین مخاطبین را شیفته خود نموده و بعضا افتخارات زیادی کسب می کنند.
پیش از عرضه فرش روی دیوایس های اندرویدی، شاید موتوری 1 بهترین اپلیکیشن دسته بالا بوده باشد اما حالا و با ساخته مهدی بهرامی، بی شک باید این لقب را به عنوان او بدهیم. چون از 0 تا 100 تمام مکانیزم های فرش ایرانی هستند و همین ترکیب درست آن ها با یک گیم پلی جالب موجب شده تا یکی از خلاقانه ترین عناوین تلفن های هوشمند حتی طی مقایسه با بهترین بازی های جهانی را تجربه نمایید.
تمام مرحله ها تنها یک وظیفه دارید؛ شخصیت داستان که همان فرش است را به واسطه پهن و لوله کردنش به مکعب رنگی برسانید. برای این هدف هم کاشی ها به کمک شما آمده و بازیکن ها فرش را روی همین اجسام حرکت خواهند داد. حالا این ایده استثنایی چیست؟ بخش سخت ماجراجویی با این کالای ایرانی آنجاست که کاشی ها چینش درستی نداشته و خودتان باید راهی درست به وجود بیاورید.
اتفاقا جالب ترین قسمت فرش همینجا خودش را نشان می دهد. جایی که توسعه دهنده برای پیاده سازی المانش از ایده «کاشی های رنگی با کارایی های مختلف» استفاده نموده و به واسطه بعضی از آن ها، قابلیت چرخش بقیه کاشی ها را دارید. به عنوان نمونه با یکی از این کاشی ها که رنگ سرخی داشته [عکس پایین] می توانید اجسامی که قالی روی شان پهن شده را طی 4 جهت چپ، راست، بالا یا پایین [البته با نبود هیچگونه راهبند] جا به جا کنید.
صحبت های بالا تنها مربوط به یکی از کاشی های رنگی بود و طبیعتا با پیشروی جسم های گوناگونی خواهید دید. همین مسئله و معرفی به جای آن ها موجب گشته تا معماهای فرش هیچگاه رنگ بازیافت قبلی ها به خود نگرفته و همیشه طعم چالشی متفاوت را به بازیکن ها بدهند. البته سختی واقعی و نهایت هوشمندی توسعه دهنده برای پرداخت مناسب به ایده عنوانش را هنگامی میبینید که طی یک مرحله، تمام کاشی ها با هم ترکیب شوند.
این نکته را اضافه کنیم که مکانیزم بعضی از مرحله ها تقریبا یکسان است. اما چون تمام آن ها مربوط به بخش های آموزشی هستند، بنابراین به سادگی می توانیم از این نقطه ضعف چشم پوشی کنیم. از گیم پلی که بگذریم به گرافیک و موسیقی می رسیم. شاید طراحی محیط و آبجکت ها ساده یا اصطلاحا مینیمالیسم باشند ولی تمام قسمت های این بخش متناسب با هدف خود اپلیکیشن بوده و برای عنوانی ویدیویی، همین مسئله خیلی مهم است.
اما موسیقی؛ نگوییم بهترین ولی فرش بی شک دارای یکی از برترین قطعه ها بین عناوین داخلی است و گوش مخاطبین را با نت هایش نوازش می دهد. آهنگ های فرش همگی با سنتور ساخته شده اند و چون این جنس از صدا را خیلی از ایرانی ها دوست دارند، بنابراین به سادگی می توانید شیفته قسمت شنیداری ساخته مهدی بهرامی شوید. البته موسیقی با وجود تمام جذابیت هایش، بعد از چندین مرحله زیبایی ابتدایی را از دست می دهد.
بنابراین جا داشت تا توسعه دهنده از چندین قطعه برای عنوانش استفاده کند. فرش اپلیکیشنی عالی بوده و تمام بازیکن های ایرانی باید طعم دلنشین معماهای آن را بچشند. فقط به یاد داشته باشید که بخش زیادی از موفقیت های صنعت بازی های ویدیویی به عهده ما مصرف کنندگان است. وقتی که از ساخته های خوب داخلی حمایت نکنیم، چگونه می توانیم پیشرفت آن ها را ببینیم؟
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
کاش به جای پول مستقیم ، از پول تبلیغات داخل بازی استفاده میکرد.
باید این فرهنگ مسخره ی ما ایرانی ها که برای مفاهیم ذهنی و چیز هایی که قابل لمس نیستن ، ارزش مادی قایل نمیشیم ، از بین بره.
این حرف مثل این میمونه که بگیم به آموزگار هم نباید پول داد. چون چیزی به ما نمیده.
بنده خدا زحمت کشیده ، حق داره مبلغی بگیره.
مسلما هیچ برنامه نویسی که بخواد کارش در سطح جهانی مطرح بشه ، نمیاد هنر خودش رو با تبلیغات درون برنامه ای خراب کنه.
سازنده فلپی برد از همین تبلیغات پول در میاره و در عین حال معروف هم هست
دوست عزیز هدف از ساخت این بازی لزوما معروف شدن یا درآمد زایی نبوده. یه بازی الهام گرفته از هنر و معماری ایرانیه که گذاشتن تلبیغات داخلش همه ی اون فضای سنتی رو از بین میبره. شما هم اگه واسه وقتی که برای بازی کردن میزارید ارزش زیادی قائل نیستید لطفا همون Flappy Bird رو بازی کنید. تشکر.
دوست عزیز اینکه من تبلیغات داخل بازی نزاشتم اولین دلیلش احترام گذاشتن به خود شما بوده. اینکه شما ارزش این احترام رو نمیدونی یه بحث دیگه ست.
اگه میبینید صنعت نرم افزاری ایران پیشرفت نمیکنه برای همه نوع تفکر شماست توسعه دهنده چندین ماه به صورت شبانه روزی وقت گذاشته همچین بازی درست کرده بعد شما میخوایی دنبال این هستی رایگان بازی کنی خوب اون بنده خدا شاید زن بچه داشته باشه خرجی اونا از کجا بیاره؟ بعد انتظار دارید بازی ها هم کیفیت بازی هایی باشه که سرمایه میلیون دلاری دارن!!!
خب دزدی کنه.