پیش نمایش بازی Injustice 2؛ زوال قهرمانان

اکثر طرفداران بازی های ویدیویی در کنار علاقه زیاد به گذراندن وقت جلوی کنسول ها و یا کامپیوتر های خود، سرگرمی های مشترکی نیز دارند؛ مانند خواندن کتاب های مصور قهرمانان محبوبشان.

این علاقه مشترک باعث به وجود آمدن انبوهی از بازی ها با سوژه ابر قهرمانان شده است؛ که صد البته اغلب آن ها از حد متوسط بالاتر نمی آیند و خیلی از این بازی ها موجب ناامیدی کامل مخاطبان می شوند.

اما در بین انبوه بازی های ابر قهرمانانه، هستند عناوینی که بسیار موفق و به یادماندنی اند. بازی هایی همچون سری بتمن راک استدی، وولورین اکتیویژن و چند اثر دیگر. در سال 2008 بود که در مراسم E3 آن سال، یکی از غیر منتظره ترین بازی های نسل جدید معرفی شد؛ مورتال کامبت در برابر DC.

ایده بازی بسیار هیجان انگیز بود. قرار گرفتن مبارزین کهنه کار در برابر ابر قهرمانانی که از دل داستان های مصور بیرون آمده بودند؛ بتمن علیه ساب زیرو! اما موج هیجان پیش از عرضه در اولین برخورد با محصول نهایی کاملا فروکش کرد.

بازی ملغمه ای از همه چیز بود؛ البته همه چیز به طور ناقص. از ضعف شدید گیم پلی و طراحی نچسب کاراکتر ها گرفته تا بخش داستانی، با داستانی من درآوردی مضحک و گرافیک خنده دار.

سال ها بعد و پس از عوض شدن استودیو سازنده سری مورتال کامبت، این تیم جدید تصمیم گرفت که ابرقهرمانان را از کمد خاطرات کمپانی وارنر بیرون آورد و از آن ها به نحو احسن استفاده کند. اما این بار نه در برابر مبارزانی از دنیایی دیگر، بلکه آن ها را برای سرگرمی ما به جان هم انداختند. در بازی ای جدا از سری مورتال کامبت، اما با همان گیم پلی و موتور ساخت.

اما آن ها که از گذشته و اشتباهات Midway درس گرفته بودند، به سراغ یکی از داستان های مشهور داستان های مصور DC رفتند و آن را در بازی پیاده کردند.

صد البته همین امر، خودش ریسکی بود که جواب داد. چون وقتی از داستانی شناخته شده استفاده می شود، اکثر مخاطبین انتهای داستان را می دانند و سورپرایز کردن آن ها بسیار سخت است. کاری که آن ها به هر نحوی بود انجام دادند و در انتها همه از دیدن داستان «بی عدالتی» در دل یک بازی ویدیویی لذت بردند.

ولی همین بازی خوش ساخت نیز نقاط تاریکی داشت. برای مثال بالانس نبودن قدرت کاراکتر ها. چیزی که بسیار موجب دلسردی بود، ضعیف طراحی شدن کاراکتر های ضد قهرمان بود.

با همه ی بدی ها و خوبی ها «بی عدالتی: خدایان در میان ما» نمره قبولی را از مخاطبان و منتقدان گرفت و از لحاظ فروش هم بسیار موفق بود. همین امر موجب این شد که بازی به صورت دنباله دار در نظر گرفته شود و سازندگان به سراغ تهیه ادامه آن بروند. دنباله ای که در شرف عرضه آن هستیم.

اووردوز ابر قهرمانی

در اولین نسخه بازی شاهد حضور شخصیت های داخل داستان در جمع کاراکتر های قابل بازی بودیم. علاوه بر آن ها نیز تعدادی دیگر از شخصیت های DC به صورت بسته الحاقی کم کم به بازی اضافه شدند. اما این بار شاهد حضور تعداد بالایی از کاراکتر های دنیای DC در بازی هستیم که از همان ابتدا در بین مبارزین قرار گرفته اند.

آن قدر تعداد شخصیت ها زیاد شده که ممکن است باعث نگرانی از پرداخت کافی برای هر شخصیت شود. خود این تعداد کاراکتر بالطبع اتفاق بسیار خوبی است اما این که همه آن ها دارای پرداخت مناسب هستند یا نه، بزرگترین چالش سازندگان در ساخت این اثر است.

شروعی جدید

همانطور که اشاره شد، عنوان و داستان نسخه نخست بازی از داستانی به همین اسم گرفته شده است. حالا شاهد ادامه داستان قسمت قبل هستیم ولی ادامه ای که به دست تیم سازنده نوشته شده است و همه چیز جدید و غافلگیر کننده خواهد بود.

باید دید آیا داستان می تواند توضیحی منطقی برای حضور این تعداد کاراکتر متفاوت داشته باشد یا خیر.

بساز، بجنگ

اما بی شک نقطه قوت نسخه دوم Injustice، در سیستم آپگرید آن است. جایی که شما می توانید هر کاراکتر را به صورت کامل شخصی سازی کنید؛ چه ظاهر آن ها را و چه قابلیت هایشان را. شما در انتهای هر بخش و مبارزه بنا به شانس و یا انجام ماموریت های محول شده آیتم دریافت می کنید.

همانند سبک نقش آفرینی این آیتم ها خصوصیات خودشان را دارند و با استفاده از آن ها در بخش شخصی سازی می توانید مبارز منحصر به فرد خود را بسازید.

این سیستم موجب به وجود آمدن بی نهایت امکان برای طراحی شخصیت است. ترکیب این بخش با تعداد زیاد شخصیت های بازی معجونی را پدید می آورد که باعث ایجاد انگیزه برای بازی کردن بیشتر و بیشتر بخش های مختلف برای به دست آوردن آیتم های جدید می شود.

مشکلی که خیلی از بازی های سبک مبارزه ای  آن رنج می برند و بعد از مدتی برای مخاطب تکراری خسته کننده می شوند به این روش توسط سازندگان Injustice 2 حل شده است.

در کنار همه این ها، بخش چند نفره آن نیز هیچگاه از تب و تاب نمی افتد؛ زیرا هیچ وقت دو مبارز با سبک یکسان در مقابل هم قرار نخواهند گرفت و شما نمی توانید حدس بزنید که چه چیزی در انتظار شماست تا خود را از پیش آماده کنید.

برای مثال در مبارزه ی دو شخصیت «بتمن» در بخش آنلاین، شاهد دو کاراکتر یکسان با سبک مبارزه ای متفاوت خواهیم بود.

گیم پلی بازی تمام نکات مثبت نسخه قبل را حفظ کرده. تمام کننده های سینمایی، نوار قابلیت، محیط زنده و تعاملی همه و همه از این دسته هستند که به این شماره نیز کوچ کرده اند.

زشتِ زیبا

آن چه که از تیزر ها و تریلز ها شاهد بودیم، پیشرفت گرافیکی و بصری نسبت به نسخه قبل بود. میزان جزییات صحنه سرسام آور است و تکسچر ها به زیبایی پرداخت شده اند تا بازی در مجموع چشم نواز باشد.

ترکیب عناصر قهرمانی آشنا با زمین های مبارزه باعث پدید آمدن محیط های آشنای بسیاری شده است.

همانند آخرین نسخه مورتال کامبت در این بازی نیز شاهد صحنه های زنده پیش از مبارزه و تعامل کاراکتر ها خواهیم بود. در همین راستا در اول مبارزه ها هر شخصیت نسبت به حریف خود دیالوگ خاصی را بیان می کند که این مورد هم پیشتر در مورتال کامبت دیده بودیم.

صدا گذاری های شخصیت های معرفی شده تا به این جای کار بسیار راضی کننده بوده است و می توان امید داشت که در محصول نهایی نیز شاهد چنین کیفیتی در صداگذاری کاراکتر ها باشیم.

تجارت سرگرمی، سرگرمی تجاری

نسل جدید بازی ها از چیزی که سال ها قبل با آن سر و کار داشتیم تغییر کرده است. افزایش روز افزون بازی های آنلاین، وجود بسته های الحاقی یا DLC های پولی، همه و همه گواه این مسئله هستند.

این پدیده به قدری گسترش پیدا کرده که امروز حتی برخی بازی ها به صورت ناقص عرضه می شوند و ناشران آن ها را تکه تکه، با بسته های الحاقی پولی کامل می کنند!

در این بازی نیز به رسم نوین صنعت بازی های ویدیویی تعدادی از کاراکتر ها پس از عرضه برای خرید در دسترس خواهند بود. اما اینکه از همین حالا تعدادی لباس و آیتم فرعی به صورت DLC قابل خرید معرفی شده، جای تعجب دارد و می توان بازخورد منفی آن در بین مخاطبان را پیش بینی کرد.