بررسی بازی خاک؛ جان سخت

شاید «جاه طلبانه» بهترین لقبی باشد که بتوانیم به «خاک» بدهیم. استودیوی گونای بعد از موفقیت های گوناگونی که با عناوینی همانند دلاور و جدال بر روی سرعت به دست آورد، حالا با دست گذاشتن روی مسئله تروریسم که این روزها ذهن خیلی ها را به سمت خودش معطوف نموده سعی به ارائه یک تجربه متفاوت به بازیکن های ایرانی دارد.

علت استفاده از کلمه جاه طلبانه را باید لا به لای ایده های این عنوان ببینید. خاک اصلا شبیه هیچکدام از اپلیکیشن های داخلی که تاکنون ساخته شده نیست و دلیل آن هم روایت سینماتیک بازی است که باعث گشته تا ساخته استودیوی گونای یکی از متفاوت ترین بازی های ایرانی از دیدگاه داستان و گیم پلی لقب بگیرد.

اما آیا گونای توانسته از پس ایده های بلند پرواز خود بر بیاید؟ با توجه به تجربه نسبتا خوبی که جدال بر روی سرعت و دلاور به ما هدیه داد، طبیعتا دوست داشتیم تا با یک «بله» خیال شما و خودمان را راحت کنیم اما متاسفانه قسمت پرداخت به المان ها آسیبی جدی به بازی وارد کرده است.

یعنی شما با عنوانی هستید که ایده های خوبش نصف و نیمه پیاده شده اند و بنابراین حتی جاه طلبانه بودن آن ها هم به صورت کامل نمی تواند این نقطه ضعف بزرگ را بپوشاند. البته اشتباه نکنید، خاک عنوان جذابی بوده و همینکه توسعه دهنده در آشفته بازار ساخته های کلیشه ای دست به ریسک زده واقعا ارزشمند است.

کافیست نگاهی هم به نظرات بازیکن ها در مارکت ها بیاندازید تا متوجه استقبال عظیم کاربران از خاک بشوید. اما خوب نکته اینجاست که ساخته گونای پایش را از یک عنوان نسبتا «سرگرم کننده» فراتر نمی گذارد و آن اپلیکیشنی که انتظارش را می کشیدیم متاسفانه نیست.

بیایید نگاهی به بخش های مختلف خاک بیاندازیم تا علت این حرف ها را متوجه شوید. بازی داستان اسیر شدن دو عکاس را روایت کرده و حالا شما باید به آن ها کمک کنید تا بتوانند از مهلکه بگریزند. بزرگترین نقطه مثبت بخش داستانی خاک، روایت سینمایی آن بوده که تاثیراتش روی بقیه قسمت ها هم کاملا مشهود است.

بگذارید رک بگوییم، تاکنون چنین روایتی را با عناوین ایرانی ندیده بودیم و از این حیث کار استودیوی سازنده واقعا ستودنی است. استفاده از صحنه های اکشن مختلف، ست پیس های بعضا جالب برای یک اپلیکیشن موبایل ایرانی و مرحله های مختلف که شاید همگی فدای گرافیک نسبتا پایین بازی شده باشند اما همچنان جالب هستند.

اما بزرگترین نقطه ضعف این قسمت، نبود عنصری به نام «منطق» است. نمی دانیم توسعه دهنده از قصد چنین ایده ای را به کار برده یا نه ولی هر چه که هست با وجود اتفاقات داستانی استفاده از تخیل نتوانسته رنگ و بوی جالبی به بازیکن بدهد. البته منظورمان از تخیل، قدرت های ویژه همانند کمیک های ابرقهرمانی نیست.

بلکه داریم از حرکت شخصیت قصه بین سربازهای مختلف و بارانی از تیرهای فراوان اشاره می کنیم. بگذارید با یک مثال این قضیه را روشن نماییم؛ در نمایی از داستان کارکتر اصلی بعد از جنگ با تعداد زیادی دشمن، لباس آن ها را پوشیده و برای فرار مجبور می شود تا با ماشین از میان تروریسم ها بگذرد.

بخش عجیب ماجرا آنجاست که آیا تروریسم ها متوجه صدای شلیک نشده اند؟ اگر حرکت ماشین از یک بخش دیگر منطقه شروع می شد، می توانستیم از این مسئله چشم پوشی کنیم اما نکته اینجاست که شما از همان قسمت که تیراندازی به اتمام رسید استارت مرحله بعد را می زنید.

از این دست اتفاقات غیر منطقی متاسفانه لا به لای داستان زیاد به چشم می آید و توسعه دهنده منطق را کاملا فدای روایت سینمایی ساخته خود کرده است. حتی از شخصیت پردازی کاراکترها هم خبری نیست و خیلی کم پیش می آید با قهرمانان داستان ارتباط برقرار کنید.

البته چون کلا با عنوانی کوتاه مواجه هستیم [شاید نهایت اتمام بازی بین 30 دقیقه تا 1 ساعت زمان ببرد] این نقطه ضعف خیلی عجیب نیست اما بخواهیم کلی به بخش داستانی خاک نگاه کنیم، ساخته گونای به جز ایده استفاده از روایت سینمایی در بقیه بخش ها مشکلاتی دارد. از داستان که بگذریم به گیم پلی می رسیم.

بالاتر که گفتیم روایت سینمایی بازی روی بقیه قسمت ها هم تاثیر گذاشته، داشتیم از همین بخش حرف می زدیم. از دیدگاه گیم پلی، با یکی از گسترده ترین عناوین موبایل ایرانی مواجه هستید و جالب اینجاست ترکیب مکانیزم سبک های گوناگون جای آنکه بازی را به یک آش شله قلم کار تبدیل سازد، آن را به اپلیکیشنی سرگرم کننده بدل نموده است.

شما گاهی اوقات همانند بازی های تیراندازی به دشمنان شلیک می کنید، بعضی وقت ها باید با ماشین فرار کنید و در صحنه هایی هم مجبورید مخفیانه پیش بروید. شاید به صورت کلی با عنوانی کوتاه مواجه باشیم اما همین گستردگی باعث شده تا در همان دقیقه های کم یک تجربه جذاب به خود بدهید.

البته با وجود این ایده جالب و جایگذاری درست مرحله های مختلف بسته به اتفاقات داستان، متاسفانه همان عدم پرداخت کافی که در مقدمه عنوان نمودیم به بلای جان گیم پلی تبدیل گشته است. مرحله ها شاید تنوع کافی را داشته باشند ولی متاسفانه هر کدام دارای نقاط ضعف خود هستند.

جنگ های تن به تن اصلا خوب کار نشده اند و قسمت تیراندازی هم به واسطه وجود تنها یک اسلحه بعد از مدتی خسته کننده می شود. اگر توسعه دهنده برای این دو بخش دست بازیکن را باز تر می گذاشت [تزریق استراتژی به نبردها یا قابلیت حرکت آزادانه بین سنگرها برای شلیک به دشمنان] مطمئنا با عنوانی جذاب تر رو به رو بودیم.

قسمت مخفی کاری هم مشکلاتی داشته و چون بیشتر بر پایه شانس [البته فقط بخشی که سوار ماشین نیستید] باید اقدام کنید، جذابیت ابتدایی اش را از دست می دهد. خوشبختانه وضعیت برای قسمت های اتومبیل رانی بهتر بوده و اینجا ایده ها توانسته اند جواب بدهند.

برای این بخش اگر بخواهیم نتیجه گیری کنیم باید بگوییم با وجود گستردگی و ایده های خوب گیم پلی، مکانیزم ها بعضا نقاط ضعفی دارند که موجب گشته اند بازی نتواند به جایگاهی که لیاقتش را دارد برسد؛ گونای برای گیم پلی وزنه سنگینی را انتخاب کرد و به صورت کامل نتوانست آن را مهار کند.

بیایید پیش از اتمام حرف هایمان نگاهی به بخش موسیقی و گرافیک هم بیاندازیم. با توجه به گستردگی بخش های مختلف گیم پلی، حجم پایین اپلیکیشن و البته محدودیت های همیشگی سازندگان ایرانی تا حدودی می توانیم از مشکلات گرافیک خاک چشم پوشی کنیم.

اما با وجود این مسئله همچنان مدل سازی ضعیف شخصیت ها، لود شدن دیر بافت ها و استفاده از آبجکت ها تکراری در منطقه ها اذیت کننده بوده و امیدواریم در نسخه بعدی توسعه دهنده به این قسمت ها هم توجه بیشتری داشته باشد. برای بخش صداگذاری شاید «خوب» بهترین لقبی باشد که بتوانیم به خاک بدهیم.

شاید صدای تیر اسلحه ها گوش خراش باشد و بعضا دیالوگ های تکراری بشنوید اما نباید موسیقی نسبتا جذاب و کار خوب صداپیشگان را نادیده بگیریم. خاک عنوانی جذاب و جاه طلبانه اما با مشکلات فراوان است. بنابراین بیش از هر چیزی کنجکاویم ببینیم در ادامه این عنوان استودیوی گونای از چه ایده هایی استفاده کرده و چگونه از اشتباهاتش درس می گیرد.

بازی خاک

سازنده: استودیو گونای	قیمت: رایگان با پرداخت درون برنامه ای	دسته بندی: —
سیستم عامل: اندروید	حجم: 37.7 مگابایت	زبان: —