بررسی بلند مدت رنو کوئید؛ تجربه سفر جاده ای از هند تا فرانسه

ماشین به شدت تکان می خورد، صدای فوق العاده زیادی دارد. برف پاک کن تکی نیز به شدت مشغول تلاشی بیهوده برای پاک کردن یخ روی شیشه است. با نگاهی به سرعت سنج متوجه می شوم که به سختی در حال حرکت بر روی سرعت قانونی جاده یعنی 88 کیلومتر بر ساعت هستیم.

راننده خودرو یعنی راهول کاکار، تستر اصلی مجله اتوکار هند است و خودرویی که در زیر پای ما قرار دارد و مشغول گذر از جاده های قطب شمال است، یکی از ارزان ترین اتومبیل های تولیدی جدید جهان به شمار می رود، یعنی رنو کویید. در حال حاضر 9500 مایل (15200 کیلومتر) از سفر 11 هزار مایلی (17702 کیلومتر) را طی کردیم.

طراحی شده توسط فرانسوی ها و تولید شده توسط هندی ها، قیمت رنو کویید از حدود 3000 پوند (در حدود 4 هزار دلار) آغاز می شود. سفر ما از شهر دهلی آغاز و در Arc de Triomphe پاریس خاتمه پیدا می کند.

در واقع این شهر به عنوان خانه این شرکت شناخته می شود. این تست و بررسی توسط نشریه اتوکار هند انجام گرفته است و هدف از آن قرار دادن این خودرو در سخت ترین شرایط ممکن است.

اگر فکر می کنید که کمی احمقانه به نظر می رسد، کاملا حق را به شما می دهیم. سفر با چنین خودرویی در فصل زمستان در سردترین نقاط کره زمین و دور افتاده از خط استوا آن هم با خودرویی که ارزش آن معادل یک جفت رینگ 20 اینچی خودرویی همچون فراری 488 است همانند فتح قله Kilimanjaro با وسایل ابتدایی است.

افراد بسیار زیادی برای انجام این سفر طولانی به ما کمک می کنند. از تصویر بردار تا عکاس و راننده 22 ساله خودرو پشتیبان که رنو داستر را می راند و پیش از این تا به حال از هند خارج نشده است.

شخص اول گروه یعنی راهول پیش تر تجربه چنین سفری از هند به آلمان را با آئودی Q7 داشته است اما آزمون این دفعه از لحاظ فیزیکی و مکانیکی بسیار چالش بر انگیز تر است.

او می گوید کویید را بسیار دوست دارد اما برنامه این دفعه چالشی عظیم تر به نسبت سواری با یک SUV لوکس است. پس از کمی سواری در کنار او متوجه حرف هایش می شوم.

حتی به عنوان یک مسافر، انرژی بدنم تحلیل رفته، به مقدار قابل توجهی فضا ناراحت کننده است و هوا هم بیش از پیش سرد شده و از بخاری کار چندانی بر نمی آید، چرا که این خودرو برای زمستان های نه چندان سخت هند طراحی شده است.

ما برای سرمای منفی 5 درجه آماده شده بودیم اما در آرالسک کشور قزاقستان سرما به منفی 23 درجه سانتی گراد رسیده است. آن ها سفر را از دهلی با هوای مرطوب 30 درجه سانتی گرادی آغاز کرده اند.

جاده ای که در حال حاضر در آن حضور داریم یک مسیر یک طرفه با حداکثر سرعت مجاز 55 مایلی است اما در حدود 350 مایل تا رسیدن به لیتوانی راه مانده است. تنها سرگرمی موجود در خودرو خروجی USB و مجموع آهنگ های راهول هندی است.

حال نوبت من شده بود تا کویید را برانم، این مسئله از آن جهت حساس بود که راهول پس از طی این مسافت طولانی حتی دچار یک پنچری مختصر هم نشده بود، پس اصلا دوست ندارم که باعث و بانی خرابی در کویید شوم و برنامه این سفر طولانی را وارد چالشی اساسی کنم.

کویید با ظاهری جذاب قابل مقایسه با خودرویی همچون هیوندای i10 است. کمی طویل تر، اما کم عرض تر، مدلی که در زیر پای ما قرار دارد با موتور یک لیتری 3 سیلندر قوی تر از موتور 0.8 لیتری اولیه است که به عنوان نسخه پایه در هند عرضه می شود.

گرچه این مسئله باعث بهبود شتاب گیری شده است اما همچنان کویید را نمی توان خودرویی سریع قلمداد کرد. قدرت موتور در حدود 67 اسب بخار است و حداکثر گشتاور نیز به 67 پوند فوت می رسد.

این خودرو در کشور هند تبدیل به بهترین انتخاب در پر فروش ترین کلاس شده است، اغلب خودروهای این رده از ایمنی بسیار ضعیفی برخوردارند و به همین دلیل رنو توانسته کاری کند که اغلب شرکت ها از آن عاجز بوده اند و آن ارائه یک خودروی مدرن و به روز است.

با ورود به داخل اتاق به این فکر خواهید افتاد که باید حداقل دو برابر این رقم قیمت واقعی خودرو باشد. فضای کابین بسیار خوب است و سیستم تهویه و صفحه نمایش لمسی نیز در کنار این موتور به صورت استاندارد عرضه می شود.

اما وقتی که شروع به رانندگی با آن می کنید متوجه می شوید که چرا لقب ارزان ترین خودروی جهان را با خود به یدک می کشد. فرمان خودرو سبک و مبهم به نظر می رسد، به ویژه در سرعت های بالا و لاستیک های 13 اینچی و لاغر کمکی به بهبود وضعیت نمی کنند.

عملا هیچ حسی از محور جلوی خودرو دریافت نمی کنید. تحت هیچ شرایطی شتاب خوبی از موتور دریافت نخواهید کرد و همچنین سروصدا و ارتعاش خودرو هم زیاد است.

جعبه دنده 5 سرعته اما به نسبت نرم و راحت دنده ها را عوض می کند. در هر صورت باید متوجه این مسئله بود که با یکی از ارزان ترین خودروهای جهان رو به رو هستیم و این خودرو هرگز برای حضور در چنین شرایطی طراحی نشده است.

با ورود به ورشو لهستان، جاده ها پهن تر می شوند اما به دلیل وضعیت جوی، بدنه خودرو به راحتی بر روی اکسل ها دچار لرزش می شود و کویید 700 کیلوگرمی یک نبرد اساسی را با فرمان دهی آغاز می کند.

پس از توقف بارش برف و کولاک، کویید همچنان سرحال به نظر می رسد که سرویس به موقع در قزاقستان که شامل: تعویض روغن، افزودن ضدیخ و تعویض فیلتر هوا می شد نیز، کمک بسیار زیادی به آن کرده است.گرچه هنوز  نیازی به مداخله مهندس حاضر در تیم پشتیبانی به وجود نیامده است.

در حدود یک ماه است که کویید در این سفر بلند بالا حضور دارد و من پس از چند روز ملحق شدن به این گروه می توانم متوجه شوم که گروه چه سختی و مرارتی را متحمل شده اند.

پس از ورود به کشور آلمان، وقت آن رسیده بود که در اتوبان های بدون محدودیت سرعت این کشور، حداکثر سرعت خودرو را بسنجیم. من توانستم به حداکثر سرعت 160 کیلومتر بر ساعت برسم و راهول نیز در عصرگاه توانست به رقم خیره کننده 173 کیلومتر بر ساعت برسد که دستاوردی بزرگی برای یک خودرو 67 اسب بخاری به نظر می رسد.

در نهایت با ورود به شهر پاریس و گذر از خیابان الیزه، به میعادگاه رنو یعنی Arc de Triomphe رسیدم و پس از این سفر موفقیت آمیز، وقت نتیجه گیری فرا رسیده است.

این سفر در حدود 44 روز به طول انجامید و با گذر از 13 کشور مختلف، مسیر 11 هزار کیلومتری را طی کردیم.

در هر صورت این سفر مشقت بار چه از لحاظ مکانیکی و چه از نظر رانندگی به پایان رسید و با این که رنو کویید را نمی توان بهترین خودروی جهان قلمداد کرد، اما این سفر یک پیغام روشن داشت و آن این است که نمی توان به این راحتی ها انعطاف پذیری استاندارهای تولیدی کشور هند را  زیر سوال برد.

هند بیش از یک میلیارد نفر جمعیت دارد اما تنها 6 میلیون خودرو در این کشور وجود دارد و رنو کویید را می توان همچون فورد مدل T برای این کشور و بازار آن قلمداد کرد. در واقع کویید اولین خودروی تولید انبوه و خوش قیمت در کشور هند، با مزیت هایی همچون افتخار و لوکس گرایی به شمار می رود.