چگونه یک گیمر خوب بودن از شما شخصیت بهتری می سازد

شاید هیچ وقت فکرش را هم نمی کردید که اگر گیمر با مهارتی باشید، این موضوع روی زندگی شما تاثیر مثبت خواهد داشت. البته افراد کمی نیستند که تمام قله های بازی های ویدیویی را فتح کرده ولی در زندگی واقعی خود به بن بست خورده اند.

موارد نسبی بسیاری وجود دارد و نمی توان یک قانون کلی برای هر چیزی در نظر گرفت، اما طی تحقیقاتی که جیمی مدیگان انجام داده گویا یک تحلیل روانشناختی پشت فرضیه گفته شده وجود دارد؛ به این معنا که بهتر شدن در یک بازی ویدیویی، می تواند در شخصیت شما تاثیر مثبت بگذارد.

اینکه تاثیر مثبت نامبرده چگونه است، در مطلب پیش رو به قلم مدیگان توضیح داده خواهد شد.

سلام! شما در علم ریاضیات افتضاح هستید و کتونی بسیار زشتی پوشیده اید.

با خواندن این جمله چه احساسی داشتید؟ احتمالاً هیچ واکنشی نشان ندادید؛ برای شما اهمیتی ندارد که یک فرد ناشناس معمولی چه نظری راجع به شما داشته باشد.

این احتمال وجود دارد که در حال حاضر هیچ کتونی یا کفشی نپوشیده باشید، اما اگر این عبارت از طرف یک منبع معتبر همانند آزمون ریاضی یا ... آزمون زیبایی کتونی بود، شما بیشتر تحت تاثیر قرار می گرفتید.

از آن جالب تر برای آنکه تصویر مثبتی از خود در ذهنتان داشته باشید، طرز فکر دفاع گونه ای در ناخودآگاهاتان به وجود می آورید؛ نتایج آزمون ریاضی را نفی می کنید یا حداقل ادعا پیدا می کنید که آزمون ریاضی نامبرده ناقص و فاقد اعتبار است. این واکنش زمانی که مهارت ریاضیتان یکی از ویژگی های شخصیتیتان باشد، بیشتر به حقیقت می پیوندد.

چنین واکنش های دفاعی نسبت به تصویر درونی تان اصلاً مفید نیست. اگر تصمیم بگیرید که نمره بهتری در درس ریاضی بگیرید یا در کاری که انجام می دهید کارکرد بهتری داشته باشید، نقاط ضعف خود را خواهید شناخت و راه بهبود خود را پیدا خواهید کرد.

اجتناب و بی اعتبار جلوه دادن بازخوردهای درست می تواند به ضررتان تمام شود. چگونه می توانیم در مقابل این واکنش روانشناختی به پا خواسته و به بهبود خود کمک کنیم؟ چطور این کار را انجام دهیم؟

خبر خوب این است که بازی های ویدیویی می توانند به شما کمک کنند.

بعضی مواقع بردن در یک بازی و یا مهارت پیدا کردن در انجام یک چالش، حس خوبی به شما القا می کند. خیلی خوب است که در یک راند از بازی آنلاین برنده شوید یا یک شخصیت قدرتمند در بازی های نقش آفرینی پرورش دهید.

اگر به مسائل زندگی همچون یک بازی ویدیویی نقش آفرینی نگاه کنید، می توانید واکنش بهتری نسبت به مسائل زندگی نشان دهید.

با کشتن باس های غول آسا یا پیشی گرفتن از رکورد دوستتان در بازی مسابقه ای، قطعاً خوشحال می شوید. چنین موفقیت هایی را در یک بازی ویدیویی بیشتر تجربه می کنید تا در دنیای واقعی؛ زیرا طوری طراحی شده اند تا شما یاد بگیرید، مهارت های خود را توسعه دهید و دستاورد های بیشتری داشته باشید.

این موضوع ارتباط نزدیکی با آزمون های ریاضی و بررسی کارکرد ماهانه که درباره آن بحث شد دارد. در علم روانشناسی آن را «Self-Affirmation Theory» یا تئوری خود-تاییدی می نامند.

این تئوری پیش بینی می کند که انسان در مقابل بازخورد های منفی (اما درست) بی توجهی می کند تا به تصویر ذهنی خودش آسیبی نرسد.

از طرفی دیگر پیشنهاد می کند که چگونه از این تله روانی فرار کرد. فرضاً اگر به شما بازخورد منفی اعلام شد، و بعد از آن به شما درباره دیگر مسائل بازخورد مثبت داده شود به طرز عجیبی در ناخودآگاهتان آن سپر روانی از بین می رود. اگر در یک آزمون ریاضی ناموفق شدید و بازخورد منفی به کارکردتان داده شد، اما به شما گفته شود که در درس دیگر بسیار موفق عمل می کنید یا در فلان بخش آزمون تبحر خاصی نشان دادید، دیگر تله تئوری خود-تاییدی تاثیری ندارد.

شاید به شما گفته شود که در بازی های ویدیویی به خوبی عمل می کنید. این ایده، یعنی داشتن حس خوب در بازی های ویدیویی که در نهایت منجر می شود طرف از تله های تئوری خود-تاییدی خلاص شود، جدیداً به طور علمی مورد مطالعه قرار گرفته که می توان در مقاله «روانشناسی سایبری، رفتار و فعالیت در شبکه های اجتماعی» به آن مراجعه کرد.

محققان در این مقاله، یک سری افراد را برای آزمایش انتخاب کردند و به دروغ گفتند که می خواهند از آن ها تست هوش بگیرند. از آنجایی که روانشناسان به دروغگویان پاتولوژیک (آسیب شناسی) معروف اند، به افراد بازخورد جعلی دادند.

به همه آن ها گفته شد که در تست هوش بسیار بد عمل کردند و به آن ها گفته شد از این که ساده ترین کارهای زندگی شان را انجام می دهند متعجب شده اند!

بعد از افراد خواسته شد تا یک بازی اول شخص، که سفارشی ساخته شده، را بازی کنند. محققان اذعان داشتند که این بازی «ارزیابی معتبری برای شناخت مهارت های بازیکن» است. به بعضی از آن ها بازخوردهایی داده شد با این مضمون که در بازی فوق العاده عالی عمل کرده اند، و مهارت های بسیار بالایی دارند.

محققان متوجه شدند که این آزمایش برای افرادی که خودشان را گیمر می دانستند و خوب بازی کردن بخشی از هویتشان بود، نسبت به دیگر افراد کمتر اذیتشان کرد. آن ها بدون اینکه اطلاعی درباره دروغ بودن تست هوش داشته باشند، قبول کردند که بازخوردها معتبر هستند.

آن ها همچین اذعان داشتند که اگر فرصتی به آن ها داده شود، سعی می کنند که تلاش بیشتری برای بهبود خود در زمینه های مختلف انجام دهند.

خلاصه پژوهش محققان اینگونه بود:

نتایج نشان می دهد افرادی که خوب بودن در بازی های ویدیویی را به عنوان یک ویژگی شخصیتی مثبتی درنظر می گیرند، می توانند از بازخورد های مثبت در بازی های ویدیویی به عنوان یک سپر در مقابل نتایج آزمون های ضعیف استفاده کنند و از تله تئوری خود-تاییدی فرار کنند. آن ها بازخوردهای منفی را می پذیرند و سعی می کنند جهت بهبود خود تلاش کنند.

پس دفعه بعد که منتظر جواب یک آزمون یا درخواست شغل هستید، تصور کنید که می خواهید یک ماموریت در بازی ویدیویی را به اتمام برسانید. اگر به مسائل زندگی همچون یک بازی ویدیویی نقش آفرینی نگاه کنید، می توانید واکنش بهتری نسبت به مسائل زندگی نشان دهید.