بررسی بازی Sea of Thieves؛ هرآنچه که می خواهید… شاید تا دو سال دیگر…

تجربه ای که طی سال های اخیر از بازی هایی مثل نو منز اسکای و مس افکت آندرومدا داشتیم نشان داده که وقتی یک توسعه دهنده نمی تواند هدف اصلی بازی اش را در نمایش های پیش از عرضه برای گیمر تشریح کند، احتمالا مشکلی در کار است؛ در واقع بازی یا هدف گذاری مشخصی ندارد یا از محتویات کافی برای ترغیب گیمر به دنبال کردن آن هدف برخوردار نیست.

بنابراین پیش بینی این موضوع کار چندان سختی نبود که بازی Sea of Thieves، انحصاری جدید مایکروسافت و آخرین ساخته استودیوی شهیر Rare هم به سرنوشت مشابهی دچار می شود.

• سازنده: Rare
• ناشر: Microsoft Studios
• پلتفرم ها: ایکس باکس وان، پی سی
• پلتفرم بررسی: ایکس باکس وان استاندارد

علی رغم چند نمایش بسیار ارزشمند در نمایشگاه E3 و سایر رویدادهای مشابه، سی آو تیوز تا همان لحظات پایانیِ پیش از عرضه، به شکل ملموسی در توصیف آنچه قرار است به گیمرها ارائه دهد مشکل داشت؛ حالا مشخص شده سازندگان در واقع در حال رازداری نبوده اند و آنچه در تریلرها دیده ایم، تمام کاری است که در بازی نهایی می توان انجام داد، نه بیشتر و نه کمتر.

سی آو تیوز از همان ابتدا با یک ناامیدی بزرگ آغاز می شود. هنگامی که بازی را برای اولین بار اجرا می کنید، احتمالاً انتظار دارید که منویی پر جزییات برای طراحی کاراکتر در اختیارتان قرار بگیرد و بتوانید دزد دریایی دلخواهتان را بسازید؛ هرچه نباشد استودیوی Rare وعده یک شبیه ساز کامل از زندگی دزدان دریایی را داده بود.

اما 8 کاراکتر که به صورت اتفاقی جنریت شده اند تمام آن چیزی است که در اختیارتان قرار دارد و باید از میان آنها یکی را انتخاب کنید و وارد بازی شوید. سی آو تیوز به اشکال گوناگونی قابل بازی است؛ می توانید سکان یک کشتی بزرگ را به همراه 3 دوست یا 3 بازیکن دیگر در نقاط مختلف جهان به دست گرفته و به دل دریا بزنید یا اینکه کشتی کوچک تری برداشته و سفری تک نفره و چالش برانگیزتر داشته باشید.

سی آو تیوز جهان عظیمی دارد که قرار است اکتشاف آن کاملاً به خودتان بستگی داشته باشد. حتی در ساعات ابتدایی، کوچکترین راهنمایی ای نمی شود و فقط می دانید که در حال آغاز یک ماجراجویی بزرگ برای تبدیل شدن به یک «دزد دریایی افسانه ای» هستید.

این عدم ارائه راهنمایی باعث شده با یک فصل افتتاحیه بسیار گنگ مواجه باشیم که البته قواعدی بسیار متفاوت با قواعد رایج بازی های ویدیویی دارد و کشف یک یک آنها سردردی واقعی است. بهترین کاری که یک بازیساز می تواند با بازی خود انجام دهد، ایجاد حس کنجکاوی نسبت به جهان بازی و نیاز به کشف تک تک المان هایش است. اما طراحی صرف یک جهان بزرگ و سپس رها کردن گیمر در آن، به تنهایی کافی نیست و کنجکاوی در چنین عناوینی، معمولاً بعد از آشنایی با مکانیک های اصلی شکل می گیرد و سپس، شناخت مکانیک های تکمیل کننده یا عناصری که با ادغام آموزه های قبلی به دست می آیند به گیمر سپرده می شود.

بنابراین یک ساعت ابتدایی شما در سی آو تیوز، یک ساعتی کاملاً جهنمی است که باید سعی کنید طی آن چگونگی دریافت ماموریت ها، تفاوت میان ماموریت ها، چگونگی آغاز ماموریت ها، چگونگی هدایت کشتی های عظیم الجثه و به طور کل، تمام قوانین حاکم بر جهان بازی را به تنهایی و بدون حتی یک خط راهنمای نوشتاری از سوی سازندگان کشف کنید.

جهان سی آو تیوز جهانی است که در آن با خوردن موز جانتان احیا می شود و بدون هیچ دلیل خاصی سه آیتم موز، تخته چوب و گلوله توپ های جنگی داخل بشکه هایی در سراسر جزایر موجود در نقشه پراکنده شده اند. البته این آیتم ها کارایی خاصی دارند و جدا از موز، از تخته چوب برای پوشاندن سوراخ های ایجاد شده در بدنه کشتی و از گلوله ها برای شلیک با توپ های روی عرشه استفاده می شود.

اما در جهانی که صرف فانتزی بودن عدم وجود منطق را توجیه می کند، می توانید حدس بزنید که یادگیری قواعد به تنهایی و بدون کمک خارجی می تواند تا چه حد دشوار باشد.

سی آو تیوز به طور کل میزبان سه انجمن یا گروه است که تامین ماموریت هایتان به عهده آنهاست. این ماموریت ها کاملاً سرراست هستند و از شما می خواهند یا گنجینه های خاصی را پیدا کرده و بازگردانید، یا اسکلت هایی نامیرا را از بین برده و جمجمه هایشان را بازگردانید یا حیوانات خاصی را به دام انداخته و بازگردانید. و این تقریباً تمام کاری است که برای انجام دادن وجود دارد.

پشت سر گذاشتن هر ماموریت، به معنای دریافت میزان اندکی سکه است که از آن برای ارتقای ظاهری تجهیزات دزد دریایی و کشتی تان استفاده می شود و وقتی 5 ماموریت موفق آمیز را برای یک انجمن خاص پشت سر بگذارید، جواز انجام یک ماموریت اندک سخت تر که در ذات خود ذره ای با ماموریت های قبلی تفاوت ندارد را دریافت می کنید.

طی ساعات ابتدایی که هنوز میزان محتویات داخل بازی برایتان ملموس نیست و تحت تاثیر جهان وسیع سی آو تیوز و زیبایی هایش قرار گرفته اید، انحصاری تازه ایکس باکس همچون یکی از بهترین بازی های نسل به نظر می رسد. وقتی برای اولین بار نقشه یک گنج رابه دست می آورید، کشتی را به سمت جزیره هدف به راه می اندازید و در نهایت گنجینه را یافته و از دل خاک بیرون می کشید، احساسی حقیقتاً شبیه به یک دزد دریایی ماهر خواهید داشت.

اما وقتی همین ماموریت را برای بار پنجم، دهم، پانزدهم و بیستم انجام می دهید دیگر نمی توانید درباره احساس خوبی که بازی به شما منتقل می کند صحبت کنید. سی آو تیوز خیلی زودتر از آنچه که باید به ورطه تکرار می افتد و از آن جایی که هیچ پاداش قابل توجهی به ازای اتمام ماموریت ها دریافت نمی کنید، این روند تکراری آزاردهنده تر هم می شود. کوچک ترین روزنه ای از یک داستان هرچند سطحی هم به چشم نمی خورد و سایر کاراکترهای داخل بازی که تعدادشان از انگشتان دو دست فراتر نمی رود، عملاً مجسمه هایی سخنگو هستند که کامل صداگذاری نشده اند؛ تنها پیشرانه بازی، وعده توخالی تبدیل شدن به یک دزد دریایی افسانه ای است.

احتمالاً تنها عاملی که می تواند تکرارپذیری بازی را به برای چند ساعت بیشتر افزایش دهد، سیستم کنترل کشتی ها و نبردهای دریایی است. به جرئت می توان گفت که هیچ بازی دیگری تا به امروز نتوانسته تجربه ای به این حد واقع گرایانه از هدایت کشتی ارائه دهد و وقتی با شیوه کنترل آن، باز کردن بادبان ها، تنظیم جهت‌شان، نقشه خوانی و تمام فعالیت های این چنینی آشنا می شوید دیگر نمی توانید از کشتی رانی در دریاهای متلاطم و هفت‌گانه سی آو تیوز دست بردارید.

هیجان انگیزترین فعالیتی که در سی آو تیوز وجود دارد، نبردهایی است که به صورت اتفاقی با سایر بازیکنان شکل می گیرد. در سی آو تیوز شما می توانید علاوه بر پشت سر گذاشتن ماموریت ها به شکل صادقانه، به سایر کشتی های حاضر در سرور هم حمله کرده و گنجینه هایشان را به غارت ببرید.

بنابراین هر بار که در حال حمل گنجینه هایتان از محل کشف به محل تحویل هستید، سی آو تیوز شدیداً استرس آور می شود و دائماً باید مراقب کشتی هایی باشید که منتظرند تا در لحظه مناسب به شما حمله کنند. مبارزات این چینی سی آو تیوز، آنقدرها که به نظر می رسد استراتژیک نیست و به شلیک توپ ها به کشتی دشمن و مبارزه با دشمنان روی عرشه کشتی خلاصه می شود.

با این حال در حرکت نگه داشتن کشتی و شلیک همزمان توپ به دشمنان و همچنین حفظ فاصله کافی برای اینکه دشمنان نتوانند وارد عرشه کشتی شما شوند خود چالشی است که وقتی به صورت گروهی به تجربه سی آو تیوز می نشینید می تواند بسیار درگیرکننده باشد؛ هرچند که این مبارزات معمولاً به فاصله کوتاهی از آغازشان به پایان می رسند و یکبار دیگر باید به فعالیت های خسته کننده قبلی باز گردید.

روابط اجتماعی، فونداسیون سی آو تیوز هستند و Rare هم پیشنهاد کرده که برای تجربه بازی اش حتما به بازیکنان دیگر بپیوندید. در همین راستا، رویدادهای خاصی هم در جهان بازی شکل می گیرد که می تواند هابی برای نبردهای بزرگ باشد.

در این رویدادها، تصویر یک جمجمه در بخش خاصی از آسمان نقش می بندد که نشان دهنده آزاد شدن یکی از 9 قلعه موجود در جهان بازی برای غارت است؛ اما این تصویر توسط تمام بازیکنن حاضر در نقشه قابل رویت است. هنگامی که وارد این رویدادها می شوید، باید با اسکلت هایی که در موج های مختلف از راه می رسند مبارزه کنید تا در نهایت قادر به غارت باشید. و به تبع همین سیستم، کم پیش نمی آید که همراه با سایر بازیکنان رقیب وارد یک قلعه شوید و خود را در حال همکاری با یکدیگر در شکست دادن دشمنان، و بعد پشت کردن به یکدیگر به محض اتمام موج دشمنان هوش مصنوعی بیابید.

البته مثل هر بازی تماماً آنلاین دیگری، تجربه سی آو تیوز با سایر بازیکنان به همان اندازه که مفرح است، آزاردهنده هم هست. در صورتی که تمام اعضای خدمه از دوستان شما نباشند و به چند بازیکن اتفاقی بپیوندید، معمولاً در میانه یک ماموریت ناشناخته ظاهر می شوید که هیچ ایده ای از روند پیشرفت آن ندارید و برای مشاهده اینکه یارانتان در چه حالی به سر می برند، فقط و فقط باید از وویس چت استفاده کنید که می تواند برای بسیاری دشوار باشد.

در نهایت مشکلاتی مانند عدم وجود مجازات برای خروج از سرور، استفاده مکرر از انیمیشن فانتزی «استفراغ» روی هیکل شما از سوی سایر بازیکنان و ناهماهنگی های متعددی که به خاطر ذات بازی در ماموریت ها به وجود می آیند، همگی به دلایلی برای رها کردن حالت گروهی و تجربه بازی در حالت تک نفره تبدیل می شوند.

برخلاف آنچه استودیوی Rare در ذهن داشته و پیشنهادی که مطابق با آن به گیمر داده، تجربه سی آو تیوز به صورت تک نفره می تواند واقعاً سرگرم کننده باشد. در این حالت، کشتی جمع و جورتری در اختیارتان قرار می گیرد که البته با سرعت بیشتری هم حرکت می کند؛ با این حال دیگر خبری از یک خدمه کامل نیست و هدایت کشتی کاملاً به خودتان بستگی دارد. در این وضعیت، ممکن است برای مدتی احساس دست و پا چلفتی و ناکارآمدی کنید، اما به مرور زمان همه چیز دست تان می آید.

اما تنها نقطه ضعف حالت تک نفره، به مبارزات باز می گردد که در واقع اصلی ترین دلیل این موضوع، مکانیک های بسیار ساده انگارانه و پیش پا افتاده مبارزات است. شمشیربازی که احتمالاً یکی از مهم ترین عناصر در جهان دزدان دریایی به شمار می رود، مکانیکی بسیار دست و پا چلفتانه دارد و هیچ منطق خاصی را دنبال نمی کند؛ فقط باید دکمه حمله را اسپم کنید و در فاصله مناسب با دشمن باقی بمانید تا بالاخره یکی‌ از شما دیگری را از پای در آورد.

زمانی که ماموریت های مرتبط با اسکلت های کاپیتان را دریافت می کنید، اگر به صورت تک نفره مشغول بازی باشید با مشکلاتی در مبارزه مواجه می شوید و بی منطق بودن مبارزات در کنار حمله اسکلت ها به صورت گروهی، بیشتر از آنکه شما را به مقاومت ترغیب کند، به فرار ترغیب می کند. البته بازهم از پیش رو برداشتن دشمنان به صورت تکی غیرممکن نیست، اما گاه بسیار چالش برانگیز است.

علی رغم اینکه مایکروسافت سی آو تیوز را یک «بازی به عنوان سرویس» معرفی می کند که در واقع قرار است به مرور زمان به روزرسانی شود، از نظر گرافیکی با یک دستاورد تمام عیار طرف هستیم که خوشبختانه مشکلات فنی و جلوه های بصری ناخوشایند را به لیست مشکلات بازی اضافه نمی کند.

به لطف گرافیک کمیکی و تماماً پولیش شده اش، سی آو تیوز در ثانیه به ثانیه خود چشم اندازهایی نفسگیر مقابل دیدگان قرار می دهد که بعید است به این زودی ها از آنها خسته شوید. دریای بازی، بدون ذره ای تردید با کیفیت ترین نمونه ای است که می توان در یک بازی ویدیویی یافت و در کنار سایر زیبایی های بصری بازی، اتمسفری را شکل داده که سخت است عاشقش نشوید.

زمانی که در تاریکی شب مشغول کشتی رانی هستید و به ناگاه طوفانی شکل می گیرد و مجبور به هدایت کشتی در شرایط بسیار نامساعد و در وضعیتی که هر لحظه ممکن است با یک صخره برخورد کنید می شوید و صدای جیر جیر ناشی از کش و قوس کشتی در گوشتان طنین انداز می شود، با خودتان آرزو می کنید که ای کاش سی آو تیوز به هنگام عرضه بازی کامل تری بود و همین تجربه دلچسب را در تمام بخش های گیم پلی ارائه می داد.

با این حال، آرزویی که در دل دارید یک رویای دور از دسترس است و سی آو تیوز در وضعیت کنونی، نسخه ای آلفا اما بسیار پولیش شده از یک بازی به مراتب بزرگ تر است که شاید یک یا دو سال دیگر از راه برسد. ماهیت «بازی به عنوان سرویس» سی آو تیوز، انحصاری تازه ایکس باکس را به یک بازی ارلی اکسس یا «دسترسی زودهنگام» تبدیل کرده که البته در عمل به عنوان یک بازی کامل با قیمت کامل عرضه و فروخته می شود.

تنها قابلیتی که می تواند سی آو تیوز را به خریدی معقولانه و مقرون به صرفه تبدیل کند، سرویس گیم پس مایکروسافت و ایکس باکس است که بیش از 120 بازی (به همراه سی آو تیوز) را به ازای مبلغ 10 دلار برای یک ماه به شما اجاره می دهد. در چنین وضعیتی، به طور کل تجربه سی آو تیوز برای چند روز یا چند هفته می تواند مفرح باشد، اما دیر یا زود، سایه سنگین کمبود محتوا بر تجربه ای که از بازی کسب می کنید سنگینی خواهد کرد و به این نتیجه می رسید که برخلاف وعده های قبلی، هنوز خیلی مانده تا سی آو تیوز آن چیزی بشود که باید از ابتدا می بود.