کودکان جنگ به روایت بازی My Child Lebensborn؛ من طرفدار هیتلر نیستم

با واژه «جنگ» یاد چه چیزی می‌افتید؟ کشته‌های فراوان، خسارات جبران ناپذیر مالی، بیماری‌های مختلف و هر چیزی که بشریت را چند قدم به عقب می‌راند. My Child Lebensborn هم دست روی همین تلفات جنگ گذاشته، با این تفاوت که بازی از یک دریچه جدید به مشکلات این فاجعه انسانی نگاه می‌کند؛ چیزهایی که هیچوقت گفته نشده‌اند.

ساخته استودیوی Sarepta تا حدودی یادآور عنوان دوست‌داشتنی «فلورانس» (Florence) است. دیالوگ‌هایی که در موقعیت‌های گوناگون باید انتخاب کنید، گرافیکی که با طراحی شبیه به کتاب داستان‌های قدیمی حس و حال اتفاقات دنیای بازی را به خوبی انتقال می‌دهد و داستانی که هر لحظه تاثیر بیشتری روی مخاطب می‌گذارد.

هر چند دست‌تان در اینجا بازتر بوده و My Child Lebensborn به نوعی بازی‌تر از فلورانس به حساب می‌آید ولی تمام مکانیزم‌های ساده گیم‌پلی در راستای روایت داستانی تلخ حرکت می‌کنند. بنابراین بازی را همچنان می‌توانیم یک رمان تعاملی بنامیم که در آن، تک‌تک بخش‌ها به یک سرچشمه خیلی بزرگ‌تر که داستان است، متصل شده‌اند.

داستان My Child Lebensborn چند سال بعد از جنگ جهانی دوم اتفاق می‌افتد. زمانی که نازی‌ها از نروژ بیرون رانده می‌شوند. البته هر چند نروژی‌ها دوباره طعم آزادی را چشیدند اما همچنان نسبت به آلمانی‌ها دیدی منفی دارند و آن‌ها را به چشم نازی‌های باقی‌مانده می‌بینند. در این بین و به عنوان شخصیت اصلی، تصمیم می‌گیرید تا سرپرستی یک دختر/پسر را به‌عهده بگیرید.

کودک داستان هم که زندگی خوبی با سرپرست جدیدش دارد، همین‌که تصمیم می‌گیرد به مدرسه برود دنیا روی تاریک خودش را به او نشان می‌دهد: «بچه‌ها چرا به من می‌گویند حرام‌زاده آلمانی؟» بنابراین هدف این است هم کودک را نسبت به آزارهایی که در اطرافش می‌بیند، آرام‌تر کنید و هم یک قدم به سرنوشت و گذشته او نزدیک‌تر شوید.

داستان My Child Lebensborn روزانه دنبال می‌‌شود؛ در طول روز کارهایی انجام می‌دهید و بعد از آنکه کودک خوابید، با کلیک روی چراغ خواب فردا می‌آید. این روند نیز تا پایان تکرار می‌گردد و هر روز با چالش‌های جدیدی از دنیای بچگی کودک رو‌به‌رو می‌شوید. حالا سوال اینجاست،‌ چه‌کارهایی باید انجام داد؟

می توانید غذا درست کنید، به سر کار بروید و برای خرید اجناس جدید پول بگیرید، با بچه بازی کنید یا او را به گردش ببرید. البته نیاز حیاتی او را هم از یاد نبرید. همانند عناوین شبیه‌ساز زندگی در My Child Lebensborn کودک داستان نوار «خواب»، «غذا» و «حمام» دارد. بنابراین پیش از آنکه این نوارها قرمز شوند، باید به آن‌ها برسید.

در اینجا سازنده برای افزایش چالش عنوانش از محدودیت‌هایی استفاده کرده که حضورشان به خاطر کاهش سادگی، بازی را جذاب‌تر کرده است؛ روزانه تنها قابلیت انجام دو کار را دارید و مجبورید به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنید تا در پایان روز به تمام کارهای مهم‌تر برسید.

بازی با المان‌های شبیه‌سازی می‌خواهد بازی‌تر باشد. تا حدی هم به موفقیت رسیده ولی نکته اینجاست که با ریتم کند داستان، این فعالیت‌ها گاهی اوقات روند خسته‌کننده به خودشان می‌گیرند. جدا از اینکه تا مدت‌ها نیز یک سری کار یکسان باید انجام دهید و تنوع کمی دیده می‌شود.

در واقع برخلاف فلورانس که خیلی زود اتفاقات را پشت‌سر هم نشان می‌دهد و با وجود ریتم بالایش اما تاثیرگذاری خوبی دارد ولی در My Child Lebensborn داستان کمی کندتر دنبال می شود. شاید این سرعت پایین‌تر و مدت زمان طولانی‌تر ساخته Sarepta به مذاق بعضی‌ها خوش نیاید. با وجود جذابیت‌های بازی، راستش را بخواهید ما هم جزو این دسته بودیم.

My Child Lebensborn عنوانی برای همه نیست. بازی با المان هایی سعی کرده خودش را همه پسندتر کند ولی اگر دقیق تر نگاه کنیم باز با رمانی تعاملی طرف هستیم که به واسطه موسیقی زیبا، بیان یک داستان واقعی جذاب و طراحی هنری خوب خود جنگ را متفاوت‌تر از همیشه به نمایش می گذارد. به هدفش هم رسیده است. بازی به خوبی نشان می‌دهد که «پایانی برای جنگ وجود ندارد».

My Child Lebensborn

سازنده: Sarepta	قیمت: 2.99 دلار	دسته بندی: —
سیستم عامل: iOS و اندروید	حجم: 393 / 98 مگابایت	زبان: —