دستگاه جدید مایکروسافت اطلاعات دیجیتالی را روی DNA ذخیره می‌کند

مایکروسافت امروز نخستین گام خود را برای جایگزینی دیتاسنترهای بزرگ با DNA برداشت. این شرکت با همکاری پژوهشگران دانشگاه واشنگتن موفق شده یک فرآیند خودکار ترجمه اطلاعات دیجیتالی (بیت) به DNA و برعکس را توسعه دهد.

بدین ترتیب مایکروسافت نخستین ابزار کاملاً اتوماتیک ذخیره سازی اطلاعات روی DNA را در اختیار داشته و با وجود مسیر طولانی پیش رو برای رسیدن به محصول نهایی، این کمپانی امیدوار است دیوایس مورد بحث راه را برای دستیابی به فناوری کاربردی ذخیره سازی اطلاعات روی DNA هموار کند.

ذخیره‌سازی و بازخوانی کلمه HELLO در روش جدید 21 ساعت زمان می‌برد

دستگاه پروتوتایپ 10 هزار دلاری مایکروسافت در نخستین عملیات کلمه «HELLO» را به زبان DNA تغییر داد. این فرآیند با تبدیل 0 و 1 دیجیتال به دنباله های DNA شامل چهار حرف A ،C ،T و G انجام شده و کلمه مذکور در یک رشته DNA به صورت مایع ذخیره شده است. در گام بعدی DNA ذخیره شده توسط یک خوانش‌گر دنباله DNA خوانده شده و در نهایت یک ابزار رمزنگار، خروجی را به بیت های دیجیتالی تبدیل کرده است.

جالب است بدانید که دستگاه مایکروسافت برای ذخیره سازی و بازخوانی کلمه 5 بایتی (40 بیتی) HELLO تقریباً 21 ساعت زمان صرف کرده که به گفته محققان پژوهش، این زمان با اعمال بعضی تغییرات تا 10 الی 12 ساعت قابل کاهش خواهد بود. پژوهشگران همچنین از امکان کاهش چند هزار دلاری قیمت تمام شده دستگاه در آینده خبر دادند.

کلمه HELLO به صورت بیت «01001000 01000101 01001100 01001100 01001111» ترجمه شده و در شکل DNA، تنها 1 میلی گرم جرم دارد که برای بازخوانی آن، فقط به 4 میکروگرم از رشته ذخیره شده نیاز بوده است.

بدین ترتیب می توان اطلاعاتی را که در دیتاسنترهای بزرگ ذخیره شده، تنها روی چند دیسک ذخیره کرد و زمانی که فرآیند به بلوغ کافی برسد، ماندگاری طولانی اطلاعات نیز تضمین خواهد شد. به گفته مایکروسافت رشته های DNA برای چندین هزار سال اطلاعات ژنتیکی ماموت ها و انسان های اولیه را در خود حفظ کرده اند و به همین خاطر، آینده تکنولوژی ذخیره سازی اطلاعات با DNA آمیخته است.

گفتنی است ایده ذخیره اطلاعات روی DNA چندان جدید نبوده اما نوآوری روش مایکروسافت در خودکار بودن فرآیند است. البته فعلاً عملیات سنتز کردن DNA هزینه بالایی داشته و در صورت کاهش این هزینه، می توان امیدوار بود که در آینده همه ما اطلاعات دیجیتالی خود را روی رشته های DNA ذخیره کنیم.