اوراکل: شبکه اینترنت چین شبیه یک اینترانت طراحی شده است

شرکت اوراکل تحقیقی منتشر کرده که نشان می دهد ساختار اینترنت کشور چین برخلاف دیگر کشورها بوده و بیشتر به یک شبکه اینترنت ملی (اینترانت) غول آسا شبیه است.

اوراکل دلایل این ادعا را تعداد کم نقاط کانکشن این کشور به اینترنت در مقایسه با دیگر کشورها، عدم فعالیت شرکت های مخابراتی بین المللی و خارج نشدن ترافیک اینترنت از مرزهای این کشور می داند. مجموعه اینها اینترنت کشور چین را بیشتر به یک درون نت یا اینترانت (Intranet) تبدیل کرده است.

«Dave Allen» از مدیران ارشد اوراکل در این رابطه می گوید:

«چین می تواند با قطع کامل دسترسی کاربران به اینترنت، به اینترانت متصل شود. در این صورت کاربران دنیا توانایی اتصال به چین و برعکس را نخواهند داشت.»

یکی از مسائلی که اینترنت کشور چین را از دیگر کشورها متمایز می کند، فعال نبودن شرکت های مخابراتی خارجی در این کشور است. در حالت عادی شرکت های مخابراتی خارجی بدون مشکل در کشورها به فعالیت می پردازند. این شرکت ها زیرساخت های خود را به نقاط تبادل اینترنت (Internet Exchange Points - IXP) متصل کرده و اینترنت با جریان پیدا کردن در این نقاط، شبکه های کوچکتر مخابراتی را به هم وصل می کند.

دولت چین اجازه فعالیت شرکت های مخابراتی خارجی را نمی دهد و به جای آن ها شرکت های مخابراتی چینی وظیفه گسترش امور مخابراتی چین به فراتر از مرزهای این کشور را بر دوش می کشند. با این کار سرویس دهنده های چینی درون یک شبکه میان یکدیگر به تبادل ترافیک می پردازند.

تمامی کانکشن ها باید از فایروال ملی این کشور (Great Firewall) عبور کرده و از طریق یکی از شرکت های مخابراتی چینی (China Telecom, China Unicorn, China Mobile) به نقاط تبادل اینترنت رسیده تا نهایتاً کاربر به اینترنت متصل شود. این ساختار محدودکننده که شباهت زیادی به اینترانت دارد برای کاربران دردسرساز ولی دارای مزایای متعدد برای دولت هاست.

اول اینکه چین هر وقت که بخواهد می تواند برنامه های فیلترینگ خود را به علت عدم حضور شرکت های مخابراتی خارجی و قوانین حمایت از مشتری حساس آن ها اجرا کند. دوم اینکه هر زمان حمله ای به زیرساخت های این کشور انجام شود دولت می تواند دسترسی به اینترنت را قطع کرده و با تکیه بر شرکت های مخابراتی و دیتاسنترهای محلی دسترسی محدود به اینترنت را برقرار کند.

مزیت دیگر اینترانت برای چین بیرون نرفتن ترافیک بین کاربران چینی به خارج از مرزهای این کشور است. اگر کاربری در ایتالیا بخواهد به سایتی در داخل همین کشور دسترسی پیدا کند متوجه می شود که اتصال او قبل از وصل شدن به سایت مقصد، به سرورهای کشورهایی نظیر آلمان و فرانسه متصل شده است که اتفاقی کاملاً عادی است. چنین الگوی اتصال به اینترنت را در چین نمی بینیم؛ چون ترافیک میان شرکت های مخابراتی محلی مبادله شده و جز در موارد محدود از این کشور خارج نمی شود.

چنین شبکه ای برای امنیت ملی چین کاربردی خواهد بود چون تا زمانی که کاربران به سایت های خارجی وصل نشوند و ترافیک فراتر از مرزهای چین نرود، سرویس های اطلاعاتی خارجی دسترسی بسیار محدودی به ترافیک رد و بدل شده در این کشور خواهند داشت.

«Dave Allen» معتقد است چنین ساختاری به مذاق دیگر کشورها هم خوش آمده و آن ها را به سمت اعمال محدودیت بیشتر در اینترنت سوق داده است:

«ساختار اینترنت در چین به گونه ای است تا آن را از دیگر کشورها جدا کند. دیگر کشورها نیز در پیروی از چین درصدد تغییر زیرساخت های اینترنتی خود و اعمال سلطه بیشتر در آن هستند.»

یکی از این کشورها روسیه است؛ چند ماه پیش ولادیمیر پوتین رییس جمهور این کشور قانون اعمال کنترل بیشتر در اینترنت را امضا کرد. این قانون سرویس دهندگان را وادار به روانه کردن ترافیک اینترنت کاربران به سرورهای دولتی کشور می کند. با این عمل سرویس های اطلاعاتی این کشور به آسانی قادر به رصد و تحلیل ترافیک کاربران هستند. علاوه بر این ها دولت روسیه مشغول ساخت یک DNS پشتیبان محلی و همچنین قطع کردن اینترنت این کشور از اینترنت جهان است.