آرام قدم بزنید تا پیری زودرس بگیرید

سرعت قدم زدن همواره در سلامت فیزیکی و روانی افرادی که دهه چهارم زندگی خود را سپری می کنند موثر تشخیص داده شده است. دانشمندان اخیراً تحقیقات جالبی انجام داده اند که برای اولین بار ارتباط بین سرعت قدم زدن و سرعت کهولت مغز و بدن را نشان می دهد.

«Terrie Moffitt»، نویسنده اصلی مقاله در این رابطه می گوید:

«پزشکان معتقدند افراد هفتاد و هشتاد ساله ای که آهسته قدم می زنند زودتر از افراد همسن خود که تند پیاده روی می کنند، از دنیا خواهند رفت. در این تحقیق روی افراد از دوره پیش دبستانی تا میانسالی مطالعه شد و محققان متوجه شدند آهسته قدم برداشتن مشکلی است که گریبان فرد را در سنین بالاتر می گیرد.»

محققان در تحقیق خود از داده های به دست آمده از مطالعات طولی استفاده کردند. در این نوع مطالعات مشاهده ای، گروه مورد نظر در طول زمان مورد مطالعه قرار می گیرد. پژوهشگران در این تحقیق روی سرعت قدم زدن 904 نفر از زمان به دنیا آمدن در اوایل دهه 70 میلادی مطالعه کردند. تمامی افراد آزمایش شونده در حال حاضر 45 سال سن دارند.

پژوهشگران در مطالعات جدید دو فرضیه را آزمایش کردند؛ فرضیه اول این بود که آیا سرعت قدم زدن در میانسالی می تواند نشانه های پیری زودرس را در فرد پدیدار کند؟ فرضیه دوم اینکه آیا آهسته قدم برداشتن در میانسالی با عملکرد ضعیف عصبی شناختی در دوران کودکی ارتباطی دارد یا خیر؟

در این تحقیق ارتباطی بین آهسته قدم زدن با بروز نشانه های فیزیکی و بیولوژیکی پیری زودرس مشاهده شد. در یک پنجم از افراد 45 ساله ای که آهسته ترین سرعت قدم زنی را داشتند، تغییراتی در ساختار مغز از جمله کاهش ابعاد و همچنین کاهش ضخامت قشر مغز مشاهده شد. این مسئله نشان می دهد سرعت قدم زدن می تواند علایم پیری زودرس را در افراد میانسال بروز دهد.

دانشمندان در تحقیقات خود به ارتباط بین آزمایشات عصبی شناختی در سه سالگی و سرعت قدم زدن در سن 45 سالگی پی بردند. این رابطه آنقدر قوی بود که دانشمندان از امتیازات آزمایشات شناختی در سنین کودکی برای پیش بینی دقیق سرعت قدم زدن فرد در 40 سال بعد استفاده کردند.

تحقیق مورد بحث از محدودیت هایی رنج می برد. متاسفانه دانشمندان در این تحقیق از اسکن مغزی یا داده های سرعت قدم زدن در افراد جوان تر استفاده ای نکردند. این مسئله به این معنی است که هیچ گونه تغییرات در داده های مطالعات طولی در مورد سرعت قدم زدن از دوره نوجوانی تا بزرگسالی در دسترس نیست. علاوه بر این دقیقاً معلوم نیست چه مکانیزمی می تواند بین عملکرد عصبی شناختی در دوران کودکی و سرعت قدم زدن در میانسالی ارتباط ایجاد کند.

تا پیش از تحقیق مورد بحث دانشمندان با مطالعه روی سرعت راه رفتن، به بروز علایم بیماری های زوال عقل در مراحل آغازین کاهش شناختی و همچنین تشخیص بیماری آب سیاه یا گلوکوم قبل از بروز نشانه های ظاهری آن پی برده بودند.

تحقیقات جدید در ژورنال JAMA Network Open منتشر شده است.